บทที่ 81 ความทะเยอทะยานของตระกูลหลี!
สาวสวยผมยาวสอดส่ายสายตาไปบนร่างของเฉินเป่ย ผิวคล้ำๆ มุมปากขยับให้เห็นรอยยิ้มเพียงเล็กน้อย ภายใต้สีหน้าที่วางเฉย ไม่นึกว่าเขาจะแสดงอากัปกิริยาที่บ้าระห่ำออกมา
“คุณบ้ามาก” สาวสวยผมยาวพ่นควันที่ยังเหลืออยู่ออกมา แสดงความเห็นอย่างเรียบเฉย
เฉินเป่ยไม่เหมือนกับผู้ชายพวกนั้นที่เข้ามาตีสนิทกับเธอ คนอื่นๆต่างก็มีมารยาทสุภาพเรียบร้อย แต่เฉินเป่ย มาถึงก็จู่โจมแย่งบุหรี่ของเธอไป!
ช่างเหมือนอันธพาลจริงๆเลย!
“คุณสวยมาก” เฉินเป่ยยิ้ม ค่อยๆพ่นควันบุหรี่ออกมา แล้วพลางชื่นชม “บุหรี่นี่ ไม่ค่อยได้เห็นที่ไหนเลย~”
“คุณรู้?” ใบหน้าของสาวสวยผมยาวที่แต่งหน้าอ่อนๆงดงามมีเสน่ห์กำลังมองไปที่เฉินเป่ยอย่างเต็มไปด้วยความสนใจ
“อีฟส์ แซงต์ โลรองต์ ฉันจำได้ว่ายี่ห้อนี้ซื้อที่ตลาดมืดแค่มวนเดียวก็ตั้งกี่หมื่นแล้ว” เฉินเป่ยกำลังเล่นบุหรี่ที่ลุกไหม้แล้วพูดออกมา
“ใช่เลย พูดต่อสิ” สาวสวยผมยาวพยักหน้า ดวงตาสวยๆมองไปที่เฉินเป่ย ยิ่งเต็มไปด้วยความสนใจมากขึ้น
“คุณสวยมาก เหมือนบุหรี่นี้ รสชาติบุหรี่ของอีฟส์ แซงต์ โลรองต์ให้ความรู้สึกเย็นสดชื่น กลิ่นหอมกรุ่น……” เฉินเป่ยคุยโว สายตาของสาวสวยผมยาวมองไปที่เฉินเป่ย ค่อยๆประหลาดใจมากขึ้น
เธอพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า พูดขึ้น “ฉันไม่เคยเจอ คนที่เข้าใจแม้กระทั่งบุหรี่ของผู้หญิงขนาดนี้เหมือนคุณมาก่อนเลย คุณผลิตบุหรี่เหรอ?”
เฉินเป่ยส่ายหัว “แค่ที่บ้านฉันมีบุหรี่ค่อนข้างเยอะเท่านั้นเอง”
เรื่องที่เฉินเป่ยไม่ได้พูดออกไป ที่เขาบอกว่าค่อนข้างเยอะ คือในคลังเก็บของของคฤหาสน์ที่ประเทศเบลเยียมกับเมืองซานย่า มีอีฟส์ แซงต์ โลรองต์ที่เก็บเอาไว้ เยอะมากจนจะเก็บไม่หมดแล้ว!
ถ้าสาวสวยผมยาวรู้ว่าที่เฉินเป่ยบอกว่าค่อนข้างเยอะ ก็กลัวว่าอยากจะกระอักเลือดออกมาแล้ว! นี่มันเยอะเสียยิ่งกว่าเยอะอีก! แกล้งทำเป็นคุยโวไปโดยปริยาย!
“รสชาติของบุหรี่ดีมาก ก็ไม่รู้ว่ารสชาติของคนเป็นอย่างไร……” สายตาทั้งคู่ที่เต็มไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้งของเฉินเป่ยกำลังจ้องมองสาวสวยผมยาวอย่างใจจดใจจ่อ ถ้าไม่ใช่เพราะหลีชิงเยียน เขากลับไปที่หัวเซี่ย จะเป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะว่านอนสอนง่ายล่ะ! อยู่ต่างประเทศทั้งที ถึงอย่างไรเขาก็เป็นบุรุษที่มีชื่อเสียงและสง่างามที่ชอบเพลิดเพลินกับหมู่มวลดอกไม้!
ดวงตาที่สวยงามของสาวสวยผมยาวมองไปที่เฉินเป่ยอย่างลึกซึ้ง เท้าที่ก้าวออกไปอย่างกะทันหัน ทั้งร่างก็เกือบจะแนบลงไปบนร่างกายของเฉินเป่ยแล้ว!
ในทันที กลิ่นหอมเย็นราวกับดอกกล้วยไม้ที่มีเสน่ห์ก็เข้ามาแตะจมูกของเฉินเป่ย แทบจะทำให้ขาของเขาอ่อนยวบไปทันที!
“ในห้องน้ำ มีคนทั้งนั้นเลย~” สาวสวยผมยาวเอ่ยปากอย่างแฝงไปด้วยความหมาย กระโปรงสั้นลูกไม้สีดำที่แค่จู่โจมก็ทำให้คนหลงใหล เพียงเธอยกขาขึ้น แค่ชำเลืองมองก็เห็นหมดแล้ว!
สายตาของเฉินเป่ยเปล่งประกาย มุมปากเผยรอยยิ้มออกมา นี่คือการบอกเป็นนัย เป็นการแสดงให้รู้แบบเปิดเผยสินะ!
เฉินเป่ยแทบจะฟังออกถึงความหมายในคำพูดของสาวสวยผมยาวอย่างทันที เข้าไปใกล้ๆหู เป่าลมที่เร่าร้อน “ไม่ต้องในห้องน้ำหรอก ห้องครัว ระเบียง ก็ได้”
“คุณน่าสนใจจังเลย” สาวสวยผมยาวยิ้มเล็กน้อย จ้องมองเฉินเป่ยอย่างลึกซึ้ง ยื่นมือขาวๆเล็กๆออกมา ในทันทีก็ดึงเป้ากางเกงของเขา!
“เคล้ง!”
สาวสวยผมยาวกำลังจะยื่นมือเข้าไป ไม่สนใจใบหน้าหล่อเหลาที่อืดอาด รู้สึกเหมือนกับโดนสิ่งของบางอย่างต้านตะเข็บกางเกงเอาไว้……
ซวบ!
ใบหน้าสวยๆของสาวสวยผมยาวแดงระเรื่อขึ้นมาด้วยความเร่าร้อนในทันที แดงเหลือเกิน!
ตนเอง……ไม่นึกว่าตนเองจะมีความกล้าหาญมากมายขนาดนี้……จะทำอย่างไรดี? ใบหน้าสวยๆของสาวสวยผมยาวร้อนมากขึ้น รีบหดมือขาวๆกลับไป พูดเสียงต่ำ “คุณดูเอาเองเถอะ”
จู่ๆ สาวสวยผมยาวก็ไม่หยุดชะงักแต่อย่างใด รีบเดินออกไปทันที
เฉินเป่ยก้มหน้า หยิบนามบัตรเคลือบสีทองจากตรงรอยแยกขึ้นมา ลมหายใจที่ยุ่งเหยิงไม่เป็นจังหวะค่อยๆช้าลง ดวงตาลึกซึ้งราวกับหมู่ดาว พึมพำออกมา “ถังโหรว……”
“เข้าห้องน้ำอย่างดีเลยนะ ไม่นึกว่าจะเข้าจนได้นามบัตรมาด้วย” ก็ในตอนนี้เอง เสียงที่เย็นชาลอยมาจากด้านข้างทันที ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่หลีชิงเยียนมาปรากฏตัวอยู่ที่ด้านข้าง มองเขากับถังโหรวยั่วยวนซึ่งกันและกันอยู่เงียบๆ
“ประธานหลี……” เฉินเป่ยเพิ่งจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง หน้าถอดสี! ซวยแล้ว! ไม่นึกว่าเขาจะไม่ได้สังเกตเห็นถึงการปรากฏตัวของหลีชิงเยียน!
ผู้หญิงคนนี้สวมรองเท้าส้นสูง เสียงต้องไม่เบาอย่างแน่นอน แต่ตนเองกับถังโหรวยั่วเย้ากันจนเคลิบเคลิ้มเกินไป……ไม่นึกเลยว่าจะไม่สังเกตเห็นแม้แต่นิดเดียว!
เฉินเป่ยใจเต้นตึกตัก จู่ๆก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมา!
“แค่กแค่ก……ประธานหลี คุณฟังผมอธิบายสักหน่อย……” เฉินเป่ยยิ้มอย่างอึดอัด กลับไม่คิดว่าแม้กระทั่งคำอธิบายหลีชิงเยียนก็ไม่อยากฟัง หันกลับมาทันที ทิ้งคำพูดที่เย็นชาเอาไว้ “คำอธิบายเท่ากับการปกปิด การปกปิดเท่ากับความจริง”
หลีชิงเยียนพูดจบ ก็เหยียบรองเท้าส้นสูง เดินตึงๆๆไปที่ห้องส่วนตัวทันที
เฉินเป่ยเดินตามไปติดๆ แต่หลังจากที่เขาตามไป กลับตกตะลึงที่พบว่า ประตูห้องส่วนตัวล็อกแล้ว!!
หลีชิงเยียนกับซูเสี่ยวหยุน ขังเขาไว้ด้านนอกแล้ว!
แม่เอ้ย……ในใจเฉินเป่ยหัวเราะเยาะอย่างบ้าคลั่ง นี่หลีชิงเยียน……หึงเหรอ? สาวสวยคนสำคัญในวงการค้า หึงขึ้นมาช่างน่ากลัวจริงๆ!
ในห้องส่วนตัว ซูเสี่ยวหยุนกำลังมองหน้าสวยๆที่ราวกับน้ำค้างในฤดูหนาวของหลีชิงเยียน ยิ้มเล็กน้อย “เสี่ยวเยียน เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันได้เห็นเธอหึงน่ะ”
“ใครหึง? นี่ฉันหึงเหรอ?” หลีชิงเยียนตกตะลึง แล้วพูดเหตุผลที่ถูกต้องออกมาทันที “เขาเป็นคนของฉัน ฉันให้เงินเดือนเขา ยังเรียกร้องจากเขาไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? ยังจะมาทำเจ้าชู้ต่อหน้าฉันอีก สะอิดสะเอียนจริงๆ”
หลีชิงเยียนส่งเสียงหึ่มออกมาอย่างเย็นชา ซูเสี่ยวหยุนส่ายหัวอย่างจำใจ หัวเราะแล้วพูดขึ้น “ใช่ๆๆ เธอพูดอะไรก็ถูกทั้งนั้นเลย แต่เธอไม่รู้สึกว่าเขาก็ดีกับเธอใช้ได้เลยเหรอ อย่างน้อยถ้าเปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่น คงไม่สามารถที่จะอดทนไม่แสดงอารมณ์กับเธอได้แล้วแหละ”
หลีชิงเยียนไม่ได้พูดอะไร ผู้ชายคนอื่น? เธอนึกถึงคนลึกลับคนนั้น คนลึกลับคนนั้นที่ช่วยเหลือเธอให้รอดพ้นจากวิกฤตทุกครั้ง แล้วขยะชิ้นนี้สามารถเปรียบเทียบได้เหรอ?
ผู้ชายที่ท่าทางองอาจน่าเกรงขามคนหนึ่ง ไม่นึกเลยว่ายังต้องให้เลี้ยงดู หลีชิงเยียนเป็นแบบอย่างของผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ในใจลึกๆก็ดูถูกเฉินเป่ยอยู่ดี
โดยเฉพาะทุกครั้งที่มีท่าทางใช้ลิ้นเลียหน้า ราวกับหมาปั๊กอย่างนั้น ยิ่งทำให้หลีชิงเยียนสะอิดสะเอียน
“เขาก็เป็นคนรับใช้ที่ฉันให้ค่าจ้างเดือนละสองสามหมื่นนะ พวกนี้ก็เป็นสิ่งที่เขาควรทำทั้งนั้น ผลคือแค่พริบตาเดียวก็ไปทำตัวไม่ชัดเจนกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว ไม่แน่ว่าตอนที่ฉันทำงานเขาอาจจะพาผู้หญิงคนอื่นเข้าบ้านฉันไปแล้ว……” หลีชิงเยียนกอดอก พ่นคำที่โมโหออกมาไม่หยุด แล้วก็ด่าถังโหรวไปด้วยโดยไม่ได้เจตนา
ซูเสี่ยวหยุนกำลังมองอยู่ที่ด้านข้าง ในดวงตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้หลีชิงเยียนที่เป็นอย่างนี้……กับสาวๆที่ขี้หึงพวกนั้น มีอะไรที่แตกต่างกัน?
หากว่าเรื่องนี้แพร่ออกไป คงเข้ายึดครองหัวข้อข่าวหลายวันอย่างแน่นอน……เทพธิดาวงการค้าที่ทุกคนติดตาม วันหนึ่งไม่นึกว่าจะเป็นเพราะสามีที่เธอเลี้ยงดูมีเรื่องอื้อฉาวกับผู้หญิงคนอื่น จึงหึงอย่างบ้าคลั่ง……นี่ต้องทำให้สื่อพวกนั้นเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆเลย!
เฉินเป่ยก็นั่งยองๆอยู่หน้าห้องส่วนตัวอย่างนี้มาตลอดสองชั่วโมงกว่า ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ แม้กระทั่งอาหารก็ไม่ให้ส่งเข้าไปในห้อง ทำให้เฉินเป่ยไม่สบายใจ ดูแล้วคราวนี้หลีชิงเยียนคงจะโกรธจริงๆ
หลังจากนั้นสองชั่วโมง หลีชิงเยียนกับซูเสี่ยวหยุนเพิ่งจะเดินคุยกันออกมาจากในห้อง แม้ว่าเฉินเป่ยจะเอาอกเอาใจหลีชิงเยียนอยู่ด้านหลังอย่างไร หลีชิงเยียนก็ไม่สนใจเลยสักนิด
หลังจากเข้าไปในโรงรถ เฉินเป่ยเข้าไปนั่งในที่นั่งคนขับ ยิ้มอย่างเหยเก “ประธานหลี ทั้งหมดเป็นเรื่องเข้าใจผิด……”
เฉินเป่ยเพิ่งจะอธิบาย แต่กลับไม่คิดว่าตั้งแต่ต้นหลีชิงเยียนก็จะไม่ให้โอกาสนี้แก่เขา เพียงแค่ชำเลืองมองอย่างเย็นชา แล้วพูดขึ้น “ขับรถ ไม่ขับพวกเราก็ลง”
เฉินเป่ยเลี่ยงไม่ได้ ทำได้เพียงเหยียบคันเร่ง กำลังขับรถไมบัคออกจากโรงรถ แล่นไปบนท้องถนนอย่างรวดเร็ว
…………
ในคฤหาสน์ หลีเช่าเทียนกำลังนั่งอยู่บนโซฟาหนังแท้ ภายในคฤหาสน์ กำลังเปิดเพลง เต้นระบำเฉลิมฉลองความสงบสุข
ระหว่างป้าใหญ่ป้ารองกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ลืมความอับอายเมื่อวานไปหมดแล้ว และหลีเช่าเทียน กำลังดื่มแชมเปญ รอข่าวดีที่กำลังจะมาถึง
หลีเซิ่งกำลังถือขวดแชมเปญอยู่ ค่อนข้างเมาแล้ว พูดออกมาพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ “เช่าเทียน แกไม่ได้บอกเหรอว่าเดี๋ยวข่าวดีก็จะมา ฉันก็รอมาจนถึงตอนนี้แล้ว……”
“อย่ารีบร้อนครับ” หลีเช่าเทียนรินแชมเปญอีกแก้วหนึ่ง รอยยิ้มลึกซึ้ง “ข่าวดี เป็นปกติที่ต้องอดทนรอ”
“คราวนี้ ตระกูลหลีจบเห่แล้วจริงๆ เป็นเพราะความฉลาดของเช่าเทียน ที่ใช้เงินกี่หมื่นล้านโค่นล้มตระกูลหลี” ป้าใหญ่ยิ้ม “หลีชิงเยียนนังผู้หญิงสารเลวนั่น คงไม่ได้คิดถึงความตายเอาไว้สินะ เช่าเทียนเฉียบขาดขนาดนั้น ตอนนี้เธอคงจะกำลังเสียใจ ทำไมถึงไม่ยอมรับความเอื้อเฟื้อของเช่าเทียนไว้นะ”
“นั่นสิ นังสารเลวนั่นคงไม่ถือว่าตนเองมีกระเป๋าหนังดีๆใช่ไหม แล้วมาพูดฉอดๆจนถึงตอนนี้ คิดว่าตนเองเป็นเหมือนนางฟ้าอะไรนั่นอยู่จริงๆ รอให้หลังจากตระกูลหลีล้มลงไปแล้ว เช่าเทียนเก็บเธอเอาไว้ สายจูงหมาที่อยู่ในมือป้า จะระงับเอาไว้ไม่อยู่แล้ว”
หลีเช่าเทียนยิ้มเล็กน้อยกำลังมองป้าใหญ่ป้ารองพูดคุยสนุกสนาน มุมปากปรากฏรอยยิ้ม ยิ่งแปลกประหลาด ก็ยิ่งยากที่จะคาดเดา
หลีเช่าเทียนก้มหน้า ดูนาฬิกาข้อมือ สายตาที่ลึกล้ำส่องแสงเย็นๆออกมาทันที “ได้เวลาแล้ว”
บนโต๊ะน้ำชา ทันทีที่โทรศัพท์ตั้งโต๊ะทองคำ24Kดังขึ้น หลีเช่าเทียนมองไปที่โทรศัพท์ สงบนิ่ง รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นอย่างยากที่จะปกปิดเอาไว้
“พ่อครับ ข่าวดีที่พ่อต้องการมาแล้ว” หลีเช่าเทียนพูดอย่างวางเฉย “หลีชิงเยียน ตระกูลหลี ท่าเรือและสนามบิน ตอนนี้อยู่ในมือของพวกเราอย่างสมบูรณ์แล้วครับ”
“พวกเรา ตอนนี้พวกเราจวนจะควบคุมไปทั้งหู้ไห่แล้ว!”
