บทที่ 88 ไม่ต้องอธิบายแล้ว
บนเคาน์เตอร์บาร์ในบาร์ เฉินเป่ยมองไปทางถังโหรว “เธอรู้จักเขาได้ยังไง?”
“ฉันไม่รู้จักเขา เขาเองพุ่งขึ้นมาบอกว่ารู้จักฉันด้วยตัวเองก่อน” ถังโหรวแบะปากไปมา “คนแบบนี้เห็นมามากแล้ว พบเห็นบ่อยจนชินตา”
เฉินเป่ยพยักหน้าไปมา ในลูกตาดำได้มีความหมายที่ลึกซึ้งหนึ่งกะพริบผ่าน ตามที่เฉินเป่ยเข้าใจ หลีเช่าเทียนเป็นคนที่มีเป้าหมายเด็ดเดี่ยวมากอย่างที่สุดคนหนึ่ง เขาจะเรียบง่ายเพราะความสวยงามของถังโหรวและเข้าใกล้ถังโหรวได้ยังไงกัน
“ฉันเกลียดสังคมในบุคคลชั้นสูงมาโดยตลอดเป็นเพราะรู้สึกว่าคนพวกนี้เสแสร้งมากเกินไป พิธีการซับซ้อนจุกจิกหยุมหยิมมากมายเกินไป เปลือกนอกสุภาพบุรุษ ก็คือหนังแกะของหมาป่าที่ได้พาดไว้บนไหล่” ถังโหรวสั่งค็อกเทลลองไอร์แลนด์แก้วหนึ่งแล้ว จากนั้นก็ได้ดูดเข้าไปคำหนึ่งพร้อมพูด
“เปลือกนอกสุภาพบุรุษพวกนี้ คือน่ารังเกียจที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เยี่ยนจิงก็ล้วนมีกระแสสังคมเช่นนี้ไปทั่วทุกที่ของรัฐบาล ด้วยเหตุนี้ฉันด็เลยมาถึงที่เมืองหู้ไห่” ถังโหรวพูด
“ดูแล้วฐานะทางบ้านของเธอไม่เลว” เฉินเป่ยพูด
ถังโหรวมองไปที่เฉินเป่ยทีหนึ่ง ด้วยสีหน้าที่ไม่แน่ใจ “นายรู้ได้ยังไง”
“ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเธอ บุหรี่สำหรับผู้หญิงที่เธอสูบ ก็ไม่ใช่คนธรรมดาที่จะมีปัญญาสูบได้ ยังมีเสื้อผ้าบนตัวเธอ ทั้งตัวบนล่างก็เต็มไปด้วยสไตล์ของคุณหนูใหญ่” เฉินเป่ยประเมินค่าอย่างจืดจาง
ใบหน้าที่สวยน่ารักของถังโหรวได้อืดอาด อีกทั้งมีสีหน้าที่ไม่สบายใจ “มีความชัดเจนเช่นนี้เลยเหรอ มองไปหนึ่งทีก็มองออกแล้วหรือ?”
เฉินเป่ยส่ายหัวไปมา “คนธรรมดามักจะมองไม่ออก……”
คำพูดประโยคหลังของเฉินเป่ยยังไม่ทันได้พูดจบ แต่เหมือนเฉินเป่ยที่มีระดับขั้นประเภทนี้ ก็คือเพียงสายตาเดียวก็มองออกมาได้
“นายสังเกตได้อย่างละเอียดจริงๆ” ถังโหรวยิ้มบางๆ หากว่าไม่ใช่ว่าเวลานี้ส่วนบนได้สวมใส่ชุดเครื่องแบบ จะต้องเป็นสาวน้อยเพื่อนบ้านแน่นอน
แต่คือเธอในตอนนี้หน้านูนหลังงอน รอยยิ้มแบบนี้ ก็จะยกความปรารถนาในใจของคนขึ้นมาเท่านั้น
เฉินเป่ยได้มีรอยยิ้มหนึ่งที่มีความลึกซึ้งมาก ที่เขาไม่ได้พูดออกมาก็คือ หากว่าพื้นฐานของสถานการณ์ลักษณะภายนอกก็มองไม่ออกแล้วละก็……เขาก็อาจจะตายอยู่ท่ามกลางกระสุนปืนที่ซีเรียไปนานแล้ว……
“เมื่อกี้ผู้ชายคนนั้นมาหาเธอเพื่อชวนคุย พูดอะไรแล้วหรือยัง?” เฉินเป่ยพูดถาม
ถังโหรวส่ายหัวไปมา “เกิดอะไรขึ้น?”
“ฉันต้องการจะถามก็คือเมื่อกี้เธอไม่ใช่พูดว่าห้องได้เปิดไว้เรียบร้อยแล้วเหรอ?” มุมปากของเฉินเป่ยได้มีรอยยิ้มหนึ่งยกขึ้นมา “เปิดห้องที่ไหนแล้ว?”
“ตรงข้ามบาร์ก็มีโรงแรมเดียว ดื่มเหล้าเสร็จก็สามารถเข้าไปได้” ถังโหรวพูด
“ดีสิ” เฉินเป่ยขานรับมาคำหนึ่ง ในใจได้แอบตื่นเต้น มาที่หู้ไห่ก็มีเวลาครึ่งปีแล้ว……เขาที่เจ้าชู้จนเคยชินอยู่ที่เมืองนอก ตั้งแต่หลังจากที่กลับมาถึง หัวเซี่ย(ชื่อเรียกประเทศจีนในสมัยก่อน) แล้ว ของคาวแม้แต่น้อยก็ล้วนไม่เคยได้สัมผัสเลย ก็ใกล้ที่จะลืมรสชาตินั้นว่าเป็นยังไงแล้ว!
ในที่สุดวันนี้ก็สามารถเริ่มกินของคาวได้แล้ว!
หลังจากดื่มเหล้าเสร็จ เฉินเป่ยกับถังโหรวก็ได้เดินออกมาจากบาร์แล้ว จากนั้นก็ได้ข้ามถนนเดินหันไปทางด้านโรงแรมที่อยู่ตรงข้าม
และถึงแม้ว่าเฉินเป่ยก็ไม่ได้สังเกต อยู่ตรงถนนที่ไกลออกไป มีรถเบนซ์สีดำคันหนึ่งได้จอดอยู่ข้างถนนนานแล้ว หลีเช่าเทียนนั่งอยู่ตรงเบาะที่นั่งหลัง กำลังจ้องมองทุกอย่างนี้ ประหนึ่งว่าเป็นนักล่าสัตว์
“คุณชายหลี กล้องถ่ายรูปรับมาแล้ว” ลูกน้องคนหนึ่งได้เร่งรีบวิ่งไปถึงด้านข้างของรถเบนซ์สีดำ นำกล้องถ่ายรูปส่งมอบตามเข้าไปยังหน้าต่าง
คุณชายหลีพยักหน้าไปมา จากนั้นก็ได้พูดกำชับอย่างเฉียบขาด “จะต้องนำพวกเขาทั้งสองคน กระบวนการทั้งหมดตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงจุดสิ้นสุดเดินเข้าไปในห้อง ก็ถ่ายให้ชัดเจนทั้งหมด”
“ครับ” ลูกน้องคนหนึ่งหยิบกล้องถ่ายรูป จากนั้นก็ได้เปิดประตูรถอย่างลับๆล่อๆ หันไปทางเฉินเป่ยกับถังโหรวไว้ และได้เข้าใกล้อย่างเงียบๆ
“เอ๋อตงเฉิน ฉันจะให้นายอยู่ที่ทำผลงานที่ยอดเยี่ยมอย่างสงบอยู่ที่ตระกูลถังได้ยังไงกัน” หลีเช่าเทียนได้จุดซิการ์คิวบาแท่งหนึ่ง กลิ่นหอมที่แปลกประหลาดของซิการ์ไม่ช้าก็ได้ตลบไปทั่วบรรยากาศในรถแล้ว
เฉินเป่ยได้กระตุ้นเขาแล้วต่อหน้าสาธารณชนตรงประตูห้องน้ำของบาร์ ผู้อื่นให้ของมาก็ต้องรู้จักตอบแทน……เขาหลีเช่าเทียน……ก็ต้องการตีโต้ตอบ!
หลีเช่าเทียนถือโอกาสวางแผน ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนนี้ ไม่ใช่ว่าสนใจหลีชิงเยียนคนต่ำช้าคนนั้นที่สุดเหรอ ถ้าเช่นนั้นก็ใช้ผลประโยชน์หลีชิงเยียนมาจัดการเขา!
หลังจากที่ทั้งสองคนเดินเข้าไปในโรงแรม ก็ไม่รู้เลยสักนิดว่ามีเงาดำเงาหนึ่งที่ลับๆล่อๆ กำลังเข้าใกล้ไม่หยุด นำทั้งสองคนแอบถ่ายลงมาอย่างชัดเจน
พรมที่อ่อนนุ่มยาวบนทางเดินที่ได้เดิน เฉินเป่ยกับถังโหรวได้เดินตามผู้หญิงหน้าเคาน์เตอร์ไปตลอดจนถึงห้อง306แล้ว ถึงได้เปิดประตู เดินเข้าไปแล้ว
“เธอไปอาบน้ำหรือว่าฉันไปอาบน้ำ” หลังจากเฉินเป่ยนั่งอยู่บนโซฟา มุมปากก็ได้ยกขึ้น
“อาบน้ำ?” ถังโหรวหัวเราะช้าๆ จากนั้นก็ได้พรวดพราดเข้าใกล้เฉินเป่ยแล้ว และได้เปิดปากพูดด้วยความสวยหยาดเยิ้ม “นายตัดสินใจ……จะให้ฉันอาบน้ำยังไง?”
“ไม่เช่นนั้น อาบด้วยกัน?” เฉินเป่ยพูดหยอกล้อ
“อาบด้วยกันก็ไม่ต้องแล้ว รอเดี๋ยวหากว่าอาบไปครึ่งหนึ่ง คนก็พุ่งเข้ามา มันจะไม่ดีมาก” ถังโหรวยื่นนิ้วขาวๆเล็กๆบางๆออกมา จากนั้นก็ได้ยกคางของเฉินเป่ยขึ้นแล้ว
“เธอหมายความว่าอะไร?” ทันใดนั้นหัวคิ้วของเฉินเป่ยก็ได้ย่นขึ้นรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“นายคิดว่ายังไงล่ะ?” ถังโหรวล้วงไพ่สำหรับหนึ่งออกมาจากในกระเป๋า จากนั้นก็ทิ้งไปบนเตียง
สีหน้าของเฉินเป่ยชะงักงันไปในชั่วพริบตา……ไพ่นี้ หมายความว่าอะไรล่ะ?
“เธอไม่ไปอาบน้ำ?” เฉินเป่ยถาม
“นายยังคิดว่าฉันเป็นคนแบบนั้นจริงๆเหรอ?” ถังโหรวได้ยกลูกตาดำที่สวยงามขึ้น และได้มองไปทางเฉินเป่ยทีหนึ่ง จากนั้นก็ได้พูดและยิ้มเบาๆ “เพียงแค่หลอกนายมาที่นี่เพื่อเล่นไพ่ด้วยกันครู่หนึ่ง~”
“ฉัน……”
เฉินเป่ยงงงันไปแล้ว! โง่ไปแล้วในชั่วพริบตา! ลูกตาดำคู่ของเขาได้ถลึงตาใส่ถังโหรวไว้ สมองไม่มีการตอบสนองอยู่บ้าง!
เยสเข้ ตัวเองถูกหลุมพรางแล้ว?!
นี่แม่มรึงสิ……เป็นถึงเทพนิยายนอกประเทศ คาดไม่ถึงว่าจะมีวันหนึ่ง……ที่ถูกหลุมพรางแล้ว!
คำพูดนี้เมื่อพูดให้เฉินเป่ยฟัง ตัวเขาเองก็ล้วนไม่เชื่อ……แต่เขา คือถูกหลุมพรางแล้วจริงๆ!
เรื่องนี้หากว่าให้ชิงเหนียนคนที่สง่าเท่คนนั้นรู้แล้ว จะต้องหัวเราะจนฟังร่วงแน่ๆ ตั้งแต่เวลานี้ก็จะกลายเป็นจุดด่างพร้อยกับเรื่องอัปยศของเฉินเป่ยไปตลอดชีวิต!
คาดไม่ถึงว่าเขา……ถูกหลุมพรางแล้ว?!
เป็นถึงเทพนิยายนอกประเทศ คาดไม่ถึงว่าจะถูกหลุมพรางของสาวๆคนหนึ่งแล้ว! ใครจะกล้าเชื่อล่ะ! นี่มันลบล้างมุมมองของคนส่วนใหญ่เกินไปแล้ว!
“คนก็ใกล้มาถึงแล้ว นายรออีกหน่อย ใกล้จะถึงแล้ว” ถังโหรวได้มองเวลาไปแล้วทีหนึ่ง จากนั้นก็ได้พูดด้วยเสียงที่อัดแน่น
ตลอดมาจนถึงช่วงบ่ายเฉินเป่ยถึงได้เดินออกมาจากในห้องด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคี่ยวเข็ญทุกข์ยาก……สีหน้าของเขาไม่น่าดู ไม่พอใจอย่างถึงที่สุด! หากว่าเขาเป็นผู้หญิง ก็กลายเป็นระดับชั้นของผู้หญิงที่ถูกทิ้งแน่ๆ!
เขากับถังโหรวได้เรียกคนมากลุ่มหนึ่ง และได้เล่นโป๊กเกอร์มาตลอด เดิมทีก็ไม่เคยได้ยิน หากว่าไม่ใช่เขาได้อยู่เมืองนอกในช่วงเวลานั้น ทุกวันได้เล่นอยู่ที่เขตฐาน ฝึกฝนเดินเครื่องด้วยตัวเองจนมีระดับที่ไม่ธรรมดา สิบมีเก้าแปดคือต้องแพ้จนราบคาบ!
ความกลัดกลุ้มนั้นที่อยู่ภายในใจของเฉินเป่ยนี่ใครจะสามารถคิดถึง ถังโหรวคือหลอกเขาเข้าไปเล่นไพ่ ก็แม้ตัวเฉินเป่ยเองก็ได้ปล่อยวางความระมัดระวังความสะเพร่าแล้ว!
หลังจากที่เฉินเป่ยเดินออกมาจากโรงแรม เสียงกริ่งของโทรศัพท์มือถือก็ได้ดังขึ้น เป็นถังโหรวส่งข้อความมา ให้เฉินเป่ยเดินทางปลอดภัย
“แชะ……”
เฉินเป่ยเดินไปถึงตรงข้ามของบาร์ จากนั้นก็ได้ขี่รถจักรยานกวัดแกว่งกลับไปทางอาคารตระกูลหลี ช่วงเวลาที่กลับไปอยู่ที่มุมด้านหนึ่ง มีกล้องถ่ายรูปตัวหนึ่งก็ได้นำทุกอย่างถ่ายลงมาตั้งนานแล้ว
รอหลังจากที่เฉินเป่ยจากไป ลูกน้องของบ้านหลีถึงได้เก็บกล้องถ่ายรูปแล้ว นั่งเข้าไปอยู่ในรถเก๋งขับไปทางบ้านที่หรูหราของหลีเช่าเทียน
บ้านหรูของหลีเช่าเทียน
หลีเช่าเทียนนั่งอยู่บนโซฟาหนังแท้ ดูรูปภาพแต่ละรูปที่ได้พุ่งออกมาในกล้องถ่ายรูป แต่ละภาพก็ล้วนคือแต่ละฉากที่เฉินเป่ยกับถังโหรวไปเปิดห้อง
“ทำได้ไม่เลว” หลีเช่าเทียนยิ้มแล้วยิ้มอีก จากนั้นก็ได้มองไปทางลูกน้องของบ้านหลีที่ถ่ายรูปคนนั้น และได้พูด “ให้รางวัลนัก”
“ครับ”
“ไปนำของพวกนี้ส่งให้กับหลีชิงเยียน……หลังจากนั้นก็ส่งให้กับหนังสือพิมพ์รายใหญ่” หลีเช่าเทียนเปิดปากพูดพึมพำ “สื่อมวลชนพวกนั้น ไม่ก็คิดอยากจะได้หลีชิงเยียนคนสารเลวคนนั้นเหรอ ตอนนี้ฉันให้พวกเขาแล้ว ก็ดูว่าพวกเขาขยายความยังไงแล้ว
เฉินเป่ยเพิ่งกลับถึงอาคารตระกูลหลีไม่นาน ตอนที่ผลักประตูเดินเข้าไปในห้องทำงานของผู้อำนวยการ ใบหน้าของหลีชิงเยียนมีความเยือกเย็น ราวกับว่านำเฉินเป่ยทำให้กลายเป็นอากาศไปตรงๆแล้ว
“ประธานหลี นี่คุณเป็นอะไรไปแล้ว?” เฉินเป่ยพูดถามด้วยความงุนงง
“นายไม่ต้องสนใจ” หลีชิงเยียนตอบกลับด้วยความเย็นชา
ทันใดนั้นร่างกายภายในของห้องทำงานผู้อำนวยการก็ได้นึกขึ้นได้ หลังจากที่หลีชิงเยียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก็ได้พูดออกมาหนึ่งประโยคด้วยความจืดจาง “ส่งเข้ามาเถอะ”
จดหมายหนึ่งฉบับได้จัดวางอยู่ที่บนโต๊ะทำงานของหลีชิงเยียนแล้ว หลีชิงเยียนได้เปิดจดหมายออก รูปภาพแต่ละรูปก็ได้ไถตกออกมาจากในจดหมาย
“นี่……” หลีชิงเยียนนิ่งเฉยแล้ว เธอหยิบรูปภาพใบหนึ่งขึ้นมา ลูกตาดำที่สวยงามได้จ้องมองไปยังเฉินเป่ยกับถังโหรวที่มีการพูดคุยมีการหัวเราะอยู่ในรูปภาพไว้ ในภาพมีการเดินควงแขนกันไป ลูกตาดำที่สวยงามได้ตกตะลึง
รูปภาพแต่ละรูปราวกับว่ามีการเชื่อมต่อกันยังไงยังงั้น ตลอดมาจนถึงเฉินเป่ยเดินเข้าไปในห้อง กับเฉินเป่ยเดินออกจากห้อง ถึงได้เงียบหายไป
เฉินเป่ยก้มหัว มองรูปถ่ายพวกนี้ ก็ได้มองจนโง่แล้ว
“ประธานหลี เรื่องนี้เธอต้องฟังฉันอธิบาย……” ใบหน้าของเฉินเป่ยที่พูดได้เต็มไปด้วยความกลืนไม่เข้าคายไม่ออก “พวกเราเพียงแค่เล่นไพ่อยู่ด้านใน ไพ่ป๊อกเกอร์……อย่างอื่นอะไรก็ไม่ได้ทำ……”
“ไม่ต้องอธิบายแล้ว……” หลีชิงเยียนเก็บรูปภาพ จากนั้นก็พรวดพราดลุกขึ้น นำจดหมายทุบไปทางเฉินเป่ยอย่างรุนแรง “ไสหัวไป!”
ในที่สุดประธานเทพธิดาก็ได้ระเบิดแล้ว! ดูคล้ายกับราชินี ห้องทำงานผู้อำนวยการทั้งห้องก็ราวกับว่ากำลังสั่นระริก!
เฉินเป่ยได้เปิดประตูห้องออกอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด ได้กระโดดออกมาอย่างจนตรอกที่สุดจากห้องทำงานผู้อำนวยการ
ผ่านไปแล้วครู่หนึ่ง เฉินเป่ยเพิ่งจะตัดสินใจรอจนหลีชิงเยียนคลายความโกรธค่อยเข้าไปอธิบาย ทันใดนั้นก็ได้เห็นยามรักษาความปลอดภัยสองคนเดินปะทะหน้ามาทางด้านเฉินเป่ย
“คุณเฉิน ประธานหลีกำชับแล้ว ให้พวกเราเชิญคุณออกไป เชิญเถอะ”
นับตั้งแต่หลังจากที่คนไม่น้อยตั้งแต่บนลงล่างของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปรู้ความสัมพันธ์ที่คลุมเครือระหว่างเฉินเป่ยกับหลีชิงเยียนแล้ว ก็ไม่กล้าไม่เจียมตัวมากเกินไปต่อเฉินเป่ยแล้ว
ตั้งแต่บนลงล่างของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป มีที่ว่ากันไปต่างๆนาๆเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเฉินเป่ยกับหลีชิงเยียน มีว่ากันว่าเฉินเป่ยกับหลีชิงเยียนเป็นความสัมพันธ์ของคู่รัก ก็มีพูดว่าเป็นความสัมพันธ์ของคนรับใช้……นอกจากนี้ก็มีที่มากกว่านี้พูดว่าหลีชิงเยียนไล่ตามเฉินเป่ย สรุปแล้วแบบไหนก็มี
“ฉันเดินไปด้วยตัวเองเป็น” ในใจของเฉินเป่ยกลัดกลุ้มจนไม่ไหว ถูกยามรักษาความปลอดภัยสองคนไล่ออกจากอาคารตระกูลหลีแล้ว
และตอนที่เฉินเป่ยทดลองต่อสายโทรศัพท์ สีหน้ากลับได้เต็มไปด้วยความรู้สึกแย่แทบจะไร้คำพูดแล้ว!
เมียของเขาได้ปิดกั้นเขาแล้ว!
เป็นถึงพญามังกร อยู่เมืองนอกมีชื่อเสียงโด่งดังรุ่งเรือง ก็แม้ว่าเป็นเมืองเยี่ยนจิงหัวเซี่ยก็เคยสั่นไหวหลายครั้ง แต่ตอนนี้กลับถูกหลีชิงเยียนปิดกั้นแล้ว!
ได้พบกับเรื่องประเภทนี้ เฉินเป่ยยังคงคือได้รับการปฏิบัติครั้งแรก!
