บทที่105 ฉันยังมีงานใหญ่ที่เมียมอบหมาย
รองเท้าส้นสูงของหลีชิงเยียนเหยียบลงบนพื้นหยุดฉับพลัน หันหน้ากวาดตามองผู้ชายเสื้อลายดอกสองคนหน้าตาช้ำบวม ถูกซูเหลยเก็บกวาดชั่วพริบตาเดียว สีหน้าสงบนิ่ง พูดเสียงน่าดึงดูด “พาพวกเขาเข้าไป”
“ครับ”
พนักงานรักษาความปลอดภัยหลายคนขึ้นมา พยุงชายเสื้อลายดอกสองคนขึ้นมา ลากเข้าไปในอาคารตระกูลหลี
ซูเหลยกับหลินเฉว่รีบตามหลีชิงเยียนกลับเข้าอาคารตระกูลหลี ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องประชุม มองพนักงานรักษาความปลอดภัยวางผู้ชายเสื้อลายดอกสองคนบนเก้าอี้
ซูเหลยลงมือโหดเป็นพิเศษ เพียงไม่กี่ทีก็ตีชายเสื้อลายดอกสองคนจนดิ้นเฮือกสุดท้าย
“แต่ไหนแต่ไรบริษัทตระกูลหลีไม่เคยบาดหมางกัน ทำไมพวกนายถึงมาหาเรื่องที่นี่?” หลังหลีชิงเยียนนั่งลง สอบถามอย่างเย็นยะเยือก
ชายเสื้อลายดอกสองคนเงียบนิ่งไม่พูด ก่อนที่หลีชิงเยียนจะถามไปอีกหลายคำถาม ชายเสื้อลายดอกก็ไม่ได้พูดอะไร
“ตีต่อไปไม่ได้แล้ว ถ้าตีต่อไปอาจจะอันตรายถึงชีวิต” ซูเหลยบอก การใช้ความรุนแรงบีบให้สารภาพต้องไม่ได้ผลอย่างแน่
หลีชิงเยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย ที่นี่ไม่ใช่ร้านของชำอะไร บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปมีชื่อเสียงในเมืองหู้ไห่ สำนักอื้อจูถังไม่อาจวิ่งมาหาเรื่องเก็บค่าคุ้มครองอย่างไร้สมองที่นี่ได้
ด้วยความสัมพันธ์ทางสังคมและอิทธิพลของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป สำนักอื้อจูถังยังไม่กล้าทำขนาดนี้
หลีชิงเยียนรู้สึกว่านี่มันไม่ธรรมดาแล้ว
ชายเสื้อลายดอกสองคนนี้ มองอย่างไรก็เหมือนจงใจมาหาที่ตาย
…………
เวลานี้ ภายในคฤหาสน์หรู เฉินเป่ยกำลังกระดกก้น สวมชุดทำความสะอาด ในมือถือผ้าขนหนู เช็ดพื้นจนไม่เปื้อนฝุ่นสักนิด
ทันใดนั้นเสียงกริ่งมือถือดังขึ้น เฉินเป่ยถอนหายใจนิดหน่อย ควักมือถือออก กวาดตามองข้อความที่ปรากฏบนหน้าจอ มุมปากยกรอยยิ้มที่ล้ำลึกขึ้น
“โม่ถีซือ สรุปเธออยากทำอะไรกันแน่?” เฉินเป่ยเงยหน้ามองนอกหน้าต่าง สายตาล้ำลึกอย่างยิ่ง
เขามักมีลางสังหรณ์บางอย่าง โม่ถีซือต้องก่อเรื่องวุ่นวายที่เมืองหู้ไห่ขึ้นแน่
…………
เมืองหู้ไห่ ถานกง
ถานกงตั้งอยู่ใจกลางของเมืองหู้ไห่ และยิ่งเป็นใจกลางของทั้งวงการใต้ดิน
เพราะเจ้าของถานกง วงการใต้ดินทั้งเมืองหู้ไห่ คนที่กล้าหาเรื่องนั้น ยังสามารถนับด้วยนิ้วเดียวได้!!
แม้กระทั่งยังไม่มีใครกล้าพูดถึงชื่อของเขา
เขาเป็นผู้ชายในวงการใต้ดินของเมืองหู้ไห่ที่ยืนอยู่บนยอดพีระมิด……ประวัติของเขาสร้างมาจากเลือดและกระดูก สมาชิกใต้ดินนับไม่ถ้วน ไม่มีสักคนที่พูดถึงแล้วไม่สีหน้าเปลี่ยน
มีข่าวลือว่าเจ้าของของถานกงกลับมาจากต่างประเทศ ศิลปะการต่อสู้เหนือชั้น กลับมาถึงเมืองหู้ไห่ได้ไม่นานก็กำหนดรูปแบบของวงการใต้ดินเมืองหู้ไห่ไว้
ถานกง……มีความสามารถซื้อคฤหาสน์หรูถานกง ทั้งเมืองหู้ไห่มีไม่กี่คน และมีความกล้าหาญ ยิ่งยังไม่เกิด!
ถานกงท่านโจว……กลับมาจากต่างประเทศมีชื่อเสียงสมความสามารถ แต่ชื่อเสียงอันโด่งดังของเขาที่เมืองหู้ไห่ ทั้งหมดคือฆ่าออกมา
ในการแสดงออก เขาสง่างาม เป็นประธานกรรมการบริษัทการบันเทิงแห่งหนึ่ง แต่อิทธิพลของเขายิ่งเป็นสิ่งที่ทำให้คนหนังศีรษะลุกชา
เวลานี้ เจ้าของถานกง ผู้ชายสีหน้าเคร่งขรึมท่านหนึ่ง กำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ นั่งบนโซฟาหนังแท้หรูหรา ด้านข้างนั้นคือทิเบตันแมสติฟฟ์ตัวหนึ่ง หมอบอยู่ด้านข้างอย่างเชื่อฟังราวกับลูกสุนัข
คนทั่วไปคงคิดไม่ถึงว่าคิงสุนัขที่นิสัยดุร้ายนั้น สามารถสู้กับสุนัขจิ้งจอกสองตัว……
ในที่นี้กลับถูกทำให้ตกใจจนใกล้จะสั่นระริก!
รอบสี่ด้านของห้องเต็มไปด้วยบอดี้การ์ดชุดดำที่ถือปืนพร้อม ทั้งถานกงมีการป้องกันอย่างเข้มงวด ดูพร้อมกว่าสถานที่พิเศษบางแห่ง
ทันใดนั้นบนโต๊ะตรงหน้าของผู้ชายท่านนี้ มีเสียงกริ่งดังขึ้นมาโทรศัพท์ตั้งโต๊ะแบบเก่าที่เหมือนของโบราณเครื่องหนึ่ง
หลังจากบอดี้การ์ดด้านข้างรับสายโทรศัพท์ ไม่นานนักก็ประคองโทรศัพท์ด้วยมือทั้งคู่อย่างเคารพ “ท่านโจวครับ โทรศัพท์ของท่าน”
ชายคนนั้นวางหนังสือพิมพ์ลง ค่อยๆ รับโทรศัพท์
โทรศัพท์ในสายนั้นเป็นเสียงน่าดึงดูดที่เต็มไปด้วยความเซ็กซี่มีเสน่ห์ “เรื่องราวที่ให้ทำเป็นยังไงบ้าง?”
เสียงนี้มีรสชาติที่ทำให้ผู้ชายใดๆ ล้วนรับไม่ไหวกับน้ำเสียงซึ่งเผยความสูงส่งออกมาเองโดยอัตโนมัติแบบนี้อย่างเด็ดขาด
“ทุกอย่างราบรื่น คนของผมถูกยัดเข้าไปแล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยปากนิ่งๆ
“ทำได้ดีมาก ต่อไปควรเป็นนายที่ออกโรงแล้ว” เสียงอันเซ็กซี่มีเสน่ห์นั้นในสายโทรศัพท์นั้น ถ้าเฉินเป่ยอยู่ที่นี่คงจำแนกออกมาได้อย่างเด็ดขาดในชั่วขณะนั้น คนคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น นั่นคือโม่ถีซือ!
“ให้ผมออกโรง?” ผู้ชายตกตะลึงไปก่อนเล็กน้อย จากนั้นหัวเราะ ยั่วเย้าและเหน็บแนมอย่างยิ่ง
เพ้อฝัน เรื่องแบบนี้ให้เขาไปทำ? เป็นไปได้อย่างไร!
“ใช่ เกมอันหนึ่ง ถ้าอยากจะเล่นให้สนุก นั้นก็ต้องใช้ใจเล่นดีๆ~วางใจเถอะ รอทำเรื่องนี้เสร็จ ฉันจะปลดปล่อยสถานะคนรับใช้ของนาย” ในสายนั้น มุมปากโม่ถีซือฉีกขึ้นเล็กน้อย ดวงตางดงามลุ่มลึก มีความรู้สึกที่สะเทือนใจคนเหลือเกิน
ทั้งเมืองหู้ไห่ เกรงว่าจะมีไม่กี่คนที่สามารถนึกได้ ท่านโจวแห่งถานกงที่ชี้ขาดวงการใต้ดินเมืองหู้ไห่ จะเป็นคนรับใช้ของโม่ถีซืออย่างคาดไม่ถึง
เรื่องนี้คงเป็นเรื่องสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วแน่นอน ซึ่งไม่มีใครสามารถนึกได้!
“ได้” ตอนที่ท่านโจวได้ยินเงื่อนไขของโม่ถีซือ ชั่วขณะนั้นก็ตอบรับปากไป หลังแว่นตาดำประกายความล้ำลึกและคาวเลือด
หลังวางสายโทรศัพท์ ท่านโจวที่นั่งบนโซฟาหนังแท้อันหรูหรา เอ่ยปากออกมาทันใดนั้น “ถานกง……ทุกคนออกโจมตี!”
ซ่า!
ท่านโจวลุกขึ้นฉับพลัน ชั่วขณะนั้นมีกลิ่นอายเย็นเฉียบน่ากลัวคละคลุ้งเต็มภายในห้อง!
ทิเบตันแมสติฟฟ์ที่หมอบอยู่ข้างเท่าท่านโจวตัวนั้นสั่นไปทั้งตัวทันใด ในดวงตาทั้งคู่ที่ดุร้ายเผยความหวาดกลัวออกมา เริ่มคร่ำครวญขึ้นมา สั่นระริกไปทั้งตัว ราวกับรู้สึกถึงเรื่องราวที่น่ากลัวอะไรได้
หลังคำสั่งลงมา ภายในไม่กี่นาทีสั้นๆ คนชุดดำแต่ละคนก็พุ่งออกจากในอาคารใหญ่ของคฤหาสน์หรู รถยนต์สีดำแต่ละคันเฮโลกันมาทางอาคารตระกูลหลีที่ไกลออกไปราวกับมังกรเกรี้ยวกราดตัวหนึ่ง!
รถยนต์สีดำนับไม่ถ้วนกลายเป็นผืนน้ำกว้างสุดลูกหูลูกตามืดฟ้ามัวดินผืนหนึ่ง ครอบครองถนนที่กว้างใหญ่ไว้ กลายเป็นภาพน่ากลัวอันน่าตกตะลึงพรึงเพริดของเมืองหู้ไห่!
ผู้คนเดินที่ผ่านถานกงนับไม่ถ้วนอ่อนข้อให้ หลบออกไปอย่างแตกตื่น เพราะพวกเขาเข้าใจว่าสงครามที่มีอานุภาพเกรียงไกรเช่นนี้ เป็นเพราะถานกงนอนจับศีลเงียบๆ มานานอย่างแน่นอน
เมืองหู้ไห่ มีเพียงถานกงท่านโจวที่มีสิทธิ์แบบนี้!
จากนั้นรถเบนซ์สีดำคันหนึ่งซึ่งมีรถยนต์สีดำมากมายรอบล้อม ค่อยๆ ขับออกมาจากถานกง ทั้งถนนถูกถานกงยึดครอง ท่วมนองไปยังที่ไกลออกไป……
หลังจากหลีชิงเยียนกลับมาถึงห้องทำงาน นั่งลงบนเก้าอี้ทำงาน ประคองหน้าผากขาวใสขาวงดงามไว้ ปวดหัวกับชายเสื้อลายดอกสองคนนั้นมาก
“สอบถามมาตั้งนานก็ยังไม่ได้อะไรออกมา สองคนนี้ปากแข็งเหลือเกินค่ะ” ซูเหลยบอกไป ถึงแม้ซูเหลยจะอยู่ในทีมพิเศษที่ครอบครองวิธีสอบสวนมากมาย……คาดไม่ถึงว่าไม่รู้จะทำอย่างไรดีกับสองคนนี้
“พวกเขาเป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่ง อาจจะแค่มาหาเรื่องจริงๆ ไม่รู้อะไรอย่างอื่น” หลีชิงเยียนค่อยๆ เอ่ยปาก “เพียงแต่ไม่รู้ว่านี่คือใครเล่นสกปรก”
พอนึกถึงการเล่นสกปรก หลีชิงเยียนก็อดนึกถึงหลีเช่าเทียนไม่ได้โดยอัตโนมัติ แต่ไม่นานก็ตีเขาตกไป ด้วยความโอหังของหลีเช่าเทียน จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะทำเรื่องไร้สมองแบบนี้
หรือว่าคู่แข่งขันหลายคนของตระกูลหลีเล่นสกปรก?
หลีชิงเยียนแอบครุ่นคิด ทันใดนั้นโทรศัพท์ตั้งโต๊ะบนโต๊ะทำงานก็ดังขึ้น
หลังหลีชิงเยียนรับสาย ได้ยินเพียงเสียงของหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยเอ่ยขึ้น “ไม่ดีแล้วครับ ประธานหลี เรื่องราวใหญ่โตแล้วครับ!”
“เกิดเรื่องอะไร?” หลีชิงเยียนลุกขึ้น สายตาส่องไปทางนอกหน้าต่าง ชั่วขณะนั้นตกใจตาแข็งปากค้าง!
ดวงตางดงามของเธอเปลี่ยนมาค้างหนืด จ้องถนนด้านนอกตาไม่กะพริบ สีหน้ายากจะเชื่อ!
หลีชิงเยียนหายใจเร่งรีบ หลินเฉว่ก็หันหน้าตาม มองไปทางนอกหน้าต่าง ใบหน้าที่บริสุทธิ์ราวกับภูตก็อึ้งค้างในชั่วพริบตาเดียวเช่นกัน
ถึงแม้ซูเหลยจะเคยเห็นเหตุการณ์ใหญ่มามากมาย หลังจากที่เห็นฉากนั้นยังเลิกคิ้วดำ ดวงตาเผยแสงที่แปลกประหลาด
ด้านนอกอาคารตระกูลหลี ที่ถนนซึ่งไกลออกไป รถยนต์สีดำหลายคันกำลังดันเข้ามาทางนี้อย่างโหมกระหน่ำ
“ประธานหลี นี่เป็นถานกงอย่างแน่นอน พวกเราหาเรื่องถานกงเข้าแล้วครับ” ในสายโทรศัพท์นั้น หัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยพูดด้วยเสียงร้อนใจ น้ำเสียงรีบร้อนหวาดกลัว
ผู้นำอิทธิพลใต้ดิน ถานกง ปะทะกับตระกูลหลีครั้งแรก!
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้……” หลีชิงเยียนใบหน้างดงามซีดขาว ร่างอ่อนช้อยสั่นเทา!
…………
เวลานี้ ที่ผับบนน้ำระดับสูงแห่งหนึ่ง ชิงเหนียนใส่สูทดื่มหนักสนุกสนานเร้าใจกับบรรดาสาวงามที่น่าหลงใหลนับไม่ถ้วน
ภายในผับแสงไฟประกายละลานตา ชิงเหนียนเพลิดเพลินจนติดลมที่นี่ สนุกไม่รู้เบื่อ
ที่นี่เป็นผับระดับต้นๆ ที่โดดเด่นในเมืองหู้ไห่ คนที่ไม่มีสถานะตำแหน่งอะไรในเมืองหู้ไห่ เดิมทีแม้แต่ประตูรั้วของที่นี่ยังเข้าไม่ได้
ทันใดนั้นเสียงกริ่งมือถือของชิงเหนียนดังขึ้น เขาล้วงมือถือออก กวาดตามองหน้าจอมือถือ ชั่วขณะนั้นสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา
หลังชิงเหนียนรับสาย เสียงสงบลุ่มลึกของเฉินเป่ยในโทรศัพท์สายนั้นดังขึ้น “เที่ยวสนุกมั้ย?”
“ลูกพี่ สาวที่นี่คุณภาพเยี่ยมมากเลย พี่อยากมาร่วมสนุกด้วยกันสักหน่อยมั้ย สนุกกว่าที่ผับในต่างประเทศพวกนั้นตั้งเยอะเลย” ชิงเหนียนพูดอย่างตื่นเต้น
“เที่ยวเสร็จแล้วก็มีงานเข้าพอดี บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปเกิดเรื่องวุ่นวาย นายไปจัดการสักหน่อย” เฉินเป่ยเอ่ยปากเรียบๆ
ชิงเหนียนตะลึงก่อน จากนั้นเบ้ปาก พูดหยอกล้อ “ลูกพี่ เรื่องนี้ไม่ควรเป็นพี่ไปจัดการเหรอ?”
“ถ้านายไม่ไปตอนนี้ พรุ่งนี้ฉันจะปิดกิจการผับที่นายอยู่นี้ลง ให้ไม่กล้าเปิดอีกตลอดกาล” เฉินเป่ยพูดเรื่อยเปื่อย “ฉันยังมีเรื่องใหญ่ต้องทำอยู่ งานบ้านพวกนี้ที่ทุกวันทำไม่เสร็จ ถ้าเมียฉันกลับมาต้องไม่ให้ฉันนอนบนเตียง……”
“อะไรวะ ถึงตอนนี้ผมยังไม่เคยเห็นพี่นอนบนเตียงเธอเลย……” ชิงเหนียนวางสายโทรศัพท์ บ่นพึมพำ
ชิงเหนียนมองทางสาวงามหลายคนที่เดิมมาหาตนเอง ส่ายๆ หน้า ก่อนจะเดินออกจากผับ เปิดประตูรถ นั่งเข้าไปด้านในโรลส์-รอยซ์
ตอนที่ขับโรลส์-รอยซ์ไปทางที่ไกลออกไป เวลานี้หน้าประตูอาคารตระกูลหลีก็เละเทะกลายเป็นโจ๊ก
รถยนต์สีดำค่อยๆ จอดลง บอดี้การ์ดชุดดำแต่ละคนพุ่งลงมาจากบนรถยนต์ มือจับกระบอกเหล็กพุ่งเข้าโจมตีพนักงานรักษาความปลอดภัยที่มองเห็นทั้งหมด เข้าจู่โจมทำร้ายอย่างบ้าระห่ำ!
จนกระทั่งพนักงานรักษาความปลอดภัยของบริษัทตระกูลหลีไม่มีใครกล้าย่างเท้าออกมาหน้าประตูอาคารตระกูลหลี ในดวงตาพนักงานมากมายประกายความตกใจที่เข้มข้น
วันนี้เกิดเรื่องขึ้นมากเหลือเกิน เรื่องราวมากมายที่พวกเขาไม่สามารถรับได้แล้ว
หลีชิงเยียนรีบเดินออกมาจากอาคารตระกูลหลี ก่อนที่รถเบนซ์สีดำจะค่อยๆ ปรากฏตัวภายใต้การจ้องมองของผู้คน ทำให้ดวงตางดงามของหลีชิงเยียนแข็งตัว
นี่คือ……
จิตใจผู้คนรู้สึกไม่เป็นมงคล รถเบนซ์สีดำคันนี้ช่างมีเอกลักษณ์เหลือเกิน การคาดเดาอย่างหนึ่งผุดขึ้นในใจของผู้คน
บอดี้การ์ดหลายสอบคนในเหตุการณ์เตรียมพร้อมรับมือข้าศึก ทั่วทั้งตัวแผ่กระจายท่วงท่าอันดุเดือดน่ากลัว ราวกับกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง
รถเบนซ์สีดำจอดที่ข้างทาง จากนั้นเปิดประตูออก รองเท้าหนังข้างหนึ่งเหยียบลงข้างทาง
ผู้ชายท่านหนึ่งก้าวออกมาทั้งตัว วินาทีที่เขาปรากฏตัว อุณหภูมิที่ลานกว้างหน้าประตูอาคารตระกูลหลีคล้ายกับลดลงไปหลายองศาอย่างรวดเร็ว
ดวงตางดงามของหลีชิงเยียนหดอย่างรุนแรง เธอย่อมจำผู้ชายชุดสูทท่านนี้ได้โดยธรรมชาติ ใบหน้าเคร่งขรึมเด็ดเดี่ยว สายตาล้ำลึกหนาวเย็นราวกับภายในใจของเขา ช่างแปลกประหลาดคาดเดายาก
ถานกงท่านโจว!
เจ้านายของสำนักอื้อจูถัง!!
คาดไม่ถึง……จะมาด้วยตนเอง!
ใครเลยจะจินตนาการได้ เพราะชายเสื้อลายดอกสองคนนั้น ถึงทำให้ถานกงระดมกำลังขนาดนี้
ชายเสื้อลายดอกสองคนนั้น จะว่าอย่างไรก็เป็นเพียงโลโซสองคนเอง……เรื่องราวจะกลายมารุนแรงขนาดนี้เชียว!
ภายในใจคนมากมายสั่นเทา ต่างรู้ว่าเรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องธรรมดาง่ายดายแล้ว
“ไม่ทราบว่าท่านโจวมาทำอะไรกัน?” หลีชิงเยียนเอ่ยปากก่อน ไม่ได้ทักทายปราศรัยอย่างมีมารยาทพวกนั้น ผู้มาเยือนของถานกงไม่เป็นมิตร เธอไม่อาจเลียหน้าได้ตลอดไป
“ต้องการคน” ท่านโจวกวาดตามอง เอ่ยปากนิ่งๆ กลับทำให้ในใจหลีชิงเยียนผ่อนคลาย
เพียงแต่ต้องการคน หลีชิงเยียนก็ไม่กลัวแล้ว
“งั้นท่านโจวรอสักครู่ก็พาสองคนนั้นไปได้” หลีชิงเยียนพูดอย่างสงบ
“ฉันไม่ได้แค่ต้องการพวกเขา……ยังต้องการเธอด้วย!” สายตาท่านโจวกวาดผ่านชายเสื้อลายดอกที่หายใจเฮือกๆ สองคนนั้น มุมปากยกเส้นรัศมีวงกลมล้ำลึกขึ้น สายตาตกบนตัวของหลีชิงเยียน
ทั้งที่เกิดเหตุเงียบเป็นเป่าสาก สายตาของท่านโจวสะท้อนผ่านแว่นดำที่ล้ำลึกออกมา เผยความเปล่าเปลือยที่ง่ายดายตรงไปตรงมา
หลีชิงเยียนใบหน้างดงามแข็ง พูดเสียงเย็นชา “นี่ท่านโจวหมายความว่าอะไร?”
