บทที่ 114 แฮ็กเกอร์
เฉินเป่ยมองดูโจวเทียนอย่างสงบ โจวเทียนกัดฟัน ภายใต้สายตาของคนนับไม่ถ้วน หันตัวอย่างน่าอับอาย หันไปทางเฉินเป่ยโค้งคำนับแล้วพูดว่า “คุณเฉิน ขอโทษครับ！”ฟันซี่นั้นของโจวเทียนกัดแทบจะละเอียดแล้ว สีหน้าลุกเป็นไฟ
แม้ว่าหลายปีมานี้เขาจะไม่ได้รับตำแหน่งงานบริหารก็ตาม แต่ผลงานของเขาที่มีต่อบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปไม่ใช่ว่าไม่มี ที่สำคัญคือคนเก่าแก่ในตระกูลหลีก็รู้หมด แม้แต่ผู้บริหารหลายคน ยังต้องเกรงใจเขามาก
แต่ใครจะรู้ วันนี้เขาอยู่ภายใต้สายตาของทุกคน โขกหัวให้กับลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนหนึ่งต่อหน้าท่านประธาน！
นี่คือความอัปยศ! ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนนี้ ว่ากันว่าเขายังคงเป็นคนพาลจอมขี้เกียจ! ไม่อยากจะคิดเลยว่า หลังจากนี้โจวเทียนอยู่ในบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน นี่คือความลับที่น่าอัปยศที่ทุกคนหัวเราะเยาะเขา
ต่อจากนี้ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน จะต้องมีคนซุบซิบนินทา มองเขาเต็มไปด้วยความแปลกประหลาดและดูถูก
“แค่คำพูดขอโทษคำเดียวก็พอแล้วเหรอ?” จู่ๆ เฉินเป่ยก็พูด เรียกให้โจวเทียนหยุด สีหน้าโจวเทียนเปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็นการณ์เพิ่มความน่าอับอาย “งั้นนายยังต้องการอะไรอีก?”
“ต่อไปเมื่อเห็นภรรยาของฉัน เกรงใจหน่อยนะ อย่ามองเธอด้วยสายตาชั่วร้ายอ่านกินตลอดเวลา รู้สึกเหมือนนายเป็นไอ้ลามก！”เฉินเป่ยเอ่ย เขาสังเกตเห็นโจวเทียนมานานแล้ว ทุกครั้งที่หลีชิงเยียนเดินผ่าน ดวงตาของโจวเทียนเต็มไปด้วยแววตาที่ร้อนแรงและชั่วร้าย
เสียงของเฉินเป่ยดังมาก ดังก้องอยู่ในชั้นทำงาน ทำให้สีหน้าที่ไร้ความรู้สึกของโจวเทียน ทันใดนั้น ใบหน้าของโจวเทียนดำคล้ำ เฉินเป่ยต้องจงใจแน่ๆ!
ที่ทำงานทั้งชั้น เพื่อนของโจวเทียนหลายคนมองโจวเทียนแปลกมากขึ้นเรื่อยๆ หลายคนกลั้นหัวเราะ ถ้าไม่มีท่านประธานและโจวเทียนอยู่ละก็ ต้องกลั้นไม่อยู่แน่นอน
พนักงานหญิงหลายคนมีความสัมพันธ์ที่ดีกับโจวเทียน ดึงเสื้อและถุงน่อง กลัวว่าจากนี้โจวเทียนจะใช้สายตาแบบนั้นมองตัวเอง
โจวเทียนจ้องมองเฉินเป่ย ดวงตาคู่นั้นแพร่รังสีอำมหิตออกมา เฉินเป่ย นี่คือต้องการทำลายชื่อเสียงของเขา!
จากนี้เป็นต้นไป เขาจะอยู่ในตระกูลหลีได้ยังไง ผู้หญิงเหล่านั้นถ้าเห็นตัวเองจะไม่เดินอ้อมไปทางอื่นเหรอ?คาดว่าตัวเองต้องกลายเป็นตัวตลกเรื่องเล่าหลังมื้ออาหารแน่
หลีหยางที่อยู่ข้างๆ หลังจากที่ได้ยินเฉินเป่ยพูดแบบนี้แล้ว มุมปากยิ้มออกมาแปลกๆ มองเฉินเป่ยแวบหนึ่ง
“เอาล่ะ แยกย้าย รีบไปทำงานได้แล้ว” หลังจากที่หลีหยางไล่โจวเทียนและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนนั้นออกไป ก็พาเฉินเป่ยเข้าไปในห้องทำงาน “ชิงเยียน” หลีหยางเรียก
หลีชิงเยียนที่กำลังก้มหน้าทำงานเงยหน้าขึ้น หลังจากที่เห็นหลีหยาง ใบหน้าบอบบางถึงกับผงะ จากนั้นก็มีความประหลาดใจ “พ่อ ไม่ใช่ไปทำงานต่างจังหวัดเหรอ?” “กลับมาแล้ว ถือโอกาสมาดูลูก”หลีหยางยิ้มแล้วพูด “เย็นนี้กลับบ้านมากินข้าวซิ แม่ลูกบ่นถึงลูกกับเจ้าเฉินหลายครั้งแล้ว”
หลีชิงเยียนกวาดสายตาไปที่เฉินเป่ยที่อยู่ข้างหลังของหลีหยาง เฉินเป่ยอยู่ด้านหลังหลีหยาง เจียมเนื้อเจียมตัวมาก เช่นเดียวกับคนรับใช้
หลีชิงเยียนตอบอย่างไม่สบอารมณ์ พยักหน้า “ช่วงนี้ มีความเคลื่อนไหวอะไรในตระกูลหลีหรือเปล่า?” หลีหยางนั่งลง ถาม
“ไม่มีอะไรแล้ว สงบดี หลีเช่าเทียนพวกเขามีทรัพย์สินบางส่วนในเมืองหู้ไห่ หลีเช่าเทียนเปิดอยู่หลายบริษัท”หลีชิงเยียนพูด
“งั้นก็ดี เราต้องระวังหลีเช่าเทียนให้ดี ลูกควรจะรู้ เขามาจากเยี่ยนจิง”หลีหยางพยักหน้า กำชับ
ตอนเย็น ดวงอาทิตย์สีแดงค่อยๆลับขอบฟ้า ค่อยๆกลืนไปกับเส้นขอบฟ้า.
หน้าประตูอาคารตระกูลหลี โจวเทียนเดินออกไปด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี
“สุนัขตัวผู้ตัวเมีย！”โจวเทียนกัดฟันด่าไปประโยคหนึ่ง หลังจากที่เขาได้รับความอัปยศ ตลอดทั้งวันเขาไม่รู้ว่าตัวเองผ่านมาได้ยังไง
เดินไปที่ไหนก็มีแต่คนมองบนกับดูถูก พนักงานหญิงที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือกับเขา ยิ่งไม่แยแสเขา
ทุกอย่างนี้ ต้องโทษลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนนั้นที่มอบสิ่งเหล่านี้ให้
โจวเทียนเพิ่งเดินมาที่ข้างรถของตัวเอง จู่ๆ BMWที่อยู่ข้างรถของโจวเทียน กดกระจกรถลง ปรากฏใบหน้าที่บอบบางที่สวมใส่แว่นกันแดด “คุณต้องการความช่วยเหลือจากฉัน”
โจวเทียนหมุนตัวไป เห็นหน้าฝรั่ง แล้วถามว่า “คุณเป็นใคร?”
“คนที่สามารถช่วยคุณแก้แค้น” สีหน้าที่สดใสยิ้มที่มุมปาก
“คุณก็รู้เรื่องของฉันเหรอ?” โจวเทียนขนลุก คนที่อยู่ข้างหน้า เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่พนักงานบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป
“นี่สำคัญด้วยเหรอ?” สาวสวยคนนั้นฉีกยิ้ม ประตูรถเปิดออก “ขึ้นรถ” โจวเทียนพิจารณาครู่หนึ่ง นั่งลงไปในรถBMW ไม่นาน BMW เริ่มเคลื่อนที่ ขับรถไปไกล.
โจวเทียนออกมาได้ไม่นาน มีเงาที่สวยงามหนึ่งรีบออกมาจากอาคารตระกูลหลี ด้านหลังตามมาด้วยซูเหลยที่สีหน้าไร้ความรู้สึก และเหมือนกับหนอนที่สะบัดยังไงก็สะบัดไม่หลุดอย่างเฉินเป่ย หลังจากซูเหลยนั่งเบาะคนขับ หลีชิงเยียนเพิ่งนั่งที่เบาะหลัง จู่ๆ มีอีกเงาหนึ่งที่ตามมาติดๆนั่งลงไป
“คุณนั่งข้างหลังทำไม ไปนั่งข้างหน้า！” หลีชิงเยียนขมวดคิ้ว พูด เฉินเป่ยอึ้งเล็กน้อย ตามด้วยหัวเราะเสียงดัง แล้วไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ
“ไปหาพ่อฉัน”หลีชิงเยียนพูด
ซูเหลยพยักหน้า เหยียบคันเร่ง Maybachขับออกไปราวกับธนู แล่นไปทางที่ยาวไกล
ภายในคฤหาสน์ของหลีหยาง หลีหยางนั่งบนโซฟา พูดคุยและหัวเราะกับเฉินเป่ย และซูเหลย กลับตามหลีชิงเยียนมาติดๆ ปกป้องเธอตลอดเวลา
“เจ้าเฉิน ช่วงนี้บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปเจอกับปัญหาไม่น้อย ลำบากนายแล้ว” หลีหยางพูดพร้อมกับยิ้ม “นี่เป็นสิ่งที่ผมควรทำ” เฉินเป่ยอ่อนน้อมถ่อมตนมาก
“บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปช่วงนี้เสี่ยงต่อการถูกทำลาย นิสัยชิงเยียนเดิมทีก็ไม่ดี ช่วงนี้น่าจะยิ่งแย่กว่าเดิม นายคงได้รับความไม่เป็นธรรมไม่น้อย”หลีหยางเอ่ยปาก หยิบกล่องที่อยู่ข้างๆมา ส่งให้เฉินเป่ย
“นี่คือฉันให้คนเอามาจากเยี่ยนจิง นายเอาไปชงชาดื่ม ฟื้นฟูพลังงาน” หลี่หยางโบกมือพูด
เฉินเป่ยเปิดกล่อง มองดูแวบหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าเป็นโสมป่า!
ในยุคที่ขาดแคลนมากนี้ โสมป่ากลายเป็นของหายากมาก โดยเฉพาะโสมป่าที่มีรากสมบูรณ์ ต้องเป็นของล้ำค่าแน่นอน เป็นของสะสมของเศรษฐีหลายคน
“โสมป่านี้ แม้ว่าฉันจะได้มันมาก็ตาม ถือว่าใช้ความพยายามไม่น้อย”หลีหยางเอ่ย “มีเพียงบางร้านในเยี่ยนจิงที่สำรองไว้ ที่มีแต่ผู้มีอำนาจในเยี่ยนจิงใช้กัน เพื่อนเก่าของฉันคนนั้นมีอำนาจนิดหน่อย แต่ก็ค่อนข้างลำบากถึงจัดการให้ฉันได้”
แม้ว่าหลีหยางจะพูดอย่างสบายๆ ไม่มีความเจ็บปวดในการแสดงออกของเขา แต่สำหรับเฉินเป่ยรู้ถึงคุณค่าของโสมป่านี้ดี หลีหยางต้องเสียค่าตอบแทนมาไม่น้อย “พ่อ ผมรับมันไว้ไม่ได้” หลีชิงเยียนเดินลงมาจากชั้นสอง สวมใส่รองเท้าแตะ เมื่อเธอเห็นโสมป่าที่มีรากสมบูรณ์ ใบหน้าที่บอบบางและน่ารักขยับทันที ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
“ชิงเยียน รับไว้เถอะ” หลีหยางสีหน้าสงบนิ่ง ปลอบใจว่า “โสมป่านี้ไม่ช้าก็เร็วพวกลูกจะต้องได้ใช้มัน”
“หมายความว่ายังไง?” หลีชิงเยียนมองไปที่เฉินเป่ย สับสน แม้ว่าทุกวันตัวเองจะเหนื่อยมาก แต่ไม่จำเป็นต้องใช้โสมป่าเป็นอาหารเสริม
ทำไมโสมป่าถึงหายาก เพราะว่าสรรพคุณยาน่ากลัวมาก สามารถรักษาชีวิตของคนที่ใกล้ตายได้ ทำให้อายุยืน สรรพคุณที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ยาช่วยชีวิตชั้นนำมากมาย ล้วนต้องการโสมป่าเป็นส่วนผสม โสมป่าทั่วไปมีอายุเพียงไม่กี่สิบปี และรากที่หลีหยางได้มานั้น ถึงห้าร้อยปีได้! ดังนั้น หลีชิงเยียนรู้ถึงคุณค่าของโสมป่านี้ดี รู้สึกว่าตัวเองไม่ควรรับ รับมาก็ไม่ได้ใช้
“แม่ของลูกเร่งทุกวัน อยากให้พวกลูกมีหลานให้เร็วๆ หากพวกลูกเหนื่อยไม่มีพลังงาน ก็ใช้อันนี้ชงดื่ม รับรองว่าวันที่สองต้องท้องลูกชายลูกสาวแน่นอน”หลีหยางบอกถึงสาเหตุที่แท้จริง
“พรวด!”และในเวลานี้ เฉินเป่ยที่กำลังดื่มเหล้าได้ยินหลีหยางพูดแบบนี้ พ่นน้ำออกมา
ใบหน้าเรียวเล็กของหลีชิงเยียนหมองคล้ำ หน้าผากสีขาวเต็มไปด้วยเส้นสีดำ “พ่อ พ่อกับแม่กำลังทำอะไรกัน…..” หลีชิงเยียนใบหน้าเล็กๆแดงก่ำ เหมือนแอปเปิลแดงสุก พูดออกมาด้วยความเขินอาย “ฉันอายุเท่าไหร่เอง เลี้ยงหลานอะไรกัน…พ่อรีบรับเอากลับคืนไป”
หลีหยางหัวเราะเสียงดัง แต่ยังคงพูดอย่างจริงจัง “ชิงเยียน ลูกก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรพิจารณาเรื่องนี้ได้แล้ว”
หลีชิงเยียนพูดไม่ออก ตัวเองเพิ่งจะอายุเท่าไหร่ อายุเหมือนดอกไม้สดใส่ กลับถูกหลีหยางพูดราวกับอายุมากแล้ว！
“คุณอาหลี โสมป่ารากนี้ ถ้าเอามาชงชาดื่มก็น่าเสียดายมาก” ทันใดนั้น เฉินเป่ยที่อยู่ข้างๆเอ่ยขึ้น
หลีหยางอึ้งเล็กน้อย เฉินเป่ยหรี่ตาดู มองโสมป่านี้ “โสมป่าอายุ 500 ปีนี้ ไม่ใช่แค่อายุมากธรรมดา”
“อ๋อ นายยังรู้จักเรื่องโสม?” หลีหยางขมวดคิ้ว สนใจอย่างมาก
หลีชิงเยียนที่อยู่ด้านข้างเห็นความสนใจอย่างจริงจังของเฉินเป่ยที่มีต่อโสมป่า ฮึดฮัดไม่พอใจ ไอ้หมอนี้ เริ่มหลอกคนอีกแล้ว
“หลอกคนอื่นได้ แต่อย่ามาหลอกพ่อฉันนะ” หลีชิงเยียนขมวดคิ้ว “คุณอาหลี รายละเอียดเฉพาะของโสมป่านี้ ผมจะบอกคุณหลังอาหารเย็น” เฉินเป่ยยิ้มเบาๆ
ไม่นาน ใกล้ค่ำแล้ว หลีหยางเชิญทีมเชฟที่เชี่ยวชาญด้านอาหารท้องถิ่นมา ล้วนแต่เป็นซูเปอร์เชฟ โดยปกติจะแสดงฝีมือเฉพาะในงานเลี้ยงของประเทศเท่านั้น
งานเลี้ยงอาหารค่ำ มีสีสันและกลิ่นหอม มีการนำเสนออาหารท้องถิ่นรสเลิศ ทำให้เฉินเป่ยขยับมือไม่หยุด ไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ กินและดื่มอย่างอิสระ
แต่ตระกูลหลีสามคน กินอย่างเรียบร้อย หลีชิงเยียนซดน้ำซุปเบาๆ เหลือบมองเฉินเป่ยที่อยู่ข้างๆ เห็นเขากินเหมือนผีอดตายมาเกิดใหม่ยังไงอย่างนั้น ขาที่ยาวๆข้างหนึ่งเตะเข้าไปทีหนึ่ง
อาหารเย็นผ่านไปครึ่งทาง โทรศัพท์มือถือของหลีชิงเยียนดังขึ้นมาในเวลาที่ไม่เหมาะสม หลีดชิงเยียนรับสาย กลับได้ยินเสียงตื่นตระหนกของหลินเฉว่ที่ปลายสายของโทรศัพท์ “ประธานหลี แย่แล้ว เซิร์ฟเวอร์ของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปถูกแฮ็ก ล้มแล้ว!”
“อะไรนะ?”
ใบหน้าเล็กๆของหลีชิงเยียนซีดลง เซิร์ฟเวอร์ของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปล้ม งั้นก็หมายความว่า ความลับทางการค้าทั้งหมด ทุกอย่างรั่วไหลแล้ว? งั้นตระกูลหลี ต้องจบแล้วแน่ๆ?
“อืม เซิร์ฟเวอร์ของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปจู่ๆก็ล้ม แม้แต่แฮ็กเกอร์ที่ทรงพลังที่สุดในโลกก็แทบจะไม่สามารถทำได้!”หลินเฉว่เอ่ย
“จู่ๆก็ล้ม? นี่เป็นไปได้ยังไง พวกเขาทำได้ไง?” ภายในใจของหลีชิงเยียนกระสับกระส่าย เธอมีสัญชาตญาณบางอย่าง ความสงบก่อนหน้านี้จบลงแล้ว ครั้งนี้ อาจเป็นพายุใหญ่ที่สะเทือนทั้งฟ้าดินได้
