บทที่143 ไม่ได้ความเอาเสียเลย
ในสายโทรศัพท์ สีหน้าของชิงเหนียนตกตะลึง เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ“ลูกพี่ หลีเช่าหงนั่นไม่ธรรมดา……คิดว่าน่าจะจัดการยากกว่าหลีเช่าเทียน！”
เฉินเป่ยสีหน้าราบเรียบ แววตาลุ่มลึก ตั้งแต่เล็กเขาเติบโตมาในวงการแก่งแย่งชิงดี ใช่ว่าจะหาเรื่องกันได้ง่ายๆเสียเมื่อไหร่
ชิงเหนียนเปิดปากพูด“ลูกพี่ ประวัติของหลีเช่าหง……น่ากลัวมาก！เป็นปิศาจตัวหนึ่งชัดๆ วันข้างหน้า อาจจะเป็นผู้มีอิทธิพลในเยี่ยนจิงก็ได้！”
ในขณะเดียวกัน มีข้อความส่งหาเฉินเป่ยข้อความหนึ่ง เฉินเป่ยเปิดโทรศัพท์ มองดูหน้าจอ ความสำเร็จของหลีเช่าหง หลีเช่าเทียนเทียบไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
บนข้อความ มีการเขียนเกียรติคุณของหลีเช่าเทียนเต็มไปหมด มากเสียจนลานตา！
“ดาวเจิดจรัสดวงใหม่ของเยี่ยนจิง……น่าสนใจ”เฉินเป่ยพูดออกมาอย่างน่าสนใจ น้ำเสียงลุ่มลึก
“ผู้มาไม่ได้มาเจตนาดี พี่ชายเขา รับมือยากกว่าหลีเช่าเทียนอีก”ชิงเหนียนเอ่ยปาก“ลูกพี่ ให้ลูกน้องไปสืบที่เยี่ยนจิงไหม ฆ่าปิดปากเลย！”
“ตอนนี้ยังไม่ต้อง ข้อมูลถูกเปิดเผยแล้ว อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น นิวเคลียร์ของโม่ถีซือยังไม่กลับมา”เฉินเป่ยขยับมุมปากเล็กน้อย“หู้ไห่……เดี๋ยวจะมีอะไรสนุกๆให้ดูอีกแล้ว”
เฉินเป่ยเงยหน้าขึ้น สายตาทอดมองออกไปทางหน้าต่าง เขามีลางสังหรณ์ว่า การปรากฏตัวของหลีเช่าหง……จะเป็นโศกนาฏกรรมของเมืองหู้ไห่！
…………
ในโรงแรมแห่งหนึ่ง หลีเช่าหงเข้าพักที่โรงแรมแห่งนี้ เขากำลังสวมชุดคลุมอาบน้ำ นั่งอยู่บนเตียง เงยหน้ามองไปทางห้องอาบน้ำ ภายหลังกระจกบานนั้น เงาเลือนรางหลังฝักบัวอาบน้ำ
สามารถมองเห็นท่อนแขนขาวอวบนั้น อีกทั้งส่วนเว้าส่วนโค้งอันเย้ายวน ผสานกับเสียงน้ำซู่ซ่า
ทำให้รู้สึกกระหาย คิดไปต่างๆนานา ยากที่จะควบคุม
หลีเช่าหงกระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ผ่านไปไม่นาน เสียงน้ำหลังกระจกก็ได้หยุดลง ประตูกระจกถูกผลักออก เรือนร่างขาวเนียนดุจงาช้างที่ไร้รอยตำหนิใดๆเยื้องกรายออกมา เท้าอันเปลือยเปล่าเหยียบลงบนผืนพรม บนร่างกายมีประกายหยดน้ำเป็นเม็ดๆ ราวกับดอกโบตั๋นที่กำลังผลิบาน ช่างยั่วยวนเหลือเกิน
“คุณชายคะ ฉันอาบเสร็จแล้วค่ะ”เสียงออดอ้อนของเลขาสาวพูดขึ้น เสียงเธอเบาเหลือเกิน ราวกับกำลังร่ายเวทมนตร์ ยากที่คนจะปฏิเสธ
สายตาของหลีเช่าหงกวาดไปทั่วเรือนร่างของเลขาสาว รูปร่างเธอสูงเพรียว…อกสวยเหมือนภูเขาสูง…ท่อนขาที่เรียวยาว ทำให้แววตาเขาลุกเป็นไฟ ส่องประกายกิเลสตัณหาออกมา
“มานี่”หลีเช่าหงออกคำสั่ง น้ำเสียงชวนกังขา
เลขาสาวสวยกัดริมฝีปากอิ่มแดง ก้าวเดินขึ้นหน้า
“คุกเข่า คลานมา”หลีเช่าหงยิ้มมุมปาก น้ำเสียงแสนกล
“ค่ะ”ในใจของเลขาสาวรู้สึกอัปยศอดสู ร่างกายบอบบางสั่นเทาเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่า หลีเช่าหงจะมีรสนิยมแบบนี้ ทำให้เธอเป็นราวกับสุนัขตัวหนึ่ง……
“อยู่ต่อหน้าฉัน เธอต้องมีเกียรติด้วยเหรอ”หลีเช่าหงค่อยๆเปิดปากพูด เข้าหูเลขาสาว ทำให้ใจเธอสั่นไหว
เธอได้แต่คลานไปหาหลีเช่าหงอย่างอัปยศอดสู มือทั้งสองสั่นเทา แล้วปลดเข็มขัดออก……
ทันใดนั้น หลีเช่าหงยื่นมือออกไป กดหัวของเลขาสาวลง！
ไม่นานนัก ผ้าปูเตียงชวนฝันอันแสนนุ่มค่อยๆยุ่งเหยิงขึ้นมา ในห้องนั้น ความร้อนระอุและเสียงกระตุ้นชวนกระดากของสองคนจึงเร่งเร็วขึ้น
ผ่านไปไม่นาน ในตอนที่กางเกงของหลีเช่าหงถูกมืออันบอบบางถอดลง ด้านนอกห้อง กลับมี
เสียงเคาะประตูที่ไม่คาดหมายดังขึ้น
“ใคร！”หลีเช่าหงดั่งไฟกัลป์แผดเผา น้ำเสียงแข็งกระด้าง
“คุณชายใหญ่ เกิดเรื่องแล้ว！”ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนอยู่ด้านนอก
หลีเช่าหงสีหน้าบูดบึ้ง เลขาสาวดึงผ้าปูเตียงขึ้นมากำบังร่างไว้ ดวงหน้าขาวผ่องระเรื่อด้วยเลือดฝาด
“มีอะไร ว่ากันพรุ่งนี้ไม่ได้หรือไง”หลีเช่าหงพูดเสียงเย็นชา ไม่สบอารมณ์เป็นที่สุด！
“คุณชายใหญ่……มีคนข่มขู่คุณชายใหญ่！”ลูกน้องตะโกน
“ข่มขู่งั้นเหรอ”หลีเช่าหงสีหน้าตกตะลึง สองตาเป็นประกาย แววตาแสดงความร้ายกาจออกมา！
หลีเช่าหง ความร้ายกาจเข้าครอบครองความลุ่มลึกของเขาทั่วสรรพางค์กาย ตัวเขานั้นเหมือนดาบคมที่ถูกชักออกมาจากฝัก คมกริบเกินดาบทั่วไป！
ความหยิ่งผยองของคุณชายใหญ่ตระกูลหลีปรากฏขึ้น นั่นคือความมั่นใจในฐานะที่เขาเป็นคุณ
ชายประจำตระกูล！
หลีเช่าหงสวมชุดอาบน้ำ ลูกน้องตระกูลหลีคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตู ยื่นมือถือให้อย่างนอบน้อม
“คุณชายใหญ่ เมื่อกี้พวกเราได้รับรูปถ่ายและคลิปจากเบอร์แปลกหน้า เชิญคุณชายใหญ่ดูครับ”ลูกน้องยื่นมือถือให้อย่างนอบน้อม
หลีเช่าหงรับมือถือไป กวาดตาดู ทันใดแววตาจึงร้ายกาจขึ้นมาทันที
“ก่อนหน้ารูปที่คุณชายสองแพ้แล้วหนีไปอย่างทุลักทุเลโดนถ่ายไว้ เงาหลังของแต่ละรูปดูทุลักทุเลทุกใบ ส่วนคลิปนั้น น่าจะเป็นเสียงพี่สะใภ้น้องสะใภ้ของคุณชายสองกำลังขอโทษ”ลูกน้องพูดอย่างนอบน้อม“คุณชายใหญ่ คนที่ส่งคลิปพวกนี้มาน่าจะมีจุดประสงค์ชัดเจน ว่ากำลังขู่เรา”
หลีเช่าหงสีหน้าเย็นชา สำแดงอาการเจ้าเล่ห์ ในมือกำมือถือไว้เขวี้ยงลงพื้น จนมือถือแตกกระ
จาย
“ขู่เตือนเหรอ”หลี่เชาหงหัวเราะกลบเกลื่อนความขุ่นเคือง สีหน้าโกรธจนเขียว“ฉันไม่เคยยอมรับการขู่ใดๆ！”
หลีเช่าหงเพิ่งมาที่หู้ไห่ ก็กล้าที่จะขู่แล้ว เห็นได้ชัดว่าคนทำกร่างแค่ไหน ไม่เห็นหลีเช่าหงอยู่ใน สายตาแม้แต่น้อย！
รูปถ่ายและคลิปพวกนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นการคุกคามหลีเช่าหง ขู่เตือนให้เขาอย่าโอหังเกินไป ไม่อย่างนั้นจุดจบก็จะไม่ต่างอะไรจากในภาพ
“เมืองหู้ไห่ กลับมีคนกล้ากร่างเช่นนี้ ทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้”ลูกน้องคนนั้นกล่าว
“ถ้าเขาไม่กล้าจริง แขนของเช่าเทียนก็คงไม่ขาดไปข้างหนึ่งหรอก”หลีเช่าหงสีหน้าชั่วร้าย“ของขวัญต้อนรับของเขา……ดีมาก ไปงานเลี้ยงตระกูลหลี พรุ่งนี้ค่ำ ฉันจะจัดงานเลี้ยงในที่ๆเจริญที่สุดในหู้ไห่ เชิญพวกเขา จะต้องมาให้ได้”
“ครับ”ลูกน้องหมุนตัวกลับไป หลีเช่าหงปิดประตู พูดเสียงเบา“สู้กับฉัน มีสิทธิ์อะไร”
หลีเช่าหงเดินไปที่เตียง เห็นเพียงเลขาสาวสวยนอนขดตัวอยู่ ดวงหน้างดงามแลดูหมดความอดทน“เกิดอะไรขึ้นคะ ไปตั้งนาน”
หลีเช่าหงเปิดผ้านวมออก เลขาสาวร้องเสียงหลง สองมือกุมอกไว้ มองดูหลีเช่าหงอย่างตระหนกตกใจ
หลีเช่าหงขึ้นทับไปอย่างรุนแรง กระชากเสื้อคลุมอาบน้ำออกโดยไว ราวกับสัตว์ป่าตัวหนึ่ง แล้วจู่โจมเลขาสาวอย่างบ้าคลั่ง
“ไม่มีความรู้สึกแล้วล่ะ……”เลขาสาวดีดดิ้น หลีเช่าหงผู้เป็นดุจดั่งสุภาพบุรุษ ใครจะไปคาดคิดว่าเขาจะมีมุมที่ป่าเถื่อนเยี่ยงนี้！
ภายในท่าทีนิ่งสงบ โฉมหน้าที่แท้จริงถูกเปิดออก เกินกว่าที่เลขาสาวสวยคาดคิดเอาไว้ ！
…………
วันที่สองตอนเช้า หลีชิงเยียนลืมตาคู่สวยขึ้น ความปวดเมื่อยที่บั้นเอวทำให้เธอฟื้นคืนสติ เธอนึกถึงความอัปยศอดสูเมื่อคืน
หลีชิงเยียนแสดงแววตาเยือกเย็นชิงชัง ตอนนี้เธออยากสับเฉินเป่ยออกเป็นชิ้นๆ！
หลีชิงเยียนทั้งอายทั้งโกรธ……เฉินเป่ยถือดีขนาดนี้ กล้าลงมือกับเธอ ที่ทุเรศกว่านั้น เธอดันหลับไปเสียนี่ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรต่อด้วยซ้ำ ถ้าหากว่าเฉินเป่ยเกิดคิดมิดีมิร้ายขึ้นมาล่ะ……
หลีชิงเยียนก้มหัว เห็นเสื้อผ้าตัวเองยังอยู่ดี ถึงได้วางใจลงหน่อย
หลังจากที่หลีชิงเยียนล้างหน้าล้างตา เธอแต่งหน้าอ่อนๆ สวมสลิปเปอร์เดินลงจากชั้นสองไป ในตอนที่เธอเห็นเฉินเป่ย เธอหลุบตาลง แล้วแสดงแววตาร้ายกาจออกไป
ตอนที่หลีชิงเยียนนั่งอยู่ต่อหน้าเฉินเป่ย เธอมองเฉินเป่ยผู้มีสภาพทุเรศทุรัง ถามขึ้น“เมื่อคืนคุณแน่มากนี่！”
น้ำเสียงหลีชิงเยียนเย็นชา สีหน้าไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย ทำให้เฉินเป่ยเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
“ประธานหลี เอวรู้สึกดีขึ้นบ้างไหม โรคของคุณเมื่อวานรักษาไปครึ่งหนึ่งแล้ว……”เฉินเป่ยอธิบายอย่างเอาใจ หลีชิงเยียนกลับตัดบทอย่างไม่ลังเล“เมื่อวานตอนบอกให้หยุด แต่เห็นบีบต่ออย่างสบายอารมณ์นี่”
“เอ่อ……”สีหน้าเฉินเป่ยแสดงความกระอักกระอ่วน เขาคิดไม่ถึงว่า พอหลีชิงเยียนตื่น กลับยังฟื้นฝอยเรื่องนี้ขึ้นมาอีก
“เสี่ยวเยียน เขาแค่อยากให้เธอเจ็บปวดน้อยลง”ซูเสี่ยวหยุนที่อยู่ด้านข้างหัวเราะ
“ซูเสี่ยวหยุน นี่เป็นเพื่อนเขาเหรอ เข้าข้างเขาทุกครั้งเลยนะ！”หลีชิงเยียนเท้าสะเอว เผยปากอวบอิ่มแดงระเรื่อบพูดขึ้น
สีหน้าซูเสี่ยวหยุนนิ่งเรียบ“เขาเป็นผู้ชายของเธอ ถ้าฉันต้องเข้าข้างเขา ก็หมายความว่าเธอไม่มีน้ำยาน่ะสิ มัดใจผู้ชายตัวเองไม่ได้”
“เธอ……”หลีชิงเยียนจ้องเขม็ง จะต่อปากต่อคำกันหรือไง เธอจะไปเถียงชนะซูเสี่ยวหยุนได้ไง คนที่ไปทำงานต่างประเทศแล้วเพิ่งกลับมา
หลีชิงเยียนเถียงไม่ทันซูเสี่ยวหยุน ก็เลยพาลเสียเลย ขาสองข้างยาวตรง เธอเบ้ปากแดงระเรื่อ อย่างไม่สบอารมณ์ ด้วยท่าทีเง้างอน
“ไม่กินก็อย่ากิน เนี่ยผัวเธอทำทั้งหมดแหละ ถ้าอยากเอาคืนก็กินๆเข้าไปซะ”ซูเสี่ยวหยุนหัวเราะ
“ไม่ถือสาคนพรรคนี้หรอก”หลีชิงเยียนเบ้ปาก ลุกโพล่งขึ้น เดินปั้นปึ่งขึ้นชั้นบน
เฉินเป่ยสีหน้ากระอักกระอ่วน“ทำไงดีเนี่ย”
“เธอก็ปากตะไกรใจเต้าหู้ไปงั้นแหละ คงรับไม่ได้ที่เมื่อคืนคุณทำให้ตกอยู่ในสภาพแบบนั้น……ไม่เป็นไรนะ เอาอาหารเช้าไปให้ก็หมดเรื่อง”ซูเสี่ยวหยุนรู้จักหลีชิงเยียนดีเหลือเกิน พูดขึ้น
เฉินเป่ยพยักหน้า ประคองถาดอาหารเช้าขึ้นไปชั้นสอง หลังจากที่ผลักประตูเข้าไป เห็นหลีชิงเยียนพิงเตียงอยู่ ส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอช่างเย้ายวน
“ชิงเยียน ผมเอาอาหารเช้ามาส่ง”เฉินเป่ยพูดอ่อนโยน
“ใครบอกให้เข้ามา ออกไป”หลีชิงเยียนหันหลังให้เฉินเป่ย เธอพูดด้วยไม่ได้หันหลังกลับมา
เฉินเป่ยยิ้มกรุ้มกริ่มพูดขึ้น“คนเป็นเหล็ก ข้าวเป็นสแตนเลส ไม่กินมื้อเดียวหิวหน้ามืด จะมากน้อยก็กินหน่อยเถอะ จะได้มีแรงสู้กับพี่ซูไง”
พอหลีชิงเยียนได้ยินเฉินเป่ยพูดแบบนี้ สีหน้าค่อยผ่อนลง“วางไว้เถอะ แล้วก็ออกไปได้ละ”
“ก็ได้ รีบกินนะ กินตอนร้อนๆ”
พอเฉินเป่ยออกจากห้องไป ใบหน้าอันสวยงามของหลีชิงเยียน ก็อดที่จะแสดงสีหน้าสับสนไม่ได้ จู่ๆเธอก็ไม่รู้ว่าควรจะชักสีหน้าอย่างไรใส่เฉินเป่ย
เฉินเป่ยทำเพื่อเธอมากมายเหลือเกิน อดทนอดกลั้น ไม่เคยพร่ำบ่น บางทีเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึก
ผิด
หลีชิงเยียนหยิบแซนด์วิชขึ้นมาชิ้นหนึ่ง พอกัดไปคำหนึ่ง ก็ดื่มนมร้อนตาม ใบหน้าสวยๆผุดรอยสับสนขึ้น……เฉินเป่ยเป็นคนทำอาหารเช้าทุกเช้า ตัวเองยังร้ายใส่เฉินเป่ยขนาดนั้น……
หลีชิงเยียนถอนหายใจ ถ้าจะโทษก็โทษเฉินเป่ยนั่นแหละที่ไม่ได้ความ ถ้าเฉินเป่ยได้เรื่องได้ราวสักหน่อย แค่ได้หนึ่งในสิบของคนลึกลับคนนั้น หลีชิงเยียนก็จะไม่มีท่าทีแบบนี้กับเฉินเป่ย หรอก！
