บทที่ 167 เสียใจทีหลัง
เปรี้ยง！
คำพูดของหลินเฉว่ เหมือนฟ้าที่ผ่าลงมาในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส ทุกอย่างเงียบทันที เงียบจนกระทั่งได้ยินแม้แต่เสียงใบไม้หล่น ทุกคนต่างพากันตกใจ！
คนที่ตกใจที่สุดคือหยางเหวินห้าว หลังจากที่เขาได้ยินคำพูดของหลินเฉว่ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขากลายเป็นยิ้มแห้งทันที ตามด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ！
“เป็นไปไม่ได้！”หลังจากหยางเหวินห้าวดึงสติกลับมาเขาก็พูดขึ้น……เขาไม่เชื่อ เขาหันหน้าไปมองหลินเฉว่ “เลขาหลิน เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า เขากลายเป็นคนของบริษัทตระกูลหลีได้ยังไง！”
ทางด้านหลินเฉว่พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ไม่ได้ทำผิดค่ะ เมื่อไม่นานก่อนหน้านี้รองประธานบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปได้ลาออก ตำแหน่งที่เว้นว่างนี้จึงมีคุณเฉินเป่ยมาแทนที่ค่ะ”
เวลานี้ แม้แต่เฉินเป่ยยังนิ่งค้าง สีหน้าของเขาตกตะลึง ไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจแม้แต่น้อย อยู่ดีๆตนเองกลายเป็นรองประธานบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปได้ยังไง…….
เฉินเป่ยมองไปทางหลินเฉว่ ทุกคนต่างก็พากันเงียบพร้อมกับสูดลมหายใจเย็นๆเข้าไป สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง ภายในใจบีบแน่นเหมือนมีพายุกระหน่ำ พวกเขาแทบจะอึ้งกันหมดแล้ว！
รองประธาน！ใครจะไปคิด ก่อนหน้านี้เฉินเป่ยเป็นแค่ลูกเขยที่พวกเขาพากันดูถูก แต่ว่าตอนนี้หลังจากหลินเฉว่เดินออกมาจากประตูนั้น ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป
ฐานะของเขาเปลี่ยนไป กลายเป็นรองประธานบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป เป็นคนที่มีอำนาจในบริษัท！
แม้จะเป็นรองประธานบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปที่รวยน้อยที่สุด แต่ก็เป็นตำแหน่งที่คนแผนกอื่นๆต้องให้เกียรติ！
“ผมไม่เชื่อ……เป็นไปได้ยังไง！”
“ให้ตายสิ！เพิ่งด่าเขาเสร็จ เขาก็กลายเป็นรองประธานบริษัทแล้ว……พระเจ้ากำลังล้อผมเล่นใช่ไหม หลังจากนี้ผมจะอยู่บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปยังไง！”
“บริษัทบ้าไปแล้ว ถึงไม่ให้โอกาสแล้วเลื่อนตำแหน่งคนในบริษัท แต่กลับให้เขามาเป็นรองประธาน……”
เสียงของแต่ละคนดึงขึ้น พนักงานที่ดูถูกต่างๆนานา ตอนนี้สีหน้าของพวกเขาซีดขาว ไร้เลือดสูบฉีด！
เมื่อกี้ตอนที่พวกเขาด่ารู้สึกสนุกแค่ไหน ตอนนี้ภายในใจของพวกเขาก็รู้สึกกระวนกระวายเท่านั้น！
เฉินเป่ยยืนอยู่ที่เดิม สีหน้าของเขาเรียบเฉย เวลานี้เขาไม่ได้พูดอะไร การเงียบคือการโต้ตอบที่ดีที่สุด เป็นการตบที่ดังที่สุด ตบไปยังหน้าของแต่ละคน
หยางเหวินห้าวยืนอยู่ด้านข้าง สีหน้าของเขาเขียวไปหมด อารมณ์ไม่แน่นอน
เขาในตอนนี้ น่าเกลียดเสียยิ่งกว่าแมลงวัน……ต่อให้เขาตายก็คิดไม่ถึง ทุกอย่างจะเปลี่ยนกะทันหันและเร็วแบบนี้！
ก่อนหน้านี้ ไอ้บ้านี่ไม่ใช่แม้แต่พนักงานของบริษัท แต่แค่ชั่วพริบตาเขากลับมีตำแหน่งสูงกว่าตนหนึ่งขั้น！
“ผมไม่เชื่อ……เป็นไปไม่ได้！” หยางเหวินห้าวกัดฟันกรอด สีหน้าของเขาแดงก่ำไปหมด รู้สึกเหมือนอากาศกำลังเยาะเย้ยเขา กำลังตบหน้าเขา！
“ผมต้องการเจอประธานหลี เป็นเพราะประธานหลีใช้อำนาจของตนเองแน่นอน ผมจะรายงานกับกรรมการบริษัท” หยางเหวินห้าวพูดเสียงเรียบ ทุกคนต่างพากันเงียบกริบ ทุกสายตามองไปทางหยางเหวินห้าว ภายในใจของพวกเขายากที่จะสงบลงได้
“ผมว่าคุณอย่าเปลืองแรงเลยดีกว่า” เฉินเป่ยพูดขึ้น
แววตาของหยางเหวินห้าวเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย เขาไม่สามารถยอมรับได้ ไอ้บ้านี่จะมีอำนาจมากกว่าตนเองกะทันหันแบบนี้……แค่คิดถึงวันข้างหน้าที่ไม่ว่ายังไงก็ต้องเจอกันในบริษัท ไอ้บ้านี่คงเหยียบตนจนจบมิดอย่างแน่นอน……หยางเหวินห้าวรู้สึกไม่พอใจ！
หลินเฉว่ขมวดคิ้ว “คุณหยางเหวินห้าว อีกไม่นานจะมีการรายงานไปแผนกอื่นๆของบริษัท คุณต้องเชื่อนะคะ”
“คนชั้นต่ำ ถอยไป！” หยางเหวินห้าวบ้าคลั่ง เขาแทบจะเสียสติไปแล้ว เขาผลักหลินเฉว่อย่างแรง
หลินเฉว่ตกใจ ร่างบางเดินเซ จนแทบจะล้มลง โชคดีที่ได้เฉินเป่ยเข้ามาประคองเอวของหลินเฉว่เอาไว้
“ผมขอเตือนคุณเอาไว้ก่อน อย่าทำเกินกว่าเหตุ” เมื่อเห็นหลินเฉว่เกือบได้รับบาดเจ็บ สีหน้าของเฉินเป่ยเย็นยะเยือก
“ไสหัวออกไปให้หมด ฉันจะขอพบประธานหลี จะเปิดโปงแผนการร้ายกาจของหญิงร้ายชายเลวคู่นี้！” หยางเหวินห้าวพูดเสียงเหี้ยม
เมื่อสิ้นเสียงของหยางเหวินห้าว เฉินเป่ยหายไปจากจุดที่เขายืนอยู่ในตอนแรก ร่างหนึ่งพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว ขยับเข้าไปใกล้หยางเหวินห้าวด้วยความเร็วเหมือนกระแสไฟฟ้า ไม่มีใครมองเห็นท่าทีของเขา！
“เพี๊ยะ！”
เสียงตบดังขึ้นดังกระหึ่ม หยางเหวินห้าวถูกตบจนตัวปลิว เขาหมุนตัวอยู่ในอากาศห้าหกรอบ แล้วค่อยหล่นลงบนพื้น พื้นสนั่นจนแทบแยกออกจากกัน！
“ฟู่……” หน้าของหยางเหวินห้าวแดงไปหมด จากนั้นบวมเป่ง มุมปากของเขามีเลือดไหลซิบๆ สภาพของเขาในตอนนี้ น่าเวทนาเกินกว่าที่จะทนดูได้！
หยางเหวินห้าวอาเจียนเป็นเลือดและมีฟันหลุดออกมาด้วยหนึ่งซี่ เขาคลานลุกขึ้นด้วยเรือนร่างที่สั่นเทา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโมโห！
“เสียงดังหนวกหู” เฉินเป่ยพูดเสียงเรียบ เขาหยิบหูฟังออกมา ถ้าไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย คงไม่คิดว่าเป็นฝีมือของเขาอย่างแน่นอน
ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์อึ้งกันหมด ทุกคนพากันตกตะลึงกับฝีมือของเฉินเป่ย แม้แต่ตอนที่เฉินเป่ยลงมือพวกเขายังเห็นไม่ค่อยชัด
“แกกล้าต่อยฉัน……แกต้องตาย！”หยางเหวินห้าวพูดเสียงเหี้ยม
“ด่าฉันได้ แต่ด่าภรรยาของฉันไม่ได้” นัยน์ตาของเฉินเป่ยเย็นยะเยือก จากตัวของเขา มีความเย็นยะเยือกแผ่ออกมาไม่สิ้นสุด！
“ยืนนิ่งอยู่ตรงประตูทำไม?”
ในเวลานี้เอง ประตูห้องทำงานถูกเปิดออก ผู้หญิงหน้าตาดีเดินออกมาจากด้านใน ผมยาวประบ่า ใบหน้าสวยงามที่คุ้นเคย ทำให้ทุกคนว้าวุ่นกันหมด
หยางเหวินห้าวกัดฟันกรอด มองไปที่หลีชิงเยียน พูดด้วยเสียงแหบพร่า “หลีชิงเยียน ผมไม่พอใจ……ทำไมคุณแค่บอกให้เขาเป็นรองประธานเขาก็ได้เป็นรองประธาน……พวกเราทุ่มเทแรงกายแรงใจเพื่อตระกูลหลีกรุ๊ปมากมาย แต่กลับไม่ได้รับอะไรตอบแทน”
หลีชิงเยียนยืนอยู่ที่เดิม หุ่นสูงของเธอกวาดตามองไปยังหยางเหวินห้าว พูดด้วยเสียงสั่นประสาท “เรื่องนี้ผ่านความเห็นชอบจากกรรมการบริษัทแล้ว ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณไปถามได้เลย”
หยางเหวินห้าวนิ่งค้าง…….นัยน์ตาของเขาจ้องมองไปยังหลีชิงเยียน ภายในใจรู้สึกหนักอึ้ง ไม่สามารถยอมรับได้เท่าไหร่
อีกทั้งคนจำนวนไม่น้อยต่างรู้สึกตกใจ เรื่องนี้ ผ่านความเห็นชอบจากกรรมการบริษัทแล้ว?
“หยางเหวินห้าว คุณก่อความวุ่นวายในบริษัท หาเรื่องหัวหน้าของคุณ ถือว่าทำผิดกฎของบริษัทไปหลายข้อแล้ว คุณเอาความมั่นใจจากไหนมาพูดกับฉันที่นี่?” ริมฝีปากสวยของหลีชิงเยียนกระตุกขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มของเธอเย็นยะเยือก
หยางเหวินห้าวพูดไม่ออก เขาไม่รู้จะเถียงกลับยังไงดี
หลีชิงเยียนกวาดตามองทุกคน “และพนักงานที่ยืนอยู่ตรงนี้ไม่ยอมไปทำงานก็เหมือนกัน พวกคุณทำผิดกฎของบริษัทแล้ว ถ้ายังไม่แยกย้าย จะหักโบนัสของทุกคนครึ่งหนึ่ง！”
ฟิ้ว！
ทุกคนอยู่ในความวุ่นวาย เสียงสูดลมหายใจดังขึ้น ภายในใจของคนจำนวนไม่น้อยสั่นเทา เงินโบนัสครึ่งหนึ่ง ！ประธานคนสวยโมโหแล้วจริงๆ！
อย่างรวดเร็ว กลุ่มคนที่รู้ตัวรีบแยกย้ายทันที เหลือเพียงหยางเหวินห้าวยืนอยู่ที่เดิม ด้วยร่างกายที่สั่นเทา
“สนุกไหม?” ในเวลานี้ เฉินเป่ยพูดขึ้น
หยางเหวินห้าวกัดฟันกรอด ในที่สุดเขาได้ทำการตัดสินใจที่ยากที่สุด หัวเข่าทั้งสองข้าง ทรุดลงพื้น
“ประธานเฉิน สิ่งที่ผมทำไปเมื่อกี้เป็นผลอารมณ์ คุณได้โปรดให้อภัยผม แล้วปล่อยผมไปเถอะครับ……” หยางเหวินห้าวก้มหน้าลง พูดด้วยเสียงสั่นเทา ภายในใจของเขามีความรู้สึกอับอายพลุ่งพล่านเต็มไปหมด อยากจะหารูมุดหนี
หยางเหวินห้าวเป็นหัวหน้าระดับสูงของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป ถึงแม้จะมีกรรมการบริษัทคอยสนับสนุน แต่การที่เขาเป็นคนนำทีมพาทุกคนสร้างเรื่องวุ่นวาย ส่งผลกระทบด้านลบเป็นอย่างมาก เกรงว่ากรรมการบริษัทคนนั้น ก็ไม่สามารถช่วยเขาได้
ถ้าหากตนเองถูกไล่ออกไป เช่นนั้นตนเอง ชื่อเสียงป่นปี้ มีโอกาสที่จะไม่สามารถอยู่ในวงการนี้เพราะหลีชิงเยียนก็เป็นได้！
มือทั้งสองข้างของเฉินเป่ยอยู่ในกระเป๋ากางเกง เขามองไปทางหยางเหวินห้าว พูดด้วยน้ำเสียงเฉยๆ “คุณขอโทษผมแล้วจะมีประโยชน์อะไร คนที่คุณควรขอโทษคือภรรยาของผม”
หลินเฉว่ที่อยู่ด้านข้างทำสีหน้าแปลกๆ ทางด้านหลีชิงเยียน เลิกคิ้วขึ้นขมวด มองเฉินเป่ยด้วยความสงสัย……ตาบ้านี้ ประจบเก่งจริงๆ
กำลังประจบตนเองอยู่ใช่ไหม
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณหยุดงานพักผ่อนสักระยะหนึ่งก่อน ฉันจะเอาเรื่องนี้รายงานกรรมการบริษัท ที่ตรงนี้คุณไม่สามารถอยู่ได้แล้ว คุณไปแผนกบุคคลเถอะค่ะ”
เมื่อหยางเหวินห้าวได้ฟังคำสั่งของหลีชิงเยียน สีหน้าของเขาซีดขาว ภายในใจของเขารู้สึกสิ้นหวัง！
คำพูดของหลีชิงเยียน เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เขาตั้งใจทำด้วยความเหนื่อยยากลำบากตลอดหลายปีที่ผ่านมาสูญเปล่า…….เขาถูกปลดจากตำแหน่งหัวหน้าที่มีอนาคต กลายเป็นแค่คนรับผิดชอบแผนกเล็กๆเท่านั้น！
ภายในใจของหยางเหวินห้าวรู้สึกเจ็บปวด ตอนนี้เขารู้สึกเสียใจทีหลังกับสิ่งที่ทำลงไป
