บทที่183 ชีวิตอุดมสมบูรณ์ของสามีภรรยา
ด้วยสติปัญญาของเฉินเป่ย ชั่วขณะหนึ่งก็ฟังความหมายในคำพูดของถังเต๋อออก
และถังโหรวก็ก้มใบหน้างดงามไว้ ผมสลวยที่ดำขลับปกใบหน้าครึ่งใหญ่ไว้ เผยเพียงคางเรียวๆ ออกมา
ในใจเธอต่อว่าถังเต๋อไปหลายรอบ……คาดไม่ถึงจะใช้วิธีน่าขยะแขยงขนาดนี้……มาพูดเรื่องแต่งงานของตนเองกับเจ้าหมอนี้!
ต่อไปเจ้าหมอนี้จะมองตนเองอย่างไร? ไม่รู้จะตลกไปสักกี่ครั้ง ตนเองเงยหน้าไม่ขึ้นอีกแล้ว
เฉินเป่ยกวาดสายตามองถังโหรวที่ก้มหน้าอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบ ฝืนกลั้นความตื่นตระหนกภายในใจไว้ พูดกับถังเต๋อไปอย่างกระอักกระอ่วน “ท่านถัง ท่านกำลังล้อเล่นอะไรกันครับ?”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่น ปกติหลานสาวของฉันสะเพร่าต้องคอยอบรม ต้องการคนมารักษาหล่อน แต่คนที่ฉันหามาล้วนหวาดกลัวสถานะของหล่อนหมด ลงมือหนักไม่ได้ และมีเพียงนายที่เหมาะสม” ถังเต๋อลูบหนวดเครา ดวงตาล้ำลึก ค่อยๆ กล่าวขึ้น
เฉินเป่ยหมดคำจะพูด “งั้นก็ไม่ต้องแต่งงาน……”
ถังเต๋อหัวเราะหึๆ บอก “เจ้าเฉิน นายเป็นผู้มีพระคุณใหญ่กับตระกูลถังของพวกเรา ถ้าไม่ใช่นาย ฉันกับโหรวโหรวคงไม่อาจจะมีชีวิตอยู่รอดปลอดภัยมาถึงตอนนี้ได้ ตระกูลถังเป็นตระกูลที่รู้จักบุญคุณ บวกกับนายและโหรวโหรวเป็นหนุ่มหล่อสาวสวย คู่สร้างคู่สม……ฉันมองว่าเหมาะสมมากเลย”
ถังโหรวที่ก้มหน้าอยู่ด้านข้างได้ยินประโยคนี้ของถังเต๋อ ใบหน้างดงามแข็งทื่อทันใด……เธอเกือบจะกดความบุ่มบ่ามเอาไว้ไม่อยู่ เงยหน้าตอบโต้……ตนเองหน้าสวยขนาดนั้น ผิวพรรณขาวนวล เจ้าหมอนี้เป็นคู่สร้างคู่สมกับตนเองได้อย่างไรกัน……ปู่ของเธอไม่รักษาหน้าตาไว้เลย!
เส้นเลือดที่หน้าผากขาวของถังโหรวเต้นทันที……ดีเลวอย่างไรปู่คนนี้ของเธอก็เป็นรัฐมนตรีสำคัญแห่งเยี่ยนจิง ตำแหน่งสูงอิทธิพลหนา คาดไม่ถึงจะพูดคำแบบนี้ออกมาได้!
ส่วนเฉินเป่ยสีหน้าเรียบนิ่ง ภายในใจเขาตกใจอยู่บ้าง นึกไม่ถึงว่าเพื่อจับคู่ให้พวกเขาสองคน คำพูดอะไรถังเต๋อล้วนพูดออกมาหมดเลย
เฉินเป่ยหัวเราะนิดหน่อย “ท่านถัง ขอบคุณสำหรับความหวังดีของท่านนะครับ แต่ว่าหล่อนช่างดีเลิศเหลือเกิน ผมไม่คู่ควร”
ท่านถังสีหน้าแข็งทื่อ แม้แต่ถังโหรวยังตะลึงไปด้วย ต่อมาภายในใจแอบดีใจ เจ้าหมอนี้ถือว่าพอรู้ตัวเองดีอยู่
แต่แวบเดียวเสียงของเฉินเป่ยก็ลอยเข้าในหูของสองคน “ผมมีครอบครัวแล้ว ภรรยาของผมดีเลิศมาก หล่อน……ยังแย่กว่าหน่อย”
เสียงของเฉินเป่ยนิ่งสงบจนทำให้ใบหน้างดงามของถังโหรวชั่วขณะนั้นเต็มไปด้วยแรงอาฆาตที่หนาวเย็น……ความคิดที่อยากจะฆ่าเดือดปุดๆ!
คำพูดเฉินเป่ยชัดเจนมาก บอกว่าเธอดีเลิศ นั่นเป็นความหมายที่อ้อมค้อม……ความจริงคือบอกว่าเธอไม่คู่ควรกับตนเอง!
คำพูดประโยคนี้มีความหมายลึกซึ้งที่แฝงอยู่คือการถากถางอย่างโจ่งแจ้ง!
เฉินเป่ยไม่เพียงลดขั้นถังโหรวว่าสู้หลีชิงเยียนไม่ได้ แถมยังพูดความหมายนอกเหนือจากคำพูดออกมาด้วยว่าเธอไม่คู่ควรกับตนเลย
นิ้วมือของถังโหรวเรียวเล็กราวกับต้นหอมกุมหมัดแน่น ใช้แรงจากฟันขาวกัดริมฝีปากแดง กัดจนหนังใกล้จะขาดแล้ว
ไอ้สารเลวไร้ยางอายคนนี้! เจ้าคนชั่วช้า!
ดีเลวอย่างไรถังโหรวก็เป็นคุณหนูของตระกูลถัง หน้าตาเบื้องหลังครอบครัวล้วนโดดเด่นไร้ที่เปรียบ ตอนที่เคยอยู่เยี่ยนจิง ไม่รู้ว่ามีคุณชายตระกูลใหญ่มากเท่าไรมาตามจีบ แค่คนตามจีบก็สามารถเรียงจากหน้าประตูคฤหาสน์หรูไปตลอดทางเป็นถนนหลายแถว!
จากเงื่อนไขของถังโหรว ใครไม่คู่ควรกับเธอ? คนที่เธอไม่คู่ควร เธอพูดได้อย่างมั่นใจและภูมิใจว่ายังไม่เกิด!
ผลสุดท้ายตอนนี้กลับมีเจ้าหนุ่มคนหนึ่งเสียดสีถากถาง! ทำให้เธออดกลั้นเกือบไม่ไหว
ถังเต๋อตะลึง หัวเราะฮาๆ “แน่นอนๆ เจ้าเฉิน นายฝีมือไร้จำกัด ย่อมดีเลิศมากมาย วันนี้ความหมายที่ฉันมาหานาย ไม่ใช่ให้นายแต่งงานกับหล่อน แต่ว่า……”
ชั่วขณะนั้นสีหน้าถังเต๋อเปลี่ยนไปเป็นน่าประหลาดล้ำลึกขึ้นมา สายตาแฝงด้วยความหมายลึกซึ้ง
หลังมองเห็นสายตาที่แฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้งของถังเต๋อ ภายในใจเฉินเป่ยตระหนกฉับพลัน แม้แต่มือที่ยกกาแฟขึ้นเมื่อสักครู่ล้วนสั่นเทา
ในใจเขาผุดความคิดที่กล้าหาญอย่างหนึ่งออกมาทันใด ทำให้เขาไม่อยากเชื่อ!
“จริงเหรอ?” เฉินเป่ยบีบแก้วกาแฟไว้ แก้วกาแฟสั่นระริกนิดหน่อย แววตาร้อนแผดเผา!
แม้กระทั่งเขาที่จิตใจแน่วแน่มาตลอด หลังเจอกับความคิดนี้ยังล้วนยากจะควบคุม หายใจเร่งถี่ ตื่นเต้นอย่างยิ่ง!
“หล่อนยินยอมที่จะเป็นเมียน้อยให้ผมจริงเหรอ?” เฉินเป่ยเอ่ยปาก นั่นเรียกว่าความตื่นเต้นอย่างหนึ่งเลย……เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีวันหนึ่งที่หลีชิงเยียนและถังโหรว สาวงามสวยเพริศพริ้งที่สุดซึ่งมีบุคลิกไม่เหมือนกันสองประเภทนี้ จะมีสภาพที่วันหนึ่งมาปรนนิบัติเขาด้วยกัน……นั่นเป็นชีวิตที่อุดมสมบูรณ์ของสามีภรรยาอย่างยิ่ง! แค่คิดยังไม่กล้าคิดเลย!
ความฝันแบบนี้ล้วนเป็นเรื่องงดงามที่นึกไม่ถึง ทำให้ผู้ชายใดๆ ต่างไม่ปฏิเสธได้! ให้เขามีชีวิตสั้นลงอีกสิบปีก็เต็มใจ
เฉินเป่ยพ่นคำพูดนี้ออกมา น้ำเสียงมีความสั่นเทาด้วย ส่วนถังโหรวที่ก้มหน้าอยู่ พอได้ยินคำพูดของเฉินเป่ย ในที่สุดทนก็ทนไม่ไหว เงยใบหน้าที่อายจนแดงราวกับเลือดขึ้นทันใด ลุกขึ้นพูดอย่างเดือดดาล “มาเป็นเมียน้อยให้กับคนสารเลวอย่างนาย? ฝันหวานลมๆ แล้งๆ ของนายต่อไปเถอะ!”
ถังโหรวพูดจบ ยื่นฝ่ามือหนึ่งตบออกไป โบกไปบนแก้มของเฉินเป่ยอย่างแรง
เสียงฝ่ามือที่กังวานชั่วขณะนั้นดึงดูดความสนใจของแขกในร้านกาแฟมากมาย แขกแต่ละท่านค่อยๆ หันมามองทางนี้
เฉินเป่ยจับแก้มไว้ บนแก้มแอบมีความเจ็บปวดลอยมา ทำให้มุมปากเขากระตุก มองทางถังเต๋อ
ถังเต๋อตวาดใส่ถังโหรวด้วยเสียงดุ “โหรวโหรว กลับมา!”
ส่วนถังโหรวไม่ได้สนใจเขา ภาพคนรูปร่างงดงามที่เซ็กซี่นั้นพุ่งไปทางหน้าร้านกาแฟ ชั่วพริบตาเดียวก็ผลักประตูกระจกของร้านกาแฟออกอย่างว่องไว หายลับไปมองไม่เห็นแล้ว
“ผมไปตามเองดีกว่า” เฉินเป่ยลุกขึ้นบอก
หลังจากที่เฉินเป่ยพุ่งออกจากร้านกาแฟ กลับมองเห็นถังโหรวกำลังขึ้นรถแท็กซี่คันหนึ่ง ขับออกไปทางถนนด้านหน้าด้วยความรวดเร็ว
มุมปากเฉินเป่ยโค้งเส้นรัศมีวงกลมขึ้น ขึ้นขี่จักรยานด้านข้างแล้ว
ไม่นานรถแท็กซี่ก็หยุดแล้วจอดลงมา ถังโหรวผมยาวพลิ้วไสว เดินเข้าไปในผับแห่งหนึ่งอย่างเดือดดาล
“คุณผู้หญิง ดื่มอะไรดีครับ?” พนักงานที่เท่ราวกับดาราหนุ่มบางคนถามขึ้น
“บอมซ็อตแก้วหนึ่ง” ถังโหรวเอ่ยปากนิ่งๆ
พนักงานตะลึง บอมซ็อต……เหล้านี้ขนาดคนหนุ่มแน่นที่แข็งแกร่งล้วนยอมรับว่าสู้ไม่ได้……ผู้หญิงอ่อนแอคนนี้ คาดไม่ถึงว่าจะต้องการบอมช็อต? บ้าไปแล้วมั้ง!
ถังโหรวสีหน้านิ่งเรียบ พนักงานคนนั้นไม่มีวิธีอื่น ทำได้เพียงหยิบเหล้ามาสองแก้ว
สีแดงของความอับอายบนหน้างดงามของถังโหรวค่อยๆ หายไป เธอกระดกเหล้าเข้าลำคออย่างหุนหัน น้ำเหล้าเหลืองอำพันไหลลงไปตามลำคอขาวนวล สุดท้ายไหลตามผมยาวเข้าไปในร่องภูเขา
“โอ้ คนสวยไม่เลวเลยนี่ เอาอีกแก้ว!” ในเวลานี้วัยรุ่นสองคนเดินเข้ามาใกล้ ผิวปากทางถังโหรวเหมือนยั่วเย้า
ถังโหรวไม่สนใจทั้งสองคน ส่วนสองคนนั้นพูดกับพนักงานอย่างไม่ถือสาสักนิดเดียว “เหล้าของสาวงามคนนี้ฉันเหมาเอง หล่อนอยากดื่มเท่าไรก็ดื่มเท่านั้น!”
“เอาอีก” ถังโหรวเอ่ยปาก ในน้ำเสียงยังหลงเหลือความขุ่นเคือง
เธอถูกความคิดโง่ๆ ของถังเต๋อและเฉินเป่ยทำให้โมโหจนปอดแทบระเบิด……เธอสถานะไม่ธรรมดาแบบนี้ ผลสุดท้ายถังเต๋อปู่ที่งี่เง่าของเธอกลับอยากให้เธอเป็นเมียน้อยของเฉินเป่ย?
มีสิทธิ์อะไร? เพราะเขาช่วยตระกูลถังเอาไว้?
ถังโหรวสีหน้าเย็นยะเยือก ส่วนวัยรุ่นสองคนนี้นั่งลงสองข้างของถังโหรวแล้วค่อยๆ ขยับศีรษะเข้าใกล้ พินิจพิเคราะห์ถังโหรวอย่างละเอียด
ดวงตางดงามที่ใสแจ๋ว ขนตาเซ็กซี่เรียวยาว……จมูกโด่งมาก ริมฝีปากแดงเย้ายวน บนตัวถังโหรวแพร่กระจายกลิ่นหอมอ่อนๆ เป็นคนสวยที่ไม่สามารถตำหนิได้
ทั้งสองคนนั้นสายตาฮึกเหิม ภายในใจแอบตื่นเต้น……พวกเขาคาดไม่ถึงว่ามาที่นี่ตอนกลางวัน จะสามารถล่าสาวขั้นเยี่ยมยอดได้ด้วย!
“คนสวยโมโหคนที่บ้านมาแล้วเหรอ?” วัยรุ่นคนหนึ่งถามขึ้นแบบอันธพาล
ถังโหรวดื่มเหล้าของตนเองไป ไม่สนใจวัยรุ่นสองคน
“คนสวย มาดื่มเหล้าข้างนอกคนเดียวไม่ปลอดภัยนะ ไม่สู้ให้พี่สองคนมาดื่มเป็นเพื่อนเธอดีกว่า” วัยรุ่นอีกคนหนึ่งเอ่ยปาก ทันใดนั้นยื่นไปทางหน้าอกที่นูนขึ้นของถังโหรว
“ป๊าบ!” ถังโหรวตบที่หน้าของวัยรุ่นคนนั้นไปทีหนึ่ง สีหน้าเย็นยะเยือกราวกับน้ำค้างแข็ง!
“แม่ง ดุมากซะด้วย” วัยรุ่นจับหน้าไว้ หลังจากแสดงท่าทางตกใจเล็กน้อยก็หงุดหงิดขึ้นมา “แต่ท่านซานปิ่ญน่าจะชอบแบบดุ!”
“ไม่ผิด ท่านซานปิ่ญเคยบอกว่าสาวที่ยิ่งดุ ขั้นตอนฝึกฝนยิ่งสนุก” วัยรุ่นอีกคนพยักหน้า สายตาจ้องถังโหรวอย่างโจ่งแจ้ง “ถึงแม้พวกเราจะไม่ได้กินเนื้อ แต่ก็ดื่มน้ำแกงได้ ไว้ท่านซานปิ่ญเล่นพอสมควรแล้ว พวกเราก็เล่นต่อได้อีก แถมยังขายไปที่สถานบันเทิงได้ด้วย”
ถังโหรวมองวัยรุ่นสองคนนี้เหมือนไม่สนใจ ดื่มเหล้าของตนเองไป สีแดงบนใบหน้างดงามยิ่งชัดเจนขึ้น ความกล้าของเธอ นับวันยิ่งมาก
“ไปเถอะคนสวย ไปเจอท่านซานปิ่ญกับพวกเรา” วัยรุ่นสองคนมองหน้ากันทีหนึ่ง ทันใดนั้นลงมือราวฟ้าแลบ จับแขนสองข้างของถังโหรวเอาไว้ ดึงไปทางมุมหนึ่งของผับ
สำหรับเรื่องนี้ พนักงานทำราวกับมองไม่เห็น ฉากนี้ ที่ผับ ความจริงช่างปกติเหลือเกิน
“ปล่อยฉันนะ!” ถังโหรวดิ้นรนไม่หยุด ค่อยฟื้นฟูสำนึกนิดๆ ความมึนเมาหายไปไม่น้อย ได้สติมากกว่าก่อนหน้านี้แล้ว
“ตึง!” วัยรุ่นสองทิ้งถังโหรวลงบนพื้นอย่างแรง ถังโหรวปีนขึ้นมาอย่างยากลำบาก ทันใดนั้นมองเห็น บนโซฟาตรงหน้าของตนเองกำลังมีผู้ชายที่ใส่แว่นดำคนหนึ่งนั่งอยู่ ก้มมองตนเองอย่างเย็นชาจากที่สูงลงมา
แม้กระทั่งร่างอ่อนช้อยของถังโหรวยังอดสั่นไม่ได้ ชั่วขณะนั้นเธอเหมือนรู้สึกถึงความเย็นเฉียบที่สะท้อนออกมาจากแผ่นกระจกแว่นดำของผู้ชายคนนั้นได้!
ผู้ชายสีหน้าเย็นชา และวัยรุ่นสองคนที่เมื่อสักครู่กำเริบเสิบสาน พออยู่ต่อหน้าผู้ชายท่านนี้ กลับเปลี่ยนเป็นธรรมดาระวังตัวขึ้นมาก ก้มหน้าบอกอย่างเคารพนบน้อม “ท่านซานปิ่ญครับ เมื่อกี้หาสาวที่คุณภาพไม่เลวคนหนึ่งเจอ นิสัยแข็งและตรงไปตรงมามาก หวังว่าท่านจะชอบ”
ผู้ชายคนนั้นจ้องมองถังโหรวแวบหนึ่ง ถึงแม้ร่างกายอ่อนช้อยของถังโหรวจะสั่นเทาไม่หยุด แต่ในสายตาเพิ่มความหมายไม่ศิโรราบนิดๆ ปะทะเข้ากับสายตาที่ว่างเปล่าของผู้ชายคนนั้น
“ดีมาก” ผู้ชายเอ่ยปากอย่างขัดๆ สีหน้าที่เย็นชาอบอุ่นอยู่บ้าง
ตอนที่เขารู้สึกได้ถึงความหยิ่งยโสและดื้อรั้นบนตัวถังโหรวที่แพร่กระจายออกมา เขาพึงพอใจมาก!
“เอาหล่อนเข้าไปที่ห้องของฉัน” ผู้ชายพูดสั่งการ
“ครับ” วัยรุ่นสองคนพยักหน้า สายตาที่มองทางถังโหรวเพิ่มความสุขที่เห็นคนอื่นหายนะ
พวกเขารู้เป็นอย่างดี ตอนที่ท่านซานปิ่ญพูดแบบนี้ หมายความว่าเดี๋ยวจะต้องไปหาสาวงามคนนี้ถึงที่ด้วยตนเองแน่
ถึงแม้เธอจะแข็งกร้าวจะจิตใจเหี้ยมโหดดุร้ายแค่ไหน ภายใต้การเหยียดหยามของท่านซานปิ่ญ ยังต้องว่านอนสอนง่ายเชื่อฟังอยู่ดี
