แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่190 ใช้เสน่ห์พิชิต
เขาถึงมีการตอบสนองเข้ามา……ที่แท้ผู้ชายคนนี้ต้องการให้บิดาขอร้องเขา!
ตนเองเป็นทายาทของตระกูลหวงแห่งหู้ไห่นะ คาดไม่ถึงจะมาถึงขั้นนี้!
หวงหรุงสีหน้ายังมีความตระหนก……เขาไม่อยากเชื่อ แต่ว่านี่ก็คือความจริง!
…………
ภายในห้องทำงานท่านประธาน บรรยากาศอึดอัดประหม่า หลีชิงเยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย ส่วนหลินเฉว่ นั่งไม่สบายใจอยู่ด้านข้าง
หลีชิงเยียนอยากจะพุ่งออกไปโดยสัญชาตญาณ ไปชั้นล่างจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง แต่เฉินเป่ยกลับอยากให้เธอรออยู่ที่นี่เอาไว้
เดิมทีหลีชิงเยียนจะไม่เชื่อฟังคำพูดของเฉินเป่ย แต่ไม่รู้ทำไมกันหลีชิงเยียนถึงเริ่มค่อยๆ เชื่อถือเฉินเป่ยจากจิตใต้สำนึกที่ไม่รู้ตัว เลือกที่จะเชื่อถือเขา
แต่ว่าโดยพื้นฐานสำหรับหลีชิงเยียนแล้ว ยังคงไม่มั่นใจเฉินเป่ยมากนัก
“เธอคิดว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้ได้มั้ย?” หลีชิงเยียนเอ่ยปากเสียงดึงดูด สอบถามหลินเฉว่
ใบหน้าขาวเนียนงดงามของหลินเฉว่ตะลึงเล็กน้อย หลังครุ่นคิดครู่หนึ่งก็บอกว่า “น่าจะได้ค่ะ ในเมื่อเขาพูดออกมาว่าได้ แสดงว่าเขาต้องมีความมั่นใจค่ะ”
“ประธานหลีคะ คุณไม่ต้องเป็นห่วง พวกเราต้องเชื่อใจเขาค่ะ ถือว่าเป็นการทดสอบอย่างหนึ่งที่ตระกูลหลีมอบให้เขาค่ะ” หลินเฉว่พูดปลอบใจ
ถึงแม้หลินเฉว่จะพูดมาแบบนี้ แต่หลีชิงเยียนยังกอดหน้าอกไว้ ขมวดคิ้วดำแน่นไม่ได้ผ่อนคลายลง
ผ่านไปไม่นานโทรศัพท์ตั้งโต๊ะที่ห้องทำงานหลีชิงเยียนก็ดังขึ้นทันใด
ดวงตางดงามของหลีชิงเยียนแข็ง รับโทรศัพท์ขึ้น ได้ยินเพียงในสายนั้นหัวหน้าแผนกรักษาความปลอดภัยเสียงหายใจหอบหนัก “ประธานหลี……”
“เป็นยังไงบ้าง?” หลีชิงเยียนถามอย่างทนไม่ไหว
“นี่……ท่านลงมาดูด้วยตนเองเถอะครับ” หัวหน้าในสายนั้นพูดอ้ำอึ้งมาตั้งนาน ไม่ได้พูดว่าเป็นสถานการณ์อะไรกันแน่ออกมา
หลีชิงเยียนวางโทรศัพท์ลง ลุกขึ้นทันใด เหยียบบนรองเท้าส้นสูง ใบหน้างดงามรีบร้อน……เฉินเป่ย นายอย่าเป็นอะไรเด็ดขาด!
คำพูดของหัวหน้าทำให้ก้อนหินก้อนนั้นที่แขวนตั้งแต่ต้นจนจบภายในใจของหลีชิงเยียนยากจะวางลง……ทำให้นับวันเธอยิ่งกังวลต่อเฉินเป่ยขึ้นมา!
นั่นเป็นตระกูลหวงแห่งหู้ไห่……สี่ตระกูลทองของเมืองหู้ไห่เมื่อร้อยปีก่อน……การมีตัวตนที่เคยควบคุมเมืองหู้ไห่ฝั่งหนึ่ง……ปัจจุบันตระกูลหวงส่งคนมา นี่คือเรื่องวุ่นวายไม่น้อย!
ถึงหลีชิงเยียนจะคิดจนสมองแทบแตก ก็คิดไม่ออกว่าเฉินเป่ยมีวิธีอะไรสามารถรับมือตระกูลหวงได้!
…………
ในห้องชุด หลีเช่าหงฟังการรายงานของไอรีน มุมปากโค้งเส้นรัศมีวงกลมขึ้น เหตุการณ์ล้วนอยู่ในการคาดเดาของเขา ผลลัพธ์นี้สำหรับเขานั้นสำเร็จอย่างแน่นอน
“ให้ตระกูลหลีออกหน้า ทำให้ฉันลดงานไปเยอะ……เอ๋อตงเฉินหาเรื่องใครไม่เอา ไปแตะโดนตระกูลหวงแห่งหู้ไห่……” หลีเช่าหงหัวเราะ ไอรีนที่ด้านข้างพยักหน้าบอก “ตระกูลหวงเป็นตระกูลที่ปกป้องลูกมากที่สุดในบรรดาสี่ตระกูลทอง เฉินเป่ยโยนหวงหรุงไว้ข้างทาง ทำให้ทั้งตระกูลหวงเสียศักดิ์ศรี ตระกูลหวงคงไม่ปล่อยเขาไว้แน่”
“ถึงแม้เขาจะมีความสามารถยิ่งใหญ่ก็ไม่เป็นไร ฉันยังมีทางออก” หลีเช่าหงเอ่ยปากนิ่งๆ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจ “ไม่ว่าเขาจะมีฝีมือยิ่งใหญ่ ล้วนหนีไม่พ้นเงื้อมมือของฉัน” หลีเช่าหงหมุนตัวกลับไป หันหน้าทางนอกหน้าต่าง หัวเราะเหยียดหยาม “ฉันยังคิดว่าสถานะเขาลึกลับมาก ดูแล้วก็เพียงแค่นี้เอง”
ไอรีนที่อยู่ด้านข้างมองทางหลีเช่าหง ภายในใจหวาดกลัวอยู่บ้าง คุณชายใหญ่ตระกูลหลีท่านนี้ยืมมีดคนอื่นฆ่าคน เล่นแบบมีความรู้สุดยอด……กล้านำตระกูลหวงแห่งหู้ไห่มาเพื่อใช้ประโยชน์
แผนการของหลีเช่าหงล้ำลึกเหลือเกิน ไม่เสียแรงที่เป็นบุคคลทระนงในวงการราชการที่เจริญรุ่งเรืองอย่างสุดขีด……ทำให้หวงปิงโกรธเคืองจนสูญเสียสติปัญญา ถือว่าไม่แย่สักนิดเดียว!
กล้าหลอกใช้คนของตระกูลหวงแห่งหู้ไห่ เกรงว่ามีเพียงหลีเช่าหงแล้วล่ะ
ในใจไอรีนแอบกลัว ถ้าเป็นคนทั่วไป เกรงว่าคงถูกหลีเช่าหงเล่นวนเวียนจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว
และในเวลานี้โทรศัพท์ของไอรีนดังขึ้นอีกครั้ง!
…………
หลีชิงเยียนรีบร้อนพุ่งออกจากในลิฟต์ เธอเป็นห่วงเฉินเป่ยอย่างยิ่ง!
และหลังจากที่เธอพุ่งออกจากอาคารตระกูลหลี ทันใดนั้นฝีเท้าก็ช้าลงมา ดวงตางดงามกดลงฉับพลัน สีหน้าเปลี่ยนไปแปลกประหลาดตกใจ เหมือนมองเห็นภาพที่น่ามหัศจรรย์อะไรเข้า
หลินเฉว่หายใจหอบ ตามหลีชิงเยียนไป ภูเขาที่สูงตระหง่านกระเพื่อมขึ้นลง หายใจสับสน บอกว่า “ประธานหลีคะ คุณช้าหน่อย ฉันใกล้จะตามไม่ทัน……”
และหลินเฉว่ยังพูดไม่จบ ตอนที่มองเห็นฉากหนึ่งตรงหน้า ใบหน้างดงามตะลึงไปพักหนึ่ง ดวงตางดงามถลึงตาโต!
เห็นเพียงหวงปิงและหวงหรุงคุกเข่าอยู่ต่อหน้าของเฉินเป่ย……ท่าทางเคารพนอบน้อม ทำให้หลีชิงเยียนและหลินเฉว่สมองว่างเปล่าไป!
“นี่มันเรื่องอะไรกัน?” หลินเฉว่พึมพำ ในชั่วขณะนั้นหล่อนเริ่มสงสัยดวงตาของตนเอง!
“ไม่แน่ใจ” หลีชิงเยียนทำหน้างงงวย เธอไม่มีปฏิกิริยาเข้ามาเช่นกัน ทำไมคนของตระกูลหวงต้องคุกเข่าลงทางเฉินเป่ยด้วย!
ส่วนเฉินเป่ยดูดบุหรี่อยู่ มองหวงปิงร้องขอชีวิต กลับไม่ได้เอ่ยปากพูดสักประโยคเดียว
หวงปิงมองทางหวงหรุงที่สีหน้าซีดเซียว หวงหรุงนึกได้ฉับพลัน สีหน้าที่ซีดขาว ในที่สุดตัดสินใจลงได้ ร่างกายสั่นเทา กัดฟันก้มหัว เอ่ยปากบอก “ผมผิดไปแล้ว!”
และฉากนี้ตกอยู่ในสายตาของหลีชิงเยียนกับหลินเฉว่ ทำให้พวกเธอใบหน้าแตกตื่นแข็งค้าง!
“ฉันไม่ได้มองผิดไปใช่มั้ย?” หลีชิงเยียนพูดเสียงสั่น
“ประธานหลี……” หลินเฉว่เอ่ยปาก ส่วนรองเท้าส้นสูงงดงามที่หลีชิงเยียนใส่ไว้พุ่งไปด้านหน้าเฉินเป่ยอย่างเร่งรีบ
เฉินเป่ยนำความตื่นตระหนกมาให้เธอ ทำให้เธอพูดอะไรไม่ออก!
ตอนนี้เธอแค่อยากวิ่งไปตรงหน้าเฉินเป่ย ค้นหาคำตอบอย่างหนึ่ง
“สรุปนี่มันเรื่องอะไรกัน?” หลีชิงเยียนถามขึ้น
เฉินเป่ยหันหน้า มองหลีชิงเยียนทีหนึ่ง หัวเราะแล้ว “นี่ไม่ได้แสดงอยู่ตรงหน้าคุณเหรอ?”
“เป็นไปได้ยังไง……” หลีชิงเยียนร้องตกใจ ภูเขาสูงตระหง่านกระเพื่อมขึ้นลง ดวงตาเผยความตกใจออกมา
“จัดการแล้ว” เฉินเป่ยเอ่ยปากนิ่งๆ หันหน้าพูดกับหวงปิงและหวงหรุง “ต่อไปฉันไม่อยากเจอพวกนายอีก”
หวงปิงและหวงหรุงลุกขึ้นอย่างสั่นเทา หวงหรุงมองเฉินเป่ยอย่างโหดเหี้ยมแวบหนึ่ง ค่อยๆ หมุนตัว เดินตามหวงปิงไปทางรถยนต์ข้างถนน
“เฉินเป่ย สรุปคุณทำได้ยังไงกัน พวกเขาเป็นตระกูลหวงแห่งหู้ไห่นะ” หลินเฉว่ตะลึงปากค้าง ผ่านมาตั้งนาน หล่อนถึงกลืนน้ำลายลงแล้วถามขึ้น “ทำไมคุณให้พวกเขา……”
“ง่ายมาก” เฉินเป่ยดึงมุมปาก “พึ่งเสน่ห์ของฉันพิชิตพวกเขา”
ใบหน้าหลีชิงเยียนฝืด เจ้าหมอนี้ หน้าหนาไร้ยางอายเหลือเกิน!
“โรคจิต” ความตกใจบนใบหน้าของหลีชิงเยียนหายไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งคำพูดที่เย็นชาออกไป หมุนตัวกลับเข้าอาคารตระกูลหลีแล้ว
เฉินเป่ยมึนงง ในใจแอบพูดว่าก้อนน้ำแข็งนับวันนิสัยเสียยิ่งใหญ่ขึ้น……
หลังตามหลีชิงเยียนและหลินเฉว่กลับมาถึงห้องทำงานประธาน หลีชิงเยียนนั่งลงไป จ้องมองเฉินเป่ยแบบเย็นชาก่อนจะบอกว่า “ว่ามา สรุปคนของตระกูลหวงอยากทำอะไร?”
“ไม่มีอะไร พวกเขาได้ยินชื่อเสียงของผมมานาน แค่มาเยี่ยมเยือนสักหน่อย” เฉินเป่ยตอบกลับอย่างหน้าไม่อาย
เขาย่อมจะไม่บอกสาเหตุที่แท้จริงออกไป มาแบบนี้ ถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับถังโหรวถูกเปิดโปงจนถูกหลีชิงเยียนรู้เข้า ด้วยนิสัยของท่านประธานนางฟ้า เขาต้องรับผิดชอบทั้งหมดแน่
“พูดความจริง” หลีชิงเยียนกัดฟัน สอบถามเสียงเหน็บหนาว
“พวกเขาเพียงแต่สงสัยผมจริงๆ เลยอยากมาเจอสามีนางฟ้าวงการธุรกิจในตำนานว่าเป็นยังไงเท่านั้นเอง……ประธานหลี ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมสามารถเรียกพวกเขาเข้ามายืนยันได้” เฉินเป่ยทำหน้าไร้ความผิด
หลีชิงเยียนยิ้มเยาะ “งั้นทำไมพวกเขาถึงคุกเข่าลงที่พื้น? นี่นายจะอธิบายยังไง?”
“เพราะถูกเสน่ห์และบุคลิกเป็นเอกลักษณ์ของผมทำให้เลื่อมใสเข้าไง” เฉินเป่ยยิ่งพูดยิ่งออกอ่าว ทำให้หลินเฉว่ทางด้านข้างทนฟังต่อไปไม่ไหว หาข้ออ้างหนึ่งมา แล้วเดินออกจากห้องทำงานไปอย่างรวดเร็ว
หลินเฉว่พึ่งออกมาจากห้องทำงาน ได้ยินเสียงของแตกกระจายลอยมาจากในห้องทำงานท่านประธาน ทั้งยังมีเสียงตะคอกของหลีชิงเยียน “ไสหัวไป!”
จากนั้นเฉินเป่ยก็หนีออกมาแบบกระเซอะกระเซิง มองเห็นหลินเฉว่จัดๆ เสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิงก็ยิ้มบอก “เลขาฯ หลิน ว่างรึเปล่า? ว่างดูหนังด้วยกันมั้ย?”
เฉินเป่ยยกตั๋วหนังสองใบในมือขึ้น นั่นคือสองใบนั้นที่บอกกับหลีชิงเยียนก่อนหน้านี้
…………
บนถนนเส้นหนึ่งของเมืองหู้ไห่ รถยนต์สีดำขับอย่างรวดเร็ว หวงปิงที่สภาพย่ำแย่นั่งอยู่ในรถ หายใจไม่เป็นจังหวะค่อยๆ ฟื้นคืนความสงบ
“พ่อ สรุปมันเรื่องอะไร……” หวงหรุงถามไป
หวงปิงส่ายๆ หน้า พูดเสียงทุ้ม “แจ้งข่าวตระกูล ความอัปยศของตระกูลหวง จำเป็นต้องใช้เลือดมาล้าง!”
ในใจหวงหรุงสั่น สีหน้าเกิดความเปลี่ยนแปลง ไม่ใช่เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่ง……หวงปิงต้องใช้กำลังของตระกูลมาฆ่า!
สรุปเขาทำให้หวงปิงกลัวมากแค่ไหนกัน?
