บทที่219 บ้านหลีสั่นสะเทือน
เปลี่ยนเป็นหลีเช่าเทียนในอดีต ย่อมสามารถทำให้สาวใช้สองคนนี้หลงใหลจนใจจะขาดตายไปได้อย่างง่ายดาย เพียงไม่นานเท่าไรก็คงมอบร่างกายที่อ่อนเยาว์งดงามของตนเองขึ้นก่อน
แต่ตอนนี้หลีเช่าเทียนสภาพย่ำแย่ ดูไม่เหมือนคนแบบนั้นแล้ว มีเพียงแต่จะทำให้คนรู้สึกน่าสะพรึงกลัวผิดปกติ สยองขนลุกขนพอง
หลีเช่าเทียนมองนกขมิ้นที่อยู่ในกรงนก ไม่ขยับเขยื้อนเหมือนกับศพ ทั่วทั้งตัวแพร่กระจายความเย็นที่แปลกประหลาดหนาวเหน็บ
สาวใช้ทั้งสองคนเคยชินกับการพักผ่อนและการทำงานของหลีเช่าเทียนแล้ว หลังผ่านการโจมตีที่หู้ไห่ หลีเช่าเทียนในตอนนี้ ทุกวันจะนั่งดูนกกลางลานบ้านนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพอดูก็จะดูทั้งวัน หมุนเวียนรอบแล้วรอบเล่า เป็นเช่นนี้ทุกวัน
ไม่มีใครคาดคิดว่าหลีเช่าเทียนในอดีต จะกลายเป็นลักษณะจิตใจหงอยเหงาเศร้าซึมเช่นปัจจุบันนี้
เขาไม่เพียงถูกตัดแขนข้างหนึ่งไป หัวใจของเขายังโดนมีดเล่มนั้นตัดไปครึ่งหนึ่ง นับวันยิ่งเสื่อมโทรมลง
เขาที่พึ่งผ่าตัดเสร็จยังสามารถเก็บความมั่นใจกลับมาได้ แต่ต่อมาถึงพบว่าหลังจากเขาพิการแล้ว ตำแหน่งที่บ้านหลีก็ตกลงฮวบฮาบ ถึงตอนท้ายไม่มีใครยอมสนับสนุนเขาอีก อำนาจที่บ้านหลีช่างน้อยนิดที่สุด
แม้กระทั่งญาติเหล่านั้นของหลีเช่าเทียน ญาติที่ห่างไกล ล้วนเริ่มเอาอกเอาใจหลีเช่าหงต่อไป โชคดีว่าหลีเซิ่งอยู่ที่บ้านหลีมีเครือข่ายดีมาก อยู่ที่บ้านหลีราวกับปลาได้น้ำ ถึงเลี่ยงให้บ้านหลีตามตำหนิต่อเขาได้
ความมุ่งมาดและปณิธานที่ยิ่งใหญ่ของหลีเช่าเทียนค่อยๆ เลือนหาย กลายเป็นคนพิการคนหนึ่งแล้ว
ภาพเงาคนคนหนึ่งเดินออกจากห้องหนึ่ง มองภาพเงาของหลีเช่าเทียนอยู่ ถอนหายใจเบาๆ ทีหนึ่ง
ภาพคนคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น คือหลีเซิ่ง
“เป็นยังไงบ้าง?” ภาพคนที่รูปร่างมีเสน่ห์อีกคนหนึ่งเดินออกมา ถามเสียงละมุน
“ก็ยังเป็นแบบเดิม” หลีเซิ่งถอนหายใจอีกที “นิสัยของเขาไม่เหมือนหงเอ๋อ เจอความล้มเหลวเข้าหน่อย ก็หมดอาลัยตายอยากแล้ว”
ภาพของคนที่ท่วงท่ามีเสน่ห์คนนั้นมองค้อนเขาอย่างน่าดึงดูดทีหนึ่งพลางบอกว่า “เขาถูกตัดแขนข้างหนึ่งไป กลายเป็นคนพิการ คุณให้หงเอ๋อลองเสียแขนไปข้างหนึ่งดูหน่อยไหม?”
“ล้วนเป็นความภูมิใจของพวกเราบ้านหลี คุณดูหงเอ๋อสิ นับๆ วันดู หงเอ๋อเกือบจะใกล้จัดการเรื่องที่หู้ไห่เสร็จแล้ว รอหงเอ๋อเอาเกียรติยศกลับมา เขาก็จะเทียบพี่ชายเขาไม่ได้สักนิดแล้ว” หลีเซิ่งค่อยๆ เอ่ยปาก
นอกบ้านหลี บนถนนที่ไกลออกไป ทันใดนั้นมีรถยนต์สีดำคันหนึ่งตำซ้ายชนขวาเหมือนบ้าไปแล้ว เครื่องยนต์คำรามคลุ้มคลั่งไม่หยุดราวกับสัตว์ดุร้าย
ตอนที่ผ่านบ้านหลี รถยนต์สีดำเหยียบเบรกทันใด ล้อรถกับพื้นเสียดสีกันอย่างรวดเร็ว ส่งเสียงเสียดแก้วหูทำให้รู้สึกเสียวฟันออกมา
ตามมาด้วยรถยนต์สีดำจอดอยู่หน้าประตูบ้านหลี ประตูรถเปิดออก ลูกน้องที่สีหน้าลนลานคนหนึ่งพุ่งเข้าบ้านหลีอย่างล้มลุกคลุกคลาน
“รายงาน……”
ด้านนอกบ้านหลี เกิดเสียงเศร้าสลดหนึ่งดังขึ้น
ลูกน้องพุ่งเข้าบ้านหลี บนหน้ายังมีท่าทางที่ตื่นตระหนกไม่หาย
“มีอะไรแล้ว?” หลีเซิ่งขมวดคิ้วขึ้น ท่าทางไม่พอใจ
“บ้านหลีของพวกฉันเป็นตระกูลใหญ่ที่เยี่ยนจิง นายวิ่งเข้ามาแบบนี้ จะทำยังไงต่อไป ให้คนอื่นมองบ้านหลีของฉันยังไงกัน?” หญิงวัยกลางคนที่ท่วงท่ามีเสน่ห์คนนั้นซึ่งอยู่ด้านข้างหลีเซิ่งเอ่ยปากอย่างไม่พอใจ
ลูกน้องคนนั้นหายใจหอบยกใหญ่ สีหน้ายังมีความตกใจอยู่ “มี……มี……เรื่องใหญ่ไม่ดีแล้วครับ”
“มีเรื่องอะไรสงบลงมาค่อยๆ พูด ฟ้าจะถล่มลงมาให้ได้รึไง?” หลีเซิ่งทำเสียงอึดอัดทีหนึ่ง พูดขึ้น
ลูกน้องคนนั้นกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ริมฝีปากสั่นระริกไปหมด “นายท่าน……เป็นเรื่องของคุณชายใหญ่ครับ……”
หลีเซิ่งตะลึง จากนั้นเผยรอยยิ้มออกมา หน้าบานยิ้มพูด “หงเอ๋อไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ ดูแล้วคงจัดการเรื่องที่หู้ไห่ทางนั้นเสร็จแล้ว”
“ถ้าไม่อย่างนั้นให้หงเอ๋อกลับมาคืนนี้เถอะ พวกเราเตรียมจัดงานเลี้ยงให้หงเอ๋อกัน ต้อนรับดีๆ สักหน่อย ช่วงเวลานี้เขาน่าจะเหนื่อยแย่แล้ว” ผู้หญิงวัยกลางคนด้านข้างยิ้มบอก
“คุณชายใหญ่……ไม่มีแล้ว” ลูกน้องตะโกนเสียงสั่น ทำให้ที่ว่างเปล่าล้วนสั่นไปฉับพลัน
รอยยิ้มบนหน้าของหลีเซิ่งแข็งตัวทันที ขมวดคิ้วถามว่า “ไม่มีแล้ว? หมายความว่าอะไร? นายบอกฉันให้ชัดเจน”
ลูกน้องร่างกายสั่นเทา มือทั้งคู่ยกหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งประคองขึ้น ยื่นไปตรงหน้าหลีเซิ่ง
“นายท่านครับ พาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์ คือคุณชายใหญ่ครับ” ลูกน้องเอ่ยปากแบบสั่นเทาไม่หยุด
หลีเซิ่งแย่งหนังสือพิมพ์เข้ามาแล้ว แววตากวาดผ่านพาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์ ทั้งตัวแข็งทื่อ สีหน้าซีดขาว
“มีอะไรเหรอ?” ผู้หญิงวัยกลางคนขยับเข้ามาใกล้ บนพาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์……ในรูปภาพ ทั้งหมดเป็นกองศพในทะเลเลือด
“นั่นคือหงเอ๋อ” ทันใดนั้นผู้หญิงวัยกลางคนชี้ไปที่รูปหนึ่งในหนังสือพิมพ์……ที่รูปภาพมีสองศพซึ่งนอนจมกองเลือด หนึ่งในนั้นไม่ใช่คนอื่น นั่นคือหลีเช่าหง
“หงเอ๋อ” หลีเซิ่งบีบหนังสือพิมพ์ไว้ ดวงตาทั้งคู่ของเขาถลึงโต ลูกตาเหมือนจะกระเด็นออกมาแล้ว
เขาจ้องรูปศพของหลีเช่าหงในหนังสือพิมพ์ตาไม่กะพริบ สีหน้าตกตะลึง
อย่างไรเสียเขาก็คาดไม่ถึงว่าหลีเช่าหงที่โชคดีมากจะตายอยู่ที่หู้ไห่
“นี่เป็นไปไม่ได้” หลีเซิ่งตวาดอย่างโมโห หลีเช่าหงโดดเด่นดีเลิศกว่าหลีเช่าเทียน เป็นความภูมิใจของเขา……เวลานี้มลายหายตัวไปหมด
ลูกน้องที่มาส่งหนังสือพิมพ์คนนั้นคุกเข่าลงที่พื้นตั้งนานแล้ว คำนับขออภัยไม่ขาด สั่นเทาไปทั้งตัว สั่นจนถึงขั้นสุด
หลีเซิ่งจับหน้าอกเอาไว้ หู้ไห่สถานที่ผีบ้าแห่งนั้น ราวกับมีคำสาปที่ลึกลับอยู่ หลีเช่าเทียนไปที่นั่นก็สูญเสียแขนหนึ่ง……หลีเช่าหงไปที่นั่นยิ่งสูญเสียชีวิตแล้ว
เขาไม่ยินยอม หลีเช่าหงตายอย่างไม่มีเค้ามาก่อนอย่างนี้ เขาไม่เข้าใจเลย
หลีเซิ่งสีหน้าซีดเซียว……ไม่ง่ายที่ตนเองเคยมองเห็นหลีเช่าหงขึ้นตึกสูง……เลี้ยงแขก……ผลสุดท้ายตึกกลับพังกะทันหัน ทำให้ความปรารถนาของเขาพังทลาย
ส่วนหลีเช่าเทียนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ หลังได้ยินข่าวนี้ ร่างกายสั่นเล็กน้อยแบบรู้สึกไม่ได้ เวลานี้ในแววตาที่ล้ำลึกเงียบสงัดของเขามีกองไฟที่ถูกจุดติดใหม่ทันทีก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้น
หลีเช่าเทียนหมุนตัว ก้าวหนึ่งก้าวเดินไปถึงตรงหน้าของหลีเซิ่ง โค้งตัวเก็บหนังสือพิมพ์ขึ้น หลังอ่านจบ สมองชั่วพริบตาเดียวเด้งหน้าใบหนึ่งออกมา……คนหนึ่งที่อดีตเขาเคยเพิกเฉยมองเป็นคนต่ำต้อย ถึงสุดท้ายกลับตามฆ่าอย่างบ้าคลั่งราวกับปีศาจร้าย ทำให้เขาเป็นบุคคลกระเซอะกระเซิงอย่างกับหมาจรจัด—เฉินเป่ย!
มือที่หลีเช่าเทียนบีบหนังสือพิมพ์ สั่นเทาไม่หยุด เกือบชั่วพริบตาเดียว ไม่ต้องคิดละเอียดเขาก็รู้ว่า…… นอกจากเฉินเป่ย ทั่วทั้งเมืองหู้ไห่ยังจะมีใครกล้าทำขนาดนี้อีก
เฉินเป่ยไม่เพียงตัดแขนหนึ่งของเขา ยังตัดชีวิตของหลีเช่าหงด้วย
“อึก!”
หลีเซิ่งจับหน้าอกของตนเองไว้ สีหน้าเปลี่ยนแปลงไม่หยุด……สีหน้าที่เขียวปัด ไฟโกรธประดังรุมเร้า พอลำคออุ่น ทันใดนั้นก็พ่นเลือดสดออกมาทีหนึ่ง
“เฮือก!”
หลีเซิ่งโมโหจนกระอักเลือดแล้ว หลังพ่นเลือดออกมา ตาทั้งสองของเขามืดไป ร่างกายอ่อนยวบหมดแรงล้มลงบนเก้าอี้
…………
เยี่ยนจิง รถยนต์หงฉีคันหนึ่งขับบนถนนอย่างสงบนิ่ง หลังรถยนต์ที่ล้อมรอบมองเห็นรถหงฉีก็ค่อยๆ หลบให้
ในรถ หลีหงกำลังพักสายตาอยู่ บำรุงสุขภาพและสะสมกำลัง
ด้านข้าง เลขาฯ ที่ใส่แว่นตาขอบทองคนหนึ่งต่อสายโทรศัพท์ หลังพูดเสียงต่ำไปไม่กี่คำก็วางโทรศัพท์ลง มองทางหลีหงพลางพูดเสียงทุ้ม “เจ้าบ้าน เกิดเรื่องแล้วครับ”
หลีหงลืมตาทั้งคู่ขึ้น ถามว่า “มีอะไรแล้ว?”
“หลานชายของท่านหลีเช่าหง เสียชีวิตที่หู้ไห่แล้วครับ”
ซู่!
หลีหงสั่นไปทั้งตัว แววตาที่ลุ่มลึกเผยความตกใจออกมา “รีบกลับรถ กลับบ้านหลี”
…………
เมืองหู้ไห่ โดยรอบโรงแรมที่เกิดคดีมีการดึงเส้นระวังภัยแต่ละเส้นขึ้นแล้ว สื่อมวลชนกลุ่มใหญ่จำนวนมากเบียดทับไม่หยุด พยายามมุดเข้าไปในเส้นระวังภัย
นอกเส้นระวังภัยมีฝูงชนล้นหลามและเจ้าหน้าที่ตำรวจมากมายอยู่ในพื้นที่รักษาระเบียบไว้
ไม่เพียงเช่นนี้ ยังมีรถตำรวจแต่ละคันที่มาจากเมืองหู้ไห่ทั่วทุกที่อย่างรวดเร็ว ไฟเตือนประกายกะพริบ เสียงไซเรนดังขึ้นเสียดแก้วหู ส่งเสียงเข้ามา
รถตำรวจแต่ละคันจอดที่ข้างทาง คนที่เดินลงจากรถตำรวจมีทั้งแพทย์นิติเวช ตำรวจอาชญากรรม เจ้าหน้าที่ตำรวจสารพัดแบบ เดินเข้าภายในโรงแรมด้วยสีหน้าเคร่งขรึมสงบ
นี่คือคดีใหญ่พิเศษคดีหนึ่ง กระตุ้นให้เมืองหู้ไห่แผ่นดินไหวยกใหญ่
นานมากที่เมืองหู้ไห่ไม่มีคดีระดับแบบนี้เกิดขึ้น ครั้งนี้ดูไม่ธรรมดา ต่างจากทั่วไปมาก
เพราะผู้ตายทั้งหมดมาจากองค์กรลึกลับแห่งนั้นของหัวเซี่ย หนึ่งในนั้นยิ่งเป็นหลีเช่าหงของบ้านหลีแห่งเยี่ยนจิง
“เอี๊ยด!”
เสียงที่เสียดแก้วหูหนึ่งดังขึ้น นี่คือเสียงเสียดสีของล้อรถกับพื้น
ประตูรถเปิดออก ขายาวที่เรียวเล็กได้สัดส่วนคู่หนึ่งก้าวออกจากในรถ เหยียบบนพื้น ภาพหญิงงดงามคนหนึ่ง หน้าราวน้ำค้างแข็งเย็น ภายใต้การอารักขาของเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนาย รีบเร่งพุ่งเข้าในโรงแรมอย่างเดือดดาล
ตำรวจสาวของสถานีตำรวจหู้ไห่ เย่ชวง
พอเย่ชวงเดินเข้าโรงแรม กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้นกระโจนมาตรงหน้า ทำให้ฝีเท้าเย่ชวงฝืดไป ขมวดคิ้วขึ้น
เย่ชวงเคยทำคดีมาสารพัดแบบ แต่กลิ่นคาวเลือดในอากาศอธิบายได้ถึงความไม่ปกติของคดีครั้งนี้
“ตึกๆๆ ……”
เย่ชวงใส่รองเท้าบูตตำรวจ เหยียบผ่านกองเลือดหน้าประตูโรงแรม ทั้งหมดเป็นศพแต่ละร่างล้มอยู่ที่พื้นเกลื่อนกลาด สยดสยอง ภาพการสังหารอย่างโหดเหี้ยม
เป็นภูเขาศพทะเลเลือดผืนหนึ่งอย่างยิ่ง
ภาพความโหดเหี้ยมของการสังหารแบบนี้ ใช้เลือดไหลเป็นแม่น้ำมาบรรยายก็ไม่เกินไปเลยสักนิด
เย่ชวงเห็นฉากนี้ ดวงตางดงามหดตัวอย่างแรง ใบหน้างดงามเปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
หลังเย่ชวงหายใจลึกๆ ทีหนึ่งตามระเบียงทางเดินตลอดทาง จากนั้นเดินเข้าไปในห้องพัก
หลังแพทย์นิติเวชลุกขึ้น บอกว่า “หัวหน้าเย่……ครั้งนี้ซับซ้อนมาก”
“ว่ายังไง?” เย่ชวงยักคิ้ว
แพทย์นิติเวชชี้ไปที่หลีเช่าหงและศพผู้หญิงเปลือยเปล่าด้านข้างบอกว่า “คุณชายหลีฆ่าตัวตาย ส่วนศพสาวถูกคุณชายหลีลั่นปืนฆ่า……แต่ในห้องเคยปรากฏตัวของบุคคลที่สาม”
เย่ชวงขมวดคิ้วขึ้น “หลีเช่าหง ไม่ได้ถูกคนร้ายฆ่าตาย?”
แพทย์นิติเวชพยักหน้า ในเวลานี้เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งพุ่งเข้ามาในห้องพัก หายใจหอบเฮือกใหญ่บอกว่า “หัวหน้าเย่……นี่เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด”
“พูดช้าๆ หน่อย”
ตำรวจนายนั้นพูดเสียงสั่น “หน้าประตูโรงแรม คนทำงานลับเฉพาะเหล่านั้นยิงคนตาย แต่ถูกคนร้ายจัดการอย่างง่ายดาย……ท่าทางก่อนตายของพวกเขาแต่ละคน……ล้วนตื่นตกใจ”
“เบาะแสทุกอย่างชี้เป้าว่าคนทำงานลับเฉพาะที่ได้รับการฝึกฝนมาดีเหล่านี้ถูกคนร้ายฆ่าตายอย่างง่าย โดยไม่ต้องใช้แรงมากมาย”
เย่ชวงสีหน้าเคร่งขรึม และในเวลานี้ ภาพคนคนหนึ่งปรากฏตัวที่หัวระเบียงทางเดิน เดินมาอย่างรวดเร็ว
ตามมาด้วยเสียงรองเท้าหนัง เสียงที่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขามลอยมา “เย่ชวง หยุดการตรวจค้นทุกอย่าง”
เย่ชวงเงยหน้า มองทางเสียงนั้น สีหน้าตกใจ “อธิบดี……”
