ตอนที่29 กลับกลายเป็น
จิรฐาอาบน้ำเสร็จออกมา เห็นประตูห้องนอนยังคงปิดไว้ ก็นั่งลงบนโซฟาก่อน หยิบเอาวารสารข่าวต่าง ๆ ที่อยู่ข้าง ๆ มาอ่านตามสะดวก
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในเวลานี้ เป็นโทรศัพท์ของ พิมพ์ลดา โทรศัพท์มือถือของเธออยู่ในกระเป๋า จิรฐาคิดว่า เขาไม่สะดวกที่จะไปรื้อคัน ก็ไม่ได้ใส่ใจ รอจนเสียงดังหยุด ลงเอง แต่เสียงดังเพิ่งหยุด ไม่นานสักครู่ก็ดังขึ้นมาอีก
บางทีคนมีธุระด่วนหาพิมพ์ลดา! จิรฐาคิดแล้วยังคงเปิด กระเป๋าของเธอหยิบโทรศัพท์มือถือจากภายในออกมา
บนหน้าจอของโทรศัพท์มือถือที่แสดงเป็นคุณอรัญญา จิรฐาคิดแล้วคิดเล่า พลันคิดขึ้นได้ว่าวันนี้เพิ่งได้พบคุณแม่ ของภรรยาที่ดูเหมือนจะชื่อคุณอรัญญา
เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว ที่บ้านของเธอโทรศัพท์มา ต้องการจะถามว่าทำไมเธอยังไม่กลับบ้าน รับสายแล้ว รายงานตัวว่าสบายดีก็น่าจะดี จิรฐาคิดแล้วก็กดรับสายฟัง
“นั่งหนู เกิดอะไรขึ้นอีกแล้วใช่ไหม ทำไมยังไม่กลับบ้าน น่ะ?”พอโทรศัพท์ติด ยังไม่รอให้จิรฐาพูดก่อน คุณอรัญญา ปลายสายด้านโน่นก็ได้รีบถามขึ้นก่อนแล้ว
“คุณแม่เหรอครับ? ผมจิรฐาครับ”จิรฐาพูดคุยกับโทรศัพท์ ไม่ช้าไม่เร็วด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
“อ๋อ?”แม้ว่าวันนี้ได้พบลูกเขยที่จู่ ๆ ก็โผล่ออกมา แต่คุณ อรัญญายังไม่อาจตอบสนองได้ในทันที”อ้อ!จิรฐาใช่ไหม? ตอนนี้พิมพ์ลดาอยู่กับคุณไหม?”
“ครับ แม่ พิมพ์ลดาอยู่กับผมที่นี่ ตอนนี้เธอไม่สะดวกรับ โทรศัพท์ คืนนี้อาจจะไม่กลับบ้านแล้ว พรุ่งนี้แต่เช้า ผมจะ พาเธอไปส่งครับ” จิรฐาตอบ
“อ้อ?”คุณอรัญญายังงงงวยแล้วงงงวยอีกเป็น นานจึงได้ตอบสนองกลับมา”โอ้ โอ้ โอ้ โอ้! ดี ดี ดี นังหนูกับ คุณอยู่ด้วยกัน ฉันก็โล่งใจ เธอก็ช่างเหลือเกิน กับฉันนี่แม่ แก่ยังต้องอายเนียม เดทกับคุณชัด ๆ ก่อนออกบ้านไปก็ยัง หลอกฉันว่าไปกินข้าวกับยัยสไปร์ทนั้น ถ้างั้น ตอนกลางคืน นั่นก็ต้องรบกวนคุณช่วยดูแลนังหนูพิมพ์ลดานั้นแล้ว ฉันจะ รีบจัดข้าวของของเธอแยกออกมา วันหน้าก็ให้เธอย้ายไปที่ คุณนั่น”
“ดีครับ ขอบคุณแม่ครับ ถ้างั้นต้องรบกวนท่านแล้วครับ”จิร ฐากล่าวต่อไป รอยยิ้มบนใบหน้าสดใสมากยิ่งขึ้น
“พูดอะไรแบบนั้น พรุ่งนี้ตอนคุณพานังหนูกลับมา ก็มากิน
ข้าวด้วยกัน”
“ดีครับ งั้นลาก่อนครับแม่!”
“ลาก่อน”
รอจนคุณอรัญญาวางสายโทรศัพท์แล้ว จิรฐาจึงค่อยเก็บโทรศัพท์มือถืออย่างพึงพอใจและวางมันบนโต๊ะน้ำชา
ก่อนหน้าจอจะดับลง เขาเหลือบมองเวลาบนนั้น พิมพ์ ลดานได้เข้าไปนานกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว ทำไมยังไม่ได้ออก มา?
เงยหน้าขึ้น เขาเห็นประตูห้องนอนยังคงปิดสนิทเช่น เดิม” คงไม่ใช่เกิดเรื่องอะไรขึ้นมั้ง?”คิดแล้ว เขาก็วาง วารสารลง ลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอน
ในห้องน้ำ หลังจากพิมพ์ลดาอาบน้ำเสร็จ เธอถือ ผ้าเช็ดตัวที่จิรฐาช่วยเตรียมให้เธอเช็ดซับคราบน้ำบน ร่างกาย รู้สึกว่ามีอะไรที่ไม่ชอบมาพากล เธอกัมศีรษะลง
มองต้นขาด้านในที่มีจุดๆสีแดงปรากฏอยู่ลาง ๆ
“โอ้!”พระเจ้า ในช่วงบ่ายเธอยังกำลังคิดว่าทำไมท้อง น้อยจึงเจ็บอย่างรางเลือนเป็นครั้งคราว กลับกลายเป็น
“พิมพ์ลดานะพิมพ์ลดา ที่แท้เจ้าเป็นผู้หญิงคนหนึ่งใช่ ไม่ใช่? ทำไมถึงได้ลืมวันสำคัญขนาดนี้ของตัวเองไปได้ น่ะ?”มองเมือกเหลวสีแดงสดที่ไหลตามต้นขาขาวผ่องของ ตนเองลงไปนั้น พิมพ์ลดาทั้งผ้าขนหนูไปรีบดึงกระดาษ
ชำระมาเช็ดทำความสะอาด
จิรฐาเพิ่งผลักประตูเดินเข้ามาในห้องนอนก็ได้ยินเสียง กรีดร้องนั้นดังมาจากในห้องน้ำ
เขารีบก้าวจำพรวด สามก้าวเป็นสองก้าวเดินไปที่ห้องน้ำ เคาะทุบประตู ถามว่า”พิมพ์ลดา คุณเป็นอะไรไป แล้ว? พิมพ์ลดา.”
“โอ้?”เขามาทำไม? ตอนนี้พิมพ์ลดาเองยังมือไม้พัลวันยุ่ง วุ่นวาย ได้ยินเสียงจิรฐาในเวลานี้ ดูเหมือนเธอยิ่งยุ่งเหยิง มากขึ้น “ไม่ ไม่มีเรื่องใด!”
ไม่ถูกต้อง เสียงกรีดร้องนั้นเมื่อครู่เป็นเธอร้องออกมาจริง ๆ รู้สึกว่าพิมพ์ลดาต้องมีเหตุแน่ จิรฐากล่าวต่อไปว่า”พิมพ์ ลดา คุณเปิดประตู!”
