บทที่ 346 ล็อคดาวน์เมือง!
ชายวัยกลางคนได้ยินการตัดสินใจของผู้เฒ่าชุดดำ ภายในใจจึงสะดุ้งตกใจ แล้วมองไปยังผู้เฒ่าชุดดำ สีหน้าเคล้าด้วยความสงสัย แล้วเอ่ยถาม “แน่ใจหรอว่าจะทำแบบนี้? ผลที่ตามมา ไม่สามารถคาดเดาได้”
“ถ้าให้พวกเขาเอาเรื่องนี้ไปถึงข้างบน มันก็จะกลายเป็นเรื่องที่ยุ่งยาก ใครก็บอกไม่ถูก คนๆ นี้ที่มา จะเป็นคนที่ส่วนกลางส่งมาไหม” ผู้เฒ่าเสื้อดำพูดขึ้นช้าๆ “คุณและฉันร่วมงานกัน ฆ่าติดปากก่อน…..แค่จัดการแก้ปัญหาอันจะเกิดขึ้นในภายหลังได้ดี เบื้องบนก็แค่คิดว่าเรื่องนี้คงจะเป็นการหายตัวไป……มากสุดก็แค่สงสัยฉัน ไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด…….”
“ดี งั้นทำตามที่คุณบอก” ชายวัยกลางคนพยักหน้า แล้วลุกขึ้นทันที พลังที่ทรงพลานุภาพบนเรือนร่างขึ้นสูงไปถึงยอดสูงสุด!
“มาที่นี่หน่อย! ” ชายวัยกลางคนพึมพำขึ้น
นอกบ้านสุดหรู มีเรือนร่างที่ใส่ชุดสูทมากมายกำลังพุ่งเข้ามา แล้วมองชายวัยกลางคน “นายท่าน มีอะไรจะสั่งการครับ? ”
“จับตัวคนของทีมดูแลความปลอดภัยในประเทศมาให้หมด! ” สีหน้าของชายวัยกลางคนโหดเหี้ยม น้ำเสียงนิ่งเฉย ทำให้ได้กลิ่นคาวของเลือดที่แรงมาก!
รถสีดำแต่ละคันขับออกจากบ้านสุดหรูของตระกูลตู้ แล้วขับอยู่บนถนนด้วยความว่องไว กำลังวิ่งไปที่ไกลๆ และกำลังขับไปด้วยความอาฆาต
ในห้องปลอดภัย เฉินเป่ยโทรหาชิงเหนียน แล้วเอ่ยถาม “วัสดุใกล้ถึงหู้ไห่หรือยัง? ”
“ถึงแล้วครับ ต้องส่งไปไหมครับ? ”
“ไม่ต้อง ฉันไปเอาเอง” เฉินเป่ยไม่อยากให้คนส่งวัสดุมาเพราะจะรู้ที่อยู่ในบ้านปลอดภัย
หลังจากวางสายตา เฉินเป่ยพูดกับสายลับพวกนั้น “บ้านปลอดภัยนี้ถูกเปิดโปงแล้ว ใช้ความเร็วในการย้าย ไม่งั้นผลที่ตามมาไม่สามารถคาดคิดได้”
สายลับหนึ่งในนั้นขมวดคิ้ว “บ้านปลอดภัยของหู้ไห่ก็มีไม่กี่ที่ เบื้องบนเพื่อที่ตกแต่งบ้านปลอดภัยในหู้ไห่ก็ได้ลงทุนไปเยอะมาก พวกเราทำร้ายทิ้งแบบนี้ เสียหายเกินไปแล้ว อีกอย่างคุณรู้ได้ยังไงว่าถูกเปิดโปงแล้ว? ”
สายลับคนนี้พูดขึ้น ทันใดนั้นก็ทำให้มีเสียงคล้อมตามไม่น้อย
เฉินเป่ยยิ้มอย่างเย้ยหยัน แล้วมองสายลับคนนั้นพลางพูดขึ้น “คนพวกนั้นที่สะกดรอยตามก็ได้ติดตามอยู่ด้านหลังพวกเราตลอดเวลา นายรู้สึกว่าพวกเขาไม่รู้ว่าพวกเราเข้าบ้านปลอดภัยนี่หรอ? ”
สายลับคนนี้ทำหน้าจับตัวเป็นก้อน ทว่ายังคงพูดอย่างไม่พอใจ “คุณบอกว่าย้ายก็ย้าย งั้นถ้าเกิดพวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นล่ะ พวกเราพาหัวหน้าหลี่ย้ายไป หัวหน้าหลี่มีเป้าหมายใหญ่ขนาดนี้ ต้องเปิดเผยอย่างง่ายดายแน่นอน”
เฉินเป่ยกวาดสายตามองไป สายลับพวกนี้ ให้ได้ชัดว่าไม่ได้มองเขาในสายตา
เฉินเป่ยพูดด้วยความนิ่งสงบ “ฉันแค่ให้แนะนำให้ข้อคิดเห็นที่ดีกว่าให้พวกนาย จะฟังหรือไม่ก็แล้วแต่”
พูดจบ เฉินเป่ยหันหลัง แล้วเดินออกจากบ้านปลอดภัย
สายลับพวกนั้นเดินไปถึงประตูบ้านปลอดภัย แล้วมองเรือนร่างของเฉินเป่ย หนึ่งในนั้นก็ยิ้มอย่างไม่พอใจ “ไม่รู้จริงๆ ว่าหัวหน้าหลี่คิดยังไง กลับให้คนแบบนี้มาทำเรื่องที่เราทำล้มเหลวแล้ว”
สายลับอีกคนพยักหน้า แล้วพูดขึ้น “แม้แต่พวกเราที่มีคนเยอะขนาดนี้ยังพ่ายแพ้……เขาคนเดียว ไม่ใช่ว่าไปรนหาที่ตายหรอ? ”
“ไม่รู้ว่าหัวหน้าหลี่คิดยังไง หรือว่าถูกคนพวกนั้นทรมานจนสมองเลอะเลือน? แหล่งที่เต็มไปด้วยความอันตราย แม้แต่พวกเรายังไม่กล้าฝ่าเข้าไปง่ายๆ เขาไปทำอะไรที่นั่น? ”
“ไม่รู้ความสามารถที่อยู่ในตัวเอง หัวสมองมีปัญหาก็ทำเรื่องที่โง่ๆ ไม่เจียมตัวแบบนี้แหละ! ”
ไม่นาน สายลับพวกนั้นก็ยิ่งพูดยิ่งดังขึ้น แล้วกำลังวิจารณ์เฉินเป่ยอย่างไม่หวาดกลัว พวกเขาพูดด้วยเสียงดัง เสียงเหยียดหยามที่แสบหูส่งเข้าไปในหูของเฉินเป่ยไม่หลุดแม้แต่คำเดียว
เฉินเป่ยทำสีหน้าที่นิ่งสงบ เขาไม่ได้สนใจสายลับพวกนั้นแม้แต่นิด พูดให้ถูกต้องคือ แม้แต่คนพวกนี้เขายังไม่มอง การเหยียดหยามของคนพวกนี้ ทำให้ฝีมือของเขาไม่ได้หยุดชะงักลงแม้แต่น้อย!
และตอนที่เฉินเป่ยเพิ่งจะจากไปได้ไม่นาน นอกห้องปลอดภัย เคล้าด้วยบรรยากาศที่นิ่งสงบ
จู่ๆ ก็มีรถคาดิลแลคขับมาคันหนึ่ง แล้วกำลังพุ่งหน้ามาพลางพุ่งชนมาในวิลล่าเล็กที่เป็นบ้านปลอดภัยด้วยความเร็วสูง!
ปัง!
ประตูเหล็กของวิลล่าเล็กถูกพุ่งชนจนหักไปทันที! รถคาดิลแลคพุ่งเข้ามา วางอำนาจมาก!
“เกิดอะไรขึ้น? ”
สายลับพวกนี้ในห้องปลอดภัย ได้ยินเสียงที่ดังมาก หลังจากที่พวกเขาได้ยินเสียงที่ดังขนาดนั้น ต่างก็ดึงม่านหน้าต่างขึ้น แล้วมองไปข้างนอกผ่านช่องโหว่
สายลับพวกนั้นยังไม่ได้สติกลับมา ก็มีรถคาดิลแลคคันหนึ่งพุ่งชนเข้ามา!
ไม่เพียงแต่แบบนี้ แล้วยัง คันที่หนึ่ง สอง สาม…….รถคาดิลแลคแต่ละคันเหมือนเป็นทีมกล้าตายที่ไม่กลัวตายเลยสักนิด พวกเขาไม่สนใจว่ารถคาดิลแลคจะราคาแพงแค่ไหน แล้วได้วางอำนาจตามอำเภอใจ!
สายลับพวกนั้นทำสีหน้าที่เปลี่ยนไป ดังนั้นจึงรู้ตัวว่าผิดปกติ!
“ปังๆๆ! ”
รถคาดิลแลคแต่ละคันพุ่งมาจากถนนด้วยความอาฆาต!
วิลล่าหลังเล็กนี้ข้างนอกมีราวเหล็กล้อมอยู่ พอถูกคาดิลแลคพุ่งชนเข้าจนกระเด็น ทำให้พังทลาย และเป็นเรื่องที่น่าสยดสยองมาก……!
สายลับเหล่านั้นใช้สายตากวาดมอง แล้วมองไปยังที่ไกล สีหน้าเคล้าด้วยความสงสัย!
บนถนนที่ไกลๆ พวกเขาเห็นถึงทะเลสีดำ! รถคาดิลแลคแต่ละคันกำลังรวมตัวกันเหมือนดั่งรถทะเลเต็มไปหมด!
รถทะเลสีดำในลุ่มลึกนั้น กำลังแผ่ซ่านพลานุภาพออกมา! เหมือนเป็นเมฆสีดำ ทำให้คนรู้สึกสั่นเทาและหวาดกลัวจากดวงวิญญาณ!
รถทะเลสีดำ ทำให้เขตๆ นั้นเคล้าด้วยความเลือดเย็น!
แค่เพียงพริบตาเดียว สายลับที่อยู่ในวิลล่าเล็กนี้ ถูกรถคาดิลแลคสีดำแต่ละคันล้อมรอบไว้แล้ว!
“ที่นี่……ถูกเปิดโปงแล้ว! ” หัวใจของสายลับพวกนั้นเต้นแรง สุดท้ายพวกเขาก็รู้ เฉินเป่ยพูดไม่ผิด!
ตระกูลตู้และตระกูลจาง กลับยังไม่คิดจะปล่อยพวกเขาให้ลอยนวล นี่เป็นการลอบฆ่าอย่างเด็ดขาด!
“ถอย พาหัวหน้าหลี่หนี! ”
มีสายลับตะโกนเสียงดัง
ในบ้านปลอดภัย บรรยากาศเต็มไปด้วยความโดดเดี่ยวและสิ้นหวังขึ้นมา ทั้งวิลล่าเล็กนี้ถูกล้อมรอบไว้แล้ว วิ่งหนี? วิ่งไปที่ไหน?
นอกวิลล่า “ปัง! ” เสียงๆ นี้ดังสนั่นขึ้น ประตูรถคาดิลแลคเปิดออกอย่างพร้อมเพรียงกันทั้งหมด!
ผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่สวมใส่ชุดสูทก็ได้เดินออกจากในรถด้วยความโหดเหี้ยม ทั้งเรือนร่างเคล้าด้วยความอาฆาตที่น่ากลัว พวกเขาใช้เท้ากระทืบประตูวิลล่า แล้วพุ่งเข้าไปในชั่วพริบตา!
“ขวางพวกเขาไว้! ” สายลับพวกนั้นรู้สึกสิ้นหวังในใจ พวกเขาตะโกนด้วยความโมโห ต่างก็พุ่งเข้าไป!
จู่ๆ ผู้ชายที่ใส่หูฟังชุดไว้ก็ก้าวเท้าออกมาหนึ่งข้าง แล้วถีบขาหนึ่งข้างออกเหมือนฟ้าแลบ เท้าข้างนั้นจึงมีเงาปรากฏกลางอากาศ!
“ปัง! ”
ผู้ชายคนนั้นก็ใช้ขาถีบ จากนั้นก็ทำให้สายลับคนหนึ่งถูกถีบจนพลิกคว่ำลงพื้น ข้างหลังของเขา ผู้ชายแต่ละคนพุ่งเข้ามา ในมือจับเข็มฉีดยา แล้วก็ขว้างใส่เรือนร่างของสายลับทั้งหมดที่อยู่ในเหตุการณ์!
“นายท่านสั่งการ ให้พาคนทั้งหมดไป! ”
ไม่นาน สายลับแต่ละคนก็สะลึมสะลือแล้วถูกผู้ชายแต่ละคนจับตัวไป ผู้ชายที่ใส่หูฟังคนนั้น ทำสีหน้าที่เลือดเย็น แล้วเอ่ยถาม “ครบหรือยัง? ”
“ยังขาดอีกหนึ่งคน เป็นคนสำคัญที่นายท่านสั่ง บอกว่าต้องจับเป้าหมายได้” ลูกน้องหนึ่งในนั้นตอบกลับ
“นำพวกนี้กลับไปก่อน แล้วทิ้งข่าวคราวไว้ เหลือไม่กี่คนให้เฝ้าอยู่ที่นี่ จากนั้นก็ค่อยดำเนินการจับกุมต่อ” ผู้ชายใส่หูฟังคนนั้นพูดขึ้นด้วยคำพูดสั้นๆ แต่ทรงพลัง พูดจบก็โบกมือ แล้วพาคนกลุ่มนั้นเข้าไปในรถคาดิลแลค แล้วจากไปอย่างสง่า……
และตอนนี้ เฉินเป่ยไม่รู้ว่าสังเกตเห็นพวกนี้
เขากำลังนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ยาวที่ลานกว้างตรงประตูของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป แล้วเอาหนังสือพิมพ์แผ่นหนึ่ง พร้อมกับดูหนังสือพิมพ์และทำเหมือนเป็นเรื่องใหญ่
จู่ๆ มีเรือนร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเฉินเป่ย หลังจากที่เดินผ่านเฉินเป่ย จู่ๆ ก็วางกล่องวัสดุลง แล้วจากไปอย่างเร่งด่วน
เฉินเป่ยที่กำลังดูหนังสือพิมพ์ แม้กระทั่งยังไม่ทันได้ให้หน้าของคนๆ นั้นอย่างชัดเจน เขาวางหนังสือพิมพ์ลง แล้วเอากล่องวัสดุนั้นขึ้นมา เรือนร่างนั้นก็เดินไปไกลแล้ว ไม่รู้ว่าไปไหน
เฉินเป่ยมองเรือนร่างนั้นหายไป หลังจากสักพัก ก็กระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อยแล้วความเป็นนักเลงออกมา
เอากล่องไว้ แล้วเฉินเป่ยเปิดออก แล้วหยุดตรงละแวกวิลล่าเล็กนั้น จากนั้นก็เดินไปยังวิลล่าเล็ก
และหลังจากที่เข้าใจวิลล่าเล็ก เฉินเป่ยสังเกตเห็นความผิดปกติ สีหน้าจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อย นัยน์ตาเปล่งประกายความสงสัยอย่างหนักออกมา
เขามองเห็นอะไร ดวงตาเต็มไปด้วยสภาพที่ย่ำแย่ รั้วเหล็กกระจัดกระจาย บนพื้นสนามหญ้า มีรอยโคลนของรถและล้อเต็มไปหมด รอบๆ วิลล่าเล็ก ถูกทำลายอย่างโหดเหี้ยม เป็นสภาพที่น่าย่ำแย่อย่างมาก!
บ้านปลอดภัยถูกเปิดโปงแล้ว!
เฉินเป่ยทำนัยน์ตาเปล่งประกาย นัยน์ตาเผยความเฉียบคมออกมา……เขาเดาออกตั้งนานแล้วว่าบ้านปลอดภัยต้องถูกเปิดโปง ตระกูลตู้และจางลงมือต่อ ทว่าเขานึกไม่ถึง สองตระกูลทองของหู้ไห่นี้ กลับเร่งรีบและรีรอไม่ไหวแบบนี้!
เฉินเป่ยเดินไปถึงประตูของวิลล่าเล็ก แล้วค่อยๆ ผลักประตูเข้าไป พลางเดินเข้าไปในวิลล่าเล็ก
บนโต๊ะชาที่โปร่งใส่ตรงห้องรับแขก มีโน๊ตวางไว้ เฉินเป่ยเอากระดาษขึ้น นัยน์ตาเปล่งประกายความเลือดเย็นทันที! และเต็มไปด้วยความอาฆาต!
“แคร่ก! ”
เฉินเป่ยค่อยๆ กำหมัด รอให้เขาคลายมืออีกครั้ง กระดาษโน๊ตก็กลายเป็นก้อนแล้ว
เฉินเป่ยแบมือออก แล้วยืนอยู่ที่เดิม ความอาฆาตระเบิดออกมาอย่างไม่สามารถปิดบัง!
บรรยากาศยังถูกสะเทือน เหลือกำลังสั่นสะเทือน!
และในตอนนี้ เฉินเป่ยจึงพูดกับอากาศที่ว่างทันที “พวกแกยังไม่ลงมือ เตรียมตัวเก็บไว้ถึงปีใหม่หรือไง? “
