บทที่358 คุกเข่าลง!
“พวกชั้นต่ำ! วันนี้แกต้องชดใช้อยู่ที่นี่!” ความเร็วของจางข่ายลอนนับวันยิ่งเพิ่มขึ้น วิ่งจู่โจมไปทางเฉินเป่ยอย่างคลุ้มคลั่ง มีดในมือผ่าฟันมาด้วยความรวดเร็ว ที่ว่างในอากาศโดนแหวกออก
ใต้หน้ากากของเฉินเป่ยสีหน้าเย็นชา พูดเสียงหนาวเหน็บ “ปกป้องคนผิด ก็มีความผิดเหมือนกัน!”
คำพูดของเฉินเป่ยพึ่งจบลง แสงดำที่ซ่อนสีทองไว้เส้นเส้นหนึ่งก็ระเบิดยิงออกมาจากในมือขวาของเขา สกัดกั้นไปยังมีดในมือของจางข่ายลอนโดยตรง
มีดไวปานสายฟ้าแลบ แขนข้างนั้นของจางข่ายลอนที่ถือมีดไว้ มีเส้นเลือดปูดโปนขึ้น ตามองศีรษะของเฉินเป่ยจะถูกตัดลง ขอเพียงเวลาไม่ถึงสองวินาที
เฉินเป่ยสีหน้าเย็นยะเยือกดุจน้ำค้างแข็ง เขามองมีดเล่มนั้นแวบหนึ่งอย่างเมินเฉย ดวงตาแข็งทื่อ เขากุมหมัดแน่นทันที ระเบิดหมัดออกไปทางมีดเล่มนั้น
จางข่ายลอนมองเห็นการกระทำนี้ของเฉินเป่ยแล้วสีหน้าชะงัก ถือโอกาสเผยสายตาที่ถากถางออกมา หัวเราะเสียงดัง “อ่อนหัด โอหัง!”
คำพูดจางข่ายลอนพึ่งจบ ลูกตาหดฉับพลัน แสงที่โหดเหี้ยมพุ่งออกมาเป็นจำนวนมาก
“ย่าห์—— ” จางข่ายลอนระเบิดเสียงร้อง แขนทั้งคู่ปล่อยพลังทันที ฟันมีดลงราวสายฟ้าแลบ
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนบรรยายไม่ทัน ตอนที่มีดเล่มนั้นของจางข่ายลอนมาถึง แวบเดียวก็จะฟันคอขอเฉินเป่ยขาด…ทันใดนั้นแสงดำที่ซ่อนสีทองเส้นนั้นก็โจมตีไปบนตัวมีดเล่มนั้นทันที แรงโจมตีมหาศาลทำให้มีดในมือของจางข่ายลอนหยุดนิ่ง ส่วนหมัดที่กำแน่นของเฉินเป่ย จู่โจมไปยังหน้าอกของจางข่ายลอนอย่างกะทันหัน
จางข่ายลอนเบิกดวงตาโต จากนั้นเขาถึงมีปฏิกิริยากลับมา เขาโดนกับดักขอบเฉินเป่ยเข้าแล้ว
เริ่มแรกเฉินเป่ยไม่ได้อยากเอาหมัดเปล่ามาสกัด นี่เป็นเพียงกลลวงอย่างหนึ่งของเขา
ในใจจางข่ายลอนสั่นอย่างแรง เขาอยากจะหลบหลีก แต่ก็สายไปเสียแล้ว ความเร็วของเฉินเป่ยไวเหลือเกิน เกือบจะเป็นฟ้าแลบฟ้าผ่า
“ย่าห์!” เฉินเป่ยร้องตะโกน หมัดหนึ่งจู่โจมไปทันใด
อากาศสั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง ปรากฏความบิดเบี้ยวที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
“แค่กๆๆ…” จางข่ายลอนกระอักเลือดยกใหญ่ เขาไม่ได้ป้องกันต่อหมัดนี้ของเฉินเป่ยสักนิด เดิมทีรับพลังสยองขวัญนี้ไม่ไหว ร่างกายจึงโดนพลังมหาศาลที่หมัดนั้นระเบิดออกของเฉินเป่ยโดยตรง สะเทือนจนกระเด็นลอยออกไปเหมือนว่าวที่สายขาด
ร่างกายของจางข่ายลอนกระเด็นออกไปสามสิบกว่าเมตรเต็มๆ ถึงล้มลงบนพื้น สั่นเทาไปทั้งตัวแบบควบคุมไม่อยู่ ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ เขาก็ไม่ได้ใช้ร่างกายย่อยพลังสยองขวัญหมัดเมื่อสักครู่นั้นของเฉินเป่ยทิ้งเลย
“นายใหญ่!” คนในตระกูลจางมากมายรีบกรูกันเข้ามา พยุงจางข่ายลอยขึ้นมาแล้ว
จางข่ายลอนเดินไปทางเฉินเป่ยทีละก้าว เขากระอักเลือดไม่หยุด ร่างกายสั่นเทา ทำให้รู้สึกตื่นตกใจ
นายใหญ่ที่ราวกับเทพเจ้าแห่งสงครามผู้ไม่มีวันแพ้ในใจของพวกเขา คาดไม่ถึงจะสู้คนตรงหน้าไม่ได้
ตำแหน่งของนายใหญ่ในตระกูลจางศักดิ์สิทธิ์อย่างมาก เมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ นายใหญ่ตีผู้อาวุโสหลายท่านของตระกูลจางจนพ่ายแพ้ไป…ผ่านมาหลายปีขนาดนี้ ทุกคนต่างเชื่อถือในความสามารถของนายใหญ่ ถึงขั้นที่น่าหวาดกลัวอย่างมาก
แต่ตอนนี้พวกเขามองเห็นอะไร นายใหญ่โดนหมัดหนึ่งทำเจ็บ นี่เป็นการกระทบกระเทือนแค่ไหนกัน?
“คนที่ทำร้ายนายใหญ่จะต้องตาย!” คนในตระกูลจางผู้หนึ่งหยิบมีดขึ้นมาทันที พุ่งจู่โจมมาทางเฉินเป่ย มีดยาวเล่มหนึ่งเสียบแทงไปยังหัวใจของเฉินเป่ยอย่างรวดเร็ว ความเร็วไวจนน่าตกใจ
เฉินเป่ยกวาดสายตาที่หนาวเหน็บ ดวงตาที่อยู่ใต้หน้ากากกวาดตามองคนในตระกูลจางผู้นั้นแวบหนึ่ง ทำให้ฝีเท้าของคนในตระกูลจางผู้นั้นชะงัก ในใจสั่นไหว
คนในตระกูลจางผู้นั้นเหมือนมองเห็นดวงตาที่ไม่ใช่ของมนุษย์ แต่เป็นดวงตาของอสูรร้าย ทำให้เขาสั่นไม่หยุดทั้งตัว หวาดผวาถึงที่สุด
“ปึก!” คนในตระกูลจางผู้นี้มือสั่นทั้งสองข้าง เขาโยนมีดในมือทิ้งไปทันที
“ซู่!”
แสงดำเส้นหนึ่งแฉลบผ่านในตาเขาอย่างฉับไว
ตามมาด้วยศีรษะของเขาที่โดนทะลุผ่าน ทันใดนั้นร่างกายล้มลงบนพื้น
ที่เกิดเหตุมีสีแดงฉานแถบหนึ่ง เฉินเป่ยกำลังสังหารหมู่อย่างบ้าระห่ำ ทุกที่ล้วนเป็นภูเขาศพทะเลเลือด
ร่างกายเฉินเป่ยวาร์ปอย่างรวดเร็ว สังหารหมู่บ้าคลั่ง คลื่นมหาชนที่แน่นขนัดนี้ เดิมทีไม่มีทางขัดขวางเขาได้
จางหงเหลียงมองเห็นฉากนองเลือดนี้ ขาทั้งสองอ่อนยวบลง เขารู้ดีเสียยิ่งกว่าอะไร วันนี้เป็นวันที่ตระกูลจางนองเลือดที่สุด มืดหม่นมากที่สุด ถ้าตระกูลจางไม่สลาย เขาจะกลายเป็นคนผิดที่ทิ้งชื่อเสียงเหม็นเน่าฉาวโฉ่ตลอดไปในตระกูลจาง ไม่ ทั้งในตระกูลทองเลยล่ะ
คลื่นมหาชนที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกร และสุดลูกหูลูกตา แห่กรูกันเข้าไปทางเฉินเป่ยอย่างคลุ้มคลั่งสยองขวัญ เฉินเป่ยราวกับกลายเป็นมังกรที่เหี้ยมโหด กำลังสังหารหมู่ยิ่งใหญ่
“ไอ้ปีศาจร้ายไปตายซะ!” คนในตระกูลจางผู้หนึ่งชูมีดยาวในมือขึ้น พุ่งจู่โจมมาที่เฉินเป่ย
เฉินเป่ยกวาดสายตาเย็นชา ลูกตาของเขาเต็มไปด้วยความหนาวเย็นดุร้าย มีดยาวเล่มนี้ ทำให้เขาไม่มีความหมายหวาดกลัวใดๆ เขาพุ่งขึ้นไปโดยตรง
ตอนที่มีดยาวแหลมคมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ใกล้จะเสียบแทงร่างกายของเฉินเป่ย ทันใดนั้นร่างกายเฉินเป่ยก็วาร์ปไป หนีบแขนทันที
มีดยาวแหลมคมเล่มนั้นถูกแขนเฉินเป่ยหนีบเอาไว้ คนในตระกูลจางผู้นั้นเผยสีหน้าตกตะลึง เขาอยากดึงมีดยาวกลับมา แต่พบว่าเฉินเป่ยหนีบไว้แน่นเหลือเกิน เดิมทีมีดยาวของเขาไม่ขยับเขยื้อน ดึงก็ดึงไม่ออกแล้ว
คนในตระกูลจางถลึงตาโต ส่วนหมัดคู่หนึ่งของเฉินเป่ยยังคงปล่อยออกมา พลังสยองขวัญ
คลื่นมหาชนที่แน่นขนัดกลุ่มหนึ่ง ชั่วพริบตาเดียวคนในตระกูลจางนับไม่ถ้วนก็ถูกเฉินเป่ยสังหารหมู่
จางข่ายลอนดวงตาหดฉับพลัน คนในตระกูลจางหลายร้อยคนกลายเป็นวิญญาณใต้มีดของเฉินเป่ยแล้ว
จางข่ายลอนมองฉากที่ทารุณนี้อยู่ ใบหน้าหล่อสง่าค่อยๆ บิดเบี้ยว
ในที่สุดไฟโกรธของเขาก็ไม่มีทางควบคุมได้ ส่งเสียงตะโกนทันใด ก่อนจะยืนมือ
“เอาปืนมา!”
คนในตระกูลจางนับไม่ถ้วนใจสั่น ค่อยๆ หันหน้ามองทางจางข่ายลอน
นายใหญ่ตระกูลจางท่านนี้ ในที่สุดอยากใช้อาวุธสังหารขึ้นมาแล้วเหรอ?
“นายใหญ่ ไม่ได้นะครับ!”
ในเวลานี้ จางหงเหลียงรีบพุ่งเข้ามาด้านข้างของจางข่ายลอน พูดโน้มน้าว
“อาวุธร้อน…หัวเซี่ยห้ามใช้…นอกจากตระกูลจางจะจนมุมจริงๆ…ถ้าใช้อาวุธร้อนฆ่าเขาไป..คงยากจะหนีการตรวจสอบของเยี่ยนจิงได้!”
จางหงเหลียงพูดอย่างสั่นเทาไม่หยุด
จางข่ายลอนกวาดสายตามองจางหงเหลียงอย่างเย็นชา แต่ละคำแต่ละประโยคแฝงไปด้วยความอาฆาตที่เหน็บหนาว “งั้นหมายความว่าจะปล่อยเขากำเริบเหยียดหยามฉันเหรอ?”
“นายใหญ่…แค่พวกตัวตลกคนหนึ่ง ใช้อาวุธร้อนฆ่าเขาแล้ว…ถึงแม้จะสงบไฟโกรธของท่านได้ แต่ทั้งตระกูลจางจะตายเอานะครับ!” จางหงเหลียงพูดขึ้น
จางข่ายลอนจ้องมองจางหงเหลียงอยู่นาน พยักหน้าแล้วพูดว่า “ยากที่แกจะทำเรื่องที่ถูกต้องเพื่อตระกูลจางสักอย่าง…”
จางหงเหลียงสีหน้าดีใจ และแวบหนึ่งจางข่ายลอนสีหน้าเย็นชา ดวงตาเย็นยะเยือกมีความชั่วร้ายแวบผ่าน พูดเสียงดุ “แต่ฉันอยากทำยังไง ไม่ต้องให้แกมาสอน!”
ซ่า!
ไม่รู้ว่าจางข่ายลอนหยิบมีดเล่มหนึ่งขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร ตัดลงไปที่มือขวาของจางหงเหลียงฉับพลัน
จางหงเหลียงเบิกดวงตาโต อย่างไรเสียเขาก็นึกไม่ถึงว่าจางข่ายลอนจะตัดมือของเขาทิ้ง
ความเจ็บจู่โจมมาราวกระแสน้ำเชี่ยว จางหงเหลียงคุกเข่าลงเสียงดังตึ้ง
และในเวลานี้ เขามองเห็นในระยะไกลว่าเฉินเป่ยที่ถูกคลื่นมหาชนแน่นขนัดล้อมรอบไว้ กำลังมองเขาอย่างเย็นชา ในแววตาเต็มไปด้วยการหยอกเย้า
“ฆ่าให้ตาย!” จางข่ายลอนตะโกนเสียงดุ ที่ว่างในอากาศถูกเสียงตะโกนของจางข่ายลอนทำสั่นสะเทือนบิดเบี้ยว
จางข่ายลอนชักปืนทันใด กราดยิงทางเฉินเป่ยอย่างบ้าระห่ำ
