บทที่385 ศักดิ์ศรีของราชาหลง!
เฉินเป่ยยืนอยู่ตรงหน้าอวี้หย่งเซวียน จ้องมองเขาด้วยสายตาเย็นชา ตัวของเขามีความเย็นชาและอาฆาตที่ยากจะอธิบายได้ ยังคงกระจัดกระจายไปทั่วห้อง
อวี้หย่งเซวียนคุกเข่าที่พื้น ตัวสั่นเทา เขาไม่เงยหน้าขึ้น ยังรู้สึกได้ว่า เฉินเป่ยกำลังมองตัวเองอยู่ เหมือนเป็นการมองที่ยาวนานมาก
อวี้หย่งเซวียนใจสั่นไม่หยุด เฉินเป่ย ทำให้จิตใจเบื้องลึกของเขา เต็มไปด้วยความหวาดกลัวภวังค์!
เฉินเป่ยมองดูอวี้หย่งเซวียนที่คำนับขอโทษไม่หยุด นานมาก เฉินเป่ยถึงจะเอ่ยปากพูดว่า “พูดมา ใครสนับสนุนให้นายลงมือในเยี่ยนจีนตามใจชอบ”
อวี้หย่งเซวียนใจสั่น เขาเงยหน้าขึ้นอย่างแรง มองดูเฉินเป่ย สีหน้าเต็มไปด้วยความตะลึง
เขาไม่คิดเลยว่า เฉินเป่ยจะถามแบบนี้ได้ สายตาของเขาแหลมคม เหมือนกับคมดาบที่จะแทงทะลุหัวใจของอวี้หย่งเซวียนได้ พอสังเกตเห็นความคิดของอวี้หย่งเซวียน
อวี้หย่งเซวียนมองเฉินเป่ย เรื่องที่เขาร่วมมือกับหลีเช่าเทียน ไม่มีใครรู้ เฉินเป่ยรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน?
อวี้หย่งเซวียนใจเต้นตึกตัก และเฉินเป่ยเหมือนจะมองทะลุใจเขาได้ ก็เอ่ยปากพูดเรียบๆว่า “อย่าคิดว่าคนอื่นโง่สิ พื้นที่เยี่ยนจีนนี้ ไม่มีทางให้ตระกูลอวี้ทำแบบนี้ได้หรอกนะ ไม่มีเจ้าของที่ตรงนี้ช่วย ท่านอาวุโสพวกนั้นของนาย จะกล้าทำแบบนี้เหรอ?”
“คนที่สนับสนุนให้นายทำแบบนี้เป็นใครกัน?” เฉินเป่ยก้าวเท้าออกไป ความกดดันเริ่มบีบเข้ามาใกล้ เสียงของเฉินเป่ยเย็นชาลงเรื่อยๆ มีความกดดันมากขึ้นไปอีก!
“ฉันบอกไม่ได้…บอกไม่ได้ เขาอาจจะมาฆ่าฉัน!” อวี้หย่งเซวียนถอยหลังไปไม่หยุด สีหน้าบิดเบี้ยวและหวาดผวา!
“ถ้านายไม่พูดตอนนี้ ฉันจะฆ่านายซะ” เฉินเป่ยหยิบมีดหลงหยาขึ้นมา จ้องมองอวี้หย่งเซวียนด้วยสายตาที่เย็นชา ในสายตามีแต่การฆ่าที่ส่ายเข้าดวงตาไม่หยุด!
“ไม่…ฉันบอกๆ อย่าฆ่าฉันเลย ฉันจะบอกทั้งหมด!” อวี้หย่งเซวียนเห็นเฉินเป่ยหยิบมีดหลงหยาขึ้นมา ก็รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที มองเฉินเป่ยและร้องขอชีวิต
และเฉินเป่ยมองดูอวี้หย่งเซวียน และสายตาเขาพยายามหลบและมีความเจ้าเล่ห์ปนเปกัน ก็ยกมีดหลงหยาขึ้นทันที!
“ตระกูลหลี หลีเช่าเทียน เขาช่วยฉันปิดข่าวทุกอย่างไว้เอง!” สีหน้าอวี้หย่งเซวียนซีดเผือด เขาปิดตาแน่น ตะโกนเสียงดัง
“พรึ่บ!”
ดวงตาเฉินเป่ยนิ่ง มีดหลงหยาในมือก็เปลี่ยนทิศทางกะทันหัน ตัดผมอวี้หย่งเซวียนไปกำใหญ่
“ต่อไป ฉันไม่อยากเห็นนายในเยี่ยนจีนอีก วิธีไร้ประโยชน์ของนาย ทางที่ดีอย่าใช้กับฉันอีก ไม่งั้น ฉันจะทำให้นายตายทั้งเป็น……ทรมานมาก!”
เฉินเป่ยเก็บมีดหลงหยาเข้าไป นั่งลงช้าๆ ขยับเข้าไปใกล้หูของอวี้หย่งเซวียน พูดเสียงเบา น้ำเสียงยังมีความเย็นเฉียบกระจายออกมา ทำเอาอวี้หย่งเซวียนตัวกระตุกอย่างแรง ไม่กล้าลืมตาขึ้นมาด้วยซ้ำ!
และเฉินเป่ย หลังจากที่ลุกขึ้น ความเย็นเฉียบในสายตาที่แหลมคม ตระกูลหลีอีกแล้ว หลีเช่าเทียนนิสัยไม่เปลี่ยนเลยนะ!
เฉินเป่ยเก็บมีดหลงหยาแล้ว สีหน้าก็ดูสงบลง มือไพล่หลัง เดินออกจากห้องไปอย่างใจเย็น
และพอเฉินเป่ยออกจากห้องแล้ว ผ่านไปนานมาก พวกลูกน้องก็พุ่งเข้ามาในห้อง เห็นอวี้หย่งเซวียนที่อิงอยู่มุมผนัง ท่าทางดูทรุดโทรมมาก และยังหายใจถี่ ท่าจะยังคงกลัวอยู่ไม่หาย
“คุณชายอวี้ ลุกขึ้นมาเถอะครับ” พวกลูกน้องรีบเข้าไปพยุงอวี้หย่งเซวียนขึ้นมา
“รีบไป ออกจากที่นี่ทันที!” คำแรกที่อวี้หย่งเซวียนพูด เต็มไปด้วยความรีบร้อน
ลูกน้องพวกนั้นก็อึ้งกันเล็กน้อย พวกเขาไม่คิดเลยว่า อวี้หย่งเซวียนจะอยากรีบออกจากโรงแรมขนาดนี้
หนึ่งในลูกน้องพวกนั้น ถามอย่างระวังว่า “คุณชายอวี้ ตอนนี้ห้องในโรงแรมเยี่ยนจีนเต็มหมดแล้ว ตอนนี้ออกจากที่นี่ละก็ ยากที่จะหาห้องชุดที่ดีได้นะครับ……”
ยังพูดไม่ทันจบ อวี้หย่งเซวียนยกมือขึ้น ตบไปที่ใบหน้าของเขาอย่างแรง อวี้หย่งเซวียนตบเสร็จแล้ว ก็ตะคอกอย่างโมโหว่า “ฉันบอกว่าออกจากที่นี่! เยี่ยนจีน! ยิ่งเร็วยิ่งดี กล้บบ้าน!”
ลูกน้องคนนั้นกุมหน้าไว้ พอได้สติก็ก้มหน้าตอบตกลง
เขาไม่เข้าใจ อวี้หย่งเซวียนทำไมถึงใจร้อนและรุนแรงแบบนี้ สีหน้าที่ซีดเซียวของเขา ริมฝีปากที่สั่นระริก เขากลัวอะไรอยู่กันแน่?!
เป็นถึงตระกูลอวี้ อำนาจล้นหลามใหญ่โต มีสัมพันธ์ไมตรีที่ดีกับตระกูลใหญ่อื่นๆ ในเยี่ยนจีน ใครกันจะกล้าลงมือจัดการอวี้หย่งเซวียนได้!
“ไม่รีบหน่อย พวกเราได้ตายกันหมดแน่!” อวี้หย่งเซวียนพ่นหายใจยาว หัวใจเต้นรัวเป็นกลองชุด คนอื่นอาจจะไม่เคยเจอฝีมือของหลีเช่าเทียนของเยี่ยนจีน แต่อวี้หย่งเซวียน กลับเคยเห็นมาแล้ว!
ฝีมือของหลีเช่าเทียนโหดร้ายที่สุด เขาบอกชื่อหลีเช่าเทียนออกไป หลีเช่าเทียนต้องตามมาฆ่าปิดปากแน่!
ตระกูลอวี้อำนาจเยอะแค่ไหน ก็ไม่เท่าตระกูลพนันเพชรพลอย เทียบกับตระกูลหลีเยี่ยนจีนแล้ว ต่างกันราวฟ้ากับเหว! หลีเช่าเทียนถ้าอยากจะฆ่าเขา เอ่ยปากพูดก็ทำได้แล้ว!
อวี้หย่งเซวียนกลับหลังหัน มองไปที่นอกหน้าต่าง เขาตัดสินใจแล้วว่า เขาจะต้องออกจากที่นี่ให้ได้! ยิ่งเร็วยิ่งดี!
ไม่นาน ถ้าหลีเช่าเทียนรู้เรื่องนี้เข้า เขายังอยู่ในเมืองอีก หลีเช่าเทียนไม่ปล่อยเขาไปแน่!
ไม่นาน ลูกน้องแต่ละคนก็เดินเข้าห้องอวี้หย่งเซวียน เก็บของให้เขา เพียงแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น พวกเขาก็ยืนอยู่หลังอวี้หย่งเซวียน พูดอย่างเคารพว่า “คุณชายอวี้ เก็บเสร็จแล้วครับ เครื่องบินส่วนตัวจองท่านรออยู่สนามบินแล้วครับ”
“รีบออกไปกัน!” อวี้หย่งเซวียนถอนหายใจยาว สองตามีความเสียดายเล็กน้อย
ก่อนหน้านี้อวี้หย่งเซวียนมาเยี่ยนจีน ก็เพราะสุดยอดดาบสามเล่มของสมาคมเพชรพลอย แต่ตอนนี้ สุดยอดดาบสามเล่มเขาคงจะเข้าร่วมไม่ได้ ก็ต้องออกจากที่นี่ เขารู้สึกเสียดายมาก!
ลูกน้องคนหนึ่งด้านหลังอวี้หย่งเซวียน สีหน้านิ่งเล็กน้อย ถามอย่างกล้าๆกลัวๆว่า “คุณชายอวี้ งั้นศพของท่านอาวุโสไท่ซ่างกับท่านอาวุโสคนอื่นๆ……”
“พวกเขาทำเรื่องล้มเหลวอีก ยังอยากให้ฉันไปเก็บศพให้อีกเหรอ?” เสียงของอวี้หย่งเซวียนเต็มไปด้วยความโกรธ “รอเรื่องทุกอย่างจัดการเสร็จแล้ว ค่อยไปเอาศพจากสถานีตำรวจคืนก็ได้แล้ว ตอนนี้ส่งฉันออกจากเยี่ยนจีนอย่างปลอดภัยก่อน”
“ครับ” ลูกน้องคนนั้นใจสั่นอย่างแรง ในใจก็รู้สึกเห็นใจท่านอาวุโสไท่ซ่าง เขาทำเพื่ออวี้หย่งเซวียนและตระกูลอวี้ แต่สุดท้ายกลับต้องมาจบแบบนี้ ตายแล้วก็ไม่มีใครเก็บศพให้!
…………
อวี้หย่งเซวียนกับลูกน้องต่างก็รีบออกจากโรงแรมไป เก็บสัมภาระเข้าหลังรถเรียบร้อย รีบขับออกจากโรงแรม มุ่งหน้าออกไปไกล
แต่พวกเขาไม่รู้ว่า ในตอนที่รถของอวี้หย่งเซวียนขับออกจากโรงแรม ไม่ไกลจากโรงแรม มีรถอาวดี้สีดำคันหนึ่ง จอดคอยทาอยู่ริมถนนเงียบๆ ที่นั่งหลังรถ มีคนสวมแว่นดำมองดูขบวนรถของอวี้หย่งเซวียนจากไปเงียบๆ
พอเห็นขบวนรถของอวี้หย่งเซวียนจากไปไกลแล้ว ชายในรถอาวดี้กดโทรไปอย่างไม่ลังเล พูดกับปลายสายเสียงเบาว่า “รายงานคุณชายอลี อวี้หย่งเซวียนกำลังเดินทางไปสนามบิน เตรียมออกจากเยี่ยนจีน”
“ได้ นายติดตามต่อไป อย่าให้ละสายตาล่ะ ฉันไปรายงานคุณชายหลีก่อน” ภายในบ้านตระกูลหลี ลูกน้องคนนั้นวางสายลง รีบวิ่งเข้าสวนไป พูดกับหลีเช่าเทียนว่า “คุณชายหลี อวี้หย่งเซวียนอยากหนีครับ กำลังเดินทางไปสนามบิน”
หลีเช่าเทียนก้มหน้า กำลังเล่นนกคีรีบูนในมือ นกตัวนั้นกว่าจะออกมาจากกรงนกได้ ยังคงกางปีกสะบัดเรื่อยๆ คิดอยากจะหนีออกจากเงื้อมมือของหลีเช่าเทียนให้ได้
น่าเสียดาย มันถูกหลีเช่าเทียนจับไว้ในมือแน่น ไม่ว่ามันจะพยายามกระเสือกกระสนแค่ไหน ก็ไม่มีประโยชน์เลย
หลีเช่าเทียนกำลังเล่นนกคีรีบูนที่งดงามในมือ ก็ได้ยินลูกน้องคนนั้นมารายงาน สองตาแหลมคมของเขาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก!
พรึ่บ!
ดวงตาของหลีเช่าเทียนมีความเย็นชาเปล่งประกายขึ้น! แสงความเย็นชานั้น เต็มไปด้วยความกดดัน ทำเอาคนที่เห็นแล้วก็ต้องขนหัวลุกไปตามๆกัน!
“แม งั้นก็ฆ่าปิดปากเลยแล้วกัน” หลีเช่าเทียนเอ่ยปากขึ้นเสียงเรียบ แต่กลับเหมือนเสียงยมบาลจากนรกก็ไม่ปาน เหมือนแค่คำเดียว ก็สามารถฆ่าคนได้เลย!
“ครับ!” ลูกน้องคนนั้นรู้สึกได้ถึงแรงอาฆาตที่เย็นชาในน้ำเสียงของหลีเช่าเทียน!
“ในบ้านตระกูลหลี กลุ่มนักฆ่าคนไหนแข็งแกร่งที่สุด?” หลีเช่าเทียนถาม
“ตอนนี้ก็คือทีมสอง” ลูกน้องคนนั้นครุ่นคิดสักพัก ก็พูดว่า “ประธานหลี ทีมสองคนพวกนั้น มีความสามารถที่สุด แต่ไม่ชอบทำตามคำสั่งสักเท่าไหร่ ฆ่าคนมาแล้วจำนวนมาก ถ้าให้พวกเขาไปฆ่าคนตระกูลอวี้ เกรงว่าจะมีเรื่องตามมาทีหลังนะครับ……”
“ไม่เป็นไร อย่างมากก็แค่ฆ่าพวกมดแค่นั้น เรื่องนี้กระทบไม่มากหรอก อวี้หย่งเซวียนรีบออกจากเยี่ยนจีนขนาดนี้ นอกจากบอกชื่อฉันไป ก็คงไม่มีเหตุผลอื่นอีกแล้วล่ะ” หลีเช่าเทียนพูดอยู่คนเดียว ทันใดนั้นก็ชะงักค้าง ครุ่นคิดสักพัก ก็พูดคนเดียวอีกว่า “อีกอย่าง แม้จะมีเหตุผลอื่นอีก ฉันฆ่าเขา แล้วยังไง ตระกูลที่เอาเรื่องพนันเป็นอาชีพหลัก ไม่น่าเกรงขามหรอก”
“รายงาน” และในตอนนี้เอง ก็มีลูกน้องอีกคนเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ พูดกับหลีเช่าเทียนว่า “คุณชายหลี สมาคมการพนันเพชรพลอยมีศพอยู่มากมาย เป็นท่านอาวุโสตระกูลอวี้ทั้งหมดเลยครับ เดาได้ว่า เป็นฝีมือของเฉินเป่ยครับ!”
พรึ่บ!
ลูกน้องคนนั้นพูดจบ ดวงตาของหลีเช่าเทียนนิ่งไปชั่วขณะ จากสายตาของเขา เต็มไปด้วยแรงอาฆาตที่เย็นยะเยือก!
หลีเช่าเทียนลุกขึ้นพรวดอย่างแรง นกคีรีบูนที่เขาเล่นอยู่ในมือ ก็ถูกบีบแน่น!
“โพละ!”
กลิ่นคาวเลือดและเศษชิ้นเนื้อติดอยู่ตามซอกนิ้วมือของหลีเช่าเทียน พอเขาแบมือออก เหลือเพียงศพนกตัวหนึ่งที่ถูกบีบจนตาย มือเต็มไปด้วยเลือด!
หลีเช่าเทียนสายตาเย็นชา ใบหน้าเหมือนปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งค้าง เต็มไปด้วยการสังหารที่ไม่มีที่สิ้นสุด!
พอหลีเช่าเทียนกลับหลังหันไปช้าๆ ลูกน้องคนนั้นที่ยืนข้างเขาอย่างเคารพ เห็นศพนกในมือของหลีเช่าเทียน ม่านตาก็หดลงทันที!
ลูกน้องคนนั้น สายตาจ้องมองไปที่นกตัวนั้นนิ่ง และพูดเสียงสั่นว่า “คุณชายหลี นี่เป็นนกคีรีบูนที่เลขาธิการเขตเฉาเป่ยชอบมากที่สุดนะครับ เขามอบมันให้คุณชาย เพื่อเป็นตัวแทนพันธมิตรที่ดีนะครับ!”
“ฉันรู้ แล้วยังไงล่ะ?” เสียงหลีเช่าเทียนเย็นชามาก มีความน่าเกรงขามที่ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกหนาว
