บทที่388 ขายหน้าชาวบ้าน!
พอหลีชิงเยียนออกไปแล้ว ซูเหลยกลับไม่ได้ตามออกไป เธอมองเฉินเป่ยที่มองแผ่นหลังของหลีชิงเยียนและมีรอยยิ้มนักเลงปรากฏขึ้นมาอีก รอยยิ้มนั้นมีความเจ้าเล่ห์ปนเปอยู่ด้วย ทำเอาเธอหมดอารมณ์จะพูดไปชั่วขณะ
“ท่านอาวุโสทั้งสิบสี่ของตระกูลอวี้ นายเป็นคนลงมือเหรอ” และในตอนนี้เอง ซูเหลยก็ถามขึ้นกะทันหัน
เฉินเป่ยหันหน้าไปมองซูเหลย อึ้งเล็กน้อย และกระตุกยิ้มพูดว่า “ทำไมเธอถึงคิดว่าเป็นฝีมือฉันล่ะ?”
ซูเหลยจ้องมองเฉินเป่ย พูดว่า “ท่านอาวุโสทั้งสิบสี่ของตระกูลอวี้ ในพื้นที่ตระกูลอวี้ ฉันเคยสั่งให้คนไปสืบมา ท่านอาวุโสตระกูลอวี้มีฝีมือที่กล้าแกร่ง นอกจากนายแล้ว ฉันนึกไม่ออกจริงๆว่า ยังมีใครในเยี่ยนจีน จะกล้าทำเรื่องนี้อย่างโอหังและไม่เกรงกลัวอะไรได้”
เฉินเป่ยอึ้งไปชั่วขณะ มองดูซูเหลย และหัวเราะพูดว่า “ฉันเป็นแค่สามีของชิงเยียน อีกอย่างนะ เธอรู้มากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ มีคำพูดหนึ่งว่าไว้ว่า ความอยากรู้อยากเห็น ฆ่าแมวแถวนี้ได้นะ……”
“แต่ว่านายไม่ยอมบอกสักทีว่าเป็นใคร ถ้านายบอกมาว่าเป็นใคร จะมีเรื่องวุ่นวายมากมายขนาดนี้เหรอ” ซูเหลยพูดขึ้น
“บางทีเรื่องที่ไม่ควรสืบก็อย่าสืบเลย เขาไม่ได้บอกเธอเหรอว่า เรื่องบางเรื่อง ถึงเวลาก็จะรู้เอง”
น้ำเสียงของเฉินเป่ยจริงจังขึ้นเรื่อยๆ เฉินเป่ยพูดจบแล้ว ก็ตบไหล่ซูเหลยเบา ในตอนที่เธอยังทำสีหน้ามึนงงอยู่นั้น เขาก็ลุกขึ้นอย่างสงบนิ่ง สองมือเสียบเข้ากระเป๋ากางเกง เดินกลับไปทางห้องตัวเอง
………
เช้าวันที่สอง เฉินเป่ยพึ่งล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ เดินลงมาภัตตาคาร เห็นหลีชิงเยียนกับซูเหลยกำลังกินอาหารเช้ากันอยู่ พอพวกเขากินเสร็จแล้ว พึ่งเดินออกจากโรงแรม รถเบนท์ลีย์คันหนึ่งก็ขับมาจอดตรงหน้า สุดท้ายหยุดลงตรงหน้าโรงแรม ประตูรถถูกเปิดออก มีหนึ่งคนเดินออกมา คนที่ออกมานั้นสวมชุดสูทชั้นสูงมาดหล่อ ทักทายเฉินเป่ยกับคนอื่นๆอย่างเป็นมิตร
“ชิงเยียน ฉันไม่สายใช่ไหม” จางเป่าเฉิงพูดด้วยรอยยิ้ม
หลีชิงเยียนพยักหน้า มองไปที่จางเป่าเฉิง ดวงตางามคู่นั้นช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน เธอพูดว่า “หัวหน้าสมาคมจาง วันนี้ทำไมไม่ขับรถมารับพวกเราละคะ?”
จางเป่าเฉิงกวาดตามองเฉินเป่ย หัวเราะอธิบายว่า “ก็อยากมาเพื่อเป็นสักขีพยานให้กับประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญไง ถ้าเฉินเป่ยทำลายสถิติในสมาคมการพนันเพชรพลอยได้จริง งั้นก็เป็นเรื่องที่ดีต่อบริษัทตระกูลหลี แม้จะไม่ได้ทำลายสถิติ ก็สามารถใช้เป็นผลงานที่ช่วยบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปก็ได้นี่ครับ”
หลีชิงเยียนใบหน้าสวมอึ้งนิ่ง เธอได้ยินคำพูดนี้ของเขาแล้ว ก็ต้องหันกลับไปมองเฉินเป่ย ก็ต้องทำเสียงฮึทันที และพูดว่า “เขาน่ะเหรอ เขาไม่ขายหน้าตรงนั้นก็เป็นเรื่องที่ดีมากแล้วค่ะ”
“ชิงเยียน ต้องเชื่อมั่นใจตัวเขาสิ เพราะยังไงก่อนหน้านี้เขายังเคยทำเรื่องน่าอัศจรรย์ไว้เลยนะ” จางเป่าเฉิงกวาดตามองเฉินเป่ย ในใจก็หัวเราะอย่างเย็นชา ถ้าบอกว่าก่อนหน้านี้การอยู่กับตายต้องพึ่งดวง……งั้นวันนี้ แม้เฉินเป่ยจะดวงดีแค่ไหน ก็ไม่มีประโยชน์หรอก!
หนึ่งวันได้ร้อยล้าน……ไม่ว่าเฉินเป่ยจะเปิดได้หินหยาบชั้นดีมากแค่ไหน ก็ไม่มีประโยชน์! ร้อยล้าน ตัวเลขนี้ใหญ่เกินไป! แม้เฉินเป่ยจะประมูลหินหยาบชั้นดีได้ ก็ต้องมีตัวเลขที่น่าเกรงขามด้วย ถึงจะหาได้ร้อยล้าน
ร้อยล้าน สำเร็จภายในหนึ่งวัน แม้จะเป็นจางเป่าเฉิงที่เห็นมามากและมีประสบการณ์มากมาย ในใจก็รู้ดีว่า ภารกิจนี้ไม่มีทางสำเร็จอย่างแน่นอน!
เขากำลังหลอกใช้เรื่องนี้ ตบหน้าเฉินเป่ยอย่างแรงต่างหาก!
จางเป่าเฉิงทำใจไว้เรียบร้อยแล้ว เตรียมตัวอยู่ในสมาคมการพนันเพชรพลอยนั้นกับเฉินเป่ยทั้งวัน รอจบแล้ว ค่อยตบหน้าเฉินเป่ยแรงๆทีหลัง!
เขาจะได้ทำให้หลีชิงเยียนตาสว่างสักที เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเฉินเป่ย สิบแปดมงกุฎที่เก่งแต่ปาก!
หลีชิงเยียนทำอะไรไม่ได้ ดวงตาคู่งามมองค้อนเฉินเป่ยครั้งแล้วครั้งเล่า ต่อมาก็กระทืบส้นสูง เดินต๊อกแต๊กขึ้นรถเก๋งไป
เฉินเป่ยอึ้งนิ่ง ก็รู้สึกทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน จึงเดินตามเธอไป ขึ้นไปที่นั่งคนขับ
เฉินเป่ยนั่งเสร็จแล้ว ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังขึ้น น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาพูดว่า “ร้อยล้าน จะดูสิวันนี้จะหาได้ไหม!”
เฉินเป่ยมองผ่านกระจกมองหลัง เห็นใบหน้าสวยของประธานสาวที่เย็นชา เอ่ยปากพูดอย่างโมโห ดูท่าทางแล้วจะไม่พอใจเอามากๆ
เฉินเป่ยยิ้มหวาน พูดว่า “ชิงเยียน ยังไงฉันก็เป็นคนของตระกูลหลี อย่างน้อยเธอก็เชื่อใจฉันหน่อยสิ?”
หลีชิงเยียนหัวเราะ พูดอย่างเรียบเฉยว่า “นายน่ะเหรอ? ยังเป็นคนตระกูลหลีอีก? รอนายก่อเรื่องให้น้อยลงอีกหน่อย ค่อยมาบอกคำนี้แล้วกัน”
เฉินเป่ยถูกหลีชิงเยียนตอบกลับจนพูดไม่ออก รอซูเหลยขึ้นรถแล้ว ก็หัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ และเหยียบคันเร่งออกไปทันที
…………
หน้าประตูบ้านตระกูลหลี
ประตูไม้แดงที่มีกลิ่นหอมโบราณเปิดออกช้าๆ สาวรับใช้สองคนเดินออกมาจากบ้านตระกูลหลี ยืนอยู่สองข้างประตูใหญ่ สองมือกุมไว้
ต่อมา คนตระกูลหลีที่สวมชุดสีดำ พุ่งออกมาจากบ้านตระกูลหลี ในนั้นมีร่างหนึ่ง ถูกคนตระกูลหลีล้อมรอบตัวเอาไว้ เดินออกมาจากด้านในบ้าน
หน้าประตูบ้านตระกูลหลี มีรถไมบัครุ่นยาวจอดรออยู่ข้างถนน ท่านอาวุโสสองคน ยืนอยู่ข้างรถ สายตามองไปที่หลีเช่าเทียน รอยยิ้มลึกลับ
พอหลีเช่าเทียนออกจากบ้านตระกูลหลีแล้ว คนตระกูลหลีทุกคนก็ต่างโค้งคำนับพูดว่า “ขอให้คุณชายหลีชนะให้ได้ สู้ไปจนถึงรอบสุดท้ายของสุดยอดดาบสามเล่ม!”
มีเสียงดังขึ้นและสั่นสะท้านในความว่างเปล่า เสียงตะโกนของคนตระกูลหลี กลายเป็นดั่งฟ้าร้อง อึกทึกดังก้องไปทั่วท้องฟ้า!
ขนาดท่านอาวุโสสองท่าน ใบหน้าแดงระเรื่อขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้……แก้วหูของพวกเขาจะแตกเพราะเสียงดังก้องนี้แล้ว!
มีเพียงหลีเช่าเทียนที่ยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย เหมือนไม่ได้สะทกสะท้านกับเสียงนี้เลย ในใจก็ความรู้สึกใดๆเช่นกัน
หลีเช่าเทียนเดินเข้าไปตรงหน้าท่านอาวุโสสองคน ท่านอาวุโสทั้งสองโค้งคำนับอย่างเคารพ “คุณชายหลี ขึ้นรถเถอะ”
หลีเช่าเทียนพยักหน้า มองท่านอาวุโสสองคนและพูดว่า “วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว จะได้รับเลือกเข้าสุดยอดดาบสามเล่มหรือเปล่า ก็ต้องฝากความหวังไว้ที่ท่านอาวุโสสองคนแล้ว”
ท่านอาวุโสสองคนมองหน้ากันและยิ้ม มองหลีเช่าเทียน หัวเราะเสียงดังและพูดว่า “คุณชายหลี วางใจได้เลย กับแค่ตำแหน่งในสุดยอดดาบสามเล่ม เดี๋ยวเดียวก็ได้มาแล้ว”
“งั้นก็ฝากท่านทั้งสองด้วย หลังจากงานการพนันเพชรพลอยแล้ว ความหวังของท่านอาวุโสทั้งสอง เช่าเทียนจะพยายามทำให้สมหวังเอง” หลีเช่าเทียนยิ้มอ่อนๆ คนตระกูลหลีคนหนึ่งก้าวเข้ามา เปิดประตูให้กับหลีเช่าเทียนและท่านอาวุโสทั้งสอง
ไม่นาน รถไมบัคที่ได้รับการขยายยาวและปรับแต่งให้เป็นรถหรูหรา เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น ล้อของรถเก๋งหมุนเร่งความเร็วขึ้น ในตัวรถมีหลีเช่าเทียนและคนอื่นๆ กำลังมุ่งหน้าไปทางงานการพนันเพชรพลอย……
ในขณะเดียวกัน
งานการพนันเพชรพลอย เขตพื้นที่การพนันชั้นสูง
ชายคนนั้นมีสีหน้าซีดเซียว ริมฝีปากดั่งเลือด สวมชุดทักซิโด้ มองดูชายหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเหลา และพูดว่า “วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว ตำแหน่งสุดยอดดาบสามเล่ม เหลือไม่มากแล้วนะ”
“นายมั่นใจแค่ไหน ถ้าไม่มี ก็กลับกันเถอะ” เต๋อกุลาพูด
ชายหนุ่มสายตาแน่วแน่ ส่ายหน้าและพูดว่า “ฉันต้องเข้าการแข่งขันนี้ให้ได้ ขอแค่อยู่ที่นี่ไม่กี่วัน ไม่ขวางกั้นฉันในการสืบเรื่องราชาหลงหรอก”
เต๋อกุลาพยักหน้า “งั้นก็ฟังนายแล้วกัน หากมีสิ่งต้องห้ามในสุดยอดดาบสามเล่มเกิดขึ้น ตระกูลพวกเรา อาจจะมีราชาหลงที่แข็งแกร่งออกมาก็ได้ ตำนานของราชาหลง จะจบลง……ในโลกนี้ จะมีพวกเราตระกูลเต๋อกุลาครอบครองเอง!”
“ของต้องห้าม……มีของสิ่งนี้จริงเหรอ?” เส่าเทียนอดไม่ได้ถามขึ้น
“ฉันเจอบันทึกหนึ่ง เขียนเกี่ยวกับของต้องห้าม…สุดยอดดาบสามเล่มในครั้งนั้น มีของลึกลับปรากฏขึ้น ภายในหินหยาบ ไม่ใช่หยก บันทึกด้านหลังก็ถูกลบทิ้งไปแล้ว” ชายคนนั้นถือแก้วไว้ ภายในแก้วมีไวน์แดงสีคล้ายเลือดสด ชายคนนั้นเม้มปาก ใบหน้าซีดเซียว มีรอยยิ้มแปลกๆปรากฏขึ้น
“ราชาหลงทำอะไรเหรอ?” ชายหนุ่มถาม
ผู้ชายส่ายหน้า “ไม่มีหลักฐานพิสูจน์ได้ แต่ฉันกล้ารับประกันเลยว่า ต้องเกี่ยวข้องกับราชาหลงแน่”
“ก่อนที่ราชาหลงจะถอยออกจากวงการ ตระกูลเราเสียเปรียบจากราชาหลงมากมาย ถ้าพวกเราได้สิ่งของต้องห้ามในตำนานนั้นจริงๆ คนแรกที่ต้องตายนั่นก็คือ ราชาหลงที่ต้องตกนรก!”
ไม่เพียงเท่านี้ วันนี้ภายในงานการพนันเพชรพลอย บรรยากาศดูคึกคักมากกว่าหลายวันก่อน
เขตพื้นที่การพนันชั้นสูงของงานการพนันเพชรพลอย มีผู้คนมากมาย มองไปทางไหน ก็มีแต่คนไปทั่ว!
วันนี้เขตพื้นที่การพนันชั้นสูงอัดแน่นมาก ยิ่งไปกว่านั้นเขตพื้นที่การพนันระดับล่างยังเต็มเลย!
คนใหญ่คนโตภายในเมืองเยี่ยนจีนทั้งหมด แทบจะมางานการพนันเพชรพลอยนี้กันหมด! บรรดาคนใหญ่คนโตจากทั่วประเทศจีน คนส่วนมากก็ต่างรอวันนี้กันทั้งนั้น
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของสุดยอดดาบสามเล่ม มีตำแหน่งเหลืออยู่ไม่มากแล้ว จะเลือกในวันนี้ให้หมด
คนมีชื่อเสียงในการวงการการพนันเพชรพลอยก็ต่างอยู่ในงานทั้งนั้น และพวกเขาก็ต่างเหมือนดาวเปล่งประกายกันทั้งนั้น
บ้างก็เคยเป็นราชาพนันที่มีชื่อเสียงในแวดวงการพนันเพชรพลอย รวมไปถึงผู้มีชื่อเสียงด้านการพนันเพชรพลอยจากต่างแดน……ยังมีม้ามืดอยู่มากมาย ทำลายสถิติของงานการพนันเพชรพลอยอยู่ตลอดเวลา อยากจะดึงดูดให้ทางการสนใจ เพื่อจะได้คว้าตำแหน่งสุดยอดดาบสามเล่มมาให้ได้
ทุกคนมาจากทั่วสารทิศ ต่างก็มีจุดเด่นของตัวเอง……งานการพนันเพชรพลอยครั้งนี้ บอกได้ว่าเป็นงานที่มีคนนับพันจริงๆ!
หน้าประตูงานการพนันเพชรพลอย รถเก๋งคันหรูมาจอดเทียบท่ากันมากมาย แขกพนันและคนอื่นๆมากมายก็ต่างมายืนดูเรื่องสนุกๆ มองดูพวกคนใหญ่คนโตมา
ทันใดนั้น รถมาเซราตีคันหนึ่งขับเข้ามา จอดลงข้างถนนช้าๆ ประตูรถเปิดออก ท่านอาวุโสผมขาวท่านหนึ่ง เดินเข้าไปในงานการพนันเพชรพลอยด้วยสีหน้ากระตือรือร้น
“ราชาพนัน……ราชาพนันเมื่อก่อนที่มีชื่อเสียงการพนันเพชรพลอย เมื่อก่อนด้วยเงินบาทเดียวพนันไปถึงร้อยล้านได้!”
หน้างานการพนันเพชรพลอย ผู้คนก็ต่างฮือฮากันใหญ่ การปรากฏตัวของราชาพนัน ทำเอาแขกพนันแต่ละคนตื่นเต้นกันมาก ผู้คนหน้าประตูต่างตื่นเต้นจนเดือดกันขึ้นมา!
ราชาพนันยิ้มและโบกมือ…นักข่าวคนหนึ่งไม่สนใจยามที่ขัดขวาง พุ่งเข้ามา ยื่นไมค์ไปข้างปากราชาพนัน และถามอย่างตื่นเต้นว่า “ราชาพนัน ว่ากันว่าคุณถอยออกไปนานแล้ว วันนี้ทำไมถึงออกมาล่ะ หรือว่าการพนันเพชรพลอยครั้งนี้มีอะไรพิเศษงั้นเหรอ?”
ราชาพนันหยุดชะงัก มองไปที่นักข่าวคนนั้น ยิ้มอ่อนๆ พูดว่า “แน่นอน สมาคมการพนันเพชรพลอยครั้งนี้ในปีนี้ เพื่อนๆของผมมาเข้าร่วมกันเกือบหมด ผมจะไม่เข้าร่วมได้ยังไงล่ะ?”
“พรึ่บ!”
ราชาพนันพอพูดแบบนี้ออกไป ก็ทำเอาทุกคนเงียบลง แขกพนันมากมาย ก็ต่างตกตะลึงกันหมด!
และราชาพนัน ใช้โอกาสตอนที่นักข่าวคนนั้นกำลังอึ้ง ยิ้มอ่อนๆ กลับหลังหัน เดินจากไปอย่างสง่า……
