บทที่396 กระอักเลือดหมดสติ!
แขกวีไอพีคนนั้นพยักหน้า เห็นได้ชัดว่าเขาฉลาดมาก ในความคิดของเขาหกล้านสามารถซื้อหยกคุณภาพเยี่ยมได้และยังถือโอกาสทำความรู้จักกับหัวหน้าสมาคมจางผู้โด่งดังอีกด้วย ถ้าหลังจากนี้ตัวเองไม่เข้าใจอะไรด้านอัญมณีก็สามารถหาจางเป่าเฉิงได้โดยตรง
ข้อตกลงแบบนี้ ทำให้แขกวีไอพีรู้สึกคุ้มค่ามาก ถึงเขาจะไม่ต้องการหยกชั้นเลิศชิ้นนี้ ขอแค่หาช่างแกะสลักหยกฝีมือดีมาแกะหยกสักชิ้น บนนั้นสลักชื่อของจางเป่าเฉิงเข้าไป แค่นี้ มูลค่าของหยกชิ้นนี้ในตลาดก็จะเพิ่มขึ้นหลายทั่วตัวอย่างต่อเนื่อง หากนำไปประมูลก็สามารถขายได้ในราคาสูงหลายสิบล้าน
ในฐานะหัวหน้าของกลุ่มผู้ชื่นชอบของเก่าและหยก เขาประสบความสำเร็จในธุรกิจมาก ทันใดนั้นก็คิดหาสารพัดวิธีในการกู้คืนราคาของหยกชิ้นนี้
เมื่อคิดเช่นนั้น แขกวีไอพีคนนั้นก็รีบยื่นนามบัตรปิดทองจากชุดสูทของเขา เหลือบมองไปที่จางเป่าเฉิงแล้วเอ่ยเบา ๆ “นี่คือนามบัตรของฉัน หลังจากซื้อหินหยกธรรมชาติชิ้นนี้ไปแล้ว โปรดมอบให้ประธานจางแทนฉันด้วย”
เฉินเป่ยหัวเราะ พยักหน้ารัว ๆ “ครับผม”
แต่เมื่อเฉินเป่ยกำลังจะเอื้อมมือไปรับนามบัตรใบนั้น ในตอนนั้นเอง น้ำเสียงตื่นเต้นก็ดังมาจากด้านข้าง “ซื้อหยกแล้ว จะได้รู้จักประธานจางจริง ๆ เหรอ?”
สีหน้าของเฉินเป่ยอึ้งไปเล็กน้อย เห็นร่างที่อยู่ไม่ไกลพยักหน้าพลางยิ้มเยาะ
ห่างไปไม่ไกล ร่างนั้นเอ่ยเสียงดัง เขาพูดดังจนทั่วห้องโถง ทันใดนั้นแขกวีไอพีหลายคนที่กำลังพูดคุยและหัวเราะก็หยุดและทอดสายตามา
แต่ท่าทีของเฉินเป่ยก็ยังคงเป็นปกติ ดวงตาทั้งคู่ของเขาฉายประกายละเอียดล้ำลึกของไม่อาจหยั่งรู้ได้
หลังร่างนั้นพูดขึ้น ก็ก้าวเท้าเดินเข้ามาหาเฉินเป่ย
เมื่อเขาเดินมาถึงตรงหน้าของเฉินเป่ย ก็จ้องเขม็งไปที่เฉินเป่ยแล้วถาม “คุณสามารถทำให้ฉันมีโอกาสติดต่อกับประธานจางเป่าเฉิงได้จริง ๆ งั้นเหรอ?”
เฉินเป่ยยิ้มบาง “แน่นอน เห็นมั้ยล่ะว่าประธานจางมาที่นี่ด้วยตัวเองแล้ว”
จางเป่าเฉิงที่อยู่ด้านหลังเฉินเป่ย ได้ยินเฉินเป่ยพูดดังนั้น เขาก็โกรธจนแทบกระอักเลือด!
แน่นอนว่าเขาคาดไม่ถึง ว่าอยู่ ๆ เขาจะกลายเป็นลายเซ็นสีทองของเฉินเป่ยไปได้!
ไอ้เจ้าหมอนี่ ไร้ยางอายเกินไปแล้ว!
จางเป่าเฉิงจ้องมองเฉินเป่ย ความโกรธเกรี้ยวในดวงตาของเขาราวกับจะกลืนกินเฉินเป่ยเข้าไปได้ น่ากลัวมาก!
ความโกรธเกรี้ยวแผ่ออกมาจากตัวจางเป่าเฉิง แม้แต่เป้าอวี่ที่อยู่ข้าง ๆ ยังรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกจากจางเป่าเฉิงได้อย่างชัดเจน ทำเอาเธอสั่นสะท้าน!
“ประธานจาง อยากให้เรียกคนมาไล่เขาไปมั้ยคะ?”เป้าอวี่ขยับตัวเข้าไปถาม
จางเป่าเฉิงจ้องเฉินเป่ยเขม็ง แสดงท่าทีเฉยชาอย่างที่สุด ทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นช้า ๆ “ไม่จำเป็น”
เป้าอวี่งุนงง มองไปยังจางเป่าเฉิงอย่างไม่เข้าใจ
จางเป่าเฉิงท่าทีเย็นชา เอ่ย “นี่เป็นการเดิมพันของฉันกับเขา แน่นอนว่าฉันต้องเคารพกฎการเดิมพันนี้…..”อยู่ ๆ คำพูดของจางเป่าเฉิงก็หยุดชะงัก บทสนทนาเปลี่ยน “แต่ว่า ถ้าเขาแพ้ ฉันไม่มีวันปล่อยเขาออกจากที่นี่ไปอย่างปลอดภัยแน่!”
ทันใดนั้นในคำพูดของจางเป่าเฉิงก็ทีความเย็นยะเยือกขึ้นอย่างมากมาย เขาในฐานะประธานแห่งสมาคมประเมินราคาหัวเซี่ย แน่นอนว่าเขามีอำนาจในการจัดการงานพนันเพชรพลอย ถึงเวลาจะหาสักหลายคนมาสั่งสอนบทเรียนให้กับเฉินเป่ยก็ไม่ใช่ปัญหาอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้ ร่างนั้นกำลังยืนอยู่เบื้องหน้าเฉินเป่ย เขาเหลือบมองไปทางจางเป่าเฉิงที่อยู่ไม่ไกล พยักหน้าแล้วพูด “ฉันจะซื้อหยกชิ้นนี้ ฉันจ่ายเจ็ดล้าน!”
ด้านข้าง ในตอนนั้นเองแขกวีไอพีที่วางแผนจะซื้อหยกชิ้นนี้ก็หรี่ตาลง ปรากฏตัวของคน ๆ นี้ก็ทำให้ราคาเพิ่มขึ้นหนึ่งล้านทันที!
“แปดล้าน!”แขกวีไอพีคนก่อนหน้าเอ่ยขึ้นอย่างไม่มั่นใจ
“เก้าล้าน”เสียงทุ้มเอ่ยเนิบนาบ ราวกับแขกวีไอพีคนนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย
“สิบล้าน!”แขกวีไอพีคนนั้นกัดฟัน เขาไม่เพียงให้ความสำคัญกับมูลค่าของหยกชิ้นนี้เท่า เขายังอยากจะเอาชนะชายเสียงดังคนนี้ด้วย
ทั้งสองคนสู้ราคากันอย่างบ้าคลั่ง ดึงดูดแขกวีไอพีมาหยุดดูมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อสายตาของพวกเขาตกอยู่ที่หินหยกธรรมชาติที่อยู่ข้าง บางครั้งก็มีประกายแปลก ๆ ในสายตาขึ้น
“สิบสี่ล้าน!”ในพริบตา ราคาก็พุ่งสูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง แขกวีไอพีจ้องมองไปที่ร่างที่มีท่าทีเฉยเมยนั้นพร้อมกับเหงื่อเย็น ๆ ที่ไหลออกมาจากหน้าผาก
สิบห้าล้าน ก็ถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว ถ้ายังสู้ต่อ เขากลัวว่าถึงจะยกหยกชิ้นนี้ขึ้นหิ้ง หลังจากแกะสลักแล้วก็ยังขาดทุน
“คุณเป็นใครกันแน่ ยังมีหินหยกธรรมชาติอีกมากมาย ทำไมต้องมาแย่งชิ้นนี้กับฉันด้วย!”แขกวีไอพีคนนั้นถามอย่างเยือกเย็น
ส่วนร่างนั้นก็ยังคงดูสงบ ราวกับว่าเงินยี่สิบล้านนั้นไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเขาเลย ร่างนั้นเพียงเอ่ยอย่างราบเรียบ “ฉันเป็นใคร น่ากลัวว่าถ้านายรู้แล้วจะรีบออกจากที่นี่ไปเลยน่ะสิ”
หลังจากแขกวีไอพีได้ยินคำพูดของร่างนั้น ก็หัวเราะอย่างเย็นชา “นายมีชื่อเสียงมากนักรึไง? ฉันอยู่ในวงการของโบราณของเยี่ยนจิง ทำไมถึงไม่เคยเห็นนายมาก่อน?”
ร่างนั้นยิ้มหยัน “ง่ายมาก ด้วยฐานะตระกูลจีอย่างฉัน เป็นธรรมดาที่นายจะไม่เคยเห็นฉัน”
ฮะ！
ร่างนั้นเปิดเผยตัวตนของตัวเอง ทันใดนั้นก็ทำให้บรรยากาศเงียบงัน!
ท่าทีของแขกวีไอพีคนนั้นเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน มองไปยังคนตระกูลจีคนนั้น ดวงตาฉายแววหวาดหวั่น!
ส่วนจางเป่าเฉิงด้านหลังของเฉินเป่ย มุมปากกระตุกอย่างแรง ราวกับประหลาดใจมาก
“ตระกูลจี….คนตระกูลจีก็มาเข้าร่วมประชุมพนันครั้งนี้ด้วยงั้นเหรอ?”จางเป่าเฉิงพึมพำ
“ตระกูลจีแห่งเยี่ยนจิง สุดยอดมากเลยเหรอ?”หลีชิงเยียนที่อยู่ข้าง ๆ ถามอย่างอดไม่ได้
จางเป่าเฉิงพยักหน้า “เทียบกับตระกูลอื่น ๆ ในเยี่ยนจิงแล้ว ตระกูลจีก็ถือว่ายังเจือจางกว่ามาก แต่ตระกูลที่เจือจางแบบนี้ก็มีกองกำลังที่แข็งแกร่งและทรงพลังอย่างมาก”
หลีชิงเยียนขมวดคิ้วแน่น “แล้วทำไมฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนล่ะ?”
จางเป่าเฉิงเหลือบมองหลีชิงเยียน “เพราะตระกูลจีจางมาก พวกเขาไม่เคยทำอะไรที่เปิดเผย แต่กำลังของพวกเขากระจายไปทั่วในหลายพื้นที่ เว้นก็แต่คนที่มีช่องทางข้อมูลหลากหลายอย่างฉัน ถึงจะรู้ว่าพวกเขามีพลังมากแค่ไหน”
“ประธานจางมีชื่อเสียงอย่างที่คิด แม้แต่ตระกูลจีก็ยังอยากคุยกับคุณ”หลีชิงเยียนยิ้มบาง น้ำเสียงเบาเต็มไปด้วยเสน่ห์
จางเป่าเฉิงอึ้งไปเล็กน้อย เขายิ้มขื่นพลางส่ายหัว “ประธานหลี คุณไม่เข้าใจเรื่องภายใน พวกเขามาหาผม เป็นธรรมดาที่จะเชิญให้ไปประเมินมูลค่าของโบราณ….แต่ก็เป็นแกมบังคับ วัตถุโบราณที่เก็บเอาไว้จะมีน้อยได้ยังไง? นอกจากนี้ถ้าผมช่วยตระกูลใดตระกูลหนึ่ง ก็ต้องพัวพันกับการขุ่นเคืองของกองกำลังอื่น สุดท้ายฉันเลยซ่อนตัวไว้ ซ่อนอยู่ในเขตของตัวเอง พวกเขาเองก็ขี้เกียจจะมาตามหาฉัน”
ด้านแขกวีไอพีคนนั้น หลังจากรู้ตัวตนของเขาแล้ว ท่าทีก็เปลี่ยนเป็นตกใจกลัวทันที เขาขมวดคิ้วมองไปยังร่างนั้น
“จริงแท้แน่นอน”ร่างนั้นตอบกลับมาอย่างราบเรียบ
สีหน้าของแขกวีไอพีซีดเผือดทันที เขาหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนถึงกับโค้งตัวคำนับ!
“ผู้น้อยมีตาหามีแววไม่ จะขอจากไปเดี๋ยวนี้”พูดจบแขกวีไอพีคนนั้นก็เดินไปข้างนอกโดยไม่หันกลับมา
ส่วนร่างนั้นก็หันมามองที่เฉินเป่ย ถาม “ข้อตกลงเมื่อครู่ ยังดำเนินการต่อได้มั้ย?”
“ได้แน่นอนครับ เมื่อครู่คุณชายท่านนั้นเสนอราคาไว้ที่สิบสี่ล้าน”เฉินเป่ยยิ้ม ใบหน้าของเขาปรากฏกระทั่งรอยยิ้มประจบ
“งั้นฉันเพิ่มอีกห้าแสน”ร่างนั้นเอ่ยอย่างราบเรียบ
ไม่นาน ท่ามกลางสายตาตกลงตะลึงของจางเป่าเฉิง สิบห้าล้านนั้นก็เข้ากระเป๋าของเฉินเป่ยไปแล้ว
ส่วนร่างนั้นก็มองไปยังจางเป่าเฉิงที่อยู่ด้านหลังของเฉินเป่ย แววตาล้ำลึก ทำให้ร่างของจางเป่าเฉิงสั่นสะท้าน
“ฉันจะได้พูดคุยกับประธานจางเมื่อไหร่กันล่ะ?”ร่างนั้นถาม
“งานพนันเพชรพลอยเสร็จสิ้นแล้วจึงได้ครับ”เฉินเป่ยยิ้มบาง งานพนันเพชรพลอยจบลงเขาก็คงกลับหู้ไห่ไปพร้อมหลีชิงเยียนแล้ว ถึงจางเป่าเฉิงจะอยากชำระความกับเขาก็หมดหนทางแล้ว
หลังจากคนตระกูลจีคนนั้น นำหินหยกธรรมชาติจากไปด้วยความพึงพอใจ แขกวีไอพีหลายคนที่อยู่ไม่ไกลก็ปั่นป่วนขึ้นอย่างกะทันหัน
ในตอนนั้นเอง ก็มีแขกวีไอพีคนหนึ่งก้าวเข้ามาตรงหน้าของเฉินเป่ย แล้วพูด “เอาหินหยกธรรมชาติให้ฉันอีกชิ้นหนึ่งด้วย ราคาไม่ใช่ปัญหา”
“หินหยกธรรมชาตินี้ราคาต่ำสุดที่สี่ล้านครับ”เฉินเป่ยพยักหน้า เพียงอุ้มหินหยกธรรมชาติมาวางตรงหน้า ไม่ขาดคำ ก็ได้ยินเสียงพูดดังขึ้นจากข้าง ๆ “ฉันให้แปดล้าน!”
เบื้องหลังของเฉินเป่ย จางเป่าเฉิงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ แทบจะดีดขึ้นมาจากเก้าอี้ ราคาฐานก็แทบจะสิบเท่าอยู่แล้ว! จางเป่าเฉิงมองเฉินเป่ย หัวใจของเขาสั่นอย่างบ้าคลั่งและลางสังหรณ์ร้ายในใจของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ !
ยังไงจางเป่าเฉิงก็ยอมรับไม่ได้ บุคคลระดับสูงและคนใหญ่คนโตจากนอกหัวเซี่ยว ตอนนี้ต่างแย่งกันสู้ราคาเพื่อหินหยกธรรมชาติพวกนี้!
สิ่งที่เขายิ่งยอมรับไม่ได้ไปกว่านั้นก็คือ หินหยกธรรมชาติพวกนี้ที่เปลี่ยนมือจากเฉินเป่ย ถึงมูลค่าจะสูงขึ้นทั้ง ๆ ที่เฉินเป่ยใช้ราคาฐานเพียงไม่กี่แสน หินหยกธรรมชาติพวกนี้ที่ซื้อไป แทบจะไม่มีที่คุณภาพต่ำสักก้อนเลย!
จางเป่าเฉิงที่เดิมทีเอือมระอากับความคิดนั้น ตอนนี้ก็เริ่มสงสัยขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว เฉินเป่ยมีวิธีอะไร ถึงได้พนันได้แม่นยำเกินจินตนาการนัก!
แม้แต่จางเป่าเฉิงผู้มากประสบการณ์ก็ยังไม่กล้ายืนยัน ว่าถ้าเขาซื้อหินหยกธรรมชาติพวกนี้แล้วจะสามารถทำเป็นหยกได้!
จางเป่าเฉิงจ้องเขม็งไปที่เฉินเป่ย ตอนนี้เฉินเป่ยกำลังยุ่งสุด ๆ แขกวีไอพีแต่ละคนต่างสู้ราคากันอย่างบ้าคลั่ง!
ชั่วครู่เดียว เบื้องหน้าของเฉินเป่ยแน่นขนัดไปด้วยผู้คน ระดับความตื่นเต้นไม่ด้อยไปกว่าเขตพนันระดับต่ำด้านนอกเลย
“ห้าล้าน！”
เฉินเป่ยหยิบค้อนเล็ก ๆ ที่เป้าอวี่ส่งมาให้ เคาะเบา ๆ แล้วพูดเสียงดัง
แขกวีไอพีตรงหน้าเฉินเป่ยหลายคนถอนหายใจ หัวเสียเล็กน้อย ไม่ได้ซื้อหยกดิบชิ้นนี้
นี่คือหยกจักรพรรดิ์เขียว แม้น้ำหนักจะไม่มาก แต่ก็สามารถประมูลได้ในราคาเก้าล้าน ซึ่งควรค่าแน่นอน
นั่นกลับทำให้ดวงตาของจางเป่าเฉิงมืดดำ ถูกเฉินเป่ยทำให้โกรธจนเลือดขึ้นแทบขึ้นหน้า ขึ้นสมอง แทบจะเป็นลมไปเลย!
หินหยกธรรมชาติเพียงสองก้อนก็มีมูลค่าถึง 23 ล้านแล้ว!
เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง! ทรวงอกของจางเป่าเฉิงร้อนรุ่ม เขาถูกเฉินเป่ยยั่วโมโหซะจนแทบหายใจไม่ออก!
เขามีลางสังหรณ์อย่างแรงกล้า ระยะห่างจากหนึ่งร้อยล้านของเฉินเป่ย…ลดลงอย่างรวดเร็ว บางทีตัวเขา ต่อหน้าเฉินเป่ยคงจะเงยหน้าไม่ขึ้นจริง ๆ เสียแล้ว!
