บทที่443 กลายเป็นกรรมการ!
ดวงตาของหัวหน้าสมาคมท่านนี้หดลงทันใด ชั่วขณะนั้นสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปแล้ว
ชายชุดดำตรงหน้าคนนี้ เพียงแค่ถือโอกาสเปิดเผยฝีมือออกมาอย่างหนึ่ง ทำให้เขาพูดไม่ออกสักประโยคเดียว
กาน้ำชาใบนั้น หมุนวนกลางอากาศสามร้อยหกสิบองศา สุดท้ายโดนชายชุดดำรับไว้อย่างมั่นคง ตั้งแต่แรกจนจบ ไม่มีน้ำชาสักหยดเดียวกระเด็นออกมา มองดูฉากนี้จนขาตกตะลึงพรึงเพริด
เรื่องที่คนทั่วไปไม่อาจทำได้แบบนี้ ชายชุดดำยังทำสำเร็จได้อย่างง่ายดาย
แต่ไม่นาน เรื่องต่อจากนี้จะยิ่งทำให้เขาตื่นตกใจจนลูกตาแทบหลุดลงมา
“กาน้ำชาของอี๋ซิง ตัวดินเหนียวไม่เลวเลย แต่เอาอันนี้มาทำชุดน้ำชา เทคนิคไม่ไหวเอามากๆ” ชายชุดดำเอ่ยปากขึ้นกะทันหัน พูดวิจารณ์
หัวหน้าสมาคมสีหน้าแข็งทื่อ สายตาเผยความไม่พอใจ ชุดน้ำชาพวกนี้ ล้วนส่งมาจากหลากหลายที่ที่รวบรวมวัตถุดิบการพนันเพชรพลอยมากมาย เขามีความเข้าใจต่อชุดน้ำชาอย่างมาก ชัดเจนดีมาก ชุดน้ำชาพวกนี้ เป็นผลงานชั้นดีคุณภาพสูง ซึ่งเป็นของที่ปรมาจารย์ทำขึ้น
แต่ตอนนี้ชายชุดดำคนนี้กลับพูดว่าปรมาจารย์ที่ทำชุดน้ำชานี้ไม่ได้เรื่อง นี่ไม่เท่ากับว่าเป็นการตบหน้าเขาด้วยเหรอ?
หัวหน้าสมาคมอ้าปากแล้ว เขากำลังอยากจะพูดอะไร ทันใดนั้น มือที่ชายชุดดำถือกาน้ำชาไว้สั่นอย่างฉับพลัน ตามมาด้วยเดิมทีหัวหน้าสมาคมมองมือของชายชุดดำไม่ชัด ทำได้เพียงมองเห็นมือของชายชุดดำ เกือบจะกลายเป็นภาพวืดแต่ละภาพ
หัวหน้าสมาคมดวงตาหดอย่างแรง ความเร็วของมือชายชุดดำไวเหลือเกิน กาน้ำชาทรายสีม่วงใบนี้ของเขาอยู่ในมือของคนคนนั้น ลอยไปจนหมุนวนขึ้นมา
ไม่นาน น้ำชากระจายไปทั่ว ทั้งสาดไปบนโต๊ะ บนพื้น มีน้ำชาไม่น้อย และยิ่งสาดไปโดนตัวเขา
หลังจากที่กาน้ำชาใบนั้นหยุดลงมา ชายชุดดำชายตามองกาน้ำชาแวบหนึ่ง พูดจาเรียบนิ่ง “ภายนอกประณีตงดงาม แต่ด้านในกาน้ำชาความหนาไม่เรียบ เมื่อหมุนด้วยความเร็วสูงที่สม่ำเสมอ ถึงมีน้ำชาหกออกมา ผลงานเยี่ยมของอี๋ซิงที่นี่ เดิมทีไม่อาจมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นได้ นายแน่ใจว่านี่คือปรมาจารย์ทำขึ้น?”
“มากสุดคือลูกศิษย์คนหนึ่งทำ” ชายชุดดำก้มหน้ามองกาน้ำชาใบนั้นแวบหนึ่ง ส่งเสียงหัวเราะ
“นายเป็นใคร ใครให้นายเข้ามากัน ถ้ายังไม่ไสหัวออกไปอีก ฉันจะเรียกคนแล้วนะ!” หัวหน้าสมาคมมีเส้นเลือดสีหน้าเขียวเต้นตุบๆ บนหน้าผาก เขาที่ชอบชุดน้ำชามาแต่ไหนแต่ไร เมื่อสักครู่กลับโดนหักหน้าอย่างแรง นี่จะให้เขาเอาหน้าไปไว้ตรงไหนกัน
“จะเรียกคน งั้นนายก็ลองเรียกดูสิ……” ชายชุดดำเผชิญหน้ากับไฟโกรธของหัวหน้าสมาคม นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานอย่างนิ่งเฉยมาก พูดขึ้นนิ่งๆ “พอดีเลยให้ฉันได้เห็นสักหน่อยว่านายยังเหมือนเมื่อก่อนที่หูตาไม่สว่างขนาดนั้นอยู่รึเปล่า”
“นายเป็นใครกันแน่?”
หัวหน้าสมาคมจางได้ยินคำพูดประโยคนี้ของชายชุดดำ สั่นเทาหน่อยหนึ่งโดยสัญชาตญาณ สายตาที่มองทางชายชุดดำชั่วขณะหนึ่งเปลี่ยนไป
“นายว่าไงล่ะ หัวหน้าสมาคมปี้หย่วน” ชายชุดดำเงยหน้าขึ้นทันใด มองทางปี้หย่วน
สายตาทั้งสี่ประสานกัน สายตาของปี้หย่วนปะทะกับสายตาของเฉินเป่ย สายตาของทั้งสองคู่ชนกันเข้ากลางอากาศที่ว่าง ตอนที่ปี้หย่วนจ้องมองดวงตาเฉินเป่ย ในใจยิ่งสั่นอย่างรุนแรง
“สรุปนายเป็นใคร!” ในใจของปี้หย่วนสั่นสะเทือนไม่เลิก เขายิ่งรู้สึกถึงความสงสัยอยากรู้อยากเห็นต่อสถานะของชายชุดดำตรงหน้าคนนี้เพิ่มขึ้น
เมื่อสักครู่ชายชุดดำคนนี้ถือโอกาสแสดงฝีมือหนึ่งออกมา สั่นสะท้านจนทำให้ปี้หย่วนหวาดกลัวถึงที่สุด
ในแววตาของปี้หย่วนเปล่งประกายแสงโชติช่วงตื่นตัว ส่วนเฉินเป่ยนั่งบนเก้าอี้ทำงาน และนิ่งสงบเป็นพิเศษ
“ฉันเป็นใคร หรือว่านายลืมไปแล้วเหรอ?” เฉินเป่ยที่อยู่ภายใต้ผ้าคลุมสีดำ ได้แต่หัวเราะเยาะ ยกมือขึ้น ของชิ้นหนึ่งหลุดออกจากในมือของเฉินเป่ย กระแทกลงบนโต๊ะ เสียงดังกังวาน
สายตาของปี้หย่วนตกลงบนของชิ้นนั้น สายตาของเขาหยุดค้างไปนิดหน่อยก่อน ตอนเขาหยิบของชิ้นนั้นขึ้น ร่างกายสั่นเทาขึ้นกะทันหัน
หลังจากนั้นดวงตาของปี้หย่วนเผยความตกใจที่ยากจินตนาการได้ออกมา ร่างกายของเขาสั่นเทาเบาๆ มองเห็นของชิ้นนี้ มือทั้งคู่แทบจะสั่นไม่หยุด
“นี่เป็นไปไม่ได้……” ตอนที่ปี้หย่วนประคองก้อนหินสีดำขลับทั้งอัน และลายเส้นที่ลึกลับซับซ้อนแพร่กระจายไปทั่วก้อนนี้ ภายในใจเกิดความตื่นตระหนกอย่างมหาศาล
ตอนปี้หย่วนมองเห็นหินหยาบที่ภายในซ่อนแสงดำลึกล้ำเอาไว้ก้อนนี้ ไม่เพียงร่างกายสั่นเทา แม้แต่ในใจของเขายังยากจะสงบลง
พูดอย่างถูกต้องคือนี่ไม่ใช่หินหยาบก้อนหนึ่ง นี่คือแร่บางอย่าง….และระดับความแข็งของแร่นี้ เทียบกับเพชรยังแกร่งยิ่งกว่า
ปี้หย่วนจำได้อย่างชัดเจน หินก้อนนี้ไม่ได้แปลกหน้าสำหรับเขา เขาที่จำได้ลึกซึ้ง ชั่วขณะนั้นนึกขึ้นได้แล้ว คาดไม่ถึงเป็นหินหยาบก้อนนั้น แร่ที่ตัดออกมาจากหินหยาบ มีเพียงครั้งนั้น
ปี้หย่วนเงยหน้าทันใด สายตาและสีหน้าที่มองทางเฉินเป่ยชั่วขณะนั้นเปลี่ยนไปยกใหญ่
“นึกขึ้นได้แล้วรึไง?” เฉินเป่ยสีหน้าสงบ แร่ก้อนนี้พอจะทำให้ปี้หย่วนนึกเรื่องราวขึ้นได้มากมาย
“เป็นท่าน……” ปี้หย่วนร่างกายสั่นเท่า เขาค่อยๆ นำหินก้อนนี้ ประคองด้วยมือทั้งคู่ ส่งให้เฉินเป่ยแล้ว
“ผมจำได้แน่นอน ผมจะลืมได้ยังไงกัน แร่ที่ตัดออกมาจากในหินหยาบ มีเพียงครั้งนั้น…..” เสียงของปี้หย่วนมีความหมายสั่นเครือ เผชิญหน้ากับเฉินเป่ย เอ่ยปากด้วยความระมัดระวัง ท่าทางไม่กล้าผิดใจเฉินเป่ยเลยสักนิดเดียว
เพราะเวลานี้เขาได้รู้สถานะของชายชุดดำคนนี้กระจ่างแจ้งแล้ว
เรื่องเล่าในอดีตของวงการพนันเพชรพลอยที่ตราตรึงใจ ตำนานที่พอจะทัดเทียมกับเทพเมถุนได้
พรสวรรค์น่าตะลึงเหมือนกัน ปรากฏตัวกะทันหันเหมือนกัน กวาดล้างทั่วทิศ ไม่มีใครเป็นศัตรูได้ ตำนานผู้ไม่พ่าย
ปี้หย่วนในฐานะหัวหน้าสมาคมของสมาคมการพนันเพชรพลอยเยี่ยนจิง หลังจากครั้งนั้น ย่อมเคยตามหาเฉินเป่ย หวังว่าเขาจะสามารถกลายเป็นหัวหน้าสมาคมชื่อดังของสมาคมการพนันเพชรพลอยเยี่ยนจิง นี่สามารถนำความสนใจและชื่อเสียงที่สูงมากมาสู่สมาคมการพนันเพชรพลอยเยี่ยนจิงได้
แต่หลังจากสุดยอดดาบสามเล่มครั้งนั้น เฉินเป่ยกลับหายตัวไปพร้อมกับนำหินหยาบก้อนหนึ่งไปด้วย ราวกับอันตรธานไปจากโลกมนุษย์
ส่วนหินหยาบก้อนนั้น ดังครึกโครมทั่ววงการพนันเพชรพลอย แร่ที่ตัดออกมาจากหินหยาบคือก้อนนี้ที่เฉินเป่ยควักออกมา
เนื่องจากไม่มีหินหยาบแร่ก้อนนี้ เดิมทีสมาคมการพนันเพชรพลอยเยี่ยนจิงจึงไม่มีทางพิสูจน์ได้ว่าทุกอย่างเป็นความจริง ไม่นานกระแสพวกนี้จึงค่อยๆ เลือนหาย ปี้หย่วนใกล้จะลืมเรื่องฮือฮานี้แล้วเช่นกัน
แต่ตอนนี้ อย่างไรเสียปี้หย่วนก็นึกไม่ถึงว่าเฉินเป่ยจะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ทั้งยังนำแร่ก้อนนั้นออกมาปรากฏตัวด้วยกัน
“ท่านมาหาผม เป็นเกียรติที่ยิ่งใหญ่ของผมจริงๆ ครับ” หลังจากปี้หย่วนรู้สถานะของเฉินเป่ย จึงรีบเปลี่ยนไปประจบขึ้นมา เทน้ำชาแก้วหนึ่งให้เฉินเป่ยแบบคอยติดตามรับใช้อยู่ข้างตัว ท่าทีเกรงใจและนอบน้อม ไม่มีมาดแบบที่หัวหน้าสมาคมควรมีโดยสิ้นเชิง
เพราะออร่านั้นที่แพร่กระจายทั่วตัวของเฉินเป่ยช่างเกรียงไกรเหลือเกิน เฉินเป่ยได้แต่นั่งอยู่ที่นั่น ยิ่งทำให้ปี้หย่วนอยู่ไม่สุขเข้าไปใหญ่ ต้องดูสีหน้าของเฉินเป่ยไม่ขาดสาย ความรู้สึกที่เฉินเป่ยมอบให้เขานั้น แรงกดดันมากยิ่งกว่าตอนที่เผชิญหน้าจางเป่าเฉิงเสียอีก
เฉินเป่ยค่อยๆ จิบชาอึกหนึ่ง เอ่ยปากนิ่งๆ “ฉันเห็นว่าสุดยอดดาบสามเล่มครั้งนี้ เทพเมถุนก็มาด้วย?”
ปี้หย่วนตะลึงนิดหน่อย จากนั้นพยักหน้ายิ้มบอกอย่างเอาใจ “ครับ ตอนแรกพวกเรานึกไม่ถึงว่าเทพเมถุนจะมาด้วย ยิ่งไม่ได้จัดเตรียมไว้ให้พวกเขา พวกเขาปรากฏตัวขึ้นทีหลัง พวกเราเลยเพิ่มโควตาไปให้พวกเขาทีหลังครับ”
“งั้นฉันต้องการให้พวกนายเพิ่มไปให้ฉันทีหลังเหมือนกัน” เฉินเป่ยพยักหน้า เอ่ยปากขึ้นกะทันหัน
“ไม่มีปัญหาแน่นอนครับ” ปี้หย่วนดีใจยกใหญ่ เขาคาดไม่ถึงว่าเฉินเป่ยจะขอร้องเข้าร่วมแข่งขันด้วยตนเอง
นี่เป็นสิ่งที่ปี้หย่วนปรารถนาจะเห็นมากที่สุดแล้ว…….เฉินเป่ยกับเทพเมถุน…….ตำนานผู้ไม่แพ้สองท่าน เจอกันครั้งแรกในสุดยอดดาบสามเล่ม สรุปใครจะสามารถยืนหยัดจนไม่แพ้…….นี่เป็นโอกาสที่สวรรค์มอบให้เป็นแน่ มอบกระแสและข่าวมาให้ถึงที่
ปี้หย่วนตื่นเต้นมากเหลือเกิน ถึงแม้สมาคมการพนันเพชรพลอยจะใช้ทรัพยากรไปไม่น้อย พยายามโฆษณาสมาคมการพนันเพชรพลอยในหลายวันนี้ ระดับความดังในหัวเซี่ยจึงสูงมาก แต่ถึงพวกนั้นจะเผยแพร่อย่างไร ประสิทธิภาพยังดีไม่เท่าตำนานผู้ไม่แพ้สองยักษ์ใหญ่ที่มาแข่งขันกัน พาดหัวข่าวที่เป็นธรรมชาติแบบนี้
“ได้ครับ เดี๋ยวผมให้ทางสุดยอดดาบสามเล่มเลื่อนออกไปห้านาที หาเหตุผลสักอย่าง ให้คุณกลายเป็นผู้แข่งขันพิเศษเข้าแข่งขันครับ!” ปี้หย่วนตอบรับขึ้นมาแบบไม่ลังเลสักนิด
“ไม่ ที่ฉันต้องการไม่ใช่โควตาผู้แข่งขัน” ทันใดนั้น เฉินเป่ยเอ่ยปากบอก ทำให้ปี้หย่วนมึนงงพักหนึ่ง
