แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่460 ความสามารถของเทพเมถุนที่สยองขวัญ!
บนที่นั่งผู้ชม คนดูมากมายสีหน้าค่อยๆ เปลี่ยนไปประหลาดขึ้นมา สายตาแต่ละคู่ตกอยู่บนตัวจางห้านกง ผู้ชมแต่ละคนสีหน้าขบขัน ต่างพากันพูดไม่ออก
ใครจะไปคิด คาดไม่ถึงว่าเทพเมถุนจะมีช่วงเวลาที่เสียหน้า โดยเฉพาะยังเกิดขึ้นต่อหน้าม้ามืดมือใหม่คนหนึ่งอีกด้วย
“จางห้านกง น่าสนใจ……” ในโซนแขกผู้มีเกียรติวีไอพีของที่นั่งผู้ชม หลีเช่าเทียนยืนอยู่หลังแผงแนวกั้น แก้วทรงสูงในมือส่ายแกว่งเบาๆ ไวน์แดงที่ใสดุจทับทิมสั่นไหวนิดหน่อย สีหน้าของหลีเช่าเทียนล้ำลึกหาที่เปรียบไม่ได้ ทำให้คนยากจะมองออก
ดวงตาของหลีเช่าเทียนยิ่งราวกับดวงดาวมหาศาลบนท้องฟ้า คนทั่วไปมองดวงตาของเขาได้ตรงๆ ยังแทบยาก ภายใต้การฝึกฝนของหลีหง ความคิดของหลีเช่าเทียนยิ่งไม่สามารถจับขึ้นมาได้
ในส่วนทางราชการ ถือว่าคนแบบหลีเช่าเทียนเป็นภัยคุกคามใหญ่ที่สุดมาตลอด หลีหงรู้ซึ้งถึงจุดนี้ ดังนั้นตอนที่เขาฝึกฝนหลีเช่าเทียน นับวันยิ่งเปลี่ยนไปอันตรายยิ่งขึ้น
“คุณชายหลี ต้องการให้ผมทำอะไรหรือเปล่าครับ?” ลูกน้องคนหนึ่งที่ตามอยู่ข้างกายหลีเช่าเทียนมานานมากขยับเข้ามาใกล้ด้วยความรู้ภาษาสุดๆ ปกติในเวลานี้คุณชายหลีย่อมมีความคิดแล้ว
“หาประวัติของจางห้านกงคนนี้หน่อย ถ้าเป็นคนท้องที่ ก็ไม่ต้องให้เขามีตัวตนอยู่แล้ว…ฉันจะไม่ให้บนเส้นทางของฉันหลงเหลือสิ่งกีดขวาง รีบไปจัดการ” หลีเช่าเทียนค่อยๆ เอ่ยปาก น้ำเสียงเผยความล้ำลึกประหลาดใจที่ทำให้คนหวาดผวา
“ครับ”
ลูกน้องคนนั้นรีบออกไปทันที ผ่านไปไม่นาน ทันใดนั้นโทรศัพท์ของหลีเช่าเทียนก็ดังขึ้น
หลังจากหลีเช่าเทียนรับสาย มีเสียงลูกน้องคนนั้นลอยมาจากโทรศัพท์ในสายนั้น “คุณชายหลีครับ เมื่อสักครู่ติดต่อคลังข้อมูลแล้วครับ จางห้านกงคนนี้เป็นคนท้องที่ครับ เป็นอิสระ ไม่มีอิทธิพลหนุนอยู่เบื้องหลัง……ได้จัดเตรียมมือปืนไว้เรียบร้อยครับ รอเพียงคำสั่งของคุณ”
“ดี ลงมือ!” มุมปากของหลีเช่าเทียนวาดเส้นรัศมีวงกลมเย็นยะเยือกขึ้น เขาไม่ยอมให้มีคนขัดขวางเส้นทางของเขาเด็ดขาด โดยเฉพาะพวกต่ำต้อยแบบจางห้านกงที่ไม่มีอิทธิพลใดอยู่เบื้องหลัง เขายิ่งไม่ยินยอม
ถ้าเป็นพวกต่ำต้อยขัดขวางจังหวะก้าวเดินของเขา นั่นคงเป็นความอัปยศอดสูของเขา
เสียงของหลีเช่าเทียนหนาวเย็น ไม่มีความรู้สึกใดๆ หลังเขาออกคำสั่งไปทีหนึ่ง ชั่วขณะนั้น บนแท่นที่สูงสุดของที่นั่งผู้ชม ภาพเงาคนคนหนึ่งได้แบกปืนไรเฟิลต่อต้านวัตถุขนาดหนักเตรียมพร้อมเล็งเป้าไปยังจางห้านกงตั้งแต่แรกแล้ว
ทุกอย่างตั้งแต่การสั่งการจนถึงลงมือ ทั้งหมดไม่เกินห้านาที ส่วนทางการของสมาคมการพนันเพชรพลอยกลับไม่รู้เรื่องนี้โดยสิ้นเชิง ทั้งสมาคมการพนันเพชรพลอยเหมือนโดนหลีเช่าเทียนควบคุมไว้ ประหนึ่งว่าเขาคือเทพเจ้าของที่นี่
หลีเช่าเทียนค่อยๆ จิบไวน์ลาฟิตอึกหนึ่ง กลิ่นเหล้าหอมอ่อนๆ คละคลุ้งระหว่างปากกับจมูกของเขา เขาค่อยๆ หมุนตัว กลับไปยังเก้าอี้อีกครั้ง เสมือนว่าทุกอย่างไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขาสักนิด……
“ฟึบ!”
และเสี้ยววินาทีที่เขานั่งลง บนแท่นที่สูง แสงไฟจากปากกระบอกปืนไรเฟิลต่อต้านวัตถุประกาย เปลวไฟดวงหนึ่งฉีกแหวกที่ว่างกลางอากาศฉับพลัน ระเบิดยิงไปทางจางห้านกง
เฉินเป่ยซึ่งอยู่บนที่นั่งกรรมการขมวดคิ้ว ตั้งแต่ต้นจนจบในใจเขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีอย่างหนึ่ง ไม่รู้ทำไมเมื่อสักครู่ในใจเขาถึงเริ่มกังวลขึ้นมาแบบกะทันหัน แต่เดิมทีเขาไม่รู้สาเหตุ
นี่สรุปมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน?
ในใจเฉินเป่ยเต้นแรงครู่หนึ่ง สายตาของเขามองทางสนามแข่ง ไม่มีตรงไหนที่เกิดความไม่ปกติ
บนสนามแข่ง ดำเนินการไปตามขั้นตอนการแข่งขันแบบปกติตั้งแต่ต้นจนจบ เดิมทีเฉินเป่ยหาไม่เจอ
สรุปเป็นอะไรที่ทำให้ตนเองจิตใจไม่สงบขนาดนี้?
เฉินเป่ยขมวดคิ้วแน่น ทันใดนั้น เสียงที่ฉีกแหวกอากาศดังสะท้อนที่สนามแข่งฉับพลัน ทำให้ในใจของเฉินเป่ยแน่นกะทันหัน
พอปล่อยเปลวไฟกรีดทำลายอากาศ ระเบิดก็ยิงไปยังจางห้านกง
จางห้านกงในเวลานี้กำลังเตรียมแลกเปลี่ยนหินหยาบกับตาสีทองอยู่ ทันใดนั้น แสงไฟเส้นหนึ่งแวบผ่านกลางอากาศ ตามมาด้วยจางห้านกงร่างกายสั่น ดวงตาเบิกโต
ดวงตาเฉินเป่ยหดรุนแรง เขาจ้องจางห้านกงตาไม่ขยับ เกือบจะชั่วขณะนั้นที่จางห้านกงโดนกระสุน เขาพุ่งออกไปดุจลูกธนูที่ออกจากคันธนู
“พรึบ!”
เสียงลูกกระสุนเบาๆ โจมตีเข้าด้านหลังเสียงหนึ่ง สีหน้าของจางห้านกงดูอึ้งทึ่งขึ้นมา ตาสีทองเห็นท่าทางบนหน้าจางห้านกงเปลี่ยนแปลง ในใจกำลังสงสัยอยู่ ทว่ายังไม่ทันมีการตอบสนองเข้ามา
ทันใดนั้น จางห้านกงพ่นเลือดสดออกมา ทั้งสนามฮือฮา ผู้ชมนับไม่ถ้วนรีบลุกขึ้นยืนทันที ตอนแรกบนที่นั่งผู้ชมคนดูไม่มีทางสงบนิ่ง กลับกลายเป็นสับสนกันมาก
ส่วนภาพเงาคนคนนั้นที่แท่นสูง หลังเห็นจางห้านกงล้มลงที่พื้นแน่น เผยรอยยิ้มที่เย็นยะเยือกออกมา ถอดแยกกระบอกปืน เตรียมจะออกไป……
“เกิดเรื่องอะไร?” ผู้ตัดสินกานตอบสนองเข้ามาในวินาทีแรก ตะโกนเสียงดุ พุ่งออกไปพร้อมกันกับผู้ตัดสินคนอื่น
ตอนที่เจ้าหน้าที่มากมายและผู้ตัดสินพุ่งไปถึงข้างลำตัวของจางห้านกง เฉินเป่ยได้นั่งยองอยู่ข้างกายจางห้านกงเรียบร้อย ก้มหน้าลง ดวงตาก่อหวอดความหมายหนาวเย็น
“เกิดเรื่องอะไรกัน?” ผู้ตัดสินกานมองจางห้านกงที่ล้มนอนบนพื้น เวลานี้จางห้านกงยังเบิกตาโตไว้ ไม่มีลมหายใจแล้ว เขาที่ตายตาไม่หลับ บนเสื้อผ้ายังคงเปื้อนเลือดสดเป็นดวงๆ
“ไม่มีลมหายใจแล้ว” เฉินเป่ยน้ำเสียงสงบนิ่ง แต่ภายใต้น้ำเสียงที่สงบนี้ กลับมีความหนาวเหน็บโกรธเคืองเพิ่มขึ้นมาแบบยากจะกดทับ
หลังเจ้าหน้าที่หลายคนมองเห็นกองเลือดใต้ตัวจางห้านกง จึงพลิกตัวของจางห้านกงกลับ เห็นเพียงด้านหลังของจางห้านกงมีรอยยิงไม่น้อย ส่วนเฉินเป่ยมองเห็นรอยยิงและทิศทางที่จางห้านกงล้มลง ชั่วขณะนั้นลุกขึ้นฉับพลัน มองเข้าไปทางหนึ่งแล้ว
และที่ทิศทางนั้น ฆาตกรคนนั้นถอดแยกกระบอกปืนออกเสร็จ เก็บกวาดขึ้นมา เฉินเป่ยเห็นเพียงภาพด้านหลังที่จากไป
“ตายแล้วเหรอ?” ในใจผู้ตัดสินกานสั่น ผู้ตัดสินเหล่านั้นยิ่งฮือฮากันใหญ่
สุดยอดดาบสามเล่มมีคนตายแล้ว นี่เป็นเรื่องใหญ่ที่สั่นสะท้านเยี่ยนจิงเป็นแน่
หลีเช่าเทียนบนที่นั่งผู้ชม มองฝูงชนกลุ่มหนึ่งที่มุงล้อมรอบจางห้านกงอยู่ มุมปากวาดรอยยิ้มขึ้น หันหน้าพูดกับลูกน้องคนหนึ่งว่า “ไปบอกกับทางตำรวจเยี่ยนจิง ให้พวกเขาไม่ต้องเข้าร่วมจัดการเรื่องนี้ บอกว่าฉันเข้ามาจัดการแล้ว”
“ครับ”
“เป็นใครทำกัน?” ผู้ตัดสินกานสีหน้าซีดเซียวอยู่บ้าง ที่สุดยอดดาบสามเล่มเกิดเรื่องการตายขึ้นแล้ว นี่คงสร้างผลกระทบไม่น้อยแน่นอน แม้กระทั่งถ้ามีคนเจตนาไม่ดี มีความเป็นไปได้มากว่าจะสาดโคลนมาบนตัวตนเอง
“ไม่รู้” ผู้ตัดสินที่เหลือเหล่านั้นมองหน้าซึ่งกันและกัน ในใจยากจะสงบลงมา
ส่วนเฉินเป่ยมองทางหลีเช่าเทียนทันใดนั้น แววตามีความหมายหนาวเหน็บที่คนอื่นยากสังเกตเห็นแวบผ่าน
“ไม่แน่อาจเป็นเขาทำ ปฏิกิริยาของเขาไวกว่าพวกเราทั้งหมด มีความเป็นไปได้ว่าเขาจะรู้เรื่องภายในอยู่ก่อน” ทันใดนั้น ผู้ตัดสินท่านหนึ่งมองที่เฉินเป่ย พูดจาตำหนิเฉินเป่ย
เฉินเป่ยกวาดตามองเขาอย่างเย็นชา เพิกเฉยต่อเขาไปโดยตรง พูดกับเจ้าหน้าที่ด้านข้าง “เอาศพลงไปด้านล่างก่อน จัดการสถานที่ให้สะอาด แข่งขันต่อไป”
“นี่นายอยากทำลายสถานที่เกิดเหตุรึไง?” ผู้ตัดสินกานตะโกนขึ้นกะทันหัน
“หรือว่าสุดยอดดาบสามเล่มจะสิ้นสุดลงแบบนี้เหรอ? นี่ชัดเจนว่ามีคนเจตนาร้ายก่อเรื่อง อยากจะทำลายกระบวนการของสุดยอดดาบสามเล่ม” เฉินเป่ยพูดขึ้น มักจะมองไปทิศทางของหลีเช่าเทียนบ่อยๆ
ผู้ตัดสินกานลังเลอยู่สักพัก ทันใดนั้น เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเดินมาที่ด้านข้างของผู้ตัดสินกาน กระซิบที่ข้างหูสองสามประโยค ถึงทำให้ผู้ตัดสินกานเห็นด้วย พูดกำชับกับเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง “ให้พิธีกรถือโอกาสมาอธิบายรับมือสักหน่อย หลังเก็บกวาดสถานที่เกิดเหตุเสร็จ ดำเนินการต่อไป”
หลังเฉินเป่ยกับอีกหลายคนกลับมาที่โถงประชุม จางเป่าเฉิงยืนอยู่ที่ที่ไม่ไกลนัก มองทางของจางห้านกง พลันหนาวเหน็บไปทั้งตัว
คนอื่นไม่รู้ แต่จางเป่าเฉิงย่อมชัดเจนดีมากเป็นธรรมดา จางห้านกงเป็นเพียงม้ามืดคนหนึ่ง ใครก็ไม่รู้จัก คนอื่นไม่จำเป็นต้องจงใจลอบฆ่าเขา แต่คนเพียงคนเดียวที่จางห้านกงผิดใจเข้า นั่นคือเทพเมถุนเมื่อสักครู่นี้
จางเป่าเฉิงพยายามฝืนกลั้นใจที่สั่นเทาเอาไว้ ค่อยๆ หันหน้า มองทางเทพเมถุน เห็นเพียงผู้อาวุโสทั้งสองยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบนิ่งมาก หลังพบสายตาของจางเป่าเฉิงเข้า ผู้อาวุโสสองท่านเผยรอยยิ้มที่มีความหมายลึกซึ้ง แต่กลับดุร้ายอย่างชัดเจนออกมา พอนึกไปถึงคำพูดเหี้ยมโหดของเทพเมถุนก่อนหน้านี้ ในใจจางเป่าเฉิงสั่นไม่หยุด
สี่คน แวบเดียวกลายมาเป็นสามคนแล้ว
เพียงคนเดียวที่จางเป่าเฉิงร่วมมือได้ ก็คือตาสีทอง
ไม่นานเจ้าหน้าที่เหล่านี้ก็ทำความสะอาดสถานที่เกิดเหตุเรียบร้อยด้วยความเร็วที่ประสิทธิภาพสูงสุด พิธีกรขึ้นเวที ดำเนินการอธิบายสักรอบ หลังปลอบโยนผู้ชมทั้งงานแล้ว การแข่งขันจึงดำเนินการต่อไปตามปกติ
แต่ทว่าจางเป่าเฉิงยังยืนอยู่ที่เดิม เขาไม่กล้าไปแลกเปลี่ยนใดๆ อีกแล้ว กลัวว่าเดี๋ยวคนที่ล้มลงไปคงกลายมาเป็นตนเอง
ในฐานะหัวหน้าสมาคมการพนันเพชรพลอย เขาเองก็คิดไม่ถึงเช่นกัน ในการแข่งขันของสมาคมการพนันเพชรพลอยยังเกิดเหตุการณ์ที่มือสังหารมาลอบยิงได้
ทันใดนั้น มีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหูของจางเป่าเฉิง “หัวหน้าสมาคมจาง ไม่ทราบว่าคุณมีปัญหาหรือเปล่าที่จะแลกหินหยาบในมือ”
จางเป่าเฉิงสีหน้าเคร่งขรึม เขาหันหน้าทันใด มองทางผู้ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขา ผู้ชายวัยกลางคนท่านนี้หน้าตาดูธรรมดา แต่ดวงตาคู่นี้ของเขากลับเหมือนจะซ่อนแสงที่แตกต่างภายใน ที่วงการพนันเพชรพลอยเล่าลือมาตลอดว่าดวงตาของเขาคู่นี้สามารถมองโครงสร้างภายในของหินหยาบใดๆ ออกหมด ดังนั้นจึงถูกเรียกว่าตาสีทอง
แต่จางเป่าเฉิงในฐานะหัวหน้าสมาคมกลับรู้ดี ตาสีทองเพียงแค่ข่าวลือในหมู่คนทั่วไป ในความเป็นจริง ตาสีทองมีการพ่ายแพ้ไม่น้อย บนโลกนี้ มีพลังเหนือธรรมชาติอะไรกัน
จางเป่าเฉิงหันหน้า มองทางตาสีทองที่ตอนนี้อยู่ตรงหน้าของตนเอง และมองเห็นเทพเมถุนยืนอยู่ไม่ไกลนัก กำลังมองพวกเขาสองคน จากนั้นถามด้วยความสงสัย “คุณไม่กลัวเหรอ?”
ตาสีทองหัวเราะเยาะ “กลัว? ทำไมผมต้องกลัว? ผมก็เป็นคนที่ใกล้ความตายมาครึ่งตัวตั้งแต่แรกแล้ว ความตายเป็นปัญหาแค่ว่าจะช้าหรือเร็วเท่านั้น” ตาสีทองชี้ไปที่ดวงตาของตนเอง “ทุกคนต่างคิดว่าผมเกิดมามีตาวิเศษ แต่นี่เป็นแค่โรคอย่างหนึ่ง……”
สายตาของตาสีทองมีแสงปวดร้าวแวบผ่าน เขาขยับมาที่ด้านหน้าของจางเป่าเฉิง พูดเสียงต่ำ “หัวหน้าสมาคมจาง ถ้าพวกเราสามารถรวมพลังทำลายตำนานผู้ไม่แพ้ที่เล่าลือกันมาได้ ถึงแม้ตายก็คุ้มค่า…
