แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่ 465 รับไม่ได้!
หลังจากเทพเมถุนชายชราทั้งสองพูดคำนั้น ในหมู่ผู้ชมก็เกิดความวุ่นวายขึ้นทันที
ไม่มีผู้ชมคนไหนสามารถคาดการณ์ถึงการเปลี่ยนแปลงนี้ได้ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน!
หลีเช่าเทียนที่นั่งอยู่ในที่นั่งวีไอพีก็รีบลุกขึ้นยืนทันที เขามองไปที่เทพเมถุนชายชราทั้งสองที่ทำให้เขาต้องตกใจอย่างสุดขีด!
“เป็นไปไม่ได้!” หลีเช่าเทียนจ้องมองชายชราทั้งสองแล้วค่อยๆ พูด เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคือคนที่หลีหงหามาด้วยตัวเขาเองจะหักหลังเขาเพราะเรื่องของซิลเวอร์พันปี!
หลีเช่าเทียนไม่สามารถยอมรับได้ เขาทำได้เพียงเฝ้ามองดูเทพเมถุนที่ยืนอยู่ข้างของจางเป่าเฉิงกับหลีชิงเยียน!
เทพเมถุนกลับเห็นด้วยกับอวี้เฉิงวั่งได้ไง ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ได้?
หลีเช่าเทียนไม่เข้าใจ ดวงตาของเขาจ้องตรงไปที่ชายชราทั้งสองและสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นความมืดมนอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
“คุณชายหลีใจเย็นก่อนครับ” ลูกน้อยคนหนึ่งรีบเข้าไปพูดกับเขาด้วยความเคารพ
หลีเช่าเทียนไม่มีคำพูดใดๆ สายตาของเขาได้แต่จ้องไปที่เทพเมถุนและไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
ภายใต้ที่นั่งผู้ตัดสิน หลังจากที่กานหนิงล้มลง ผู้ตัดสินคนอื่นๆ ก็รีบเข้าไปพยุงตัวเขาขึ้นมา ในเวลานั้นความสนใจของผู้ชมก็พุ่งเป้าไปที่กานหนิงอย่างรวดเร็ว
กานหนิงถือว่าเป็นบุคคลที่มีอำนาจที่สุดในบัลลังก์ของผู้ตัดสิน แต่หลังจากที่เขาถูกคณะผู้ตัดสินคนหนึ่งหักหน้า ทุกคนก็เดาว่าผู้ตัดสินกานโกรธจนเป็นลมและล้มลงกับพื้นแล้วกระอักเลือดออกมา
กานหนิงหมดสติไปสักพัก ในช่วงเวลานั้นผู้ตัดสินที่เหลือต่างก็มองหน้ากันและไม่มีใครกล้ารับช่วงต่อประธานผู้ตัดสินเลย
หลังจากนั้นไม่นานหน่วยฉุกเฉินก็ได้มาถึงและปลุกกานหนิงจากการหมดสติขึ้นมาได้
กานหนิงตื่นขึ้นมาด้วยสีหน้าซีดเซียวราวกับหิมะน้ำแข็ง ด้วยความช่วยเหลือของผู้ตัดสินหลายคน ในที่สุดเขาก็ลืมตาแล้วกวาดมองไปที่ผู้ชมและสุดท้องก็มองไปที่เฉินเป่ยอีกครั้ง
ในขณะนี้ สายตาของกานหนิงที่มองเฉินเป่ยนั้นไม่เหมือนเดิมอีก เขามองเฉินเป่ยอย่างระมัดระวังและสีหน้าเคร่งขรึม หลังจากนั้นสักพักกานหนิงถึงพูดขึ้นมาว่า “คุณ คือใครกันแน่?”
“ผมก็คือผม” เฉินเป่ยยืนอยู่กับที่ด้วยสีหน้าเฉยเมย
“แล้วทำไมคุณถึงไม่ยอมเปิดเผยตัวตนสักที คุณทำตัวลึกลับตั้งแต่ต้นจนจบ หรือว่าคุณมีความลับที่ไม่สามารถเปิดเผยได้?!” กานหนิงกัดฟันแล้วพูดอย่างเย็นชา
“วัตถุที่หายากอย่างซิลเวอร์พันปีและไฟของดวงอาทิตย์ ต่อให้เป็นอวี้เฉิงวั่งก็ไม่อาจจำได้อย่างชัดเจน แต่คุณกลับสามารถมองออกได้อย่างรวดเร็ว ไม่มีคนแบบนี้ในโลกแห่งการพนันเพชรพลอยหรอก!” กานหนิงยังคงพูดต่อไป ทันใดนั้นความสนใจของผู้ชมก็มุ่งไปที่เฉินเป่ย ในเวลานั้น ผู้ชมทั้งหมดถูกกระตุ้นด้วยคำพูดของกานหนิง พวกเขาเริ่มอยากรู้จักตัวตนของผู้ตัดสินลึกลับผู้นี้แล้ว
เทพเมถุนที่อยู่ด้านข้างอย่างเงียบๆ ก็หันมองไปที่เฉินเป่ย สิ่งที่กานหนิงพูดนั้นไม่ผิดเลย เทพเมถุนไม่ได้นึกถึงปืนทวนวิหคคืนรังที่ทำมาจากซิลเวอร์พันปีเลย ยิ่งไปกว่านั้นไฟของดวงอาทิตย์ก็ไม่เคยอยู่ในความทรงจำของเขาอีกด้วย
ในโลกแห่งการพนันเพชรพลอยไม่มีอีกแล้วที่เป็นอย่างเขา
เทพเมถุนจ้องมองเฉินเป่ยอย่างใกล้ชิด ในขณะนี้แม้แต่เขาเองก็ยังรู้สึกละอายใจเลย!
“เหอะๆ ……” ในขณะที่ผู้คนยังคงสงสัยอยู่ ทันใดนั้นเฉินเป่ยก็หัวเราะขึ้นมา
“คุณหัวเราะทำไม?” กานหนิงขมวดคิ้ว เพราะเฉินเป่ยจู่ ๆ ก็หัวเราะขึ้นมา จึงทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
“ดูเหมือนว่าพวกคุณจะลืมไปหมดแล้ว” เฉินเป่ยกวาดมองไปรอบๆ และค่อยๆ พูด
ขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอันลึกล้ำ
คำพูดของเฉินเป่ยนั้นฟังดูแปลกประหลาดมาก แต่ไม่รู้ทำไมคำพูดนี้ถึงทำให้กานหนิงใจสั่นอย่างอธิบายไม่ถูก
ไม่เพียงแค่นั้น แม้แต่เทพเมถุน ตาสีทองและจางเป่าเฉิงก็ขมวดคิ้วขึ้นและไม่เข้าใจในสิ่งที่เฉินเป่ยกำลังสื่อถึง
“เขาทำอะไรอยู่?” ผู้ตัดสินที่เหลือต่างก็มองหน้ากันด้วยความมึนงง
“ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว งั้นผมจะไม่ปิดบังอีกต่อไป” เฉินเป่ยยิ้มจางๆ จากนั้นก็ดึงหน้ากากออก!
“ผม หลง!” แม้เฉินเป่ยจะพูดเบาๆ แต่ทุกถ้อยคำของเขาได้ดังสนั่นเข้าหูของทุกคนเหมือนฟ้าผ่า!
หา!
ใบหน้าที่สงบและลึกล้ำของเฉินเป่ยปรากฏขึ้นบนหน้าจอขนาดใหญ่ เขาที่สวมชุดสีดำในเวลานี้ทำให้หลีชิงเยียนที่นั่งอยู่ในท่ามกลางผู้ชมต้องสั่นสะเทือน ดวงตาที่งดงามเบิกกว้างในทันใด เธอได้แต่จ้องมองไปที่เฉินเป่ยอย่างดุเดือด!
ในวินาทีต่อ หลีชิงเยียนก็แสดงปฏิกิริยาและลุกขึ้นยืนเพื่อจะตรงเข้าไปหาเขาโดยที่ไม่รู้ตัว!
ซูเหลยจึงรีบหยุดหลีชิงเยียนเอาไว้ จากนั้นรีบพูดกับเธอว่า “ใจเย็นๆ ก่อนท่านประธานหลี”
“ไอ้หมอนี่มาอยู่ที่นี่ได้ไง เขาคิดจะทำอะไรกันแน่!” หลีชิงเยียนไม่สามารถตอบสนองต่อสิ่งนี้ได้ในทันที เธอได้แต่กรีดร้องด้วยความโกรธ
สีหน้าซูเหลยดูแปลกๆ และอึดอัดใจ เธอพูดได้แค่ว่า “ท่านประธานหลีคะ ท่านใจเย็นๆ ก่อน ต้องมีเหตุผลที่เฉินเป่ยจะอยู่ที่นี่อย่างแน่นอนค่ะ”
“รีบไปเรียกมันมาสิ มันไปทำอะไรที่นั่น มันคิดว่ามันเป็นใครกันแน่!” หลีชิงเยียนพูดอย่างใจร้อน ท่านประธานเทพธิดาในขณะนี้เหมือนมดน้อยที่ตกเข้าไปในกระทะร้อนอย่างไม่มีผิด
“ท่านประธานหลีคะ เขาก็คือผู้ตัดสินลึกลับคนนั้นเลยนะ” ซูเหลยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจแล้วพูดคำนี้
“หา?” หลีชิงเยียนรู้สึกตกใจ ใบหน้าที่งดงามดูเหมือนจะตกตะลึงกับความผิดพลาดของตัวเอง เธอได้แต่มองไปที่เฉินเป่ยอย่างว่างเปล่า!
“เธอพูดว่าอะไรนะ……” หลีชิงเยียนมองไปที่ซูเหลยแล้วถามอย่างประหลาดใจ
ซูเหลยทำได้เพียงยักไหล่ตอบ และหลีชิงเยียนที่มองไปที่เฉินเป่ยก็อึ้งจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว!
สายตาของท่านประธานเทพธิดาได้แต่จ้องมองไปเฉินเป่ยอย่างไม่ขยับไปไหน เธอไม่คิดเลยว่าเฉินเป่ยจะเป็นผู้ตัดสินพิเศษคนนั้น!
เป็นไปได้ไง!
“เขา……จะเป็น……ผู้ตัดสินได้ไง!” หน้าอกของหลีชิงเยียนกระเพื่อมอย่างรุนแรง ใบหน้าที่งดงามรู้สึกน่าทึ่งและยากที่จะสงบลงได้
หลีเช่าเทียนที่อยู่ในที่นั่งวีไอพีลุกขึ้นจากที่นั่งทันที เขามองไปที่เฉินเป่ยด้วยสายตาเย็นชา
“เอ๋อตงเฉิน!” มือของหลีเช่าเทียนสั่นสะท้านจนแก้วไวน์ที่ถืออยู่ตกลงไปกับพื้นและไวน์ก็สาดกระเด็นไปทั่ว!
คุณชายแห่งตระกูลหลีที่ไม่แยแสและมีความมั่นใจมาโดยตลอด เมื่อเห็นเฉินเป่ยปรากฏตัว เขาก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป เขามองไปที่เฉินเป่ยและสั่นไปทั้งตัว!
ดวงตาของหลีเช่าเทียนกะพริบด้วยความตกใจ แม้แต่เขาก็ไม่คาดคิดเลยว่าผู้ตัดสินที่ลึกลับคนนี้……จะเป็นเอ๋อตงเฉิน!!
“นายต้องการอะไรกันแน่!” หลีเช่าเทียนจ้องไปที่เฉินเป่ยแล้วบ่นพึมพำในปาก เขากำหมัดไว้แน่นๆ จนเล็บจมลึกลงไปในฝ่ามือและหมัดของเขาก็สั่นอย่างไม่หยุด!
……
บนเวที กานหนิงมองเฉินเป่ยชายผู้สงบและเต็มไปด้วยเสน่ห์ของลูกผู้ชายที่เป็นเอกลักษณ์แล้วขมวดคิ้วพูดว่า “หลง? ใครคือหลง? ผมไม่เคยได้ยิน?”
จางเป่าเฉิงมองไปที่เฉินเป่ยด้วยความประทับใจ ก่อนหน้านี้เขาก็อยากตอบแทนผู้ตัดสินลึกลับคนนี้ตั้งนานแล้ว เพราะผู้ตัดสินคนนี้เขาถึงเข้ารอบมาได้
แต่เมื่อเขารู้ว่าผู้ตัดสินลึกลับคนนี้คือเฉินเป่ย เขากลับทำตัวไม่ถูก
“หลง……คุณก็คือหลง?! คุณจะเป็นเขาได้ไง!” ตาสีทองที่ยืนอยู่ข้างๆ มองไปที่เฉินเป่ยแล้วตะโกนพูดด้วยความตกใจ ใบหน้าของเขาตกตะลึงอย่างไม่อาจจินตนาการได้
เฉินเป่ยหันไปมองไปที่ตาสีทอง มุมปากของเขามีส่วนโค้งอันน่าขำขัน จากนั้นเขาพูดเบาๆ ว่า “ในที่สุดก็มีคนความจำดีแล้ว”
“หลง……” จางเป่าเฉิงถึงกับสะดุ้งตกใจอย่างรุนแรง เขาจ้องไปที่เฉินเป่ยอย่างดุเดือด ในที่สุดเขาก็นึกได้ หลงที่ว่าก็คือตำนานไร้พ่ายของโลกแห่งการพนันเพชรพลอยที่เหมือนกับเทพเมถุน……คือเขาจริงหรือ?!
จางเป่าเฉิงแทบหายใจไม่ออก เขามองไปที่เฉินเป่ยด้วยความสับสน “หลง? จะเป็นคุณได้ไง?”
จางเป่าเฉิงในขณะนี้เหมือนผีเข้าสิง……ให้ตายเถอะ ในชีวิตของเขาไม่เคยนึกฝันมันมาก่อนเลย ตำนานไร้พ่ายของโลกแห่งการพนันเพชรพลอยที่เป็นตำนานลึกลับมากกว่าเทพเมถุนกลับถูกเขาพูดจากถากถางใส่!
“ผมไม่เชื่อ……คุณจะเป็นหลงได้ไง……ไม่มีใครเคยเห็นหลงมาก่อน……คุณต้องหลอกพวกเราแน่!” กานหนิงที่ถูกผู้ตัดสินอีกสองคนพยุงตัวอยู่ก็พูดขึ้นมาด้วยความกลัว น้ำเสียงของเขาสั่นเครือและขาดความมั่นใจมาก!
มุมปากของเฉินเป่ยยกขึ้นเล็กน้อย จากนั้นเหลือบมองไปที่ตาสีทอง “จะเสแสร้งหรือไม่ คุณก็แค่ถามเขาคนนี้…… ตาสีทอง คุณยังจะยอมรับความพ่ายแพ้แล้วคุกเข่าคำนับอาจารย์อีกไหม?”
เฉินเป่ยมองไปที่ตาสีทองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงติดตลก แต่กลับทำให้ตาสีทองเข่าลงด้วยความตื่นเต้น!
