บทที่ 516 เทพสังหาร
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป เขตป้องกันที่กองทหารการป้องกันสงครามเยี่ยนจิง ภายในตึกใหญ่ร่างกำยำแต่ละร่างพุ่งออกมาจากตึกใหญ่ มันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับสายลม ความเร็วนั้นยากที่จะมองเห็นพวกมันได้ด้วยตาเปล่า
ในตึกป้องกันสงครามที่อยู่ไม่ไกล ชายชรายืนอยู่ข้างนอกหน้าต่างและมองไปยังร่างแต่ละร่าง เขามีสีหน้าสับสนแต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงถอนหายใจออกมาเบาๆ
ชายชรารู้จักทุกคนดี พวกเขาเคยเป็นผู้มีฝีมือในกองทหารการป้องกันสงครามเยี่ยนจิง ถูกปรับเปลี่ยนจนกลายเป็นทหารขั้นสุดยอด พละกำลังในการทำสงครามเพิ่มขึ้นหลายเท่า กองทหารการป้องกันสงครามเยี่ยนจิงต้องเสียเงินจำนวนนับไม่ถ้วนเพื่อได้มาซึ่งสิ่งทดลองนี้ ตอนนี้กลับถูกนำไปใช้สังหารราชาหลงเพราะคำสั่งของหลีเช่าเทียน
แต่ชายชรากลับทำได้เพียงยืนมอง เขาไม่มีอำนาจไปห้ามปราบเรื่องทั้งหมดนี้
ข้างนอกโรงแรม รถตู้คันหนึ่งกำลังซ่อนตัวอยู่ในความมืด มันค่อยๆ เคลื่อนตัวมาทางโรงแรม
ณ เวลานี้ เฉินเป่ยกำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับชิงเหนียนอยู่ในห้อง
“ได้ยินว่าลูกพี่อยู่ที่เยี่ยนจิงมีสาวงามไม่ขาดมือเลยนิ” เสียงปลายสายของชิงเหนียนพูดแกมหยอกล้อ
“นายแอบซุ่มดูฉันเหรอ” เฉินเป่ยสีหน้าเคร่งขรึมและถามกลับไปทันที
“เปล่าซะหน่อย นี่เป็นวิธีการที่ผมทำเพื่อปกป้องความปลอดภัยของราชาหลงต่างหาก” คนปลายสายอย่างชิงเหนียนยิ้มร่าออกมา
“ส่งข้อมูลกล้องวงจรปิดในโรงแรมมาเข้ามาที่คอมพิวเตอร์ของฉัน อีกอย่างตรวจสอบการทดลองครั้งล่าสุดของกองทหารการป้องกันสงครามเยี่ยนจิง” จู่ๆ น้ำเสียงของเฉินเป่ยก็จริงจังขึ้นมา
ชิงเหนียนอึ้งไป จากนั้นจึงถามขึ้น “ทำไมจู่ๆ ลูกพี่ถึงจับตามองพวกเขาล่ะ”
“เพิ่งโดนนักฆ่าลอบสังหาร ฉันเห็นสัญลักษณ์ของกองทหารการป้องกันสงครามเยี่ยนจิง น่าจะเป็นสิ่งทดลองของพวกเขา บนศพยังมีกลิ่นของส่วนผสมอีกด้วย” เฉินเป่ยพูดอธิบายช้าๆ
เมื่อคนปลายสายที่กำลังขับรถอย่างชิงเหนียนได้ยินสิ่งที่เฉินเป่ยพูดก็ถึงกับตกใจ
“เอี๊ยด!” จู่ๆ ชิงเหนียนก็เหยียบเบรกรถคาดิลแลค ล้อรถบดกับพื้นจนเกิดเสียงที่ทำให้เสียวฟัน
รถของชิงเหนียนหยุดลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง
“คุณจะบอกว่า พวกเขาก็หาวิธีใช้ส่วนผสมได้เหมือนกันอย่างนั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไง มันสูญหายไปตั้งนานแล้วนี่นา!” ชิงเหนียนพูดด้วยความตกใจ
“ไม่ใช่อย่างนั้น แต่พวกเขากำลังคลำหาวิธีอยู่ ถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆ เราจำเป็นต้องหยุดมัน!” น้ำเสียงของเฉินเป่ยดังขึ้น และพูดสั่งออกมา
“ครับลูกพี่ คุณก็ระวังตัวด้วย มีคนประกาศจับคุณในเว็บมืด ค่าหัวเกือบร้อยบิทคอยแน่ะ” ชิงเหนียนพูดเตือนออกมา
“หกล้าน?” เฉินเป่ยขมวดคิ้ว ชิงเหนียนจึงพูดต่อ “ด้วยความพิเศษของเว็บมืด มันยากที่จะสืบได้”
“เข้าใจแล้ว” หลังจากที่เฉินเป่ยวางสาย ไม่นานหน้าจอก็ปรากฏภาพของกล้องวงจรปิดทุกจุดในโรงแรม
ขณะนั้นเองแววตาของเฉินเป่ยจ้องเขม็ง สายตาของเขาจ้องไปที่ภาพกล้องวงจรปิดภาพหนึ่งบนหน้าจอ
มันเป็นภาพจากกล้องวงจรปิดในตอนนี้ เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีรถตู้สีเทากำลังเคลื่อนตัวมาที่หน้าประตูโรงแรม ประตูรถถูกเปิดออก ร่างกำยำที่เหมือนกับยักษ์น้อยออกมาจากรถ เฉินเป่ยหรี่ตาลง จากนั้นจึงแสยะยิ้มมุมปาก
หลังจากทหารขั้นสุดยอดลงมาจากรถ ทุกคนมาพร้อมอาวุธครบมือ มีปืนสีดำอยู่ในมือของพวกมันทุกคน พวกมันวิ่งเข้ามาในโรงแรมด้วยท่าทางน่ากลัว
แต่จู่ๆ พวกมันก็ชะงักฝีเท้าลง
หัวหน้าของพวกมันยกมือขึ้นสูงเพื่อเป็นสัญญาณบอกให้คนข้างหลังหยุดเดิน แววตาของหัวหน้าหยุดนิ่งและมองไปยังประตูโรงแรม มีร่างหนึ่งเดินออกมาจากข้างในโรงแรมอย่างช้าๆ
“กึก กึก กึก”
เป็นเสียงบรรจุลูกกระสุน ทหารพวกนี้ทำตามสัญชาตญาณ พวกมันยกปืนขึ้นมาจ่อไปที่เฉินเป่ย
เฉินเป่ยคาบบุหรี่อยู่ในปากแล้วเดินออกมาจากโรงแรม เขากวาดตามองทหารเหล่านั้น แววตาของเขาราบเรียบ จากนั้นจึงยิ้มออกมาบางๆ แล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าหลีเช่าเทียนจะยังไม่ยอมแพ้สินะ”
“ยกมือขึ้นเหนือศีรษะ คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นพวกเราจะยิง” หัวหน้าแผดเสียงออกมา
“ยิงงั้นเหรอ” สายตาของเฉินเป่ยมองไปที่ปืนของคนพวกนั้น เขากวาดตามองแล้วพูดว่า “ปืนไรเฟิล 95 ดัดแปลงอย่างนั้นเหรอ ดูเหมือนว่าหลายปีมานี้เงินทุนในกองทหารการป้องกันสงครามเยี่ยนจิงจะไม่น้อยเลย”
“บุก!” หัวหน้าออกคำสั่ง มีทหารร่างกายแข็งแกร่งห้าคนเดินออกมาจากข้างหลังของหัวหน้า ภายในพริบตาพวกมันก็ไปล้อมตัวของเฉินเป่ยเอาไว้
เฉินเป่ยกวาดตามอง เขายังคงนิ่งเฉย “แค่นี้เหรอ”
“ฉันจะพูดรอบสุดท้าย เชิญพวกนายออกไป” เฉินเป่ยนิ่งมาก “ไม่งั้นฉันจะลงมือ”
หัวหน้านิ่งไปเล็กน้อย เขาจ้องเฉินเป่ยอย่างไม่พอใจ พวกเขาเป็นทหารขั้นสุดยอดที่กองทหารการป้องกันสงครามเยี่ยนจิงใช้เงินจำนวนมากสร้างขึ้นมา คนทั่วไปกล้ามาอวดดีต่อหน้าของพวกเขา
“ก็แค่มดเท่านั้น” หัวหน้าพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “บุกเข้าไปฆ่ามัน”
พวกทหารที่อยู่ข้างเฉินเป่ยแววตาเย็นยะเยือก ความอาฆาตแผ่ซ่านออกมา มันพุ่งเข้าไปหาเฉินเป่ยและออกทั้งหมัดและเท้า
สีหน้าของเฉินเป่ยราบเรียบ เขาไม่มีท่าทีที่จะหลบแม้แต่น้อย จนกระทั่งทหารพวกนั้นพุ่งเข้ามา เขาจึงถอยไปด้านข้างหนึ่งก้าว ทุกก้าวของเขาราวกับท้องทะเลที่ลึกและกว้างใหญ่จนทำให้คนไม่สามารถมองได้อย่างชัดเจน
ทหารขายาวคนหนึ่งพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว มันพุ่งเข้ามาที่ขมับของเฉินเป่ย เพื่อที่จะจัดการเขาให้ตายในทีเดียว
ณ ตอนนี้ราวกับเวลาหยุดหมุน!
ขณะนั้นเองเฉินเป่ยขยับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็วและจับขายาวที่กำลังพุ่งเข้ามา พละกำลังของเขาระเบิดออกมาและฟาดร่างนั้นลงกับพื้นอย่างแรง!
“ตูมมม” ร่างของทหารที่แข็งแกร่งคนนั้นถูกฟาดลงกับพื้นอย่างรุนแรงจนพื้นแตกออกและยุบเป็นร่างคน
ทหารที่แข็งแกร่งคนนั้นกระอักเลือดออกมาทางปากไม่หยุด มันนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น
ความเงียบปกคลุมสถานที่แห่งนี้ ราวกับบรรยากาศรอบๆ ถูกแช่แข็งเอาไว้
“เป็นไปไม่ได้!” หัวหน้าเบิกตาโต สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง
“ฆ่ามัน บุกเข้าไปพร้อมกัน!” หัวหน้าเงยหน้าขึ้นมองเฉินเป่ย ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยความโกรธ
ทันใดนั้นทหารที่แข็งแกร่งก็พากันพุ่งเข้าไปหาเฉินเป่ย
ทหารพวกนี้ลงมืออย่างโหดเหี้ยมและน่ากลัว วันนี้ที่นี่ต้องเต็มไปด้วยเลือด!
