บทที่ 544 รีบหนีตายอย่างหวาดกลัว！
สายตาเฉินเป่ยเย็นชาสุดคณา..ประหนึ่งซาตานจ้องมอง!
“เก้า.. !” เขาพูดออกมาอีกหนึ่งคำ! วินาทีนี้นั้น..ร่างเขาหายวับไปจากที่ยืนอยู่!
วินาทีต่อมา…เงาร่างหนึ่งเคลื่อนอย่างรวดเร็ว!มองทะลุเกราะปราการอันน่ากลัวของผู้ชายคนนั้น!
“พรืด!” แขนซ้ายทั้งแขน…โดนตัดขาด! แขนซ้ายตกพื้น..เลือดสดไหลทะลัก!
“อ๊าก—!” เขาร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ดวงตาเบิกกว้างอย่างตะลึง!
ผู้ชายคนนั้นร่างสั่นเทาด้วยความเจ็บปวด..เขากระตุกอย่างแรง เขาไม่สนเลือดสดน่ากลัวที่ไหลพรากของตน..รีบหนีอย่างรวดเร็ว! วินาทีนี้ เขาเหมือนเห็นความตายอยู่รอมร่อแล้ว!
“สังหาร.. !” เฉินเป่ยเอ่ยจนจบคำ! หลงหยาอานุภาพน่ากลัว เสียงร้องสะท้อน! ประกายดำสะท้อนไปมา แทบจะกลายเป็นเงาร่างมังกรอันน่ากลัว!
มังกรเก้าสังหาร นี่เป็นท่าไม่ตายเฉพาะตัวของราชาหลง!
จากนั้นเมฆได้ลอยตัวกลายเป็นก้อนพลังน่ากลัวม้วนตัวเข้ามา!
วินาทีนั้น! ผู้ชายคนนั้นสีหน้าเปลี่ยนฉับพลัน! เขายกดาบยาวขึ้นกั้น รังสีอำมหิตพวยพุ่ง ลอยหมุนในอากาศด้วยความเร็ว ดาบพุ่งไปหาเฉินเป่ยอย่างรวดเร็ว!
ทิ้งดาบ…เอาชีวิตรอด! ผู้ชายคนนั้นตอนนี้…ต้องทำแบบนี้เท่านั้นเพื่อรักษาชีวิตไว้!
“แกร๊ง—!” ดาบยาวพุ่งไปทางก้อนเมฆพลังน่ากลัวนั่น! ปะทะอย่างรุนแรง!
ดาบยาวทานพลังไม่ไหวอยู่แล้ว.. โดนพลังอันน่ากลัวนั่น..พัดกระเด็นไป!
กลุ่มเมฆสะบัดโบก!
“พรืดพรืด… !” เศษดาบสะบัดไปทั่ว! ร่างผู้ชายคนนั้นเต็มไปด้วยเลือดในพริบตา…ตอนท้องเขาเขาโดนกลุ่มเมฆปะทะอย่างจังนั่น…เลือดสดไหลทะลัก เศษดาบมากมายแทงเข้าที่ท้องเขา! รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดที่ร่างเขาโดนตัดบาดนั่น!
ผู้ชายคนนั้นล้มลง นอนจมกองเลือด ก่อนตายเขาเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยแววไม่เชื่อ!
เสียงร้องฆ่าและเนื้อตัวโดนฟันยังสะท้อนไปมาไม่หยุด! นี่เป็นสนามรบนรก!
เฉินเป่ยมือถือหลงหยา กวาดตามองรอบด้านอย่างเย็นชา ค่อยๆลุกขึ้น มองลี่ฉื่อ ชายชุดเทาและสายลับนับไม่ถ้วนและนักฆ่าที่ตามไล่ล่าเฉินเป่ย ทั้งหมดต่างมีใบหน้าตะลึง!
“เอ๋อตงเฉิน ตอนนี้แกได้รับโทษแล้ว ต่อให้มีเหตุผลมากแค่ไหน ก็ไม่มีประโยชน์หรอก!” ลี่ฉื่อตะคอก
“ฉันบอกแล้วว่า ใครขวางฉัน..ตาย!” เฉินเป่ยสายตาเย็นเยียบ ดุดันดุจปีศาจซาตาน!
“ลงมือได้!” ลี่ฉื่อออกคำสั่งเสียงเข้ม พุ่งเข้าหาเฉินเป่ย!
เฉินเป่ยตากระตุก พุ่งเข้ารับทันควันเหมือนกัน!
“พรืดพรืดพรืด.. !” หลงหยาประดุจรังสีอาฆาต ปราดผ่านอากาศด้วยความเร็ว! แปลงเป็นเงาดำ!
“อ๊ากซ์… !” เลือดสดสาดกระเซ็น! เงาดำหลงหยาเข้าฟาดฟันเนื้อสดๆแล้ว ค้างหมุนอยู่กลางอากาศ!
สายลับหลายสิบนาย…พริบตาเดียวตกอยู่ในความมืดที่หวาดกลัว!
วินาทีต่อมา..ร่างกายของพวกเขา..ถูกฟันเป็นเนื้อสับ..เหลือเพียงเลือดสดเต็มพื้น!
ที่นี่ประหนึงนรกภูมิ คนตายเป็นเบือ!
สายตาเฉินเป่ยเย็นเยียบดุจยมทูต เขายืนอยู่กลางชั้นแปด สายตาปูดโปนกวาดตามองไปยังกลุ่มคนในความดำมืดนั่น..เขาในตอนนี้หยั่งกับเครื่องมือฆ่าคน! ฉากในวันนี้…ล้ำเส้นเขาในที่สุด!
“ซ้วบ… !” เฉินเป่ยสะบัดร่างพุ่งไปหาคนหลายพันคนด้านล่าง!
“พรืดพรืดพรืด… !” เมื่อราชาหลงเข้าในฝูงคน..เลือดสดสาดกระเซ็น!
รอบข้างเริ่มเป็นศพล้มกองมากขึ้นทีละคน! ที่ที่เขายืนอยู่มีเลือดสาดนองพื้น!
มังกรคำรามเพียงครั้ง เลือดก็นองแผ่นดิน!
นี่เป็นสงครามนองเลือดสะท้านแผ่นดินสงครามหนึ่ง!
ราชาหลงผลุดร่างเข้าไปฆ่าทำลายล้างท่ามกลางฝูงชนต่อ!
ทุกที่ที่หลงหยาพาดผ่าน จะเหลือแต่ศพเย็นเฉียบนอนนิ่งบนพื้น!
ราชาหลง วันนี้จะล้างบางฆ่าให้หมด!
ด้วยตัวเองคนเดียว… !
นี่จะเป็นสงครามการฆ่าทำลายล้างที่น่ากลัวสะท้านโลกแน่นอน!
เลือดนองแผ่นดิน ฆ่าล้างบางให้สิ้น!
บนร่างเฉินเป่ยโดนย้อมไปด้วยเลือด! หน้าเขา..มือ..เสื้อผ้า..มีแต่เลือดไหลนอง! ซึ่งแยกไม่ออกแล้วว่าเป็นเลือดศัตรู..หรือเลือดเขาเอง!
ท่ามกลางฝูนชนดำมืด คลื่นการฆ่าล้างไม่สิ้นสุด..พัดเข้ามาลูกแล้วลูกเล่า!
ไม่นาน บาดแผลบนตัวเฉินเป่ยก็ฉีกขาดอีกครั้ง!หน้าอกด้านขวาของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้..บาดแผลโดนกระทบกระทั่ง จนฉีกขาดหนักหนามาก!
“ฉึก!” ด้านหลังมีมีดสั้นแหลมคมเล่มหนึ่งแทงเข้ามาที่เขา! เลือดสดไหลทะลักร่างเขา! เฉินเป่ยร่างกระตุก..จากนั้นอีกฝ่ายก็ฟันลงมาอีกครั้ง!
“พรืด!” เลือดสดไหลทะลักร่างเฉินเป่ยอ หลงหยาในมือเขาตวัดฟาดฟันอย่างบ้าคลั่ง! สถานการณ์รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ! เริ่มไล่ฆ่าคนต่อ!
ด้านหน้ามีดสั้นจำนวนนับไม่ถ้วนสะบัดโบก! ตึงเครียดทะลุฟ้า!
สองแขนของเฉินเป่ยสั่นเทา..มันเป็นสัญญาณอันตราย! กำลังของเขากำลังอ่อนลงเรื่อยๆ!
นี่เป็นสงครามที่บ่งบอกจุดจบของการพ่ายแพ้ไว้แล้ว!
เลือดสดไหลริน..ศพนองเต็มพื้น!
ความโกรธของราชาหลง ต้องมีศพนับไม่ถ้วนมาเป็นผลตอบแทน!
เฉินเป่ยในวันนี้เข้าโหมด..ฆ่าล้างบางแล้ว!
วินาทีนี้อากาศเหมือนหยุดชะงักลง!
เฉินเป่ยเปิดสกิลฆ่าล้างบางในฝูงชนต่อ! มีดหลงหยาโดนย้อมด้วยเลือดสดนานแล้ว! เลือดสดจำนวนนับไม่ถ้วนไหลอาบหลงหยาไม่หยุด! ร่างของเขาโดนย้อมไปด้วยเลือด จนท่วมตัวไปแล้ว!
แต่ต่อให้เขาแข็งแกร่งไร้ผู้เทียมทานขนาดนี้..ก็ยังไม่สามารถสู้กับศัตรูรอบด้านแบบนี้ได้! เขาเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาเท่านั้น!
“พรืด!” ทันใดนั้นจู่ๆก็มีดาบยาวแทงเข้าที่กลางหลังเฉินเป่ย!
“ราชาหลง ยังไม่ยอมแพ้หรือไง!” ลี่ฉื่อตะคอกออกมา เฉินเป่ยในตอนนี้อ่อนแอกว่าตอนแรกมากนัก กำลังลงไปเกือบครึ่ง!
เฉินเป่ยกัดฟัง ทันใดนั้นจู่ๆเขาก็หัวเราะขึ้นมา..เพียงแต่ว่าเสียงหัวเราะนี่กลับดูเศร้าสร้อยอยู่บ้าง
“ราชาหลง แกหัวเราะดังไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก!” ลี่ฉื่อตะคอกเสียงดัง ชกหมัดออกไป!
“ปึ้ง!”
เฉินเป่ยหลบไม่ทัน โดนลี่ฉื่อชกเข้าที่หน้ากาก!
“แกร๊ก..”
หลังโดนหมัดลี่ฉื่อเข้าไป หน้ากากแตกออกเป็นรอยแตกนับใม่ถ้วน!
“เพล้ง!”
ทันใดนั้นหน้ากากด้านล่างแตกละเอียด! เผยให้เห็นปากของเฉินเป่ย!
มีเลือดไหลออกจากมุมปากเฉินเป่ย สภาพดูอนาถไม่น้อย
เฉินเป่ยยิ้มมุมปาก วินาทีนั้นเองลี่ฉื่อที่เห็นภาพนี้ตะลึงอึ้งในทันที!
ภาพความทรงจำในวันวานผุดขึ้น ลี่ฉื่อเหม่อลอย เฉินเป่ยอาศัยโอกาสนี้ผลุนผลัน มือถือมีดหลงหยาวิ่งฝ่าวงล้อมออกไป!
“ราชาหลง..” ลี่ฉื่อนึกถึงรอยยิ้มนั่น บวกกับท่าทุ่มข้ามไหล่นั่น ทำให้เขารู้สึกคุ้นตามาก!
ตอนนี้เอง โทรศัพท์ลี่ฉื่อดังขึ้น
ลี่ฉื่อมองตามแผ่นหลังที่หายวับไปของเฉินเป่ย เขารับสาย ปลายสายมีเสียงร้อนรนของหัวหน้าหลี่ “นายไล่ตามราชาหลงมาใช่ไหม?”
“นายรู้ได้ยังไง? นายได้รับคำสั่งมาเหมือนกันใช่ไหม?” ลี่ฉื่อถาม
“ลี่ฉื่อ เห็นแก่ความสัมพันธ์ของเรา ปล่อยเขาไปเถอะ”
“ทำไม?” ลี่ฉื่อสีหน้าสงสัย แต่เขาพอเดาเหตุผลได้แล้ว
“นายรู้ว่าเขาเป็นใครน่ะ” หัวหน้าหลี่พูดอย่างมีนัยยะ
“นายแน่ใจ…เขาจริงๆหรอ?” ลี่ฉื่อสะอึก ตัวสั่นเทาอย่างรุนแรง!
เมื่อกี้เขาพยายามจะฆ่าเพื่อนร่วมรบผ่านความเป็นตายมาด้วยกัน? ราชาหลง…คือเขา? !
“แกร๊ก!” ลี่ฉื่อกดปิดสาย มองไปที่ไกล แผ่นหลังของเฉินเป่ย ด้วยสีหน้าสับสน
ทันใดนั้น เขาหันหัวมองไปทางกลุ่มคนชุดดำปิดหน้าที่ไล่ตามเฉินเป่ยไป สั่งเสียงเข้มว่า “ทุกคนรับคำสั่ง เปลี่ยนเป้าหมาย ฆ่านักฆ่าให้หมด!”
…
ตอนนี้เอง ในห้องวีไอพีของโรงแรมแห่งหนึ่ง หลีเซ่าเทียนนั่งอยู่บนโซฟาด้วยใจที่ร้อนรน
ทันใดนั้น ประตูห้องวีไอพีเปิดออก ลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง
หลีชิงเยียนเห็นลูกน้องคนนั้น ก็จับเขาไว้ถามว่า “เป็นยังไงบ้าง”
“เขาไปจากบ้านหลีแล้ว” ลูกน้องบ้านหลีคนนั้นตอบตามความจริง
“งั้นก็ดี” หลีเซ่าเทียนถอนหายใจโล่งอกออกมา ในเมื่อเฉินเป่ยไปจากบ้านหลีแล้ว แสดงว่าบ้านหลีตอนนี้ปลอดภัยแล้ว
“เตรียมรถ พวกเรารีบกลับบ้านหลีกัน ที่ที่อันตรายที่สุดคือที่ที่ปลอดภัยที่สุด เขาไม่มีทางกลับไปอีกแน่” หลีเซ่าเทียนพูด
พอหลีเซ่าเทียนพูดจบปุ๊บ ทันใดนั้นเสียงของเฉินเป่ยดังจากด้านนอกเข้ามา แทบจะทำให้หลีเซ่าเทียนขวัญหายไปนอกโลก!
“หลีเซ่าเทียน ไสหัวออกมา! ฉันรู้ว่าแกอยู่ที่นี่!”
หลีเซ่าเทียนสีหน้าเปลี่ยนทันที “เป็นไปได้ยังไง! ฉันไม่ได้บอกใครเลยว่าฉันอยู่ที่นี่ มันรู้ได้ยังไงกัน!”
“หลีเซ่าเทียน! ฉันเคยบอกแล้ว..แกหนีไม่รอดหรอก!” เสียงของเฉินเป่ยเย็นเยียบ..สะท้อนไปมาในอากาศไม่หยุด!
หลีเซ่าเทียนตัวสั่นเทา..เขาในตอนนี้..เหมือนเห็นรังสีอำมหิตที่น่ากลัวที่สุดในชีวิต!
แววตาหลีเซ่าเทียนสะท้อนให้เห็นความหวาดกลัวเหลือคณา! การ์ดของบ้านเยอะขนาดนั้น.. ซวนสงแห่งบ้านหยาง..สายลับเยี่ยนจิง..ยังสกัดมันไว้ไม่ได้เลย? ! วินาทีนี้หลีเซ่าเทียนแทบจะบ้าแล้ว!
“เร็ว!เตรียมรถให้ฉัน!รีบคุ้มครองฉันไปเร็ว!” หลีเซ่าเทียนพูดเสียงสั่น เขากำลังหวาดกลัว!
การ์ดหลายคนคุ้มครองหลีเซ่าเทียน รีบวิ่งออกจากห้องวีไอพี!
หน้าประตูโรงแรม เตรียมรถให้เขาหนีไว้แล้ว!
หซ่าเทียนสีหน้าซีดเผือด! เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า ฝันร้ายจะมาเร็วขนาดนี้!
..
หน้าประตูโรงแรม เฉินเป่ยพ่นควันบุหรี่ออกมาช้าๆ กวาดตามองพวการ์ดอย่างสงบ
“ไปเรียกหลีเซ่าเทียนออกมา ฉันมีธุระกับมัน” เสียงเฉินเป่ยสงบมาก
“โรงแรมนี้แขกพักเต็มแล้ว คนนอกห้ามเข้า!” การ์ดสีหน้าเคร่งขรึม ปฏิเสธโดยไม่คิดเลย
เฉินเป่ยจ้องเขม็ง ยกเท้าถีบทันที!
“พลั่ก!” การ์ดคนนั้นโดนถีบดังพลั่กเข้าไปเต็มแรง เขาเหมือนโดนฟ้าผ่า กระอักเลือดลอยกระเด็นออกไปทันที!
บรรยากาศเงียบลงในทันที!
จากนั้น การ์ดชุดใหญ่ดาหน้ากันมา ยืนเรียงกันเป็นแนวสกัดกั้นเลยทีเดียว!
การ์ดหลายร้อนคน ออร่าดูเย็นเยียบกว่าป่าช้าอีก! !
เฉินเป่ยส่ายหัวช้าๆ..เขายกขาช้าๆ..พริบตาเดียวกลายเป็นเงาร่าง!
“อุ๊อุ๊อุ๊.. !” เสียงร้องอุทานดังเป็นระยะ การ์ดหลายร้อยคน..กลับโดนเตะลอยเหมือนตุ๊กตา..เลือดสดสาดกระเซ็นในอากาศ..เลือดไหลนองเต็มพื้นเลย!
หนึ่งนาทีผ่านไป การ์ดแต่ละคนนอนแบบบนพื้น ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลนอง..ดูน่าอนาถมาก!
เฉินเป่ยปัดฝุ่นผงตามตัว เงยหน้ามองโรงแรม..ฉับพลันเขากระโดดผลุง ตะคอกเสียงดัง!
“หลีเซ่าเทียน แกหนีไม่รอดหรอก! วันนี้ฉันจะไม่ปล่อยแกไปอีกแน่!” น้ำเสีบงเฉินเป่ยสะท้อนไปมาในอากาศราวเสียงปีศาจร้ายมาจากอเวจี!
ในโถงทางเดินของโรงแรม หลีเซ่าเทียนที่กำลังหลบหนีได้ยินคำนี้..สีหน้าซีดเผือดทันที!
ขนาดบ้านหลียังหาทางสกัดปีศาจร้ายคนนี้ไม่ได้ หลีเซ่าเทียนคิดไม่ออกจริงๆว่าจะมีอะไรสกัดกั้นมันไว้ได้!
“เร็ว! เร็วอีก!” หลีเซ่าเทียนตัวสั่นเทาด้วยความกลัว!
พวกลูกน้องเพิ่มความเร็วมากขึ้น รีบวิ่งไปที่ลิฟท์!
