แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่ 547 ก่อกบถ！
“เอ๋อตงเฉิน สิ่งที่แกทำทั้งหมดมันไม่มีประโยชน์หรอก” บนท้องฟ้า หลีเซ่าเทียนอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ มองเฉินเป่ยที่อยู่บนพื้น เขาพอวางใจไปได้หน่อย พอคิดถึงสภาพน่าอนาถของตนก่อนหน้านี้ ก็เกลียดเฉินเป่ยมากขึ้นอีก เขาหยิบไมค์ลอยมา และตะโกนจากบนเฮลิคอปเตอร์ทีละคำ
ทันใดนั้นเฉินเป่ยเงยหน้าขึ้นฉับพลัน น้ำเสียงหลีเซ่าเทียนผ่านเครื่องกระจายเสียงดังลั่นทั่วท้องฟ้า ส่งสัญญาณสั่นสะเทือนไปทั่ว!
เฉินเป่ยจ้องมองเขม็ง แสดงความอาฆาตออกมา! หลีเซ่าเทียน อยากตายใช่ไหม!
“หลีเซ่าเทียน รักษาชีวิตหมาของแกไว้ ต่อให้แกขึ้นสวรรค์ดำดิน ฉันก็จะตามไปฆ่าแกแน่!” สีหน้าเฉินเป่ยภายใต้หน้ากากเย็นชาไม่มีใครเทียม จากนั้นคนนอกเห็นแต่เพียงดวงตาที่มาดร้ายประดุจสัตว์ป่า!
“เอ๋อตงเฉิน แกกับนังแพศยานั่นต้องโดนไล่ตามฆ่าไม่เหลือแม้แต่ซากแน่!” หลีเซ่าเทียนมือถือไมค์ พูดด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโดนคนๆหนึ่งบีบจนมีสภาพน่าอนาถขนาดนี้ เขาจะทนได้ยังไง!
หลีเซ่าเทียนกร่างอหังการ์มาก นี่เป็นสภาพที่แท้จริงของเขา ภายใต้ท่าทีคุณชายดูดีมีการศึกษานั่น หลีเซ่าเทียนก็ยังไม่สามารถเก็บกักสภาพที่แท้จริงของการอหังการ์ไม่สนกฎหมาย ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมไปได้!
“ย๊ากซ์!”
เฉินเป่ยสีหน้าเย็นชาฉับพลัน มีดหลงหยาในมือสั่นเทาคามือ เหมือนกำลังโกรธจัดเพราะคำพูดหลีเซ่าเทียนเมื่อกี้ เขาเหมือนกับกำลังพยายามหลุดพ้นการควบคุมไปเอาชีวิตหลีเซ่าเทียนให้ได้
ในตอนนี้เอง เฉินเป่ยเก็บรังสีอำมหิตกลับ สูดหายใจเข้าปอดหนึ่งเฮือก
อากาศดูสงบลง การ์ดและยามบ้านหลีจำนวนนับไม่ถ้วนที่พุ่งมาที่เฉินเป่ยต่างหยุดเท้าลงดื้อๆเหมือนกัน พวกเขาพากันหันมองเฉินเป่ย สีหน้าแต่ละคนดูสับสนพิกล..วินาทีนั้นพวกเขากลับรู้สึกได้ถึงความน่ากลัวบางอย่างจากตัวเฉินเป่ย มันมาจากจิตใต้สำนึกพวกเขา น่ากลัวจนแม้แต่จิตวิญญาณยังต้องสั่นเทา!
เฉินเป่ยเงยหน้าขึ้นช้าๆ อากาศเหมือนโดนแช่แข็ง..
เฉินเป่ยยกมือขึ้น ความสั่นเทาของมีดหลงหยาในมือเริ่มทวีความรุนแรงขึ้น เหมือนกำลังตื่นเต้น!
แขนเฉินเป่ยเส้นเลือดปูดโปน เหมือนมังกรเขียวพาดผ่าน จนดูน่ากลัว
กล้ามเนื้อแขนของเฉินเป่ยถูกเกร็งขึ้นทีละนิด ภายใต้หน้ากาก เขาตะคอกเสียงดังขึ้น มีดหลงหยาในมือสะบัดออกไปทันที!
“ปึ้ง!”
มีเสียงดังสนั่นขึ้น ทำให้การ์ดบ้านหลีที่อยู่ใกล้ที่สุดปิดหูด้วยความแสบ เลือดค่อยๆไหลออกมาจากในหู!
และมีดหลงหยาก็หายวับไปจากมือเฉินเป่ย ภายในอากาศมีเพียงแสงดำพาดผ่านเท่านั้น ไม่มีใครเห็นร่างเนื้อของแสงดำเลย!
ความเร็วของมีดหลงหยามันเร็วมากเกินไป เกินกว่าที่ตาคนธรรมดาจะมองเห็นได้!
“เป็นไปได้ยังไง!” การ์ดบ้านหลีทั้งหมดมองงงเป็นไก่ตาแตก ในใจพวกเขากลับเหลือเพียงความหวาดกลัวและตะลึงเท่านั้น!
“พลั่ก!” ท่ามกลางอากาศว่างเปล่า แสงดำที่เร็วปานสายฟ้าแลบ โผล่ขึ้นมาดื้อๆ!
ส่วนหลีเซ่าเทียนที่นั่งอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ ถือไมค์ หัวเราะอย่างสะใจ ตอนนี้เอง แสงดำนั่นก็โผล่มาดื้อๆ!
“พลั่ก!”
มีดหลงหยาโผล่มาทะลุกำแพงเหล็กด้านข้างของหลีเซ่าเทียน! แทงทะลุไปเลย!
หลีเซ่าเทียนหน้าเปลี่ยนสี เครื่องบินเฮลิคอปเตอร์ เริ่มเอนเอียงไปมา!
“เกิดอะไรขึ้น?” หลีเซ่าเทียนถามเสียงสั่น
“คุณชายหลี แย่แล้ว เฮลิคอปเตอร์โดนโจมตี แรงโจมตีนั่นทำให้เครื่องบินไม่ปกติ!” การ์ดบ้านหลีวิ่งออกมาจากห้องควบคุม เอ่ยปากพูดอย่างร้อนรน
“เอ๋อตงเฉิน…” หลีเซ่าเทียนบีบไมค์ในมือแน่น สีหน้าบิดเบี้ยวไม่น่าดู เขาขึ้นมาบนเฮลิคอปเตอร์แล้วแท้ๆ ใกล้จะหนีรอดอยู่แล้ว แต่ยังโดนเอ๋อตงเฉินรั้งไว้ได้อีก!
การกระทำของเฉินเป่ยแทบจะเป็นการตบหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ!
“บอกคนขับ ถ้าเครื่องบินตกล่ะก็ ฉันจะฆ่าล้างโคตรมันเลย!” หลีเซ่าเทียนตะคอกเสียงดัง
“ล้างโคตร..” การ์ดบ้านหลีกระตุก เขารู้สึกได้ถึงความแค้นใจสุดขีดจากตัวหลีเซ่าเทียน!
จากนั้น การ์ดคนนี้ไม่พูดมากความ เขาเดินเข้าห้องควบคุม ไปถ่ายทอดคำพูดหลีเซ่าเทียนทันที
ในที่สุด ครึ่งนาทีต่อมา เครื่องบินที่บินเอนเอียงไปมาก็บังคับไว้ได้ เริ่มบินไปที่ห่างไกลต่อไป!
หลีเซ่าเทียนเห็นเฉินเป่ยเริ่มห่างไกลตัวเองออกไป แอบถอนหายใจเบาๆ ในที่สุดก็สลัดเจ้าตุ๊กแกบ้านี่พ้นซะที
ตอนนี้เอง การ์ดบ้านหลีคนหนึ่งเข้ามาพูดอย่างเคารพว่า “คุณชาย เครื่องบินส่วนตัวของคุณพร้อมแล้วครับ”
“รีบไปที่สนามบินเลย พาร์สปอร์ตฉันทำเรียบร้อยหรือยัง?” หลีเซ่าเทียนถามเสียงเย็น
“เรียบร้อยหมดแล้วครับ คุณท่านเองก็ทราบเรื่องทั้งหมดแล้ว โทรติดต่อกับประธานาธิบดีของประเทศอังกฤษเรียบร้อยแล้ว พอคุณลงเครื่อง ทางประเทศอังกฤษจะให้ทีมโจมตีไห่ซืออารักขาคุณไปที่โรงแรมครับ” การ์ดบ้านหลีพูดอย่างเคารพ เขารู้ดียิ่งกว่าใครถึงอำนาจของหลีเซ่าเทียน ไม่ใช่อะไรที่คนธรรมดาจะคาดคิดถึงได้เลย!
พอหลีเซ่าเทียนปลอดภัยแล้ว หลีหงที่ตอนนี้เดือดจัด และราชาหลงต้องได้รับผลกรรมภายใต้ความโกรธทะลุฟ้านี้แหละ!
ราชาหลงในตอนนี้ก็ได้ใจแค่ตอนนี้เท่านั้นแหละ เขาโจมตีจนบ้านหลีทำอะไรไม่ถูก รอคนใหญ่คนโตบ้านหลีลืมตาเต็มตา ก็จะเป็นวันตายของเอ๋อตงเฉิน!
“ดี” หลีเซ่าเทียนสีหน้าเริ่มดีขึ้น เขามองไปด้านหลังด้วยสีหน้าเย็นชา กำหมัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ!
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาย่ำแย่ขนาดนี้! หลังจากผ่านการเลี้ยงดูมาอย่างดีของหลีหง หลีเซ่าเทียนจะทนรับไหวได้ยังไงว่า ตัวเองโดนเอ๋อตงเฉินบีบจนเป็นหมาจนตรอกขนาดนี้!
เขายิ่งไม่คิดถึงว่า เฉินเป่ยจะบ้าขนาดนี้ กล้าไล่ฆ่าเขาในถิ่นของเขา นี่มันเหนือความคาดหมายของทุกคนจริงๆ การตามจับของตำรวจดูเขาไม่เห็นในสายตาเลย!
หลีเซ่าเทียนแพ้อีกแล้ว..แพ้จนน่าอนาถเป็นหมาจนตรอกเลยทีเดียว! ดูท่าทางภายนอกหลีเซ่าเทียนดูเหมือนยังควบคุมตัวเองได้ แต่ที่จริงแล้วในใจเขาคลั่งจนแทบบ้าแล้ว! นี่มันหยามกันสุดๆ ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปในหมู่ตระกูลสูงของเยี่ยนจิง ต่อไปเขาคงหมดสิทธิ์กลับเยี่ยนจิงอีกแน่ เขาจะกลายเป็นตัวตลกให้ทุกตระกูลเมาท์กันหลังอาหาร!
…..
หลังจากเห็นเฮลิคอปเตอร์บินจากไปไกลแล้ว บนภาคพื้นดิน การ์ดบ้านหลีและยามต่างๆพากันถอนหายใจอย่างโล่งอก
ส่วนเฉินเป่ยเงยหน้าขึ้น มองเฮลิคอปเตอร์ที่บินจากไปไกล ทันใดนั้นเขายิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย
“หนีรอดหรอ?” เฉินเป่ยมองตามเฮลิคอปเตอร์ที่บินไปไกลเรื่อยๆจนกลายเป็นจุดดำ เหมือนกำลังพึมพำกับตัวเอง
“ฉันไม่ให้แกไป ครั้งนี้แกจะไปได้หรอ?” ภายใต้หน้ากาก เฉินเป่ยทำสีหน้าประชด
“ราชาหลง แกโดนล้อมไว้หมดแล้ว รีบยอมให้จับกุมซะดีๆ!”
เสียงตำรวจพูดผ่านวอเสียดแทงเข้ามาในหู รถตำรวจแต่ละคันพากันล้อมเข้ามา! ตำรวจเยี่ยนจิงในมือถือเครื่องกระจายเสียง พูดกับเฉินเป่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียด!
ในสายตาพวกเขา ต่อให้ราชาหลงโดนล้อมอยู่ ก็ยังคงไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ลำบาก!
เพราะเขาเป็นเป้าหมายของการตามจับนี่! เป็นบุคคลที่ทำให้ทั้งหัวเซี่ยไล่ตามจับมาหลายปี แต่ยังปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน และยังกลายเป็นตัวแทนความน่ากลัวในหัวเซี่ยไปเลย!
