บทที่ 556 สังหารจนหมดทีม
เสียงคำรามดังขึ้นท่ามกลางความเงียบยามค่ำคืน
แสงดำระเบิดออกมา เหมือนกับเสียงคำรามของมังกรจริงๆ เฉินเป่ยเดินเข้ามาท่ามกลางเสียงคำราม ทุกก้าวของเขาทำให้พื้นดินแตกและเป็นรอยเท้ายุบลงไป
การจู่โจมจากทุกทิศค่อยๆ หายไป มันไม่สามารถเข้าใกล้ตัวของเขาได้แม้แต่นิ้วเดียว
มีดสีดำในมือมีเสียงดังคำรามออกมา มันสว่างวาบท่ามกลางความมืดราวกับมังกรเต้นระบำ
เทย์เลอร์สีหน้าซีดเผือด ราวกับเขากำลังเห็นร่างที่แทบจะไม่สามารถเป็นไปได้ เขาคุ้นเคยและหวาดกลัว
“สวบบบ” แสงดำพุ่งเข้ามาทางเทย์เลอร์พร้อมกับเสียงคำราม ราวกับมังกรจริงๆ กำลังจู่โจมเข้ามา บรรยากาศโดยรอบเต็มไปด้วยความตึงเครียด
สีหน้าของเทย์เลอร์เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เขารีบยกมีดขึ้นมากันไว้ตรงหน้าอก
“ฉิ้งงง” มีดสีดำแทงเข้ามาบนมีด เสียงโลหะกระทบกันดังกึกก้องขึ้นมา
เทย์เลอร์กระเด็นออกไปเพราะอานุภาพที่น่ากลัวของมีดเล่มนั้น
“พลั่ก” เทย์เลอร์กระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรง กำแพงไม่สามารถต้านทานอานุภาพที่รุนแรงได้ มันพังทลายลงมาอย่างรวดเร็ว
เทย์เลอร์นอนกองอยู่ในซากปรักหักพัง เลือดสดทะลักออกมาจากปากของเขาไม่หยุด
มีดสีดำเล่มนั้นปักอยู่บนพื้นข้างตัวเขา ความเย็นยะเยือกอันน่ากลัวแผ่ซ่านออกมาจากมีดเล่มนั้น
เทย์เลอร์หันไปมองอย่างหวาดกลัว ครั้งนี้เขามองเห็นมีดสีดำนั่นอย่างชัดเจน
เทย์เลอร์ตัวสั่นเทิ้ม เขาเบิกตาโพลงด้วยความหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“ละ..หลงหยา!” เสียงของเทย์เลอร์สั่นระรัว เขามีท่าทางหวาดกลัวอย่างแทบไม่อยากจะเชื่อ ในที่สุดเขาก็จำมีดเล่มนี้ได้ มีดเล่มนี้เป็นมีดที่น่ากลัวในสงครามต่างแดน ชื่อของมันคือหลงหยา!
เฉินเป่ยเดินเข้ามาท่ามกลางความมืด ทุกก้าวของเขาเต็มไปด้วยแรงอาฆาตอันน่ากลัว
เทย์เลอร์เบิกตาโพลง เขาเอาแต่จ้องร่างที่คุ้นเคยอันน่ากลัวที่กำลังเดินเข้ามา ร่างนั้นค่อยๆ ขยับเข้ามา
ราวกับมันแฝงไปด้วยแรงอาฆาตในความมืด ร่างนี้ซ้อนทับกับชายที่น่ากลัวในหัวของเทย์เลอร์ สุดท้ายมันก็ทาบเข้าหากัน
เทย์เลอร์ตัวสั่นเทิ้ม เขาไม่สนใจเลือดที่กำลังทะลักออกมาจากปาก และลุกขึ้นมาอย่างสั่นระรัว “ตุ้บ” เขาคุกเข่าลงบนพื้นจนกระดูกเข่าแทบแตก
“ท่านราชาหลง ไว้ชีวิตด้วย!” น้ำเสียงของเทย์เลอร์สั่นระรัว มันคือความหวาดกลัวที่ออกมาจากจิตใจ
เมื่อได้ยินหัวหน้าตะโกนชื่อนี้ออกมา ทหารรับจ้างต่างชาติที่นอนบาดเจ็บต่างมองหน้ากัน พวกเขามีสีหน้าที่ตกใจจนแทบไม่อยากจะเชื่อ
ราชาหลง? ราชาทหารรับจ้างหลงหุน?
สีหน้าของทหารรับจ้างซีดเผือดราวกับคนตาย
“ตุ้บๆๆๆ” เสียงคุกเข่านับไม่ถ้วนดังขึ้นท่ามกลางความมืด ทหารรับจ้างต่างชาติต่างพากันคุกเข่าและร่างใหญ่ยักษ์สั่นไปทั้งตัว
ข้างในคฤหาสน์ รปภ.พวกนั้นตกใจจนอึ้งไป พวกเขามองภาพนั้นด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ ทหารรับจ้างพวกนั้นคุกเข่าลงบนพื้น! นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
เฉินเป่ยก้าวเข้ามาช้าๆ เหมือนกับการมาถึงของเทพสังหาร
เหล่าทหารรับจ้างตัวสั่นไม่หยุด มันเป็นความหวาดกลัวที่เกิดขึ้นภายในใจ เขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่าเป้าหมายที่จะสังหารคือราชาหลง เทพที่น่าหวาดกลัวในต่างแดน
“เทย์เลอร์…ทหารรับจ้างแบล็กฮอว์ก” เฉินเป่ยเอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบ แต่มันกลับแฝงไปด้วยความเย็นยะเยือก
เทย์เลอร์ตัวสั่นสะท้าน เขากระโจนลงบนพื้นอย่างหวาดกลัวจนพูดอะไรไม่ออก
“ครั้งก่อนที่ฉันสั่งสอนราชาของกองทัพพวกแกมันยังไม่มากพอใช่ไหม ถึงส่งแกมาหาความตาย!” เสียงของเฉินเป่ยราวกับดังมาจากนรก บรรยากาศโดยรอบเย็นยะเยือก
ตัวของเทย์เลอร์สั่นเทิ้ม เขาตกใจจนหน้าซีดเผือด เขาเห็นเพียงแก้มข้างซ้ายของเขา หูซ้ายถูกเชือดออกไป
“ท่านราชาหลงยกโทษให้ผมด้วยเถอะ!” เทย์เลอร์กระโจนไปบนพื้นและเอาหัวโขกพื้นอย่างรุนแรงจนเลือดออก เลือดสดไหลทะลักออกมา แต่เขาก็ไม่มีท่าทีที่จะหยุดทำ บนพื้นเต็มไปด้วยเลือด
ภายในคฤหาสน์ รปภ.พวกนั้นสีหน้าตกตะลึงและยื่นแข็งเป็นหิน ราชาหลง? พวกเขาได้ยินชื่อนี้อีกแล้ว ราชาหลงหมายถึงอะไรกันแน่ หรือว่าจะเป็นสัญลักษณ์ของใครบางคน?
เฉินเป่ยมองเทย์เลอร์ด้วยแววตาเย็นชา จากนั้นก็ตวาดออกมาว่า “จะให้ทหารรับจ้างอย่างแกมาบุกรุกหัวเซี่ยได้ยังไง!”
ราวกับเสียงตวาดแฝงไปด้วยอำนาจอันน่ากลัว เทย์เลอร์ชะงักและสั่นไปทั้งตัว
ส่วนทหารรับจ้างต่างชาติที่คุกเข่าอยู่บนพื้นก็ยิ่งตัวสั่นงันงกเข้าไปใหญ่ วินาทีนี้ทุกคนรับรู้ได้ถึงความตาย!
เพราะพวกเขากล้าสังหารราชาหลง ทหารรับจ้างแบล็กฮอว์กคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเป้าหมายที่พวกเขาจะสังหารคือราชาหลง! คนที่เป็นดั่งฝันร้ายในต่างแดน
เทย์เลอร์ปิดบังพวกเขาทั้งหมด เดิมทีพวกเขาคิดว่าแค่จะต้องสังหารคนมีฝีมือที่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่ตอนนี้พวกเขาเพิ่งรู้ว่าคนที่ต้องสังหารคือราชาหลง!
เทย์เลอร์คุกเข่าอยู่บนพื้น ตัวเขาเต็มไปด้วยเลือด เขาแทบจะตบหน้าตัวเองให้แรงๆ พวกเขาจะฆ่าราชาหลงผู้แข็งแกร่งงั้นเหรอนี่มันเป็นการหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ!
เฉินเป่ยลงมืออย่างรวดเร็ว เขาก้าวเข้าไปดึงมีดหลงหยาที่ปักอยู่บนพื้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ตวัดมันเบาๆ จู่ๆ ก็มีแสงดำสว่างวาบขึ้นมา
“ฉับ!” หูขวาของเทย์เลอร์ถูกตัด เลือดสีแดงไหลทะลักออกมา
เทย์เลอร์อดกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ สีหน้าของเขาน่ากลัวมาก เขาคุกเข่าเอาหัวโขกกับพื้น
“ท่านราชาหลง ผมจะชดใช้ให้” หน้าผากของเทย์เลอร์มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด เสียงของเขาสั่นระรัว “ก่อนหน้านี้ผมไม่รู้มาก่อน คุณให้อภัยผมด้วยเถอะ”
“ให้อภัย?” สีหน้าของเฉินเป่ยราบเรียบ แต่กลับแฝงไปด้วยความเย็นยะเยือก “หัวเซี่ยคือที่ที่แกจะเหิมเกริมได้อย่างนั้นเหรอ ที่นี่คือถิ่นของผู้หญิงของฉัน เป็นที่ที่แกจะบุกรุกเข้ามาได้ตามอำเภอใจอย่างนั้นเหรอ”
“สวบ!” แสงดำพาดผ่านขึ้นมาอีกครั้ง
แขนขวาของเทย์เลอร์ถูกตัดจนขาด เลือดสีแดงไหลทะลักออกมา
เทย์เลอร์กัดฟันแน่น ความเจ็บแล่นเข้ามา สีหน้าของเขาซีดเผือด แต่เขาก็ยังเอาหัวโขกพื้นไม่หยุด ชายหนุ่มกระโจนเข้าไปข้างหน้าเฉินเป่ยและเอาหัวโขกพื้นอย่างรุนแรง
“ผมผิดไปแล้วท่านราชาหลง ไว้ชีวิตผมด้วย!” เทย์เลอร์เอาแต่คุกเข่าอยู่อย่างนั้น เลือดไหลทะลักออกมาไม่หยุด ภายในพริบตาพื้นก็เจิ่งนองไปด้วยเลือด
“ท่านราชาหลง ผมไม่ได้คิดที่จะทำให้พวกเขาตาย ผมแค่สั่งให้ลูกน้องจู่โจมตรงอกด้านขวาของพวกเขา ผมไม่เคยคิดที่จะมาฆ่าคนที่หัวเซี่ย” เทย์เลอร์ตัวสั่นเทิ้ม เขาหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
เมื่อครู่เทย์เลอร์ไม่ได้อยากฆ่าให้ตาย เขาแค่สั่งให้ลูกน้องจู่โจมตรงอกด้านขวาของรปภ.พวกนั้น กระสุนทะลุเข้าไปในอกด้านขวาของพวกรปภ. ไม่ได้ถึงแก่ความตายแต่แค่สลบไป
เฉินเป่ยจ้องเขาเขม็ง “แกคิดว่านี่จะชดใช้ความผิดที่แกก่อเอาไว้ได้เหรอ” น้ำเสียงของเขาเย็นชาราวกับนรก
เทย์เลอร์ตัวสั่นเทิ้ม วินาทีนั้นเขาตัดสินใจยกแขนซ้ายของตัวเองขึ้นมา จากนั้นก็กระแทกลงไปบนพื้นอย่างแรง
เสียงดังกึกก้องดังขึ้น แขนซ้ายทั้งแขนของเทย์เลอร์
“กรอบ!” เสียงดังขึ้นมาอย่างกึกก้อง แขนซ้ายของเทย์เลอร์ขาดออก นี่มันคือการหักกระดูกจนละเอียด และมันจะไม่มีวันประสานกันได้อีก!
เหล่าทหารรับจ้างต่างชาติที่คุกเข่าอยู่บนพื้นตัดสินใจอย่างเด็ดขาด พวกเขาต่างพากันยกแขนขึ้นมา จากนั้นก็กระแทกแขนลงบนพื้นอย่างรุนแรง
เสียงกระดูกแตกนับไม่ถ้วนดังขึ้นท่ามกลางความมืด ทหารรับจ้างแบล็กฮอว์กสูญเสียแขนทั้งสองข้างของตัวเอง ภาพเหตุการณ์มันน่ากลัวเป็นอย่างมาก
ภายในคฤหาสน์ เหล่ารปภ.ตกตะลึงจนพากันอึ้งไป ภาพตรงหน้ามันน่ากลัวจนแทบไม่อยากจะเชื่อ
แววตาของเฉินเป่ยเย็นชา เขากวาดตามองนิ่งๆ จู่ๆ แสงดำในมือก็สว่างวาบ
เสียงอันน่ากลัวดังขึ้น
ทหารรับจ้างต่างชาติร้องโอดครวญออกมา ที่ที่แสงดำพุ่งเข้าไปคือตาข้างซ้ายของทุกคน
แขนทั้งสองข้างของเทย์เลอร์ขาดออก ตาซ้ายไร้การมองเห็น เลือดไหลออกมาจากเบ้าตาไม่หยุด สีหน้าของเขาซีดเผือดเป็นอย่างมาก เขาเสียเลือดมากจนอาการโคม่า ความเจ็บแล่นเข้ามาไม่หยุด เขาฝืนความเจ็บไว้!
