บทที่ 575 จุดเย็นเยือก
สีหน้าหลีชิงเยียนชะงักค้าง เธอตะลึงจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้ว่าฝีมือซูเหลยร้ายกาจขนาดนี้!…นี่เป็นการต่อสู้อันน่ากลัวที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนเลย! เธอเคยเห็นนักฆ่าและการ์ดมากมาย..แต่ไม่เคยเห็นการต่อสู้แบบฆ่ากันดุเดือดแบบนี้มาก่อน!…มันดูเวอร์กว่าเอฟเฟกส์ในภาพยนตร์ซะอีก! พลังอันน่ากลัวนั่น..ทำพื้นเป็นหลุมได้? !
ฝุ่นค่อยๆซาลง..หยูนหลิงเซียวค่อยๆลุกขึ้นมาจากหลุม สภาพเขาในตอนนี้ดูไม่จืดเลย เนื้อตัวเต็มไปด้วยฝุ่นผง แต่แววตาคมของเขากลับยิ่งดูน่ากลัว! แววอยากเอาชนะล้นเปี่ยม!
“เอาอีก!” หยูนหลิงเซียวตะคอกเสียงดัง น้ำเสียงพุ่งทะลุฟ้า! ร่างเขาพุ่งเข้ามา หมัดหนึ่งถูกส่งมา แทรกผ่านอากาศอย่างรุนแรง!
ตอนนี้เอง คนที่ย่ำแย่ที่สุดกลับไม่ใช่หยูนหลิงเซียว ดูซูเหลยจะหนักกว่า ร่างอรชรเต็มไปด้วยฝุ่น แถมยังมีเลือดไหลออกจากมุมปาก เห็นได้ชัดว่าบาดเจ็บภายใน
“ถ้าการโจมตีแค่นี้เธอก็ได้รับบาดเจ็บภายใน เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คู่ควรจะมาขวางหน้าฉัน” หยูนหลิงเซียวเปิดปากพูดเสียงเย็นชา น้ำเสียงเย็นเยือกและไม่แยแส
“เอาอีก!” ซูเหลยกัดฟันพูด ขายาวพุ่งมาอีกครั้ง ไม่ยอมเสียเวลาเลยสักนิด!
“ปึ้ง!”
ขายาวของซูเหลยปะทะกับหมัดของหยูนหลิงเซียวเข้าอย่างจัง แรงปะทะสะท้านฟ้า!
ทุกการโจมตีของทั้งคู่มันน่ากลัวมาก ทำเอาอากาศบิดเบี้ยวไปเลย ก่อให้เห็นคลื่นกระจายไปในระดับที่มองเห็นด้วยตาเปล่า!
ในสนามบิน ร่างซูเหลยกับหยูนหลิงเซียวสะบัดวาบ ปะทะกันไม่หยุดในอากาศ! พลังอันน่ากลัวปะทะกัน อากาศยังสั่นสะท้านอย่างรุนแรง!
หลีชิงเยียนรู้สึกสมองเริ่มตามไม่ทันเมื่อมองร่างไวปานสายฟ้าของซูเหลย! ซูเหลยเก่งขนาดนี้เลย..สามารถต้านทานผู้ชายคนนี้ได้ แถมไม่เสียเปรียบเลยสักนิด! สามารถสู้ไหว!
เฉินเป่ยเองก็คิดไม่ถึงว่า ซูเหลยจะเก่งขนาดนี้ มันเหนือความคาดหมายของเขามาก!
ถึงหลังจากหลีชิงเยียนเห็นฝีมือซูเหลยแล้ว จะพอวางใจลงไปได้หน่อย แต่สายตาคู่งามของเธอยังจับจ้องมองซูเหลยไม่วางตา เธอกัดริมฝีปากล่างเพราะความเป็นห่วงซูเหลย เกิดพลั้งพลาดอะไร เป็นไปได้ว่าจะบาดเจ็บได้
“ไม่เป็นไรหรอก ซูเหลยมาจากทีมพิเศษ เธอเคยเผชิญหน้าพวกคนร้ายมามากมาย ศัตรูของเธอล้วนแต่เป็นพวกพ่อค้ายา คนเลวที่เป็นที่หวาดกลัวในต่างประเทศ ดังนั้นไม่มีปัญหากับแค่นักฆ่าคนหนึ่งหรอก” ทันใดนั้น ก็มีเสียงทุ้มเรียบหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังหลีชิงเยียน และลอยเข้าหูเธอ
หลีชิงเยียนหันควับ เห็นเฉินเป่ยที่ไม่รู้มาอยู่ด้านหลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ เขายืนมองซูเหลยด้วยสายตาเรียบเฉย เหมือนไม่กังวลเลยสักนิดว่าซูเหลยจะเป็นอะไรไปหรือเปล่า
ถึงหลีชิงเยียนได้ยินคำพูดเฉินเป่ยแล้วจะสบายใจมากขึ้นไม่น้อย แต่เธอยังคงแค่นเสียงหึ “ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง ก็พูดได้สิ ผู้ชายอกสามศอกอย่างนายน่ะ ให้ผู้หญิงคนหนึ่งออกไปสู้กับคนอื่น ตัวเองมายืนดูอยู่นี่ ยังไม่อายอีก”
เฉินเป่ยตะลึงที่ได้ยินหลีชิงเยียนประชดตนอย่างนั้น เขายิ้มขำเล็กน้อย ก่อนหันไปดูซูเหลยต่อ แววตาที่มองไปไกลมีแววครุ่นคิดบางอย่างที่อ่านไม่ออก
เขาให้ซูเหลยลงมือ มีความคิดของเขา อยู่ดีๆจะให้ซูเหลยไปสู้ทำไมล่ะ
ที่สำคัญที่สุดคือ เขาอยากทดสอบว่า ฝีมือของซูเหลยไปถึงระดับไหนกันแน่
ซูเหลยกินยาไปมากมาย ฝีมือพุ่งขึ้นรวดเร็ว ดูท่าเธอเองก็เดาไม่ออกว่าเธอในตอนนี้เก่งแค่ไหน
ตามการวิเคราะห์ของเฉินเป่ย ยาพวกนี้อย่างน้อยน่าจะช่วยให้ซูเหลยไม่แพ้ได้
นักฆ่าคนหนึ่งจะเก่งขนาดไหนกัน?
เฉินเป่ยมองไปทางหยูนหลิงเซียว แล้วอดหรี่ตามองไม่ได้
หยูนหลิงเซียวคนนี้ดูแปลกมากเลย
ใช้หยูนหลิงเซียวมาทดสอบซูเหลย เหมาะสมแล้วล่ะ
ถ้าเป็นซูเหลยเมื่อก่อน น่ากลัวแค่หมัดเดียวของหยูนหลิงเซียวก็คงทำเธอลุกไม่ขึ้นแล้ว
ตอนนี้กลับสามารถต่อสู้สูสีกับหยูนหลิงเซียวได้ บ่งบอกชัดว่าฝีมือหล่อนและศักยภาพในด้านอื่นๆมีการเปลี่ยนแปลงแบบสะเทือนฟ้าสะท้านดิน
และในตอนนี้เอง…ซูเหลยกำลังต่อสู้เอาเป็นเอาตายกับหยูนหลิงเซียว สู้กันอย่างอุตลุด! แรงปะทะราวลมฟ้าพายุโหมกระหน่ำ!
ซูเหลยกับหยูนหลิงเซียวทั้งคู่ปะทะกันไม่หยุด รังสีอำมหิตสาดใส่กันไม่ยั้ง! การต่อสู้ของทั้งคู่ไม่เพียงไม่หยุดพัก แถมยังยิ่งสู้ยิ่งแรง!
นี่เป็นการต่อสู้แบบที่ไม่เคยมีมาก่อนเลย! เป็นการต่อสู้ที่น่ากลัวถึงระดับสูงสุด! หยูนหลิงเซียว…ปะทะซูเหลย!
พื้นในสนามบินแตกกระจายหมดแล้ว…ทุกย่างก้าวประทับลึกลงพื้น..ความรุนแรง..พื้นแตกกระจาย..ร่างทั้งคู่ปะทะกันรุนแรงขึ้นทุกที!
หยูนหลิงเซียวชกหมัดหนึ่งออกไป เขาใส่พลังทำลายลงไปด้วย!
ในเวลาเดียวกันซูเหลยก็ใช้ขายาวโจมตีอย่างรุนแรงไปเหมือนกัน!
“พลั่กพลั่ก–!” แรงปะทะรุนแรงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง!
ซูเหลยผวาถอยหลังไปอย่างแรง พื้นใต้ฝ่าเท้าเธอแหลกแตกออก..ฝุ่นคลุ้งกระจาย!
ส่วนตัวหยูนหลิงเซียวลอยกระเด็นไปไกลเลย ราวกับว่าวที่เชือกขาด ร่างเขาลอยไปกระแทกลงพื้นห่างไกลออกไปสิบกว่าเมตร!
หยูนหลิงเซียวกระแทกดังพลั่ก เขากระอักเลือดคำโตออกมา!
บรรยากาศ…เงียบสนิทราวกับตายกันหมดแล้ว! !
หน้าทางเข้าเครื่องบิน หลีชิงเยียนยืนตัวแข็งเป็นหินอยู่! เธอยืนมองการต่อสู้อันน่ากลัวราวดูหนังใหญ่อยู่อย่างอึ้งๆ! !
…ห้องกล้องวงจรปิดของสนามบิน
ยามแต่ละคนจ้องภาพกล้องวงจรปิดเขม็ง ในใจพวกเขาแต่ละคนราวกับมีคลื่นถาโถมเข้ามา!
ในห้องควบคุม ยามแต่ละคนเกาะกลุ่มอยู่ด้วยกัน และจ้องเขม็งภาพในกล้องวงจรปิดอันหนึ่ง บรรยากาศในห้องเงียบจนสามารถได้ยินเสียงหอบหายใจของกันและกันเลยทีเดียว…
พวกเขาเห็นอะไรเข้าเนี่ย? นี่มันเป็นภาพเหตุการณ์จริงที่ยิ่งกว่าหนังฮอลลีวู้ดซะอีก!
ผู้หญิงคนหนึ่งสู้กับผู้ชายคนหนึ่ง กลับทำพื้นสนามบินแตกกระจาย พลังทำลายล้างน่ากลัวแบบนี้เหมือนทั้งคู่เป็นสัตว์ประหลาดน่ากลัว มันช่างเหลือเชื่อจริงๆ!
“เร็ว รีบไปเรียกหัวหน้าทีมมา!” ยามคนหนึ่งเห็นภาพในกล้องวงจรปิด เขาพยายามจะลุกขึ้นมาโทรศัพท์ แต่เขากลับพบว่าสองขาของตัวเองไม่ฟังคำสั่งเลย
“หัวหน้าทีมโดนรถคันนั้นชนตายแล้ว!” ยามอีกคนบอก ทันใดนั้นความเงียบเข้าครอบคลุมห้องควบคุมทันที
“แจ้งความ แจ้งความ!” ผ่านไปสักพัก ถึงมียามคนหนึ่งฉุกคิดขึ้นมาได้ และพยายามควานหาโทรศัพท์พลางพึมพำ
คล้ายกับว่า ขอเพียงโทรแจ้งความได้ จะทำให้พวกเขารู้สึกปลอดภัยสักหน่อย
ในตอนนี้ หลีชิงเยียนที่ยืนหน้าเครื่องบิน สายตาเธอจ้องเขม็ง ริมฝีปากสั่นเล็กน้อย…พลังทำลายน่ากลัวนี่…มันสะท้านฟ้าจริงๆ! นี่เป็นศึกสะท้านฟ้าจริงๆ! ไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลย!
หลีชิงเยียนสีหน้าแข็งค้าง…หัวใจเต้นรัว วินาทีนี้…หัวใจเธอเหมือนจะเต้นออกนอกอก! ฉากนี้…มันน่าตกใจมากจริงๆ!
“หยูนหลิงเซียว!” ซูเหลยมองหยูนหลิงเซียวอย่างเย็นชา สายตาเย็นเยียบ
ร่างหยูนหลิงเซียวเต็มไปด้วยฝุ่น แม้แต่ใบหน้าหล่อเหลายังเต็มไปด้วยฝุ่น…หัวหน้าแก๊งเทพมาร…ตอนนี้สภาพดูไม่จืดเลย!
เขาไออย่างเอาเป็นเอาตาย และกระอักเลือดคำโต มีแต่แบบนี้ถึงจะลดความเจ็บปวดของร่างกายให้เหลือน้อยที่สุด! นี่เป็นครั้งหนึ่งที่เขาบาดเจ็บหนักที่สุด…ตั้งแต่เกิดมา! เขาได้รับบาดเจ็บแล้ว แถมยังได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้!
ตอนนี้ที่ยืนอยู่บนระเบียง ถึงสีหน้าจะเรียบเฉย แต่ความเจ็บปวดในอกกลับค่อยๆส่งมา! แรงที่ขาซูเหลยใช้ไปเมื่อกี้ ต่อให้เป็นเขา..ก็ไม่สามารถรับเท่านั้นได้ตรงๆ!
ในที่สุด มุมปากของซูเหลยเริ่มมีเลือดไหลออกมาเหมือนกัน
การต่อสู้รุนแรงเมื่อกี้ เธอเองก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน..
ซูเหลยเช็ดเลือดที่มุมปากช้าๆ และยิ้มบางออกมา “หยูนหลิงเซียว แก…มีฝีมือแค่นี้หรอ?”
หยูนหลิงเซียวสีหน้าเย็นชา “อย่ามาพูดจาพร่ำเพรื่อ! ยังไม่รู้แพ้ชนะซักหน่อย! เอาอีก!”
ระหว่างที่พูด หยูนหลิงเซียวก็ย่างเท้าเข้ามาอีกครั้ง น้ำหนักในแต่ละฝีก้าวหนักหนาเอามากๆ! แต่เขาพึ่งก้าวออกไปได้สองก้าว…ร่างกายกลับกระตุกแรง และทรุดลงแบบที่แทบจะเรียกว่าล้มเอาดื้อๆ!
“อย่าฝืนอีกเลย แกแพ้แล้ว” เสียงเฉินเป่ยราบเรียบมาก
สีหน้าหยูนหลิงเซียวดูแย่มาก! เขาพยายามลุกขึ้น อยากจะก้าวเท้าไปอีก..แต่ความเจ็บปวดค่อยๆแล่นไปทั่วร่าง…มือเท้าของเขา..จุดสำคัญ…กล้ามเนื้อทั้งตัวเกร็งกระตุกด้วยความเจ็บปวด! นี่เป็นผลลัพธ์ที่เขาไม่อยากยอมรับมันเลย! เขา—แพ้แล้ว!
นักฆ่าระดับท็อปคนนี้…แพ้ที่เยี่ยนจิง!
เขาแพ้อย่างราบคาบในถิ่นของตัวเอง!
หยูนหลิงเซียวพยายามควบคุมความเจ็บปวดทั่วร่าง เขาเงยหน้าเย็นชาขึ้นสบตาซูเหลย “คนที่ฉันจะฆ่า เธอห้ามไม่ได้หรอก!” วันนี้…เขาแพ้แล้ว..แต่! เขายังต้องฆ่าต่อ! ไม่เพื่ออะไร เพื่อลูกน้องมือเยี่ยมที่เขาสูญเสียไป ยังมี…นี่เป็นภารกิจของเขา! ภารกิจที่ต้องทำให้ได้!
หยูนหลิงเซียวยกมือขึ้นดื้อๆ อาวุธเย็นเยียบสีดำอันหนึ่งโผล่มาในมือเขา! ปากช่องสีดำเพ่งเล็งไปที่ซูเหลย เล็งไกไปที่เธอเลย!
วินาทีนี้ คิ้วของเฉินเป่ยขมวดขึ้น! เขามองอยู่ไกลๆ สายตาเริ่มครุ่นคิดไม่หยุด..ปืนรุ่น 92ที่หัวเซี่ยคิดค้นขึ้น!
อาวุธที่หยูนหลิงเซียวถืออยู่ในมือ นั่นคือปืนรุ่น 92ที่หัวเซี่ยคิดค้นขึ้น! ด้านบนยังมีรหัสที่ใช้กันทางทหาร! มันเป็นอาวุธที่ใช้ในสงครามเท่านั้น!
อาวุธชนิดนี้ใช้ในการสงคราม มีแต่ทหารรักษาดินแดนเท่านั้นถึงจะใช้ได้…ไม่มีทางหลุดมาเจอที่อื่นได้..
หยูนหลิงเซียวมีได้ยังไง?
วินาทีนั้นเอง เฉินเป่ยฉุกคิดเรื่องมากมายขึ้นมาในหัว ปืนรุ่น 92ในมือหยูนหลิงเซียว ทำให้เขาตะลึงไม่น้อยเลย
ปืนรุ่น 92ที่เคยผ่านการปรับปรุงมาก่อนเหมือนจะอธิบายเรื่องทุกอย่างแล้ว..แต่หยูนหลิงเซียวไม่มีทางเป็นทหารแน่ เขามีมันได้ยังไง?!
ทันใดนั้น เฉินเป่ยใจกระตุกวูบ มีเงาร่างอันตรายหนึ่งโผล่ขึ้นมาในความคิด…
จิง…นอกจากเขาแล้ว ไม่มีใครเอาปืนรุ่น 92ให้นักฆ่าคนหนึ่งแน่!
วินาทีที่เขาเอาอาวุธเพ่งเล็งไปที่ซูเหลย บรรยากาศรอบด้านสงบลงทันที! หลีชิงเยียนอึ้งทันที! เธอจ้องมองอาวุธในมือหยูนหลิงเซียวอย่างตะลึง!
ถึงใบหน้าเฉินเป่ยจะดูราบเรียบสงบ แต่กล้ามเนื้อทั่วทั้งร่างของเขากำลังแข็งเกร็ง ราวกับสัตว์ป่า! เพราะคนที่เขาเผชิญคือหยูนหลิงเซียว!
หยูนหลิงเซียวที่ถืออาวุธอยู่! ! ไม่มีใครจะเข้าใจความน่ากลัวของอาวุธที่นักฆ่าถืออยู่ยิ่งไปกว่าเฉินเป่ยแล้ว! คนที่สามารถผ่านความเป็นความตายมากมายหลายครั้ง…ไม่ธรรมดาแน่! มันไม่ใช่อะไรที่นักฆ่าสมัครเล่นจะมาเปรียบเทียบได้เลย!
เฉินเป่ยสามารถหลบลูกกระสุนของบรรดานักฆ่ามากมายอย่างง่ายดาย แต่ไม่แน่ใจเลยว่าจะสามารถหลบลูกกระสุนอาวุธในมือหยูนหลิงเซียวไปได้! เพราะเขาไม่รู้เลยว่าปืนของหยูนหลิงเซียวเร็วแค่ไหน!
ประกายคมปลาบในมือขวาของเฉินเป่ยปรากฏขึ้นมารำไร..
