บทที่ 578 ตระกูลใหญ่
พอเห็นฉากนี้ สีหน้าหลีชิงเยียนเย็นเยียบราวน้ำค้างแข็ง
“คุณริชาร์ด คุณหมายความว่ายังไงเนี่ย? !”
ริชาร์ดหัวเราะ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขาพยายามระงับอารมณ์ตัวเอง พึมพำออกมาว่า “ฉันควรจะสุภาพบุรุษสักหน่อย สุภาพให้มาก…”
พอเห็นริชาร์ดพึมพำแปลกๆออกมา สีหน้าเลขาเริ่มซีดขาว ออกแนวตกใจ เธอโดนผู้ชายต่างชาติแปลกๆคนนี้ทำให้ตกใจเข้าแล้ว! วิธีพูดของริชาร์ดมันดูแปลกพิกล เหมือนคนบ้า
และในเวลานี้ ห้องทำงานข้างๆ
เฉินเป่ยนั่งหลับกรนอุตุอยู่บนเก้าอี้ห้องทำงาน…เมื่อวานเหนื่อยไปมากเพราะการต่อสู้กับหยูนหลิงเซียว แถมยังได้รับบาดเจ็บภายใน วันนี้เขาต้องการการพักผ่อน รักษาบาดแผลภายใน
แต่ทันใดนั้น…เขาที่กำลังหลับอุตุจู่ๆได้ยินเสียงพื้นแตกแว่วมา…เขาลืมตาขึ้นทันที!
เสียงนั้นเบามาก แต่ชัดเจนมาก! ดังมาจากห้องทำงานกรรมการผู้จัดการข้างๆ
เฉินเป่ยเดินออกจากห้องทำงานอีกครั้ง กำลังจะเดินเข้าไปในห้องทำงานกรรมการผู้จัดการ ก็โดนขวางเอาไว้
“พวกนายเป็นใคร?” เฉินเป่ยมองคนต่างชาติกลุ่มนี้อย่างมีเลศนัย
สายตาคนต่างชาติพวกนี้เย็นชามาก จ้องมองเฉินเป่ยเขม็ง แถมสายตายังแฝงแววเย่อหยิ่ง พูดด้วยภาษาอังกฤษว่า “พวกเราเป็นคนที่แกแตะไม่ได้! ไม่อยากตายรีบหนีไปซะ!”
พอได้ยินคำพูดนี้ เฉินเป่ยหัวเราะออกมาทันที “ไม่กล้าแตะ..ดีนี่ ไม่กล้าแตะ…ไม่กล้าแตะงั้นต่อยคงได้ใช่ไหม? !” เฉินเป่ยพูดจบก็สะบัดมือตบหน้าคนต่างชาติคนนั้นเข้าไปทันที!
“เพี๊ยะ!” คนต่างชาติคนนั้นหมุนรอบตัวเองอยู่กับที่ และล้มลงกับพื้นอย่างแรง เลือดไหลออกจากปาก!
ซี๊ด! พวกคนต่างชาติหน้าถอดสี! พุ่งเข้ามารุมเฉินเป่ยเป็นการใหญ่!
“เพี๊ยะเพี๊ยะเพี๊ยะ… !” เฉินเป่ยสะบัดร่าง พุ่งเข้าไปตบรัวๆราวตบยุง!
ผู้ชายต่างชาติกลุ่มนั้นเหมือนโดนฟ้าฟาด เลือดสาดกระเซ็น! !
ในห้องทำงานกรรมการผู้จัดการ ริชาร์ดนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าเย็นชา เขาพยายามรักษามาดสุภาพบุรุษของตนอยู่…แต่กลับได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมจากด้านนอก!
สีหน้าริชาร์ดเริ่มมีน้ำโหแล้ว เขาตะโกนออกไปข้างนอก “พวกแกทำอะไรกันด้านนอกน่ะ! เงียบกันหน่อยได้ไหม? ! ฉันกำลังคุยเรื่องสำคัญอยู่นะ!”
ทันใดนั้น ประตูห้องทำงานกรรมการผู้จัดการที่ล็อคอยู่ก็เปิดออกดังผ่างด้วยแรงมหาศาล! แรงมันมากจนประตูทั้งบานหักออกเลย!
ริชาร์ดมีสีหน้าโมโหมาก! ท่าทางสุภาพหายเกลี้ยง! แม่งเอ๊ย! ริชาร์ดสติหลุดแล้ว!
“ไอ้บ้า! ใครกล้าบุกเข้ามาหา! ไม่อยากอยู่แล้วหรือไง? ! แม่งเอ๊ย!” ริชาร์ดโมโหสุดขีด ดูน่ากลัวมาก!
หลีชิงเยียนและเลขาของเธอโดนริชาร์ดโหมดนี้ทำตกใจอึ้งไป! จะเปลี่ยนสีหน้าก็เปลี่ยนเอาดื้อๆ…ยังมีหน้าพูดอยู่นั่นว่าตัวเองเป็นสุภาพบุรุษ? คนนี้บ้ามากกว่ามั้ง? เป็นโรคไบโพลาร์แน่!
เฉินเป่ยสองมือล้วงกางเกง ค่อยๆเดินเข้าห้องทำงานกรรมการผู้จัดการ
อ๊า! ! วินาทีที่เห็นเฉินเป่ยเดินเข้าห้องทำงานมา…น้ำเสียงที่แหกปากของริชาร์ดก็ค้างคาในลำคอเอาดื้อๆ!
ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ! !
ดวงตาสีน้ำเงินเข้มของริชาร์ดเบิกโพลง! ดวงตาแทบถลนออกมา!เขาจ้องมองเฉินเป่ยอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง! !
ในวินาทีนี้สุภาพบุรุษอังกฤษของทุกคนแข็งเป็นหินไปแล้ว! มีเพียงริมฝีปากเท่านั้นที่สั่นเทาอยู่!
“พรืด–!” ซิการ์พุ่งเข้าปากริชาร์ดทันที! คำพูดของริชาร์ดโดนเบรกไว้ เขาไอรัวๆขึ้นมาทันที!
เฉินเป่ยค่อยๆเดินเข้ามาทีละก้าวอย่างใจเย็น
แต่ริชาร์ดกลับสั่นเทาไปทั้งร่าง! แต่ละย่างก้าวของเฉินเป่ยเต็มไปด้วยรังสีอำมหิต ทำให้เขาค่อยๆถอยโดยไม่รู้ตัว!
สีหน้าประธานสาวชะงัก ค้าง ดวงตางามมองฉากนี้อย่างตะลึง! ริชาร์ดคนบ้านั่นบอกว่า…เขาเป็นคนของตระกูลริชาร์ด?? ทำไมตอนเจอเฉินเป่ยแล้ว…ถึงได้กลัวหัวหดแบบนี้ล่ะ? ! !
วินาทีนี้ ในใจประธานสาวเกิดการคาดเดานานานับประการขึ้น! !
ส่วนเลขาสาวอึ้งตะลึงบื้อไปแล้ว…ดวงตางามเบิกกว้าง ยืนบื้อมองฉากนี้!
“หลง…หลง…” ริชาร์ดพูดพึมพำด้วยน้ำเสียงสั่นเทา…และเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง…
เขาจำเฉินเป่ยได้…ตระกูลริชาร์ดมีชื่อเสียงโงดังในต่างประเทศเหมือนกัน…และเพราะเป็นแบบนี้ ริชาร์ดถึงคุ้นเคยใบหน้าของราชาหลงได้ดี!
วินาทีที่เขาเห็นเฉินเป่ย เขายังสงสัยสายตาตัวเองเลย!
เฉินเป่ยแววตาเย็นชาขึ้น “หลงอะไร? ! เรียกฉันว่าเฉินเป่ย! !”
ไม้เท้าในมือริชาร์ดแทบร่วงหลุดมือ!
เขาถอยไม่หยุด รีบเปลี่ยนคำทันที พลางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา “คุณ…คุณเฉินเป่ย…คือว่า…วันนี้ผมแค่มาเจรจากับบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป…ไม่ได้คิดทำอย่างอื่นเลย!”
เฉินเป่ยหรี่ตามองเขา “นายมาจากที่ไหน?”
“ผม…ผมเป็นสมาชิกรุ่นที่หกของตระกูลริชาร์ด..ผมชื่อริชาร์ด…” ริชาร์ดอธิบายเสียงสั่นเทา ในวินาทีนี้…สีหน้าโอหังของเขาแฟบหมดแล้ว..ส่วนเรื่องออร่าท่าทาง? ทิ้งหายไปไหนแล้วไม่รู้! ในตอนที่เผชิญหน้าราชาหลง…เขาจะยังเหลือเกียรติอะไรอยู่หรือไง? !
“อ้อ? ตระกูลริชาร์ด?” สายตาเฉินเป่ยหรี่ตาลง ยิ้มมุมปาก “ดูท่า การตักเตือนครั้งที่แล้วที่ฉันให้พวกนายจะยังไม่พอนะ…ไ
“คุณเฉินเป่ย…วันนี้ผมรู้สึกว่า…พวกเรายังพอคุยกันได้อยู่นะ…” ริชาร์ดพยายามข่มกลั้นความกลัวในใจ และพูดอย่างระมัดระวัง
“คุยกัน?” เฉินเป่ยหัวเราะออกมา จู่ๆเขาก็สะบัดขึ้น!
“เพี๊ยะ!” เสียงตบหน้าฉาดใหญ่เกิดขึ้นกับใบหน้าริชาร์ด! ทำริชาร์ดหมุนคว้างอยู่กับที่หลายรอบ..ก่อนจะหยุดลง! ขนาดเขาเคยได้รับการฝึกฝนวิทยายุทธ์มาก..ยังโดนตบฉาดนี้ทำเอาเวียนหัวไปเลย!
“คุณเฉินเป่ย…พวกเรามีอะไรค่อยพูดค่อยจากันได้นะ…ไม่จำเป็นต้องลงไม้ลงมือหรอก…” ริชาร์ดพูดยังไม่ทันจบ เฉินเป่ยสะบัดมือมาอีกฉาดหนึ่ง!
“เพี๊ยะ!” ริชาร์ดหมุนคว้างอยู่กับที่อยู่หลายรอบอีกครั้ง ใบหน้านั่นโดนตบจนบวมปูดเป็นหมู!
เฉินเป่ยค่อยๆเดินเข้าไป และจับหมวกสุภาพที่อยู่เหนือเขา พูดเสียงเย็นว่า “นายใส่อะไรมาเนี่ย? คิดว่าตัวเองเป็นนักแสดงหรือไง?”
“นี่คือหมวกสุภาพบุรุษ…” ริชาร์ดอธิบาย
“เพี๊ยะ!” เฉินเป่ยสะบัดมือตบไปอีกฉาด!
ริชาร์ดโดนตบจนงง จนเริ่มมีเลือดไหลออกทางมุมปาก
“แก! แกกล้าหลู่เกียรติฉันแบบนี้ได้ยังไง? !” ริชาร์ดมีสีหน้าโมโหและไม่ยอมแพ้! โดนเฉินเป่ยตบไปหลายฉาด ต่อให้เป็นมดธรรมดาก็โกรธ! ยิ่งไปกว่านั้นเขาคือริชาร์ด! สมาชิกรุ่นที่หกของตระกูลริชาร์ด!
“หลู่เกียรติ? แกมีค่าพอให้ฉันลบหลู่ด้วยงั้นหรอ?” สายตาเฉินเป่ยฉายแววประชดและเหยียดหยาม
“บังอาจ! แกอย่านึกว่าฉันกลัวแกจริงๆนะ!” ริชาร์ดกุมหน้าอกตัวเองไว้ สายตาจับจ้องมาที่เฉินเป่ยอย่างเดือดดาล! ถึงสีหน้าเขาจะดูเดือดดาล…มีเพียงใจที่สั่นเทาไม่หยุดนั่นของเขาเท่านั้นที่กำลังบอกเขาว่า…เขาในตอนนี้กลัวมากแค่ไหน! เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือราชาหลงน่ะ! ! ราชาหลงที่สะท้านโลก! !
เฉินเป่ยย่างก้าวเข้ามาทีละก้าว
ร่างแข็งแกร่งของริชาร์ดชะงักกึก และถอยยาวไปหลายก้าวเลยทีเดียว!
“ฉันจะเตือนแกไว้นะ…ฉัน…วันนี้ฉันมาทำหน้าที่ให้ตระกูล! แกจะแตะต้องฉันไม่ได้! ไม่อย่างนั้น…จะถือว่าเป็นศัตรูกับตระกูลริชาร์ดของเรา!”
ร่างเฉินเป่ยแวบขึ้นมาตบเพิ่มอีกฉาด!
ริชาร์ดโดนตบจนลอยขึ้น เขาหมุนคว้างกลางอากาศก่อนตกลงพื้นอย่างแรง เขากระอักเลือดพรืด ดูน่าอนาถมาก!
“เป็นศัตรูกับตระกูลริชาร์ด? เหอะ…” เฉินเป่ยยิ้มหยันมองเพ่งไปที่ริชาร์ดบนพื้น เหมือนจะมีแววประชดหยามหยันด้วย “ฉันกำลังคิดว่า จะจัดการถอนรากถอนโคนพวกแกเลยดีไหม…”
พอได้ยินคำพูดเฉินเป่ย ริชาร์ดสีหน้าเปลี่ยนทันที!
“แก! แก…แกกล้าต่อต้านตระกูลริชาร์ดอย่างเปิดเผยงั้นหรอ? !”
หลีชิงเยียนที่ยืนอยู่ข้างๆมองฉากนี้อย่างตะลึง…ความตกใจในใจกลับยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ…นายเฉินเป่ยนี่…รู้จักตระกูลริชาร์ดจริงด้วย! เขาบอกจะถอนรากถอนอีกฝ่ายเลยงั้นหรอ?? นี่คือล้อเล่น..หรือว่าตั้งใจ? หลีชิงเยียนครุ่นคิดสงสัยคาดเดาไม่ถูก! ยิ่งแปลกใจกับฐานะเฉินเป่ยมากขึ้นเรื่อยๆ! เขาเป็นใครกันแน่? !
เฉินเป่ยค่อยๆเดินเข้ามา ยิ้มมุมปากอย่างหยามหยัน “ต่อต้านตระกูลริชาร์ด? ตระกูลริชาร์ดของพวกแกเป็นอะไรล่ะ? ! กล้าโอหังมาเทียบเคียงฉัน!”
พอเฉินเป่ยพูดแบบนี้ บรรยากาศชะงักกึกเลย!
ริชาร์ดกระตุกและกระอักเลือดออกมาคำโต สภาพดูน่าอนาถมาก!
เลขาสีหน้าซีดข เธอตะลึงบื้อไปเลยกับฉากนี้!
“ฉันเคยเตือนพวกแกแล้ว ให้โอกาสพวกแกแล้ว…ทำไมตระกูลริชาร์ดของพวกแกไม่รู้จักถนอมมันเลยนะ?” เฉินเป่ยก้าวเท้าเข้ามา พื้นไม้แดงด้านหน้าเกิดรอยฝ่าเท้าลึกๆขึ้นมาทันที!
ริชาร์ดถอยอย่างสั่นเทา “แก…แกอย่าเข้ามา… !”
เฉินเป่ยก้าวเข้ามาดึงคอเสื้อเขายกขึ้นมาเลย!
“ตระกูลริชาร์ด บัญชีที่พวกแกเคยมาท้าทายหัวเซี่ย ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีด้วยเลย…ตอนนี้กลับมาหาเรื่องถึงที่?”
น้ำเสียงเฉินเป่ยเย็นเยียบมากราวน้ำแข็ง “แกคิดว่าหัวเซี่ยเป็นที่ที่พวกแกจะมาวางอำนาจบาตรใหญ่ได้เหรอไง? !”
เฉินเป่ยพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม สะท้านไปด้วยพลัง! สะท้านจนหูของริชาร์ดกระดิกไม่หยุด!
“ตระกูลริชาร์ดของเราผูกการค้าสัมพันธ์กับสมาคมธนาคารระดับโลก…พวกเรามีสิทธิพิเศษ…หัวเซี่ยจะลงมือกับพวกเราไม่ได้…” ริชาร์ดพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา เหมือนจะแฝงแววข่มขู่ไว้ด้วย
“ลงมือไม่ได้?” จู่ๆเฉินเป่ยก็สะบัดเขาไปกลางอากาศ ในวินาทีที่ริชาร์ดจะตกกระแทกพื้นก็คว้าจับคอเขาไว้ได้!
“อำนาจหัวเซี่ยลงมือไม่ได้ งั้นฉันลงมือเอง! !” น้ำเสียงเฉินเป่ยประหนึ่งสายฟ้าฟาดลงมา มีพลังทำงายล้างสูงมาก!
วินาทีนี้ริชาร์ดเบิกตากว้าง…พกพาความกลัวขั้นสุดไว้! เขาเหมือนเห็นความตายมารออยู่รอมร่อ! ใช่! บรรยากาศของความตาย! บรรยากาศดูเย็นเยียบขึ้นทันที!
วินาทีที่บรรยากาศความตายเข้าครอบงำ ริชาร์ดอยากต่อต้านทันทีตามสัญชาตญาณ!เขาเป็นสมาชิกรุ่นที่หกของตระกูลริชาร์ด มีสายเลือดเข้มข้นตระกูลสูง ได้รับการฝึกฝนเฉพาะทางของตระกูลมา!
ไม้เท้าชั้นสูงในมือริชาร์ดชี้ไปทางเฉินเป่ย และกดปุ่มทันที! ไม้เท้านี้เป็นไม้เท้าสัญลักษณ์พิเศษที่มีเกียรติขงอตระกูลเขา ! ผ่านการโมดิฟายด์อย่างจริงจังมาแล้ว! พูดอีกอย่างได้ว่า นี่เป็นอาวุธพิเศษชนิดหนึ่ง! ต่อให้อีกฝ่ายเป็นปีศาจหรือเทวดา ก็ต้องโดนเขาจัดการจนเละ!
“ปั้ง!” ลูกกระสุนพึ่งออกจากไม้เท้าไป! ใช่! นี่เป็นอาวุธพิเศษ มีอานุภาพยิ่งกว่าปืนซะอีก!
แววตาตื่นเต้นบิดเบี้ยวแอบแฝงของริชาร์ด! ราชาหลงอันแสนน่ากลัวในตำนาน…ตอนนี้จะตายในมือเขา! นับแต่วันนี้ เขาริชาร์ดจะกลายเป็นคนดังระดับโลก! กลายเป็นคนดังที่สามารถฆ่าราชาหลงได้! ฐานะในตระกูลของเขาจะพุ่งสูงปรี๊ด!
“แกร๊ง!” ทันใดนั้นประกายดำแล่นผ่าน! ลูกกระสุนนั่นโดนมีดหลงหยาตัดขาดเป็นสี่ท่อน…
ริชาร์ดหรี่ตาลง! การโจมตีผิดพลาด? ! เขายกไม้เท้าขึ้นเล็งไปที่เฉินเป่ยอีกครั้ง และกดปุ่ม!
“ซื้ด… !” ประกายสีแดงพุ่งปรี๊ด! แสงสีแดงจ้าขึ้น! ครั้งนี้..ต้องฆ่าได้แน่! ฆ่าราชาหลงซะ นับแต่นี้เขาก็ดังแล้ว! ริชาร์ดชื่อของเขาจะดังก้องโลก!
วินาทีถัดไป..ริชาร์ดก็ได้แต่ตะลึง! สีหน้าแย่ราวปลาตาย!
เขาเห็นเฉินเป่ยคว้าจับไม้เท้าเขาไว้ และออกแรงใส่มัน!
“พลั่ก!” ไม้เท้าที่ใช้วัตถุดิบชั้นดีในการสร้าง…ไม้เท้าระดับพิเศษที่สามารถรับแรงกดดันหลายร้อยกิโลได้…กลับโดนเฉินเป่ยหักลงได้ง่ายๆ? !
ดวงตาริชาร์ดหดลง เขากู่ร้องตะโกนในใจ! แหกปากเลยทีเดียว! ไม้เท้านี้เป็นอาวุธสัญลักษณ์ประจำตระกูล! ผลิตมาไม่เกินสิบอัน! ทุกอันจะมีราคาไม่ต่ำกว่าร้อยล้าน! ! อาวุธราคาระดับร้อยล้านมาโดนหักง่ายๆแบบนี้เลย! !
เฉินเป่ยสะบัดมือเดียว ร่างสูงหนึ่งร้อยแปดสิบของริชาร์ดโดนสะบัดลอยไปกระแทกกับโซฟาอย่างแรง โซฟาหนังแท้นั่นก็โดนกระแทกเละเลย!
ริชาร์ดกระอักเลือดคำโตออกมา ตัวสั่นเทาไปทั้งร่าง!
“ตระกูลริชาร์ด…ในเมื่อไม่ฟังคำตักเตือนของฉัน งั้นก็ยอมรับการลงโทษของฉันละกัน…” เฉินเป่ยหรี่ตามอง ปากคาบบุหรี่ พ่นควันออกมา
ในสายตาคนอื่น เฉินเป่ยไม่ได้มีออร่าอะไรเลย แต่ในสายตาริชาร์ดกลับเสมือนเห็นยมทูตมาเยือน เขาก้าวเท้าเข้ามา รังสีอำมหิตแผ่ซ่านไปทั่วในบรรยากาศ!
ประธานสาวหลีชิงเยียนดูสับสนและตะลึง เธอจับจ้องมองร่างเฉินเป่ยเขม็ง…เขาในตอนนี้…ดูแปลกหน้าเหลือเกิน! แปลกหน้าจนทำให้เธอรู้สึกกลัว!
เลขาสาวก็งงเต๊กไปแล้ว…เธอมองแผ่นหลังเฉินเป่ยอย่างหวาดๆ…เธอตกใจอึ้งกับรังสีอำมหิตของเฉินเป่ย…เธอไม่เคยเห็นเฉินเป่ยในโหมดนี้มาก่อน…น่ากลัวมาก!
“แก…แกอย่าเข้ามา!” ริชาร์ดร่างสั่นเทา ถอยไม่หยุด! วินาทีนี้เขาไหนเลยจะเหลือมาดสุภาพบุรุษอยู่? เหลือแค่ความพยายามดิ้นรนหนีตายเท่านั้น!
“ฉันเป็นสมาชิกรุ่นที่หกของตระกูลริชาร์ด! วันนี้รับคำสั่งตระกูลมาทำหน้าที่..แกจะแตะต้องฉันไม่ได้!” ริชาร์ดตะคอกด้วยเสียงสั่นเทา! ตระกูลเป็นแบ็คที่ใหญ่ที่สุดของเขา และเป็นเครื่องช่วยชีวิตเขาด้วย! ตอนนี้เขาทำได้แค่แจ้งชื่อตระกูลออกมา! ตระกูลริชาร์ด…ตระกูลระดับท็อปที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานของยุโรป! ภายใต้ประวัติศาสตร์ยาวนานนี้ เขาเชื่อว่าต่อให้เป็นราชาหลงก็ต้องมีลังเลกันบ้าง!
เฉินเป่ยผลันร่าง แวบมาหน้าริชาร์ด เหยียบกระแทกหน้าอกอย่างแรง!
“พลั่ก!” เสียงหนึ่งดังขึ้น กระดูกของริชาร์ดเหมือนโดนเหยียบหักหลายท่อน เขาเจ็บจนสีหน้าซีดเผือด บิดเบี้ยวมาก!
“สมาชิกตระกูลริชาร์ดแล้วยังไง?” น้ำเสียงเฉินเป่ยเย็นชามาก จ้องมองริชาร์ดที่อยู่แทบเท้าอย่างเย็นชา
ริชาร์ดกระอักเลือดคำโต ร่างสั่นเทา เขาลนลานแล้วจริงๆ! โดนสายตาน่ากลัวของเฉินเป่ยจ้องมองจนตัวสั่นเทาไปหมดแล้ว!
“แก…แกจะต่อต้านตระกูลริชาร์ดของเราจริงหรอ?…มันไม่เป็นผลดีกับแกเลยนะ..” ริชาร์ดพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทา เหมือนกับจะขอร้อง “นี่เป็นผลลัพธ์แบบที่เละทั้งคู่…มีอะไรพวกเราคุยกันได้นะ..”วินาทีนี้ริชาร์ดหงอแล้ว… ทั้งร่างเขาเต็มไปด้วยบาดแผล หน้าบวมหยั่งกับหมู ดูน่าอนาถมาก
หลีชิงเยียนที่อยู่ข้างๆได้ยินประโยคนี้เข้า เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัยจริงๆ! เธอจับข้อมูลบางอย่างจากคำพูดของริชาร์ดได้! ข้อมูลที่สำคัญบางอย่าง! ริชาร์ดบ้านั่นบอกว่า…ผลลัพธ์ที่เละทั้งคู่? นี่…มันหมายความว่าอะไร?? ถ้าบอกว่าตระกูลริชาร์ดของเขาเป็นตระกูลระดับท็อปจริงๆ มีอำนาจล้นเหลือ..ถ้าอย่างนั้น ฐานะของเฉินเป่ยคืออะไรกันแน่ล่ะ? สามารถต่อสู้จนเละได้?
เฉินเป่ย…เป็นใครกันแน่?
หลังจากกลับมาถึงหู้ไห่ หลีชิงเยียนนึกขึ้นมาได้ถึงข้อสงสัยเมื่อก่อน สายตาจับจ้องไปที่เฉินเป่ยอย่างสับสน
แววตาหลีชิงเยียนสับสนมาก เธอมองร่างเฉินเป่ยอึ้งๆ…เธอพบว่าตัวเองเริ่มมองผู้ชายลึกลับคนนี้ไม่ออกมากขึ้นเรื่อยๆ..
เบื้องหลังของเขา…คืออะไรกันแน่?
เฉินเป่ยเหยียบอกริชาร์ดอยู่ พลางจุดบุหรี่อย่างสบายๆ
“ต่อต้านตระกูลริชาร์ดของพวกแก? เหอะ…” เฉินเป่ยหัวเราะออกมาอย่างสบายๆ “ฉันไม่เคยคิดจะต่อต้านพวกแก..”
พอได้ยินคำนี้ สีหน้าสั่นเทาของริชาร์ดดูเปลี่ยนไป…เขาเหมือนเห็นทางรอด “ใช่…ระหว่างเรายังมีโอกาสร่วมงานกันนะ..ขอแค่แกปล่อยฉันไป…ตระกูลริชาร์ดเองก็จะไม่ทำอะไรแก…”
“ขอโทษนะ ฉันเองก็ไม่เคยคิดจะร่วมงานกับพวกแก…” เฉินเป่ยยิ้มหนักขึ้น
สีหน้าริชาร์ดเปลี่ยนเล็กน้อย ถามเสียงสั่นๆว่า “งั้นแก…หมายความว่ายังไง?”
เฉินเป่ยพ่นควันบุหรี่ออกมา “ฉันแค่กำลังคิดว่า…จะใช้วิธีอะไรถอนรากถอนโคนพวกแก…”
ชิ้ง! พอได้ยินคำนี้ สีหน้าริชาร์ดเปลี่ยนทันที! ! มันดูแย่เหมือนตาย! !
เขายกมือขึ้นฉับพลัน!
“ชิ้ง!” เข็มเงินพุ่งออกมาทันที!
เฉินเป่ยเบี่ยงตัวเบาๆ หลบเข็มเงินอันนั้นไป! เข็มเงินพุ่งผ่านไปปักเข้ากับเพดานห้อง! เพดานห้องโดนปัก เกิดเป็นรูเล็กไม่กี่มิล!
หลีชีงเยียนและเลขายืนอึ้ง! พวกเธอไม่เคยเห็นอาวุธน่ากลัวแบบนี้มาก่อน… ไม่เคยได้ยินมาก่อนด้วย!
ริชาร์ดอาศัยโอกาสนี้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาข่มกลั้นความเจ็บปวดที่หน้าอก วิ่งหนีอออจากห้องทำงาน! ในเวลานี้ หนีตายสำคัญที่สุด!
“ชิ้ง!” บุหรี่มวนหนึ่งบินออกไป พาพลังแรงกลเข้าหูริชาร์ด!
“อ๊า—!” บุหรี่บินเข้าหู ทำให้ริชาร์ดขาดสมดุล ล้มลงกับพื้น! ไฟของบุหรี่ยังติดอยู่ และเริ่มเผาไหม้หูของเขา เขาสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด!
เฉินเป่ยไม่รอช้า พุ่งเข้ามาหิ้วเขาเหมือนหิ้วหมาตายตัวหนึ่ง ลากกลับเข้าห้องทำงาน
หลีชิงเยียนกับเลขายืนบื้อเป็นไก่ตาแตก…มองฉากนี้อึ้งๆ…
ริชาร์ดตัวสั่นเทา ปากพึมพำอ้อนวอนไม่หยุด “ขอร้องล่ะ..ปล่อยฉันไปเถิด… ฉันแค่มาทำตามคำสั่งของตระกูล…”
“ทำตามคำสั่งของตระกูล? เมื่อกี้แกกร่างมากไม่ใช่หรือไง? ตระกูลริชาร์ดของแกไม่ใช่ว่าเย่อหยิ่งไม่มีใครเทียมหรือไง?” เฉินเป่ยกระทืบเข้าที่หน้าเขาเต็มแรง บดขยี้ทำลายเกียรติที่เขาภาคภูมิใจไม่เหลือดี
