บทที่ 618 สอดมือเข้ามายุ่ง
“เสี่ยวติง! !” เซี่ยเจี้ยนกั๋วสีหน้าเปลี่ยนทันที รีบพุ่งมาหาเสี่ยวติง และค่อยๆพยุงเขาขึ้นมา…
“พรืด!”
ศิษย์คนนั้นกระอักเลือดคำโตออกมา สภาพสาหัสมาก เลือดไหลลงท่วมตัว…
เนื้อตัวเสี่ยวติงเต็มไปด้วยเลือด กระดูกหน้าอกโดนถีบหักไปหลายท่อน…เลือดสดสีแดงไหลออกมาจากบาดแผลไม่หยุด…ใบหน้าเขาดูอ่อนแรงมาก แทบจะหมดลมหายใจอยู่รอมร่อ…
“เร็ว! รีบเรียกรถพยาบาล!” เซี่ยเจี้ยนกั๋วตะคอกดัง!
ศิษย์ในสำนักรีบโทรหาสายด่วน120…
เซี่ยเจี้ยนกั๋วค่อยวางร่างบาดเจ็บของเสี่ยวติงลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธจัด!
“แกเป็นใคร? ! สมาคมบู๊หู้ไห่ของฉันไม่มีความแค้นอะไรกับแก! ทำไมต้องมาทำลายด้วย! ทำไมต้องทำร้ายศิษย์สมาคมฉัน? !?” เซี่ยเจี้ยนกั๋วพูดด้วยน้ำเสียงโกรธจัด และเดินเข้ามาอย่างมั่นคง!
เซี่ยถิงถิงสีหน้าซีดเผือด มองดูฉากนี้อย่างตื่นเต้น…ในเวลานี้หัวใจเธอเต้นแรงแทบออกนอกอก…
คนตระกูลเซียวพวกนั้นจ้องเซี่ยเจี้ยนกั๋วอย่างไม่ยี่หระ ความอาฆาตเต็มแววตา
เซียวเข้อเซิงยืนตระหง่านราวกับกระบี่ยาว ทั่วทั้งร่างทอประกายออร่าน่ากลัวออกมา คล้ายกับพายุบ้าคลั่งโหมกระหน่ำ ทำให้คนสะท้านไม่กล้าเข้าใกล้
“บ้านเซียวแห่งหรงเฉิง…วันนี้มาทำลายสมาคมบู๊หู้ไห่ของแก แกยอมรับไหม?” น้ำเสียงเซียวเข้อเซิงเย่อหยิ่งไร้ที่เปรียบ แข็งแกร่งมาก!
“วิทยายุทธของหู้ไห่อ่อนด้อยขนาดนี้ ไม่ต่างอะไรกับขยะ และไม่จำเป็นต้องคงอยู่ต่อไป”
สีหน้าเซี่ยเจี้ยนกั๋วโกรธจัด “ดี! วันนี้ ในฐานะหัวหน้าสมาคมบู๊แห่งหู้ไห่ ฉันขอท้าสู้กับแก!”
“หัวหน้าสมาคมบู๊?” เซียวเข้อเซิงอึ้งเล็กน้อย ก่อนยิ้มมุมปากเยาะหยัน “งั้นดี…พอดีเลยวันนี้..จัดการทำลายหัวหน้ามดอย่างแกไปด้วยเลยละกัน…”
พูดจบ ร่างเซียวเข้อเซิงขยับแรง! แสดงพลังทำลายล้างอันน่ากลัวที่สืบทอดมาร้อยปีของตระกูลเซียวแห่งหรงเฉิงออกมา! ขายาวเขายกชี้ขึ้น แปลงเป็นเหมือนประกายไฟอันน่ากลัว อากาศยังโดนดึงหมุนวนเข้ามาอย่างบ้าคลั่งไปด้วย! !
เซี่ยเจี้ยนกั๋วสีหน้าเปลี่ยน! ยกหมัดชกออกไปทันที!
“โครม!” วินาทีที่สองฝ่ายปะทะกัน! เซี่ยเจี้ยนกั๋วเหมือนโดนสายฟ้าฟาด สั่นสะท้านไปทั้งร่าง กระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง! เขาถอยหลังไปหลายก้าว ทุกที่ที่เขาย่างเหยียบเกิดเป็นรอยยุบลงไป…
เซียวเข้อเซิงสีหน้ามาดร้าย รังสีการฆ่าพุ่งสูง! ประหนึ่งอรหันต์ที่ขาดการควบคุม! ร่างเขาผลุนผลัน ถีบขายาวเป็นอาวุธฆ่าล้างเข้ามาอีกครั้ง!
“พ่อ! !” เซี่ยถิงถิงสีหน้าซีดเผือด รีบพุ่งเข้าไปอย่างไม่แคร์อะไร! วินาทีนี้เธอรับรู้ถึงอันตราย! พ่อมีอันตราย! เธอต้องไปช่วยพ่อ!
“ถิงถิง รีบหลบไป!” เซี่ยเจี้ยนกั๋วสีหน้าเปลี่ยน รีบดึงลูกสาวมาหลบหลังตน!
“อุ๊–!” การโจมตีมาถึงแล้ว!
ต่อให้เซี่ยเจี้ยนกั๋วผ่านการต่อสู้มาร้อยครั้งหรือมีฝีมือดีแค่ไหน…ก็ไม่สามารถต้านทันพลังอันน่ากลัวแบบนี้…ตัวเขาลอยกระเด็นออกไปเหมือนว่าวที่สายขาด…และกระเลือดออกมากลางอากาศ…
“พ่อ!” เซี่ยถิงถิงสีหน้าขาวซีด น้ำตาไหลออกมา!
เซียวเข้อเซิงแสยะยิ้มมุมปาก ดูเย่อหยิ่งไม่มีใครเปรียบ
คนตระกูลเซียวคนอื่นมองอย่างดูแคลน สมาคมบู๊แห่งหู้ไห่นี่..ในสายตาคนตระกูลเซียวอย่างพวกเขาแล้ว ก็แค่นี้เอง ไม่ได้เรื่องเลย!
“สมาคมบู๊หู้ไห่นี่เคยได้ยินมาก่อน…ฉันยังนึกว่าจะเก่งซักแค่ไหน? ที่แท้ก็แค่มดตัวเล็กนี่เอง…” เซียวเข้อเซิงสีหน้าเย่อหยิ่งจองหอง ค่อยๆย่างก้าวเข้าไปหาเซี่ยถิงถิง
“ยังมีเธอ สาวสวย…วันนี้ฉันเห็นเธอ…นั่นถือเป็นวาสนาของเธอนะ…วันนี้เธอจะ…คอยรับใช้ฉัน ในฐานะตัวแทนสมาคมบู๊หู้ไห่…ถ้ารับใช้ได้ดีละก็ บางทีฉันอาจจะยอมละเว้นชีวิตพ่อเธอนะ…” เซียวเข้อเซิงพูดอย่างจองหอง ทำให้คนสั่นสะท้าน ไม่สามารถต้านทานได้เลย
คนตระกูลเซียวคนอื่นพากันหัวเราะร่วนขึ้นมา เสียงหัวเราะนั่นแฝงแววเยาะหยันและเหยียดหยามไว้ไม่น้อย
ศิษย์สมาคมบู๊รอบๆพากันกำหมัดแน่น แต่ละคนสีหน้าซีดเผือดด้วยความโกรธ! วันนี้เป็นวันที่สมาคมบู๊ของพวกเราโดนเหยียดหยามอย่างหนักที่สุดวันหนึ่ง! สมาคมบู๊หู้ไห่ สมาคมบู๊ที่ฮิตที่สุดในเมืองหู้ไห่…กลับโดนคนหนุ่มกลุ่มหนึ่งเหยียบย่ำศักดิ์ศรีถึงเพียงนี้…ขนาดลูกสาวหัวหน้าสมาคมยังโดนพวกมันดูถูก…มันทำพวกเขาเจ็บปวดซะยิ่งกว่าฆ่าพวกเขาซะอีก!
ศิษย์สมาคมบู๊ทั้งหมดพากันล้อมเข้ามา ดึงเซี่ยถิงถิงไปด้านหลัง ถ้าตระกูลเซียวจะทำร้ายเซี่ยถิงถิง ต้องข้ามศพพวกเขาไปก่อน!
…
ตึกใหญ่ตระกูลหลี ด้านหนึ่งในห้องทำงานประธานกรรมการ เฉินเป่ยนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานอย่างสบาย สองมือถือถ้วยชาที่พึ่งชงเมื่อกี้ และจิบชาอย่างสบายใจ พลางอ่านข่าวในคอมไปด้วย
ทันใดนั้น สายตาเฉินเป่ยจับจ้องไปที่พาดหัวข่าวหนึ่ง สายตาหรี่ลง จับจ้องพาดหัวข่าวสีแดงสดนั่น ก่อนกดเปิดเข้าไปดู
จากนั้น คลิปข่าวหนึ่งก็เข้าสู่สายตาเฉินเป่ย นักข่าวคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูสมาคมบู๊ คนมุงมากมายที่รายล้อมสมาคมบู๊ไว้ สีหน้าทุกคนบ่งบอกชัดถึงความตะลึง แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
“ที่นี่คือช่องOCN ทางเราพึ่งได้รับแจ้งข่าวมา สมาคมบู๊ของเซี่ยเจี้ยนกั๋วซึ่งเป็นหัวหน้าสมาคมบู๊แห่งหู้ไห่ วันนี้โดนทำร้ายจากบุคคลไม่แน่ชัด เซี่ยเจี้ยนกั๋วเหมือนจะบาดเจ็บสาหัว…สมาคมโดนทำลาย ตำรวจเริ่มออกมาปฏิบัติหน้าที่..คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกำลังเข้ารับการตรวจสอบ…”
เฉินเป่ยเห็นรายงานข่าวนี้ สายตาจับจ้องไปที่คนถือกระบี่ไม้ที่ยืนคุมหน้าประตูสมาคม เดิมที่เฉินเป่ยมีสีหน้านิ่งเฉย ตอนนี้เขาเริ่มมีแววครุ่นคิดในแววตาแล้ว
กระบี่ไม้นั่นประกายคมมาก มากซะยิ่งกว่าทองคำซะอีก มือที่ถือกระบี่ไม้นั่นยังดูมีพลังอำนาจมากกว่ามีดปกติซะอีก
และที่ทำให้เฉินเป่ยสนใจคือ กระบี่ไม้แบบนี้มีแต่ที่หรงเฉิงเท่านั้น
“มีคนจากหรงเฉิงมาก่อเรื่อง?” เฉินเป่ยวางถ้วยชาลง หรี่ตาครุ่นคิดก่อนลุกขึ้นมา บิดขี้เกียจ เขานั่งบนโต๊ะทำงานทุกวัน รู้สึกเหมือนกระดูกจะหักหมดแล้ว
คนที่มาจากหรงเฉิงนี่ทำให้เขาสนใจขึ้นมา
……
ตึกตระกูลหลีอยู่ไม่ไกลจากสมาคมบู๊ของเซี่ยเจี้ยนกั๋ว ไม่นานรถMaybachก็แล่นมาถึงสมาคมบู๊
พอรถMaybachแล่นมาจอดหน้าสมาคมบู๊ สายตาเฉินเป่ยออกแววอึ้งเล็กน้อย
เห็นแค่ที่หน้าประตูสมาคม มีรถจอดปิดทางเข้าอยู่ห้าคันเต็ม…รถห้าคันจอดอย่างไม่แคร์ใคร แทบจะปิดประตูทางเข้าสมาคมบู๊ทิ้งอยู่แล้ว….
เฉินเป่ยมองทะเบียนรถพวกนั้นอย่างสงสัย…เป็นทะเบียนหรงเฉิงหมดเลย?
เขายิ่งสงสัยหนักขึ้น เขาค่อยๆเดินเข้าไป…พอเห็นสภาพเละเทะหน้าประตูแล้ว…สายตาเฉินเป่ยทอประกายสงสัยหนักขึ้น!
….
ในสมาคม เซียวเข้อเซิงสีหน้าบิดเบี้ยวแสยะยิ้ม จ้องมองเซี่ยถิงถิงอย่างไม่อาย มุมปากแสยะยิ้ม
“สาวสวย วันนี้ เธอหนีไม่รอดหรอก… ผู้หญิงที่คนอย่างฉันเซียวเข้อเซิงต้องการ…ไม่มีใครหนีพ้นอยู่แล้ว…”
เซี่ยถิงถิงสีหน้าซีดเผือด…นั่นเป็นความรู้สึกไร้เรี่ยวแรงและหวาดกลัว…
ศิษย์สมาคมมากมายด้านหน้ากำหมัดแน่น จ้องเซียวเข้อเซิงเขม็ง…วันนี้ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต ก็จะปกป้องศิษย์พี่ถิงถิงไว้ให้ได้!
เซี่ยเจี้ยนกั๋วทั้งตัวเต็มไปด้วยบาดแผล ร่างนอนแบบกับพื้น หายใจรวยริน…เหลือแต่เสียงหอบหายใจอ่อนๆ แววตาดุไม่ยอมแพ้นั่น…ในเวลานี้ ในฐานะหัวหน้าสมาคมบู๊แห่งหู้ไห่นี่..กลับได้แต่มองดูลูกสาวตัวเองโดนเหยียดหยาม…ส่วนเขากลับไม่มีเรี่ยวแรงและหนทางอะไรไปยับยั้งได้เลย…
“หยุดนะ” ทันใดนั้น ก็มีเสียงร้องตะโกนอย่างเรียบนิ่งดังขึ้นจากด้านหลัง…เสียงตะโกนนี่ทำลายบรรยากาศทะมึนไป
ทุกคนพากันหันไปมองทางหน้าประตูสมาคม…
เห็นแค่ผู้ชายใส่สูทคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตู สีหน้าเรียบเฉย
ในมือเฉินเป่ยยังถือบุหรี่ไว้ ตอนนี้เขายืนมองทุกคนด้วยสีหน้าเรียบเฉย
เฉินเป่ยยืนอยู่หน้าประตูอย่างนั้น ปรายตามองภายในสมาคมอย่างนิ่งเฉย “พวกแก มาทำอะไรกัน?” น้ำเสียงเขาราบเรียบมาก เหมือนสีหน้าเขาในตอนนี้ ทำให้คนมองไม่ออกว่าเขารู้สึกยังไง
เซียวเข้อเซิงได้ยินอย่างนั้นก็หันไปมองเล็กน้อย เขาปรายตามองเฉินเป่ยอย่างดูถูก…เหมือนขี้เกียจจะพูดด้วย เพราะไม่แคร์! เขาคืออัจฉริยะตระกูลเซียว จองหองไร้คู่ต่อสู้! ไม่ใช่ใคร…จะสามารถมาพูดจากับเขาได้ ยังไงซะคนมันต้องแบ่งชนชั้นกันหน่อย!
ด้านข้าง คนตระกูลเซียวคนหนึ่งตะคอกกลับ “รีบไสหัวไปซะ! ตระกูลเซียวจัดการอยู่ คนไม่เกี่ยวข้องรีบไสหัวไปซะ! อย่ามาแส่ไม่เข้าเรื่อง ไม่งั้น…จะโดนฆ่าไปด้วย!”
เฉินเป่ยดวงตาสงบนิ่ง เดินเข้ามาพลางว่า “ฉันถามพวกแกว่า มาทำอะไรกัน?” เขาถามต่อไป น้ำเสียงเรียบนิ่ง นิ่งจนทำให้คนตกใจ
“บอกให้ไสหัวไป! ไม่ได้ยินหรือไง? ! ถ้าแกยังไม่ไปอีก จะฆ่าแกด้วยแล้วนะ!” สีหน้าคนหนุ่มตระกูลเซียวนั่นทะมึนตึงและตะคอกกลับ แฝงความข่มขู่อย่างปิดไม่มิด!
เฉินเป่ยยังคงนิ่งสนิท ไม่มีทีท่าจะจากไปเลย แต่กลับเดินเข้ามาอีกก้าวหนึ่ง
คนตระกูลเซียวคนนั้นโกรธจัด!
“แม่งเอ๊ย!” เขาพุ่งหมัดเข้ามา ปราดเข้ามาโจมตีทันที! หมัดนี่น่ากลัวนัก กะฆ่าให้ตายเลย!
ถ้าเป็นคนธรรมดาโดนหมัดนี้เข้าไป ไม่ตายก็คางเหลือง! คนกลุ่มนี้ลงมือโหดเหี่ยว ไม่คิดออมมือเลยสักนิด!
ในตอนที่หมัดจะโดนเฉินเป่ยนั้น ร่างเขากลับเหมือนเจอมุมประหลาด…
หมัดชายหนุ่มคนนั้นพลาดเป้าไป!
“หาเรื่องตาย!” ชายหนุ่มสีหน้าบิดเบี้ยว กำสองหมัดแน่นพุ่งออกไปอีก! เมื่อกี้เขาแค่คิดจะอัดมันให้พิการ…แต่ตอนนี้เขาจะเอามันให้ตาย!
“ตู้มตู้มตู้ม!” หมัดน่ากลัวชนอากาศจนเกิดเสียง!
เฉินเป่ยยังคงนิ่งสนิท ยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเท้าแม้แต่น้อย แต่กลับหลบการโจมตีของอีกฝ่ายได้ทั้งหมดอย่างน่าประหลาด!
“ถ้า พวกแกมาก่อเรื่อง…งั้นเชิญพวกแกไปซะ” เฉินเป่ยพูดต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ไอ้เวร หาเรื่องตาย!” ชายหนุ่มคนนั้นโกรธจัด สองหมัดชกออกไปหาจุดชีพจรของเฉินเป่ยเลย! หมัดนี้เพียงพอจะเอาชีวิตคนได้! น่ากลัวจนสั่นสะท้าน!
