แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่ 619 แค่หมัดเดียว
ฝีมือคนตระกูลเซียวคนนั้นน่ากลัวมากเลย เร็วปานสายฟ้าแลบ ขนาดเซี่ยเจี้ยนกั๋วเห็นอย่างนี้ ยังอดปวดหัวแทนไม่ได้!
จากนั้น เฉินเป่ยกลับยืนอยู่อย่างนั้น พอเห็นคนตระกูลเซียวนั่นพุ่งเข้ามา เขายืนนิ่งสีหน้าเรียบเฉยไม่ไหวติง ขนาดหมัดนั่นพุ่งมาตรงหน้าเขาแล้ว เฉินเป่ยยังไม่คิดหลบเลยสักนิด!
“อยากตายขนาดนี้เลย?” คนตระกูลเซียวเห็นเฉินเป่ยไม่ขยับเขยื้อนหลบหลีกเลย สี่ดวงตาประสานกัน เขาเห็นในแววตาเฉินเป่ย มันมีบางสิ่งที่ทำให้เขาขนหัวลุกขึ้นมาดื้อๆ
พอคิดถึงตรงนี้ หมัดของคนตระกูลเซียวคนนั้นพุ่งอย่างเร็วขึ้น สายตาส่อประกายร้ายขึ้นอีก
แต่ในตอนที่หมัดคนตระกูลเซียวจะโดนหน้าเฉินเป่ย ไม่ทำไม เขารู้สึกตาลาย จากนั้นก็โดนพลังน่ากลัวมหาศาลผลักเขาลอยกระเด็น!
“อุ๊—!” หมัดของคนตระกูลเซียวคนนั้นยังไม่ทันได้โดนเฉินเป่ย ตัวเขาก็โดนพลังกระแทกลอยออกไป!
“โครม!” คนตระกูลเซียวกระแทกกำแพงอย่างแรง จนกระอักเลือดคำโตออกมา!
ชิ้ง! บรรยากาศเงียบกริบทันที!
คนทั้งหมดจับจ้องไปที่ร่างผู้ชายในชุดสูทนั่นเป็นตาเดียว! !
สายตาคนตระกูลเซียวมากมายขมวดแน่น จับจ้องไปที่เฉินเป่ย แววตาพยาบาทสาดส่องในดวงตา!
เซียวเข้อเซิงสีหน้าเย็นชา ยิ้มเยาะหยัน เขาจัดการสมาคมบู๊นี้จนราบเป็นหน้ากลองแล้ว แค่เมืองหู้ไห่ที่เล็กเท่ามดนี่ ยังมีคนกล้ามาหาเรื่องตายกับเขาอีก? งั้นเขาไม่ซีเรียสที่จะส่งมันลงนรก…
ส่วนพวกศิษย์สมาคมบู๊แห่งหู้ไห่ สายตาจับจ้องไปที่ผู้ชายในชุดสูทเขม็ง…ทุกคนเงียบกริบไม่พูดอะไร…แต่สายตาพวกเขากลับดูสับสนมาก!
เดิมพวกเขาไม่คาดหวังอะไรในตัวเฉินเป่ยเลย ขนาดหัวหน้าสมาคมบู๊แห่งหู้ไห่ อาจารย์ของพวกเขายังพ่ายแพ้โดยง่ายดาย ผู้ชายคนนี้จะสามารถพลิกสถานการณ์ได้หรือไง?
เขายืนตรงนี้ ก็เหมือนแค่พวกไม่รู้จักคิดมาหาเรื่องตายเท่านั้นแหละ
เซี่ยถิงถิงสีหน้าซีดเผือด จับจ้องมองเฉินเป่ยอย่างตะลึง…วินาทีนี้จิตใจเธอเต้นแรงไปด้วยความสับสน…
“แม่งเอ๊ย กล้าทำร้ายคนตระกูลเซียวของเราเรอะ? ! วันนี้แกอย่าคิดว่าจะรอดกลับไปได้เลย!” คนตระกูลเซียวร้องตะโกนด้วยความโมโห และพุ่งหมัดเข้ามาโจมตีทันที!
เฉินเป่ยสีหน้านิ่งเฉย ยกมือข้างหนึ่งขึ้นจับหมัดที่พุ่งเข้ามาของอีกฝ่ายได้โดยง่ายดาย จากนั้นก็บิดเบาๆ
“พลั่ก!” เสียงกระดูกแตกดังสนั่น กระดูกมือของคนตระกูลเซียวคนนั้นแตกหักทันที!
เฉินเป่ยผลักเขาหลบไป และเดินเข้ามาอีก
“ฉันเตือนพวกแกก่อน รีบไปซะ” น้ำเสียงเฉินเป่ยนิ่งเรียบสุดๆ
คนตระกูลเซียวสีหน้าโมโหเย็นชาถึงขีดสุด! มีคนหนึ่งขายาวท่าทางดุร้าย กระโดดกลางอากาศกลายเป็นเงาร่าง พุ่งเข้าโจมตีเฉินเป่ยทันที ขนาดอากาศยังสะเทือน!
เฉินเป่ยยกมือเดียวหลบการโจมตีอันน่ากลัวของคนนั้นอย่างง่ายดาย ฝ่ามือผลักออกไป คนนั้นถอยหลังไปหลายสิบก้าวเลย…
เฉินเป่ยขยับเท้าขึ้นหน้าอีก สีหน้านิ่งเฉยมาก ไม่เข้ากับบรรยากาศสั่นสะท้านรอบด้านเลย…
“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย เชิญพวกแก…ไปซะ” เฉินเป่ยยังคงนิ่งเฉย ไม่มีทีท่าอะไรเลย “ไม่อย่างนั้น ฉันจะลงมือแล้วนะ”
เซียวเข้อเซิงอึ้งเล็กน้อย มองเฉินเป่ยอย่างสนใจ ยิ้มมุมปากเย้ยหยันหนักขึ้น…แค่พวกไม่กลัวตายคนเดียว กล้ามาแสดงฝีมือต่อหน้าเขา??
“ไม่คิดว่า ในเมืองหู้ไห่ ยังมีมดตัวน้อยที่กล้ามาหาที่ตายถึงที่อยู่อีก…” เซียวเข้อเซิงยังคงยิ้มหยัน “ไป ไปฆ่ามัน”
เซียวเข้อเซิงพูดอย่างสนุกสนาน เน้นคำว่าฆ่าอย่างชัดถ้อยชัดคำ! ใช่ เขา…คิดจะฆ่า ฆ่าคน!
พวกคนตระกูลเซียวที่ยืนอยู่สีหน้าโกรธจัด รังสีอาฆาตแรงกล้านัก! พุ่งเข้าโจมตีเฉินเป่ยทันที รังสีอำมหิตพุ่งแรง! หมัดระดมชกไม่ยั้ง น่ากลัวมาก!
เฉินเป่ยสีหน้าเรียบเฉย ไม่มีทีท่าว่าจะหลบเลย ยังคงเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย…ทุกย่างก้าวของเขาเหมือนเดินบนคลื่นมหาสมุทรสุดลึกล้ำ ทำให้คนมองไม่ออก
ด้านหน้า คนตระกูลเซียวกลุ่มหนึ่งพุ่งโจมตีเข้ามา! รังสีอำมหิตพุ่งสูงมาก!
คนตระกูลเซียวคนหนึ่งขาบาวสะบัดประหนึ่งแส้บิน พุ่งทะลวงอากาศสะท้านเข้ามาที่จุดชีพจรของเฉินเป่ย กระโจมตีทีเดียวถึงจุดตาย!
วินาทีนี้ อากาศคล้ายจะหยุดชะงักลง! เซี่ยถิงถิงสีหน้าซีดเผือด หัวใจเต้นรัวเร็ว…จนแทบทะลุออกมามานอกอก…เธอจับจ้องมองร่างผู้ชายคนนั้นอย่างแน่วแน่..มีแววเป็นห่วงแฝงอยู่ในนั้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน!
ทันใดนั้น เฉินเป่ยลงมือเร็วปานสายฟ้าแลบ! สองมือเขาเร็วดุจสายฟ้าจับหมับเข้ากับขายาวที่โจมตีเข้ามา และสะบัดแรงเข้าใส่พื้น! พลังมหาศาลมาก!
“โครม—!” ตัวคนตระกูลเซียวโดนกระแทกลงพื้นอย่างแรง…พื้นแตกออกเป็นเสี่ยงในพริบตา ฝุ่งผงคลุ้งตลบ!
คนตระกูลเซียวคนนั้นกระอักเลือดไม่หยุด…ทั้งตัวแทบจะนอนจมกองเลือดในพื้นที่ยุบนั่นแหละ… !
บรรยากาศเงียบลงไปอึดใจ! ภาพรอบด้านเริ่มแข็งตัวคงที่!
“CNM! ! ฆ่ามัน!” คนตระกูลเซียวแต่ละคนปรอทแตก! แต่ละคนลงมือร้ายกาจ กะฆ่าให้ตาย! แต่ละกระบวนท่าเอาชีวิตทั้งนั้น! วันนี้ต้องได้เห็นเลือด!
คนตระกูลเซียวคนหนึ่งสองหมัดกำแน่น พุ่งเข้าหาหัวเฉินเป่ย ในมือของเขา มีเข็มแหลมคมซ่อนอยู่! นี่เป็นท่าไม้ตาย! เข็มแหลมคมนี้ถ้าปะทะเข้าไปจริงๆ ดูท่า…เฉินเป่ยคง…
ทันใดนั้น เฉินเป่ยพลิกตัวทันควัน ขายาวสะบัดราวสายฟ้าแลบ พุ่งหมุนตัวราวคลื่นลมทะเลอังพลุ่กพล่าน!
“อุ๊—!” ขาเดียวของเฉินเป่ยปะทะเข้ากับหมัดของคนตระกูลเซียว! กระดูกมือของคนตระกูลเซียวหักลงทันที! กระดูกทั้งแขนแตกหักเป็นเสี่ยงๆทันที! ตัวเขาลอยกระเด็นออกไปพลางร้องโหยหวนน่าอนาถ!
เฉินเป่ยขยับร่างเร็วปานสายฟ้าแลบ สะบัดตัวอย่างแรง พุ่งเข้าหาคนตระกูลเซียวคนหนึ่ง พลางชกหมัดออกไปทันที! เลือดสดสาดกระเซ็น! คนตระกูลเซียวคนนั้นโดนชกกระเด็นออกไปหลายสิบเมตร…กำแพงยังแตกเลย!
วินาทีนี้…เซียวเข้อเซิงที่ยืนอยู่ไม่ไกลสีหน้าเปลี่ยนทันที! เขาเริ่มไม่นิ่งละ! นั่นเป็นความตะลึง! ไม่อยากเชื่อ!
เขาเป็นอัจฉริยะตระกูลเซียว วันนี้ลูกน้องที่เขาพามา..ต่างเป็นสุดยอดฝีมืออันน่ากลัวของตระกูลเซียวทั้งนั้น! แต่สุดยอดฝีมือพวกนี้กลับโดนผู้ชายใส่ชุดสูทตรงหน้าชกกระเด็นอย่างง่ายดาย…มันยากที่จะรับได้จริงๆ!
ทันใดนั้น เขาตะคอกเสียงดัง พื้นใต้เท้าแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ร่างแปรเปลี่ยนเป็นเงาร่าง พุ่งเข้าโจมตีเฉินเป่ย! ! ต้องฆ่า! !
“ตายซะ! !” เซียวเข้อเซิงพุ่งเข้าไปด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ! ! ขายาวสะบัดถีบอย่างแรง! !
เฉินเป่ยยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย แทบจะไม่มีอารมณ์เลย เขายกมือขึ้นกัน!
“อุ๊—!” ฝ่ามือปะทะเข้ากับขายาวของเซียวเข้อเซิง!
บรรยากาศหดตัวทันที เพราะสะท้านเยือก!
ตัวเซียวเข้อเซิงลอยกระเด็นออกไปเหมือนลูกกระสุน…จนตกกระแทกพื้นอย่างแรง!
อัจฉริยะตระกูลเซียวคนนี้! อัจฉริยะที่น่ากลัวของตระกูลเซียวคนนี้! กลับไม่มีแม้แต่ความสามารถในการรับมือท่าเดียวของเฉินเป่ยด้วยซ้ำ? ! เล่นโดนกระแทกลอยไปดื้อๆเลย! !
ความเงียบเข้าครอบงำพื้นที่นั้น!
ลูกน้องตระกูลเซียวมากมายสีหน้าตะลึง จ้องฉากนี้กันตาเขม็ง แถมด้วยความไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง! ! นี่…เป็นไปได้ยังไง? ! !
พี่เข้อเซิงฝีมือฉกาจ เป็นหนึ่งในอัจฉริยะที่ยากจะมีได้ซักคนในร้อยปีของตระกูลเซียว! ทำไมถึงโดนอีกฝ่าย…โจมตีลอยกระเด็นได้ล่ะ? ! !
ศิษย์สมาคมบู๊รอบข้างก็เบิกตากว้าง ทุกคนต่างตะลึงมองฉากนี้…ทุกคนแทบกลั้นหายใจกัน…มองเห็นฉากน่าตะลึงนี่…เฉินเป่ยคนนี้…น่ากลัว…มากเกินไปแล้ว!
เซี่ยถิงถิงสีหน้าซีดเผือด ดวงตางามเบิกกว้างจ้องเฉินเป่ย…หัวใจเต้นเร็วแรงขึ้น…
ในตอนนี้เอง เซียวเข้อเซิงผุดลุกจากพื้นขึ้นมา อาศัยตอนทุกคนไม่ทันตั้งตัว…พุ่งมาประชิดติดตัวเซี่ยถิงถิง…และคว้าหมับคอหอยเธออย่างแรง! !
วินาทีนี้! สายตาเฉินเป่ยเปลี่ยนจากนิ่งเฉยเป็นหรี่ตามอง!อ เสือร้ายที่เรียบนิ่งตัวหนึ่งเปิดตากว้างขึ้น!
“ปล่อยเธอซะ” เฉินเป่ยหรี่ตามอง และพูดออกมาแค่นี้! แต่กลับแฝงแววเย็นเยียบในนั้น!
เซียวเข้อเซิงล็อคคอเซี่ยถิงถิงไว้ มือนั่นล็อคคอหอยเธอไว้แน่น แรงกดมาก…เซี่ยถิงถิงเริ่มหน้าซีด แทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว!
“ฮะฮะฮะฮะ…ฮะฮะฮะ…ไอ้เลว..แกเก่งนักไม่ใช่หรือไง? !” สีหน้าเซียวเข้อเซิงบิดเบี้ยว ความชั่วร้ายแผ่ซ่านไปทั่วร่างเขา “วันนี้ ฉันจะให้แกอยากอยู่ไม่ได้อยู่ อยากตายก็ตายไม่ได้! !”
พูดจบ เซียวเข้อเซิงออกแรงที่มืดมากขึ้น แทบจะกดลึกเข้าไปในคอหอยของเซี่ยถิงถิง!
“ขอแค่ฉันออกแรงมากอีกนิดเดียว…คออันอ่อนแอของหล่อน…จะหักทันที…” เซียวเข้อเซิงพูดด้วยรอยยิ้มมาดร้าย “ตอนนี้ แกอยากเห็นเธอตายไหม? ฮะฮะฮะ!”
เฉินเป่ยเกร็งเครียด ประดุจคันธนู สีหน้าเขาเย็นเยียบ ประหนึ่งน้ำค้างแข็ง!
“ฉันจะพูดอีกครั้ง ปล่อยเธอซะ” เขาในตอนนี้เย็นถึงขีดสุด
เซียวเข้อเซิงสีหน้าบิดเบี้ยวน่ารังเกียจ แสยะยิ้มว่า “ดูท่า..แกจะแคร์ผู้หญิงคนนี้มากนะ…หล่อนเป็นแฟนแกหรือไง? ฮะฮะฮะ… แบบนี้ก็ยิ่งสนุกสิ…ฉันชอบเล่นแฟนคนอื่นที่สุดแล้ว…”
