ตอนที่ 69 คิดว่าเขาเป็นศิษยาภิบาล
เขายื่นมือออกมาลูบไล้ผมยาวของพิมพ์ลดา จิรฐาถาม ว่า “พวกคุณนัดกันที่ไหนหรือ?”
“เอ๋อ?” ตอนนี้ พิมพ์ลดาจึงได้สติกลับมา เมื่อครู่ตัวเอง ไม่ได้ถามว่ากินกันที่ไหนอย่างชัดเจน เธอส่งข้อความไปให้ สะปันอย่างรวดเร็ว เธอก็ส่งที่อยู่มา
เห็นคำว่า “โรงแรมมวนยู” บนหน้าจอ หน้าผากพิมพ์ลดา ปรากฏเส้นสีดำสามเส้น!เมือง S เมืองหนึ่งซึ่งใหญ่ขนาดนี้ พวกเขาไม่สามารถเปลี่ยนสถานที่อื่นๆกินข้าวหรือไร?
เมื่อเธอคิดถึงเรื่องโง่ๆที่ตนเองเคยทำไว้ตอนเริ่มแรกใน ที่นั่น พิมพ์ลดาก็ปวดศีรษะอย่างรุนแรง
เมื่อมาถึงโรงแรมมวนยู จิรฐาไปจอดรถ พิมพ์ลดาลงจาก รถก่อนแล้วขึ้นไปข้างบน ทันทีที่เธอเข้ามาในห้อง สะปัน ก็เข้ามาทักทาย แต่เธอไม่ใช่เข้ามาทักทายเธอพิมพ์ลดา เธอมาทักทายท่านศิษยาภิบาล
แต่ ท่านศิษยาภิบาลล่ะ? สะปันชะโงกหน้าออกไปดูที่นอก ประตู ข้างหลังพิมพ์ลดาไม่มีผู้ใดอย่างสิ้นเชิง
คนล่ะ?” เธอถาม
พิมพ์ลดายิ้ม ตอบว่า “เขาไปจอดรถ ให้ฉันขึ้นมาก่อน”
ได้ยินคำตอบของพิมพ์ลดา สะปัน นงลง แท้จริงเป็นชายหนุ่มประเภทใดที่สามารถให้พิมพ์ลดา แต่งงานด้วยแบบสายฟ้าแลบ สะปันประหลาดใจสุด ๆ จริง ๆ
ทักทายกับชนิศาซึ่งอยู่ด้วยกันในห้องเดี่ยวแล้ว พิมพ์ ลดาจึงหาที่นั่ง นั่งลง หญิงสาวทั้งสามคุยกันได้ไม่เท่าไร ก็ มีเสียงเคาะประตูดังมาจากนอกประตู
“ไอ้หยา!มาแล้ว!”ปฏิกิริยาการตอบสนองนี้ของสะปัน ทำให้พิมพ์ลดารู้สึกว่าดูเหมือนหล่อนจะตื่นเต้นมากกว่าครั้ง แรกที่หล่อนได้แนะนำทินพลให้รู้จักกับเธอซะอีก
พิมพ์ลดาลุกขึ้นไปเปิดประตูให้จิรฐา ที่นอกประตู เมื่อ เขาเห็นเธอก็มีรอยยิ้มเต็มตา ในห้องเดี่ยว เมื่อสะปันและ ชนิศาได้เห็นใบหน้านั้นของคนที่ยืนอยู่นอกประตูอย่าง ชัดเจนก็โพล่งขึ้นในเวลาเดียวกัน “ท่านจิ?”
เอ๋อ? พิมพ์ลดาจําได้ว่าตนเองได้บอกสะปันว่าจิรฐาเป็น ศิษยาภิบาล แต่ไม่เคยบอกชนิศาอ่า หรือว่าสะปั้นได้บอก เรื่องนี้แก่ชนิศาแล้วหรือ?
โอบผ่านไหล่ของพิมพ์ลดา จิรฐาเดินเข้าห้องเดี่ยวมา ไม่รอพิมพ์ลดาแนะนำ เขายื่นมือให้ชนิศาก่อน “สวัสดี ท่าน หัวหน้าแผนกครับ! ”
ดูเหมือนการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของจิรฐา ทำให้ผู้ ร่วมงานสาวทั้งสองต่างประหลาดใจมากแล้ว ชนิศางงก่อน ที่จะได้สติกลับมารีบยื่นมือไปจับมือกับจิรฐาอย่างสุภาพ*ท่าน สวัสดี สวัสดีค่ะ!”
เมื่อจิรฐาหันกลับมาทักทายกับสะปัน เธอไม่ได้รอให้เขา ยื่นมือออกมา สะปันก็ได้ยื่นมือออกมาก่อน “ท่านจิ สวัสดีค่ะ ท่าน! ฉันเป็นเพื่อนที่ดีของพิมพ์ลดาค่ะ”
“อืม สะปันจากสำนักงานกลุ่มประชากร?” ชนิศานั้นจิรฐา รู้จัก สำหรับสะปัน เขาดูคุ้นๆบ้าง แต่ก็ไม่แน่ใจ
ตอนนี้ถึงคราวที่พิมพ์ลดาแปลกใจแล้ว!
เมื่อครู่ สะปันเรียกจิรฐาว่าอะไร?ท่านผู้นำจิ?
จิรฐาเขาไม่ได้เป็นศิษยาภิบาลแต่เป็นท่านเจ้าเมืองจิ หรือ? เขาไม่ได้เป็นท่านศิษยาภิบาลที่อธิบายพระคัมภีร์ให้ ผู้คนในโบสถ์ทุกวันอาทิตย์หรือ แต่เป็นท่านผู้นำที่ต้องอยู่ ในอาคารเทศบาลเมืองทุกวันเพื่อบริหารกิจการต่าง ๆ?
ความจริงในเรื่องนี้ พิมพ์ลดายอมรับไม่ค่อยได้ในชั่ว ขณะ เดิมทีเธอคิดว่าเขาเป็นแค่ศิษยาภิบาลคนหนึ่งเท่านั้น เธอแต่งงานกับเขา ก็ยังนับว่าเหมาะสมบ้าง แต่ตอนนี้เขา เป็นผู้นำและเธอก็เป็นแค่พนักงานบริษัทขนาดเล็กคนหนึ่ง
หนึ่งมื้อเที่ยง พิมพ์ลดาไม่รู้ว่าเธอกินอะไรไปบ้าง หลัง จากกินอาหารแล้วก็ได้บอกลาชนิศาและสะปัน แล้วตามจิร ฐากลับบ้านไป
ก้าวเข้ามาในบ้าน จิรฐาดึงพิมพ์ลดาที่อยู่ในสถานการณ์ไม่ค่อยดีไว้ ถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ตั้งแต่ไปกินข้าวก็รู้สึก เธอหดหู่ไม่ค่อยมีความสุขนัก?”
เมื่อเขาถามเช่นนี้ พิมพ์ลดาเงยหน้าอันกระอักกระอ่วน ขึ้นมองเขา “จิรฐา ทำไมคุณไม่บอกฉันว่าคุณเป็นผู้นำแต่ เนิ่นๆ?”
