ตอนที่ 92 ขออภัย
เอ่อ…
จิรฐากลั่นสะอื้นไร้วาจา
ครึ่งค่อนวัน เขาจึงได้สติกลับมา เพียงเห็นพิมพ์ลดา ยิ้ม ไม่รู้ว่าจะตอบเธอกลับไปอย่างไร คลอดลูกจะเจ็บ จิรฐา แต่เขาเป็นเพียงลูกผู้ชาย เขาไม่เคยคลอดลูกมา ก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าเจ็บมากแค่ไหน
คุณไม่รู้หรอกว่ามันน่าสงสารแค่ไหนตอนสะปัน คลอดหนูนา ทินพลไม่อยู่ เธอนอนคนเดียวบนเตียงเจ็บ ทั้งวัน ฉันดูจนร้องไห้ไปหมดแล้ว” เมื่อได้ยินประโยคนี้ มองพิมพ์ลดา จิรฐาจึงได้รู้ว่าโรคกลัวคลอดลูกของเธอ มาจากสะปัน นั่น
แต่ว่า ประสบการณ์ของสะปันในครั้งนั้น พิมพ์ลดา เจ็บปวดในใจที่เธอเจ็บครรภ์ หรือเจ็บปวดในใจที่เธอ ไม่มีทนพลอยู่กับเธอน่ะ!
จิรฐาเคยบอกว่าถ้าพิมพ์ลดาไม่คิดอยากให้กำเนิด ลูก เขาจะไม่บังคับเธอ แต่ถ้าเขาต้องการที่จะมีเด็ก เขา จะหาวิธีที่จะทําให้เธอตั้งครรภ์โดยไม่รู้ตัว นั่นก็ไม่ใช่วิธี เขาบังคับเธอแล้วหรอกน่ะ?
คิดแบบนี้ จิรฐาจึงทิ้งความคิดที่จะถูกกับพิมพ์ลดา ในปัญหาการมีลูกต่อ หัวเราะพลางพาเธอไปที่ร้าน อาหาร
นี่เป็นร้านอาหารขนาดเล็กที่มีลักษณะสนุกสนานใน แบบลูกทุ่ง เมื่อเข้าประตูใหญ่ที่สร้างขึ้นด้วยไม้ไผ่แล้วก็ จะเป็นสะพานไม้ที่ตั้งอยู่เหนือบ่อเล็ก ๆ ยื่นขยายจนถึง ประตูหลักของร้านอาหารเล็ก
มองดูสะพานไม้ น พิมพ์ลดารู้สึกว่าช่างมีความคิด เชิงศิลป์มาก แต่ว่าทําไมสะพานไม้ไม่มีรั้วกั้นอะไรทั้ง สองข้างน่ะ! ว่างเปล่าเช่นนี้ไปแล้ว างน่ากลัว เดินไป เดินไปไม่ทันระวังตกลงไปจะทําอย่างไรได้?
แม้ว่าในใจจะคิดแบบนี้ แต่น้องพิมพ์ลดาภายใต้การ คุ้มครองของท่านผู้ใหญ่ ก็ได้เข้าไปในร้านอาหารอย่าง ปลอดภัย
ในเมื่อเป็นเพลงลูกทุ่ง จึงไม่อาจหลีกเลี่ยงการกิน อาหารฟาร์มของที่นี่ ดื่มไวน์ข้าวพิเศษของที่นี่
ความสามารถในการดื่มเหล้าของพิมพ์ลดาไม่เก่ง แต่ไวน์ข้าวที่นี่ผสมกับไข่ต้ม ใส่น้ำตาลทรายแดง ส่ง กลิ่นหอม ทําให้เธออดที่จะชมสักคำไม่ได้ หลังจากนั้น ก็วางไม่ลงแล้ว หากท่านผู้ใหญ่ไม่ตั้งไว้ เกรงว่าเขาจะ ต้องดูแล เมาคนหนึ่งในคืนนี้
ฉวยโอกาสขณะที่จิรฐาลุกขึ้นไปห้องน้ำ พิมพ์ลดา รีบหยิบแก้วไวน์และดื่มมันอย่างดุเดือดหนึ่งคํา กลิ่น หอมของไวน์ขาวยังแฝงพร้อมด้วยกลิ่นหอมของไข่ และรสหวานกําซาบ
“อร่อยมากจริง ๆ !” คิดว่าเหล้าดีที่สามารถทำให้น้อง พิมพ์ลดาถอนหายใจได้ นี่เกรงว่าจะเป็นชนิดแรก
กลับมาจากห้องน้ำ จิรฐานั่งจิบไวน์ข้าวไปค่าหนึ่ง เหลือบสายตาไปดูพิมพ์ลดาที่กำลังก้มศีรษะกินข้าวดี ๆ เขานึกถึงสิ่งที่ยังวางอยู่ในกระเป๋า เป่าลมหายใจออก โดยไม่มีร่องรอยเตรียมจะดึงประเด็นหลักที่ยังไม่เสร็จ สิ้นในมือคําคืนนี้ออกมา
จีรฐารู้สึกว่าตอนแรกที่เขาเองได้ดึงพิมพ์ลดาไป ที่สํานักงานกิจการพลเรือนเพื่อจดทะเบียนสมรสก็ต เหมือนจะไม่เครียดแบบนี้ในตอนนี้
จริงอย่างคาดคิด การจดทะเบียนสมรสเป็นเพียง เรื่องการเข้าคิว(แน่นอน ท่านผู้ใหญ่ไม่ต้องเข้าแถว เลย) จ่ายเงินและเซ็นเอกสาร แต่นี่เป็นการมอบแหวน นี้ เป็นความรู้ด้านวิทยาศาสตร์แขนงหนึ่งอา
มอบแหวนวงนี้ออกไปอย่างไร จึงจะให้เขารฐา แสดงออกมาดูทั้งหล่อทั้งสมาร์ทขึ้นได้ทั้งยังให้น้อง พิมพ์ลดาจิตใจ นบาน ซาบซึ้งจนหลั่งน้ำตาได้น่ะ?
ปัญหาเรื่องการมอบแหวนวงนี้ออกไปอย่างไร จิรฐา ได้คิดมาตลอดตั้งแต่วันที่ซื้อแหวนจนถึงเมื่อครู่นี้แล้ว เมเขาคิดที่จะใส่แหวนเข้าไปในอาหาร หยิบยืมผ่าน กระบวนการสะพานเชื่อมตอนละครน้ำเน่าที่เวอร์ ๆ มา มอบให้ แต่เขามาที่นี่แล้วจึงได้พบว่าอาหารเป็นอาหาร จีน อาหารจีนมักจะมันเลี่ยนมาก ถ้าใส่แหวนเข้าไปใน ท้องของปลาดุนนําแดง เวลาหยิบออกมา ลองถามว่า จะยังมีน้องสาวคนไหนที่ยังชอบอ่า? โรแมนติกอะไร เซอร์ไพรส์อะไรทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องไร้สาระไปหมดสิ้น
บวกกับความเข้าใจที่มีต่อภรรยาของท่านผู้ใหญ่ เอง เขาสงสัยว่าพิมพ์ลดาอาจจะเผลอกลืนแหวนลงไป โดยไม่ฝังใจ ไม่เพียงแต่ทำร้ายพิมพ์ลดาแต่ยังอาจจะ ทําร้ายเด็กทารกลูกรักที่กำลังก่อตัวเป็นวันนะ!
พิจารณาถึงแง่ต่าง ๆ เหล่านี้ ท่านผู้ใหญ่จึงได้ละทิ้ง ความคิดเลียนแบบละครน้ำเน่า เวอร์ๆไป
ทําสิ่งต่าง ๆ มากมายยังไม่ดีกว่าที่เขามอบต่อหน้า โดยตรง ทั้งเร็วและสายตรง!
ด้วยสติปัญญาของพิมพ์ลดา การมอบเช่นนี้เป็นสิ่งที่ ดีที่สุดที่ทำให้เธอเข้าใจได้จริง ๆ
หลังจากลังเลในใจเล็กน้อยในที่สุด รฐา ดสินใจที่ จะเริ่มต้นแล้ว
เขาเงยหน้าขนมองพิมพ์ลดาและเรียก อเธอเบา ๆ “พิมพ์ลดา”
พิมพ์ลดาเพิ่งใส่หน่อไม้ชิ้นหนึ่งเข้าไปในปาก ได้ยิน จิรฐาเรียกเธอเองก็เงยหน้าขึ้นมองเขา
แต่ว่า…นั่นคือใครน่ะ ทําไมคุ้นๆตาแบบนั้น?
พิมพ์ลดาหลับตา ใช้สายตามองอย่างชัดเจน มอง ข้ามจิรฐาไปยังข้างหลังเขาซึ่งมีหนึ่งชายหนึ่งหญิง กําลังเดินเข้าประตูร้านอาหาร
รอจนพิมพ์ลดาเห็นชัดเจนว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร เขาก็ได้โอบผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาก้าวออกจากร้าน อาหารไปแล้ว
“เขา ทินพล?” ประจวบเหมาะราวกับผีหลอกหรือ เทวดามาช่วย พิมพ์ลดาทิ้งตะเกียบในมือ ลุกขึ้น วิ่งไป ที่ประตูร้านอาหาร ในใจเธอกังวลขึ้นมาทันที เธอจึงไม่ ได้ให้ความสนใจกับสิ่งที่จรฐาพูดกับเธอในช่วงหลัง แล้ว
เขาเองที่นี่ยังกำลังสารภาพอย่างเอาจริงเอาจังน่ะ แต่คู่รักที่เป็นเป้าในการสารภาพซึ่งเดิมนั่งอยู่ตรงข้าม กับเขาเองกลับสาวเท้าวิ่งไปแล้ว
จิรฐาตะลึง ประโยคนั่นทีว่า “แต่งงานกับผม เถอะ!”ได้ถูกแช่แข็งไว้ที่มุมปาก!
ที่เขาสารภาพเมื่อครู่น่ากลัวมากขนาดนั้นหรือ? จน ทําให้พิมพ์ลดาหวาดกลัวหนีไปเลยหรือ?
เก็บแหวนที่เขาเพิ่งเอาออกจากกระเป๋าผลักกลับ เข้าไปพร้อมกล่อง รฐาพิงพนักเก้าอี้ที่ด้านหลัง ถือ แก้วไวน์ขาวตรงหน้า กระดูกอย่างดุเดือกเข้าปากไปทั้ง แก้ว “โอ้ แย่แล้ว มีคนตกลงไปในน้ำ ตกลงไปในบ่อข้าง นอกประตูแล้ว!” ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องระลอกหนึ่งดัง มาจากประตู
จิรฐาไม่รู้ว่าทำไมหัวใจจึงเต้นอย่างรุนแรงที่หนึ่ง สัญชาตญาณบอกเขาว่าคนที่ตกลงไปในน้ำก็คือพิมพ์ ลดา
ผู้หญิงโง่!” วางแก้วซึ่งได้ว่างเปล่าลงบนโต๊ะอย่าง แรง เขารีบลุกขึ้นและวิ่งไปที่ประตู
ในช่วงต้นฤดูหนาวฟ้ามืดเร็ว นอกร้านอาหารเล็ก ๆ มี เพียงโคมไฟไม่กี่ดวงที่ใช้สําหรับเติมแต่งอารมณ์สุนทรี ไม่ได้ช่วยในเรื่องประโยชน์การให้แสงสว่างมากนัก
จิรฐาเบียดฝูงชนออกไป พุ่งทะยานไป เห็นเพียงมีอ น้อย ๆ คู่หนึ่งที่กำลังตีเพื่อดิ้นรนบนพื้นผิวของน้ำ คน กําลังจะจมลงไปแล้ว
ได้มีคนกระโดดลงไปช่วยก่อนจิรฐา แต่ดูเหมือนว่า ฝีมือในการว่ายน้ำของคนนั้นก็ไม่เท่าไร
เมื่อรฐาเห็นกำไลมรกตสีเขียวเข้มบนข้อมือของ ม้อน้อย ๆ ที่กำลังตึกระพือบนพื้นผิวของน้ำ เขาก็ไม่ได้ คิดอะไรมาก กรีบกระโดดลงไปในน้ำทันที
เขาหวังอย่างยิ่ง สัญชาตญาณของเขาผิด แต่ ท่าไมครั้งนี้ พระเจ้าดันให้สัญชาตญาณที่ไม่เคยพึ่งได้ ตั้งแต่ไหนแต่ไรมากลับขลังขึ้นมาได้น่ะ!
บ่อนี้ใช้ปลูกดอกบัวในฤดูร้อนและดูเหมือนจะเป็น มากในฤดูหนาว แต่เพราะฤดูร้อนไว้ใช้ปลูกดอกบัว ใน บ่อเต็มไปด้วยโคลน มันไม่ง่ายที่จะว่ายน่ามาข้างกาย พิมพ์ลดา
เมื่อจิรฐา งร่างกายที่เกือบจะแข็งทื่อไปแล้วเข้ามา ในอ้อมแขนของเขาเอง พิมพ์ลดาดูเหมือนจะจับฟาง ช่วยชีวิตไว้แน่นอย่างเอาเป็นเอาตายไม่ยอมปล่อยมือ แล้ว
คนช่วยดึงขึ้นมาแล้ว ไม่มีอุปสรรคอะไรมาก
กลัวพิมพ์ลดาจะมีไข้ หลังจากกลับไปที่สปาคลับ โร ราให้บริกหน้ายาแก้หวัดมาส่ง
นน่าแล้วหยิบยาเดินไปที่ข้างกายพิมพ์ลดา เขา ทําท่าราวกับส่งของจากเบื้องสูงให้เธอ โน้น กินยา ระวังเป็นหวัด พิมพ์ลดานั่งอยู่บนโซฟาห่อผ้าห่มไว้ ไม่กล้าเงย หน้ามองเขา เพียงแค่เอื้อมมือออกมารับถ้วยและยา กับ ลงมองเห็นหยดน้ำ หยดลงมาจากเส้นผมของเขา
เมื่อครู่ เขาเพื่อช่วยเธอ ได้กระโดดลงไปในน้ำแล้ว
หรือ?
คิดพลาง ในที่สุดพิมพ์ลดาก็กล้าที่จะเงยศีรษะน้อย ของเธอขึ้นมา มองไปที่เขา
“คุณ…” เธอเพิ่งจะเปิดปากพูด ท่านผู้ใหญ่กลับหมุน ตัวเด็นออกไป
โอ้ โกรธแล้วเหรอ?
นี่เป็นครั้งแรกที่พิมพ์ลดาเผชิญท่าทีที่เย็นชาจาก ท่านผู้ใหญ่ที่นี่ เมื่อครูเขาเพิ่งยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ดู เหมือนว่าความเย็นที่เขาปลดปล่อยออกมาแทบจะ ทําให้เธอกลายเป็นไอศครีมแท่งไปหมดแล้ว!
มองดูเงาหลังที่จากไปของจิรฐา พลันพิมพ์ลดา รู้สึกว่าเธอเองบางไม่ได้รับความเป็นธรรม เธอไม่ได้ ตั้งใจที่จะวิ่งออกจากร้านอาหารโดยไม่บอกกล่าวกับ เขา แต่ขณะนั้นเป็นสถานการณ์ที่พิเศษน่ะ “น้องคุณ! ว่าไปแล้วทั้งหมดนี้เป็นความผิดของร้าน อาหารที่ไม่ได้ทํารั้วกั้นบนราวสะพานไม้” โยนยาเม็ด เข้าไปในปากกลัวน้ำเปล่ากลืนลงไป พิมพ์ลดาโกรธ จนขาสะพานไม้และเพลงลูกทุ่งในจิตใจไปแล้วรอบ หนึ่ง ถ้าไฟนอกร้านอาหารไม่มีดเกินไป เธอก็จะไม่เท้า เหยียบอากาศตกลงไปแล้ว
ผลที่ได้คือเธอลัมเหลวที่จะวิ่งไล่กวดทันคน ยังกลึง ตกลงไปในบ่อโคลนหนึ่งตลบ ไม่ได้สูญเสียชีวิตน้อย ๆ แต่ก็ยั่วให้ท่านผู้ใหญ่โกรธ
“ฉันจะทํายังไงดีน่ะ?” กระโดดลงจากโซฟา พิมพ์ลดา เดินเบา ๆไปข้างห้องน้ำ ได้ยินเสียงน้ำจากข้างใน ก็หัน ไปพิงประตูห้องน้ำ
เธอต้องคิดดี ๆ ทําอย่างไรจึงจะเกลี้ยกล่อมให้ได้ ท่านผู้ใหญ่กลับมา
แต่ว่า…
“อ้า!” ทันใดนั้นจิรฐาเปิดประตูออกมาจากด้านในตรง ด้านหลังเธอ พิมพ์ลดาก็ได้มเข้าไปโดยไม่ทันระวัง
ฮือฮือฮือ…เธอได้ยินเสียง ข้างในไม่ได้หยุด ด ๆ อ้า! เขาจรฐาเปิดไว้ ไม่อาบน้ำ เปิดประตูทำไม หรือ?
ศีรษะกระแทกเข้าไปในอ้อมแขนของชายหนุ่มคนใด คนหนึ่ง พิมพ์ลดากับจุดฝังศีรษะไว้ในหน้าอกของเขา ไม่กล้าเงยขึ้นมา ปล่อยให้ฝักบัวเหนือศีรษะโปรยน้ำใส่ ร่างของเธอชะโลมจนผ้าที่เธอได้ห่มคลุมตัวไว้เปียกไป
ดูราวกับเวลาผ่านครึ่งศตวรรษไปอย่างเชื่องช้า ใน ที่สุดพิมพ์ลดาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังจากด้านบนของ ศีรษะลงมา
“เงยหน้าขึ้นมา” จิรฐากล่าวพลาง ไม่มีการเคลื่อนไหว แต่รอปฏิกิริยาจากพิมพ์ลดาเธอเอง
ศีรษะน้อยที่ฝังอยู่ในอ้อมแขนของเขาสั่นคลอนไป มาซ้ายขวา แสดงถึงการปฏิเสธ
ไร้สินหนทาง ท่านผู้ใหญ่ได้แต่ต้องลงมือเอง
ดันพิมพ์ลดาไปทางขวา ให้เธอฟังผนังไว้ จา เอื้อมมือเชยคางของเธอขึ้นมา บังคับให้เธอมองที่เขา เอง ถามเสียงเย็นชาว่า “ทำไมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา ล่ะ?”
เขาพูดกับเธอด้วยเสียงที่เย็นชา มองดูเขา พิมพ์ ลดา รู้ล็กแสบจมูกขึ้นมา
กลั่นน่าตาที่คลออยู่ในดวงตาไว้อย่างเต็มที่ เธอ เพียงกระซิบว่า “ขอโทษ!” แล้วผลักเขาออกไป เตรียม จะออกไปจากห้องน้ำ
จิรฐายีดแขนยาวของเขายันผนังกำแพงก็กั้นทางที เธอจะไปไว้
พิมพ์ลดางอเข่า คิดจะมุดใต้แขนของเขาออกไป แต่รฐากลับเข้าใจถึงความหมายของเธอได้ก่อนก้าว หนึ่ง รับลดแขนลงต่ำ
เอาล่ะ หนีไม่สําเร็จได้แต่ต้องเผชิญหน้าแล้ว
อุณหภูมิในห้องน้ำค่อนข้างสูง ถูกไอร้อนนี้รมไป ท้ พิมพ์ลดาทนไม่ไหวอีกต่อไป หันไปมองเขา น้ำตาที่ เต็มไปด้วยความคับข้องใจก็หลั่งรินลงแปะๆเช่นนี้
เดิมจิรฐาโกรธมาก นี่เป็นครั้งแรกทั้งชีวิตของเขา เองที่ อแหวนมอบให้หญิงสาวคนหนึ่ง เขาอยู่ที่นั่น สารภาพอย่างจริงจังและประหม่า เธอกลับทิ้งเขา วิ่งหนี
ไป
วิ่งไปก็วิ่งไปแล้ว ยังออกจากประตูปุ๊บก็ตกลงไป ในสระน้ำ มันไม่สําคัญว่าเขาคว้าเธอได้ในน้ำในวันที่ อากาศหนาวจัด ทั้งคนไปก็ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือเขา กลัวว่าเธอจะป่วย ถ้าเธอเป็นหวัดล่ะ จะทําอย่างไร ถ้า เป็นไม้ล่ะ จะทําอย่างไร
แต่ความโกรธในใจ เมื่อเห็นน้ำตาไหลรินของพิมพ์
ลดา วงวินาทีนั้นก็หายไปเองเป็นปลิดทิ้ง
หัวใจของเขามลายทันทีเมื่อเขาเห็นเธอร้องไห้
มือใหญ่จับไหล่บอบบางของพิมพ์ลดาดึงตัวเธอ เข้ามา จิรฐาไม่พูดจา เพียงแต่ยกมือขึ้นเอาผ้าขนหนูที่ เปียกบนร่างเธอออก
ในใจพิมพ์ลดารู้สึกหดหู เธอเองร้องไห้ไปหมดแล้ว เขาก็ยังดูหน้าไร้อารมณ์เช่นนี้
ฮือ ฮือ ฮือ ไม่มีความสุขแล้ว ยังไม่มีความสุขแล้ว!
แต่ถึงแม้ว่าในใจเธอเองจะไม่มีความสุข พิมพ์ลดา ยังคงจำได้ว่าหน้าที่ที่สำคัญของเธอเองตอนนี้ เธอ ต้องเอาอกเอาใจ ให้ท่านผู้ใหญ่มีความสุข เป็นเธอที่ ทําให้เขาไม่มีความสุขก่อน
เมื่อจีรฐาเอาผ้าขนหนูลงจากไหล่ของเขาเองใน วินาที น พิมพ์ลดายกแขนทั้งคู่ขึ้นและยื่นขึ้นไปโอบ รอบคอของจิรฐา มุดเข้าไปในอ้อมแขนของเขาอย่าง แบบ
“อือฮือฮือ…”
ได้ยินเสียงเธอร้องให้เหมือนเด็กดังมาอีกครั้ง ความโกรธของจิรฐาก็หายไปหมดแล้วจริง ๆ
พิมพ์ลดาน่ะพิมพ์ลดา ผมควรทำยังไงกับคุณ ? ใน ใจคิดพลาง จิรฐาปล่อยผ้าขนหนูในมือออก มือใหญ่ บ หลังของพิมพ์ลดา ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา
“จิรฐา…” ซอนตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอสะอื้นไห้ เรียกเขา
หลับตาลง เขาส่งเสียงเอ่อเสียงหนึ่ง ตอบ
“ฉันผิดแล้ว!” พิมพ์ลดาผ่านการร้องไห้ ในน้ำเสียง แฝงเสียง มจมูก
ตึงเธอออกมาจากอ้อมแขนเล็กน้อย จีรฐาเชยใบหน้า น้อย ๆ ของเธอขึ้นมา ปาดเช็ดน้ำตาออกจากมุมดาของ เธอ ถามว่า “รู้ไหมว่าเธอเองผิดตรงไหน?”
ตาคู่งามแดง หลังจากร้องไห้มาแล้วจ้องมองเขา เอง พิมพ์ลดากระซิบว่า “ขณะที่คุณกำลังพูดกับฉัน ฉัน ไม่ควรทิ้งคุณวิ่งออกไปจากร้าน ไม่ควรพลาดตกลงไป ในสระน่า
มองดูใบหน้าดวงน้อยที่ไร้เดียงสาและไม่ได้รับ ความเป็นธรรมของเธอ แม้ว่าบนหน้าของจิรฐาไม่ได้มี รอยยิ้มที่อ่อนโยนเซนตามปกติ แต่ในใจกลับรู้สึกหวาน ซึ่ง
ภายนอกแสร้างดูเหมือนจะเย็นชาสงบเรียบไม่ แยแส เขาไม่ได้ตอบเธอ แต่เขาก็เอื้อมมือไปปิดฝักบัว ที่ข้างหลังของพิมพ์ลดา
เมื่อครู่เป็นเพียงเพราะเขารู้ว่าเธอซ่อนตัวอยู่นอก ห้องนํ้า ดังนั้นเขาจงใจเปิดประตูให้เธอเซถลาเข้ามา ใน ความเป็นจริง เขาไม่ได้ดึงเธอเข้ามาเพื่อสอบบทเรียน แก่เธอ เพียงแค่คิดจะแกล้งให้เธอกลัวเท่านั้น แต่ไม่คิดว่า จะทําให้เธอตกใจกลัวร้องไห้แล้ว
ร่างท่อนล่างว่างเปล่า พิมพ์ลดาได้ถูกจรฐาน น
มาแล้ว
แขนราวรากบัวคู่หนึ่งโอบกอดเขาไว้ เธอถามว่า “คุณจะทําอะไร?”
จิรฐาก็ไม่ตอบ เขาอุ้มเธอพาออกมาจากห้องน้ำเอง เดินไปที่ปลายอีกด้านหนึ่งของกระท่อมไม้
โอ้ ไม่นะ! ไปนอนทั้งหีเปียกปอนหยดติ้ง ๆ แบบนี้
หรือ?
มองดูทิศทางทีเขาเดินไป พิมพ์ลดาตกใจสะดุ้ง นั่น
คือทิศทางของห้องนอน
แต่ดูเหมือนพิมพ์ลดาจะลืมไปแล้วว่านั้น คือ ทิศทางของอ่างน้ำพุร้อนด้วย
อุ้มคนมาถึงข้างอ่างอาบน้ำ รราย่อตัวลง ปล่อยมือ ก็โยนพิมพ์ลดาเข้าไป
ใช เขาโยนคนลงในอ่างอาบน้ำพุร้อน พิมพ์ลดารู้สึกว่าเธอเองคืนนี้อ่อนโยนสุด ๆ และ อ่อนสุภาพสุด ๆ เธอเริ่มอิงแอบเข้าสู่อ้อมกอดเพื่อ ขอโทษชายคนหนึ่งตั้งแต่เมื่อไรอ่า! แต่เขาจิรฐา ทําไม จึงไม่ลดละให้อภัยเลยน่ะ!
พิมพ์ลดาสําลักน้ำไปคำ กำลังเพิ่งลุกขึ้นยืนและคิด จะระเบิดโทสะ แต่ทันทีที่เธอหันไปเธอกลับกระแทก แผ่นอกที่แข็งแกร่งแล้วถูกชายหนุ่มที่มีร่างกายสูง กําย่าตรงหน้านี้ทับร่างท่อนล่างไว้
“เอ่อ คุณ เอ่อ…” พิมพ์ลดาเพิ่งคิดจะเปิดปากพูดจา แต่ริมฝีปากฏกคนปิดประทับไว้
คืนนี้ จูบของจิรฐาผิดปกติ รวดเร็วรุนแรงป่าเถื่อน ดุร้ายจนพิมพ์ลดารับมือแทบไม่ไหว
เพื่อช่วยชีวิตลมหายใจสุดท้ายอันกะจิดริดของเธอ เอง พิมพ์ลดาอ้าปากกัดลิ้นของเขาที่ยื่นเข้ามาในปาก ของเธอไปคํา เธอไม่อาจบังคับแรงได้ ดูเหมือนว่าเธอ จะกัดลิ้นของเขาเป็นแผล ชั่วขณะกลิ่นเลือดคละคลุ้ง ผสานรสเค็มเต็มปากของเธอ
เดิมพิมพ์ลดาคิดว่า ราควรหยุดการเคลื่อนไหวลง แต่ผลที่ได้กลับเป็นสิ่งที่เธอไม่คาดคิด เธอกัดลิ้นของเขา ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ มือใหญ่ บศีรษะน้อย ๆ ของเธอไว้ดับเธอดขอบอ่างอาบน้ำ ใช้พลังทั้งร่างสุดฤทธิ์ จูบเธอราวกับว่าคิดจะดูดเธอ เข้าไปในร่างกายของเขาเอง
ในที่สุด พิมพ์ลดาก็รับไม่ไหวแล้ว
มือน้อยยกขึ้นยืนอกของจิรฐา เธอออกแรงผลัก เขาออกไป
เธอไม่ต้องการ เธอไม่ต้องการให้เขาต้องการเธอ ในยามที่เขากําลังโกรธ เธอไม่ชอบแบบนี้ เธอไม่ชอบ จิรฐา โหดร้ายป่าเถื่อน เธอชอบท่านผู้ใหญ่ที่อ่อนโยน งามตามธรรมชาติเช่นหยกที่ยังไม่ได้จาระไน มักปฏิบัติ ต่อเธออย่างอ่อนโยนที่สุด รักทะนุถนอม
ผลักจิรฐาออกไป พิมพ์ลดาก็คิดอยากจะปืนออก จากอ่างอาบน่า
แต่เธอยังไม่ทันยืนได้มั่นคง ก็ถูกคนดึงกลับไป
จิรฐา งอ่างล็อคพิมพ์ลดาไว้ตรงหน้าร่างของเขา กอดเธอไว้แน่นจากข้างหลัง ค่อย ๆสงบจิตใจของเข เอง “คุณปล่อยฉันนะ!” พิมพ์ลดา นพยายามผลักเขาออก ไป เธอโกรธแล้วและอยากให้จิรฐารู้ว่าเธอโกรธแล้ว แมวที่อ่อนโยนมากเพียงใดก็ยังเจ้าอารมณ์ได้! ยิ่งกว่านี้ เธอไม่ได้เป็นลูกแมว เธอเป็นเม่นน้อย
เธอยอมตามและเอาใจเขาในทุกวิถีทาง เขาทำแบบนี้ กับเธอได้ยังไงน่ะ
พิมพ์ลดาดิ้นรน จิรฐาก็ไม่สนใจเธอ ดึงมือชายของ เธอขึ้น ในขณะที่เธอดิ้นรนก็สวมแหวนสีเงินขาวลงบน นิ้วนางของเธอ
วินาทีนั้น พิมพ์ลดา หยุดการเคลื่อนไหวแล้ว
นี่คือ?
ทําไมเขาจึงได้เสกแหวนวงหนึ่งออกมาได้ราวกับ แสดงมายากล
“อะไรเหรอ? ไม่วิ่งหนีแล้วเหรอ?” เสียงแฝงแวว เกียจคร้านดังมาจากข้างหลัง
มองดูลักษณะของพิมพ์ลดา งง ๆ นั้น บนริมฝีปาก ของจีรฐาในที่สุดก็เผยรอยยิ้มออกมาใหม่ หันศีรษะไป พิมพ์ลดาก็ได้มองดูชายหนุ่มที่น ใบหน้ามีรอยยิ้มเกเรอยู่ข้างหลังเธอเองในท่าทางที่ ผิดท่าผิดทางแบบนี้
ยกมือน้อยที่ได้ เป็นกำปั้นของเธอเอง เธอค่อย ไปบนหน้าอกของจีรฐาอย่างหนักหน่วงหนึ่งกำปั่น
เขาหมายถึงอะไร ? ดีใจที่ได้เห็นเธอท่าด้ว อัปลักษณ์หรือ?
พิมพ์ลดาหมัด ค่อยได้ไม่เบาจริง ๆ กระเทือนจนจิร ราต้องคราง มออกมาเสียงหนึ่ง
เห็นพิมพ์ลดายังคิดจะลุกขึ้นวิ่งหนี เขาไม่มีเวลาที่ จะกังวลหน้าอก เจ็บของเขา รีบเหยียดแขนยาวออก โอบเธอไว้ในอ้อมอกอีกครั้ง
เกยคางบนไหล่ของเธอ จิรฐาถามราวกับเล่นโกงว่า “อะไรกัน? คุณใส่แหวนแต่งงานแล้วยังคงคิดหนีหรือ?”
” ม! คุณทําไม่ดีกับฉัน ฉันไม่ต้องการคุณแล้ว !” ปาก พิมพ์ลดาไม่ตอบ แต่ร่างกลับอ่อนระทวยลงในอ้อมอก ของเขาแล้ว จิรฐารู้ว่าเธอจะไม่หนีแล้ว หันศีรษะไปหอมฟอดใหญ่ บนแก้มขาวนวลของเธอค่าโต
ค่อย ๆ หมุนด้วพิมพ์ลดากลับมา เขาจ้องหน้าเธอที่ มีสีหน้าอึดอัดเล็กน้อย ริมฝีปากไม่อาจระงับโค้งขึ้นมา “ที่รัก คุณเพิ่งกัดลิ้นของผมเป็นแผล เจ็บปวดมาก!” ยื่น ลิ้นออกมา จิรฐาพูดกับพิมพ์ลดาด้วยเสียง คลุมเครือ “อืมดู อ้มดู!”
พิมพ์ลดารู้ กว่าจิรฐา ความสามารถในการเล่นโกง ไร้สาระยิ่งมายิ่งมีประสิทธิภาพมากขึ้น
ถ้าคนนอกรู้ว่าท่านผู้ใหญ่ที่หล่อสมาร์ท เข้มงวด กวดข้ม ฝ่าพายุลมฝน ทํางานจริงจังมาตลอด แต่อ หน้าพิมพ์ลดากลับมีสภาพเป็นแบบนี้ จะแสดงออก อย่างไรกัน?
คิดแล้วคิดเล่า พิมพ์ลดารู้สึกว่าเธอเองกำลังอยู่ ท่ามกลางพายุอันยุ่งเหยิงทันที
