ตอนที่ 70: ที่แท้คือบุหรี่
โดย
Ink Stone_Romance
เฉินเยี่ยนทำตัวเป็นผู้หญิงไม่มีเหตุผลไปแล้ว? อวี๋เหวยหมินโกรธจนจะระเบิดแล้ว แต่คำพูดสุดท้ายของเฉินเยี่ยนเตือนเข้าขึ้นมา ตัวเขาสภาพนี้เดี๋ยวจะกลับบ้านยังไง ถ้าคนอื่นเห็น เขาคงอยู่ไม่ได้แล้ว กลิ่นเหม็นแบบนี้ อวี๋เหวยหมินอ้วกออกมาอีกรอบ
“คุณเป็นศพไปแล้วหรือไง ยังไม่ลากผมขึ้นไปอีก”
อวี๋เหวยหมินไม่อยากจะอยู่ตรงนี้แม้สักนาที หลังออกไปเขาสาบานว่าชีวิตนี้จะอยู่ในไกลจากหลุมปุ๋ย เขาจะไม่เข้ามาในสนามบ้านเฉินอีก เพราะพอมาที่นี่เขาจะนึกถึงความอับอายในวันนี้
“ฉันกับคุณเป็นอะไรกัน? ทำไมฉันจะต้องดึงคุณขึ้นมาด้วย?”
เฉินเยี่ยนเหล่มองอวี๋เหวยหมินแวบหนึ่ง
“คุณ คุณเป็นภรรยาผมนะ”
อวี๋เหวยหมินโกรธจะแย่อยู่แล้ว เฉินเยี่ยนนี่ทำไมคุยด้วยยากขนาดนี้ เมื่อก่อนเธอเชื่อฟังตัวเองจะตาย
นัยน์ตาเฉินเยี่ยนมีแววเยือกเย็นแวบขึ้นมา อวี๋เหวยหมินยังกล้าพูดแบบนี้อีก
“ผมหมายถึงชาติที่แล้ว ไม่ว่ายังไงพวกเราก็เคยเป็นสามีภรรยากัน ถ้าคุณไม่อยากให้ผมพูดถึงคุณ ก็ลากผมขึ้นไป”
อวี๋เหวยหมินอธิบาย ไม่ใช่ว่าตัวเขาปีนออกมาเองไม่ได้ แต่เขาขยะแขยง เขารู้สึกขาอ่อนแรงไปหมด เขาขยับไม่ได้ เขาเลยให้เฉินเยี่ยนดึงเขาขึ้นไป
“อยากให้ฉันดึงคุณขึ้นไปก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้”
เฉินเยี่ยนพูดมาถึงตรงนี้แล้วแวบมองอวี๋เหวยหมิน เวลานี้อวี๋เหวยหมินแค่อยากจะรีบออกไปจากที่นี่แล้วเอาน้ำล้างตัวเองสักสิบยี่สิบรอบ สมองเขาคิดอะไรไม่ออกแล้ว ได้ยินคำพูดเฉินเยี่ยน ก็รีบตอบ “แล้วคุณยังไม่รีบอีก”
“อยากให้ฉันดึงคุณขึ้นมา อวี๋เหวยหมิน ได้ งั้นคุณบอกฉันมา คุณกับเฉินเวยคิดแผนอะไร บอกมา แล้วฉันจะดึงคุณขึ้นมา”
เฉินเยี่ยนถามอวี๋เหวยหมิย ถึงแม้เธอจะพอเดาได้บ้าง แต่เธอยังอยากได้ยินอวี๋เหวยหมินพูด
สายตาอวี๋เหวยหมินเป็นประกายแวบขึ้นมา เฉินเยี่ยนนี่ฉลาดกว่าแต่ก่อนเยอะเลย เมื่อก่อนเฉินเยี่ยนโง่มาก
เห็นอวี๋เหวยหมินแบบนี้ ในใจเฉินเยี่ยนเจ็บขึ้นมา เธอใช้มือรวบผมข้างใบหู มองไปบนฟ้า แล้วพูดเสียงเบา “อวี๋เหวยหมิน เมื่อก่อนไม่ใช่ว่าฉันโง่ แต่ฉันไม่จู้จี้จุกจิก ไม่อยากจะคิดมากขนาดนั้น คนอื่นทำดีกับฉันส่วนหนึ่ง ฉันจะทำดีตอบสิบส่วน ฉันเชื่อว่าฉันจริงใจกับคนอื่น คนอื่นจะต้องจริงใจกับฉันเหมือนกัน ดังนั้นแม้ฉันจะลำบาก ฉันก็ไม่สนใจ ไม่ใช่เพราะโง่”
อวี๋เหวยหมินโดนคำพูดเฉินเยี่ยนเข้าไปจนอึ้ง เขามองเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนเชิดคางขึ้นมาเล็กน้อย เธอมองท้องฟ้า ไม่ได้มองเขา ไม่รู้ว่าทำไมอวี๋เหวยหมินมองเห็นความเจ็บปวดของเฉินเยี่ยน ที่แท้เฉินเยี่ยนไม่ได้โง่มาตลอดหรือ? ที่แท้เพราะเธอเชื่อตัวเองมาตลอด เพราะตัวเองเคยทำดีกับเธอ ดังนั้นเธอเลยไม่วุ่นวายเรื่องตัวเอง ที่จริงแล้วเฉินเยี่ยนมีข้อดีเยอะแยะ เธออายุน้อย สวย ฉลาด แล้วยังไม่สนใจเงินทอง อยู่กับตัวเอง เธอคิดเพื่อตัวเขาทั้งหมด ที่จริงเฉินเยี่ยนเป็นภรรยาก็ไม่เลวเลย ถ้าไม่ใช่…
อยู่ๆ อวี๋เหวยหมินก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา ไม่ ไม่ ไม่! ไม่ควรคิดแบบนี้ ในเมื่อเฉินเยี่ยนเป็นภรรยาของเขา ก็ควรคิดเหมือนเขา ที่เธอทำทุกอย่างเป็นสิ่งที่ภรรยาควรจะทำทั้งหมด ส่วนตัวเขาและเฉินเวย เฉินเยี่ยนไม่ควรทำแบบนี้กับพวกเขา เป็นเพราะเฉินเยี่ยนใจแคบ ยอมให้เขาและเฉินเวยไม่ได้ เขาและเฉินเวยไม่ได้ทำผิด ตอนนี้เฉินเยี่ยนมาตอบโต้พวกเขาอีกแล้ว ทั้งหมดเป็นความผิดของเฉินเยี่ยน
“เป็นเพราะคุณทำตัวเอง อย่ามาพูดเหลวไหวเลย ผมและเสี่ยวเวยจะทำอะไรผมไม่บอกคุณหรอก เฉินเยี่ยน ไม่ช้าก็เร็ว จะต้องมีวันที่คุณเสียใจทีหลังแน่ ผมจะทำให้คุณเห็นว่าผมอวี๋เหวยหมินเป็นที่ชื่นชมของคนทั้งโลก ผมต่างหากที่เป็นคนทำการใหญ่ ผมและเฉินเวยจะกลายเป็นคนร่ำรวย เป็นที่เคารพ คุณวางใจได้ ถ้ามีวันหนึ่งคุณต้องการข้าวแล้วมาถึงหน้าประตูบ้านผม ผมจะให้คนไปป้อนข้าวคุณหนึ่งคำ”
อวี๋เหวยหมินไม่พอใจที่โดนเฉินเยี่ยนทำแบบนี้ เขาตัดสินใจว่าอีกหน่อยจะเอาความอัปยศอดสูนี้คืนให้เฉินเยี่ยน
เฉินเยี่ยนเหลือบมองหน้าอวี๋เหวยหมินด้วยความเย็นชา เห็นสายตาดีใจของอวี๋เหวยหมอยที่เมื่อกี้พูดคำพูดนั้นออกมา คนแบบนี้พูดมาอีกคำเธอก็รู้สึกสะอิดสะเอียนแล้ว เดิมทีคิดอยากจะถามเรื่องแผนการของอวี๋เหวยหมินและเฉินเวย แต่อวี๋เหวยหมินไม่ยอมบอกก็ช่างเถอะ
คิดมาถึงตรงนี้ฉฺนเยี่ยนหันหลังเดินไป
“เฮ้ อย่าเพิ่งไปสิ คุณบอกว่าจะดึงผมขึ้นมา เฮ้ คุณไม่สนใจผมไม่ได้ เฉินเยี่ยน ผมจะฆ่าคุณ เฉินเยี่ยน คุณกลับมา เฉินเยี่ยน ผมบอก ผมบอกแล้วได้ไหม”
อวี๋เหวยหมินเห็นเฉินเยี่ยนจะไป ก็ลนลาน รีบร้อง
“คุณอยากจะบอก แต่ฉันไม่อยากฟังแล้ว คุณค่อยๆ ปีนขึ้นมาเถอะ”
เฉินเยี่ยนพูดเสียงเรียบ ไม่หันหน้ากลับมา และไม่สนใจเสียงร้องของอวี๋เหวยหมินอีก เธอกลับเข้าห้องตัวเอง
เฉินเยี่ยนนัยน์ตาแดงก่ำนั่งอยู่บนเตียง ไม่ใช่ว่าเธอไม่โกรธ เธอแต่คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าวันนี้อวี๋เหวยหมินจะใช้วิธีแบบนี้มาบีบบังคับตัวเอง ถ้าอวี๋เหวยหมินใช้วิธีอื่นมาทำร้ายเธอ เธอจะไม่เสียใจเลย เขากลับมาใช้ส่วนที่อยู่ใต้ร่มผ้าบนตัวเธอมาขู่เธอ เขายังเป็นคนอยู่ไหม ไม่ว่าจะยังไงตัวเองก็เคยเป็นภรรยาของเขา เป็นคนใกล้ชิดที่สุดของเขา
น้ำตาเฉินเยี่ยนไหลลงมาหยดหนึ่ง เธอปาดออกไป ไม่ควรค่าเพื่อผู้ชายแบบนี้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอจะไม่เสียใจเพราะเรื่องที่ผ่านมาอีกแล้ว เธอจะอยู่ที่นี่มีชีวิตที่ดี ถ้าเธอมีชีวิตที่ดี มีชีวิตที่สดใส แบบนี้ถึงคู่ควรกับตัวเอง และให้อวี๋เหวยหมินและเฉินเวยได้ดู
ก่อนหน้านี้อวี๋เหวยหมินพูดอะไรมา เขาพูดว่าเขาเคยอ่านนิยายมาก่อน คนที่เป็นตัวเองเก่งกาจมาก ทำมาหากินจนร่ำรวยขึ้นมาอาศัยอะไร?
ทำสบู่หอม?
ไม่ สบู่หอมเธอทำไมได้ ถึงแม้เธอจะเคยเห็นมาบ้างแต่เธอทำไม่เป็น
มีนางเอกหลายคนที่รวยมาจากการทำผัก แต่ตอนนี้ให้เธอเปิดร้านเธอก็ไม่มีเงินลงทุน อีกอย่างเธอก็ไม่ได้อยากทำมาก ที่ตอนนี้ทำกิมจิ ผักกาดเผ็ด เพียงเพราะเธอไม่มีเงิน ถือเป็นการจุดเริ่มต้น
ทำดินปืนนี่ยิ่งไม่ต้องคิดเลย ตัวเองไม่มีความรู้ทำอันนั้น
ได้ยินมาว่าหลังการเปิดประเทศ การค้าขายเสื้อผ้าพวกนี้ก็หาเงินได้มาก แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเปิดประเทศ ตัวเองก็ไม่มีเงินทุนซื้อขายเสื้อผ้าด้วย ดังนั้นตอนนี้ยังทำไม่ได้ ซื้อหุ้น หึหึ ชาติที่แล้วตัวเองไม่เคยเล่นหุ้นมาก่อน แต่อวี๋เหวยหมินชอบเรื่องนี้มาก บางครั้งเขาจะลากตัวเองไปดูด้วย ตัวเธอไม่ดีใจเลยสักนิด เล่นหุ้น เธอคงขาดทุนยับเยิน อีกอย่างตอนนี้ยังไม่ใช่ยุคที่เล่นหุ้น ตัวเธอก็ไม่สามารถนั่งรอจนถึงเวลาแล้วไปซื้อหุ้นได้หรอก
ตัวเธอหวังใหญ่ไม่ได้ อะไรก็ต้องเริ่มทำตั้งแต่ทีละเล็กๆ ที่บ้านยากจน เธอต้องสะสมเงินของตัวเอง ดังนั้นไม่สนว่าตอนนี้จะเงินสตางค์หนึ่ง เหมาหนึ่งหรือเหรียญหนึ่ง นี่เป็นเงินลงทุนในอนาคตของเธอทั้งหมด
แต่เฉินเยี่ยนกลัวคิดถึงอีกอผนของอวี๋เหวยหมินขึ้นมาได้ บุหรี่
ถึงแม้ตัวละครหลักที่รวยในยุคโบราณทำบุหรี่ไม่ง่ายเลย แต่ยุคนี้ยังสามารถทำบุหรี่ได้อยู่ เฉินเยี่ยนก็คิดถึงคำพูดของพ่อ บอกว่าหัวหน้าอำเภอให้บุหรี่ที่พ่อไม่เคยเห็นมาหนึ่งตัว พ่อดีใจแทบแย่ ตอนนั้นเธอก็รู้สึกว่ามีอะไรไม่ถูกต้องแล้ว เธอละเลยอะไรไป ที่แท้ก็คือบุหรี่
———
