ตอนที่ 89: โรคมะเร็งที่หายไป
โดย
Ink Stone_Romance
ไม่ต้องรอเฉินเยี่ยนตอบ เจ้าอ้วนก็วิ่งไปถึงหน้าประตูแล้ว
“คนนี้ช่าง… ทำไมแม่รู้สึกว่าสมองเขาดูไม่ค่อยครบเลย”
หวางนิววางไม้กวาดในมือ พูดเสียงเบากับเฉินเยี่ยน ในเมื่อคนนี้เป็นคนที่ซินห้าวส่งมา ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่คนเลวอะไร ดังนั้นไม้กวาดก็ไม่จำเป็นแล้ว
เฉินเยี่ยนไม่พูดอะไร สมองไม่สมประกอบจริง แต่เธอบอกว่าเขาโง่ไม่ได้
เจ้าอ้วนเข็นรถเข็นเข้ามา บนรถมีถุงทำจากหนังปลาอยู่หลายใบ เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าข้างในถุงนี่คือไปป์บุหรี่ เธอยังไม่เห็น เธอแค่รู้สึก
“ถุงหลายใบนี้คือไปป์บุหรี่ หลายวันนี้พี่ใหญ่ให้ข้ากับคนอื่นเก็บมา เก็บมาได้หลายใบ พี่ใหญ่บอกว่าน่าจะพอให้พี่ใช้ได้ช่วงหนึ่ง นี่เป็นกระดาษ พี่ใหญ่ให้ข้าเข็นมาเหมือนกัน บอกว่าพี่ไม่มีจักรยาน ไปในเมืองลำบาก พี่ใหญ่ให้พี่ใช้ได้ตามสบายเลย บอกว่าหมดแล้ว เดี๋ยวเขาจะให้ข้าเข็นมาให้ พี่วางใจได้ ของพวกนี้พี่ใหญ่ดูแลให้”
ถึงแม้สมองของเจ้าอ้วนจะใช้งานไม่ค่อยได้ แต่คำพูดที่ซินห้าวฝากมาเขาสามารถอธิบายให้เข้าใจได้
เฉินเยี่ยนมองดูกระดาษขาวและกระดาษฟอยด์ แล้วยังมีไปป์บุหรี่อีกหลายถุง ในใจมีความรู้สึกที่พูดไม่ออก ของเธอเพิ่งหมดพอดี ซินห้าวก็ให้คนเอาของมาส่งให้ แล้วยังส่งมาเยอะขนาดนี้ คิดแทนเธอทุกอย่าง ความหวังดีแบบนี้ เธอควรจะตอบแทนยังไงดี?
“ของเยอะขนาดนี้ นี่ไม่ใช่เงินน้อยๆ เลยสินะ? รบกวนเจ้าแล้ว ของที่บ้านเพิ่งใช้หมดพอดี นี่จะได้ไม่ต้องลำบาก ซินห้าวเด็กคนนี้นี่ดีจริงๆ ทำไมเขาไม่มาล่ะ? พวกเราจะได้ขอบคุณเขาเสียหน่อย”
หวางนิวมองซ้ายขวาและทำเสียงจิ๊
เฉินเยี่ยนก็มองเจ้าอ้วน เธอก็อยากรู้ว่าทำไมเป็นเจ้าอ้วนมา ไม่ใช่ซินห้าว
“พี่ใหญ่ข้าติดธุระนิดหน่อยในเมือง เขาเลยให้ข้ามา และเพราะข้ามีแรง พี่ใหญ่จึงให้ข้ามา”
เจ้าอ้วนหัวเราะหึๆ สีหน้าดูซื่อ
“แล้วเงินจะให้เขายังไงล่ะ?”
ในใจหวางนิวคำนวณว่าของนี่ต้องใช้เงินเท่าไร ต้องให้ค่าเดินทางเขาด้วยไหม
“พี่ใหญ่ไม่ได้ให้ข้าเก็บเงิน ข้าก็ไม่รู้ว่าเท่าไร เรื่องเงิน ข้านับไม่เป็น รอตอนพี่เยี่ยนจื่อเจอพี่ใหญ่ค่อยว่ากันเถอะ เรื่องนี้ข้าไม่เกี่ยวข้อง ข้าแค่มีหน้าที่เอาของมาส่งให้พี่เยี่ยนจื่อ”
เจ้าอ้วนส่ายหน้า เขาไม่รู้จริงๆ ว่าเท่าไร
“ได้ยังไงล่ะ นี่ไม่ใช่เงินน้อยๆ เลยนะ”
สีหน้าหวางนิวดูกังวลเล็กน้อย ของมากมายขนาดนี้เขาต้องใช้เงินไม่น้อยเลย บ้านพวกเขาและซินห้าวก็ไม่นับว่าสนิทกัน แบบนี้จะดีเหรอ?
“แม่ ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องเงินเดี๋ยวหนูค่อยให้ซินห้าว แม่กับจวนเอาของพวกนี้เข้าไปให้บ้านเถอะ”
เฉินเยี่ยนเข้าใจซินห้าว แต่ในใจเธอกลับหนักอึ้งไป เธอไม่อยากติดค้างน้ำใจคนอื่น แต่กับซินห้าวยิ่งติดยิ่งมากขึ้น
หวางนิวและหวางจวนเริ่มขนย้ายกระดาษและไปป์บุหรี่ เฉินเยี่ยนเริ่มคุยกับเจ้าอ้วน ที่สำคัญเธออยากรู้ว่าเจ้าอ้วนมาติดตามซินห้าวได้ยังไง
ผ่านการอธิบายของเจ้าอ้วน เฉินเยี่ยนเข้าใจ สถานีตำรวจในอำเภอที่พรรคภูเขาดำที่เจ้าอ้วนอยู่สลายตัว ได้ยินว่าหน่วยงานปกครองท้องถิ่นที่นั่นออกคำสั่งมา สั่งตรวจเข้มงวด ครั้งนี้ตำรวจกวดขันเข้มงวด แต่มีบางคนหนีออกมาได้ แต่ที่จับได้มากกว่า คราวนี้ พรรคภูเขาดำเลยถึงจุดจบ
ส่วนเจ้าอ้วนไม่ได้เข้าไป เพราะก่อนหน้าที่พรรคภูเขาดำจะโดนบุก ก่อนหน้าไม่กี่วันเขาเจอซินห้าว เขาตามติดซินห้าว ยอมรับซินห้าวเป็นพี่ใหญ่ ให้เป็นให้ตายยังไงก็จะตามติดซินห้าว ตอนแรกซินห้าวไม่สนใจเขา ทำหน้าบึ้งใส่เขา แต่สุดท้ายไม่รู้ว่าทำไมซินห้าวถึงให้เขาติดตาม ผ่านไปสองวัน สถานีตำรวจก็ไปจับคนที่พรรคภูเขาดำ ถ้าเจ้าอ้วนไม่ได้ตามซินห้าว เจ้าอ้วนก็น่าจะติดร่างแหไปด้วย
“ข้าตอบตกลงพี่ใหญ่แล้ว อีกหน่อยจะไม่ติดตามพวกนั้นแล้ว ใครเรียกให้ข้าไปมีเรื่องข้าไม่ไปเลย ถ้าพี่ใหญ่เรียกข้า ข้าต้องไปแน่นอน พี่ใหญ่พูดแล้ว ให้อีกหน่อยข้าเชื่อฟังเขา เขาจะหางานให้ข้าทำ ตอนนี้ถึงไม่ต้องไปมีเรื่อง ข้าก็มีข้าวกิน พี่ใหญ่ดูข้าวให้ข้า ให้หมั่วโถวข้า แล้วยังมีเนื้อ เนื้อนั่นหอมมาก ข้าจะตามพี่ใหญ่ไปทั้งชีวิตนี้แล้ว ใครเรียกไปไหนข้าก็ไม่ไป”
เจ้าอ้วนพูดตามจริง เขาเลื่อมใสซินห้าวจริงๆ อีกทั้งยังรู้สึกเป็นบุญคุณ ถึงแม้ว่าเขาจะโง่ แต่ไม่ใช่ว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขารู้ว่าถ้าไม่ใช่ซินห้าว ไม่แน่เขาอาจจะเข้าคุกไปกับคนพวกนั้นแล้ว ตอนนี้เขาติดตามซินห้าว ไม่ต้องทะเลาะมีเรื่อง แล้วยังมีหมั่วโถวกับเนื้อให้กินอีก ชีวิตแบบนี้ช่างเป็นสุขเสียจริง ไม่ต้องกังวลอะไร
“พี่สาว ข้าเห็นพี่ใหญ่ทำดีกับพี่ ข้านอกจากจะเชื่อฟังพี่ใหญ่แล้ว ข้าก็เชื่อฟังพี่ด้วย อีกหน่อยถ้ามีงานอะไรที่ต้องใช้แรง เรียกข้าได้เลย ข้ามีแรงเยอะ ช่วยพี่ทำงานได้ ถ้าใครมารังแกพี่ หรือพี่ต้องการไปตีใคร ก็เรียกข้าได้เหมือนกัน หมัดข้านี้สู้พี่ใหญ่ไม่ได้ แต่คนอื่น หมัดข้าหมัดเดียวก็ตีพวกนั้นล้มได้แล้ว รับรองไม่มีใครกล้ารังแกพี่อีก”
เจ้าอ้วนกำหมัดใส่เฉินเยี่ยน พูดจาจริงจัง
“ขอบคุณนะ”
เฉินเยี่ยนพูดตอบ เมื่อกี้เพิ่งบอกว่าไม่ต่อสู้ ตอนนี้จะมาสู้แทนเธอ แต่เธอก็รู้ว่าเจ้าอ้วนจริงใจ เลยไม่ได้ถือสาอะไร เธอกำลังคิดถึงเรื่องที่พรรคภูเขากำโดนกวาดล้าง พรรคภูเขาดำนี่กร่างอยู่ในอำเภอได้หลายปีขนาดนี้ จะบอกว่าไม่มีคนหนุนหลังเลยก็เป็นไปไม่ได้ พวกเขาต้องรู้จักคนในสถานีตำรวจหรือไม่ก็ในอำเภอแน่นอน อีกทั้งพวกเขาโหดเหี้ยม ดังนั้นเลยไม่มีใครกล้าแตะต้องพวกเขาเลย ครั้งนี้กวาดล้างพวกเขาเข้มงวดขนาดนี้ เรื่องนี้ไม่ธรรมดา
คิดถึงที่เจ้าอ้วนมาเจอซินห้าว คิดเรื่องที่ซินห้าวรับเลี้ยงเจ้าอ้วน คิดถึงเรื่องพ่อซินห้าว เฉินเยี่ยนไม่เชื่อว่าซินห้าวจะไม่มีส่วนรู้เห็นเรื่องนี้。
ครั้งที่แล้วซินห้าวปล่อยคนเลวพวกนั้นไป แต่เฉินเยี่ยนคิดว่าซินห้าวเป็นคนที่มีจิตใจยุติธรรม อีกทั้งคนพวกนั้นก็ต้องการจะหาเรื่องซินห้าวอีก คนพวกนั้นเป็นเนื้อร้ายในอำเภอ ซินห้าวไม่น่าจะไม่ยุ่ง ถ้าอย่างนั้นเขามีส่วนเกี่ยวข้องเรื่องนี้มากน้อยเท่าไหนนะ? เป็นเพราะเขา ในอำเภอถึงสั่งการโจมตีคนพวกนั้นหรือ?
พรรคภูเขาดำแตกแยกแล้ว คนที่ถูกจับก็ถูกจับไปแล้ว คนที่หนีก็หนีไปแล้ว เนื้อร้ายก็ถือว่าตัดทิ้งไปแล้ว ประชาชนก็ปรบมือยินดี รู้สึกขอบคุณหน่วยงานราชการ ขอบคุณตำรวจ จะมีกี่คนที่รู้ว่าซินห้าวเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้? แต่ซินห้าวก็ไม่สนใจเรื่อพวกนี้อยู่แล้ว
ซินห้าวต้องรู้เรื่องพรรคภูเขาดำแน่นอน ดังนั้นเขาถึงได้เก็บเจ้าอ้วนมาก่อน ถือว่าช่วยเหลือเจ้าอ้วนออกมา ส่วนทำไมซินห้าวถึงช่วยเจ้าอ้วนออกมานั้น เธอสามารถเดาได้ เพราะเจ้าอ้วนไม่ใช่คนเลว ออกจากพรรคภูเขาดำแล้ว เจ้าอ้วนสามารถอาศัยแรงงานหาเงิน แล้วเจ้าอ้วนก็ไม่เคยทำอะไรเลวร้าย คิดว่านี่คงเป็นเหตุผลที่ซินห้าวรับเลี้ยงเจ้าอ้วน ถ้าเจ้าอ้วนไม่มีความเมตตาเหมือนคนพวกนั้น เกรงว่าซินห้าวคงไม่รับเลี้ยงดูเจ้าอ้วนหรอก เจ้าอ้วนติดตามซินห้าวก็ดีเหมือนกัน ยังไงเจ้าอ้วนก็แค่ต้องการข้าวกิน ซินห้าวสามารถให้เขาได้
แล้วซินห้าวล่ะ? เขาส่งเจ้าอ้วนมา แล้วตัวเขาล่ะ? บอกว่ามีธุระในเมือง เขามีธุระอะไรนะ? ถ้าได้เจอเขาก็ดี จะได้รู้ว่าเขามีเรื่องอะไร ดูว่าตัวเองสามารถช่วยอะไรได้บ้าง แต่เขาไม่มา ตัวเองจะไปหาเขาที่ไหน หาเขาไม่เจอหรอก
—————
