เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก – ตอนที่ 117: เรื่องแต่งงาน
ตอนที่ 117: เรื่องแต่งงาน
โดย
Ink Stone_Romance
ฝ่ายเฉินเยี่ยนยังไม่รู้ว่าเฉินเวยมีความคิดจะไปหาคนอื่นแล้ว เธอค้าขายธุรกิจบุหรี่ของเธอต่อ ห่อบุหรี่ ส่งบุหรี่ รับเงิน หลังปีใหม่ช่องทางการขายบุหรี่ดีมาก แค่เธอส่งบุหรี่ไปที่รับบุหรี่ที่เธอหามาก่อนหน้าตามเวลาก็ได้แล้ว ไม่ต้องไปตลาดแล้ว เห็นตั๋วเพิ่มขึ้นทุกวันทุกวัน เฉินเยี่ยนดีใจมาก และก็มีแรงทำ ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ เงินลงทุนเธอก็ค่อยๆ สะสมจนพอ รอจนนโยบายเปิดเสรีแล้ว เธอก็จะสามารถเอาเงินไปทำธุรกิจได้ ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินลงทุนอีกต่อไป
ผ่านไปชั่วพริบตาเดียวสี่เดือนแล้ว ยังหาภรรยาของเฉินกุ้ยไม่ได้ บ้านเฉินกลับมีคนมาคุยเรื่องแต่งงานกับเฉินเยี่ยนอีกคน
คนที่มาไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นลุงป่าวเอินในหมู่บ้าน
ลุงป่าวเอินคนนี้เป็นหนึ่งในสองคนในหมู่บ้านที่เป็นคนงาน ทำงานในสหกรณ์ ครั้งแรกที่เฉินเยี่ยนและเฉินจงไปสหกรณ์ก็ไปหาลุงป่าวเอิน แต่ลุงป่าวเอินตำแหน่งธรรมดา สามารถบอกสถานการณ์กับเฉินจงและเฉินเยี่ยนได้ แต่ไม่สามารถรับสินบน
จนเชิญนั่ง เทน้ำให้ ได้ยินว่าลุงป่าวเอินเป็นพ่อสื่อมาสู่ขอเฉินเยี่ยน หวางนิวดีใจมาก ลุงป่าวเอินนั่นเป็นถึงคนงาน คนที่เขารู้จักต้องไม่แย่แน่นอน
เฉินเยี่ยนไม่ได้ปฏิเสธทันที เธอไม่ได้รู้สึกแย่กับลุงป่าวเอิน เป็นชายวัยกลางคนที่สุภาพ พูดจามีมารยาท เจอใครก็ยิ้ม ถ้าเขาสามารถทำได้ เขาจะช่วยอย่างกระตือรือร้น ใครไปหาเขาเพื่อยืมของ เขาก็ให้ยืม แต่ได้ยินว่าภรรยาเขา ป้าหลานฮวาขี้งก เพราะสามีตัวเองเป็นคนงานก็เลยรู้สึกว่าเหนือกว่าคนอื่น ถ้าคนอื่นไปยืมของที่บ้านเธอ แล้วลุงป่าวเอินไม่อยู่ เธอจะทำหน้าเครียด ถ้าไม่ทำเป็นแกล้งไม่ได้ยิน ก็ไม่ให้ยืม ดังนั้นคนในหมู่บ้านรู้สึกดีกับลุงป่าวเอินมาก แต่กับป้าหลานฮวากลับไม่ชอบมาก
คนแบบนี้มาสู่ขอ ถึงแม้ฐานะจะไม่ถือว่าดีมาก แต่ไม่ได้มุ่งร้ายแน่นอน ได้หรือไม่ได้ ลองฟังดูก่อน ยังไงคนบ้านเฉินก็ต้องเข้าสังคม ไม่สามารถไล่เขากลับไปโดยยังไม่ทันฟังได้
ลุงป่าวเอินบอกว่าเป็นหนุ่มคนหนึ่งที่สหกรณ์ ชื่อหลายชุน ปีนี้อายุยี่สิบสาม เพิ่งมาทำงานที่สหกรณ์ไม่นาน
บ้านหลายชุนไม่ได้อยู่ในอำเภอ แต่อยู่ในหมู่บ้านเวย พ่อแม่เป็นเกษตรกรเป็นคนซื่อๆ ยังมียาย มีน้องชายคนหนึ่ง น้องสาวสองคน น้องชายเด็กกว่าเขาสองปี แต่งงานไปปีที่แล้ว น้องสาวแต่งงานไปแล้วหนึ่งคน ยังมีอีกหนึ่งคนอายุสิบห้า ยังไม่ได้แต่งงาน
ส่วนเขา เดิมทีสู่ขอคนหนึ่ง เป็นหญิงข้างหมู่บ้านเวย แต่คิดไม่ถึงว่าสามปีก่อนผู้หญิงคนนั้นเป็นโรคเสียชีวิตไปแล้ว หลังจากนั้นก็มีคนอื่นมรคุยเรื่องแต่งงานกับหลายชุนแต่ไม่สำเร็จ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่ได้แต่งงาน
ตอนแรก ลุงป่าวเอินไม่ได้คิดถึงเฉินเยี่ยน แต่เขาเห็นชุนหลายหนุ่มคนนี้ไม่แย่เลย ตัวเขาก็ขยันและซื่อตรง แล้วยังเป็นคนงานด้วย ถึงแม้จะมีคนบอกว่าเขาเป็นคนดวงไม่ค่อยดี แต่เฉินเยี่ยนก็โดนยกเลิกแต่งงานมา หาสามีไม่ได้ง่ายๆ เขาคิดว่าเฉินเยี่ยนหน้าตาดี มีความสามารถ ได้แต่งงานกับเวยหลายชุน ก็ถือเป็นเรื่องดี
ได้ยินคำพูดของลุงป่าวเอิน หวางนิวดีใจเป็นอย่างยิ่ง สถานะของผู้ชายจะไปหาได้ที่ไหน ทำงานในสหกรณ์ เป็นถึงคนงาน ลุงป่าวเอินเป็นพ่อสื่อให้ นิสัยต้องไม่แย่แน่นอน บ้านไม่ได้อยู่ในเมือง ก็ดูถูกบ้านตัวเองไม่ได้ เพราะฝ่ายชายดวงไม่ดี ดังนั้นเรื่องที่ลูกสาวบ้านตัวเองยกเลิกงานแต่งมาก่อน คงไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน คู่ครองแบบนี้หายังไงก็หายาก
หวางนิวพอใจเป็นพิเศษ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร มองไปที่สามีตัวเอง ที่บ้านสามีเป็นผู้นำ เรื่องนี้เธอทำได้แค่ให้ความเห็น ตัดสินใจไม่ได้
เฉินจงก็รู้สึกว่าใช้ได้ แต่เขามองเฉินเยี่ยน ตอนแรกรับปากกับเฉินเยี่ยนแล้ว ถ้าจะพูดเรื่องแต่งงานกับเธอ ต้องให้เธอตกลงด้วย
เฉินเยี่ยนไม่ได้ออกมาคัดค้น เธอรู้ว่าไม่ช้าก็เร็วเธอต้องแต่งงานอยู่ดี เพียงแต่ไม่อยากแต่งแบบคลุมถุงชน ส่วนคนที่ลุงป่าวเอินแนะนำ เธอยังไงก็ได้ ไหวหรือไม่ไหว ต้องเจอเจ้าตัวก่อนค่อยว่ากัน
“พี่ชาย เรื่องนี้ลำบากพี่แล้ว แต่พี่ก็รู้สถานการณ์ของบ้านเรา ก่อนหน้านี้เจอคนอย่างอวี๋เหวยหมิน บ้านเราเสียใจมาก ไม่อยากทำร้ายเยี่ยนจื่อ ได้ยินพี่ว่าหลายชุนคนนี้ไม่แย่ แต่ในเมื่อหาให้เยี่ยนจื่อ ให้เราไปดูก่อน ถ้าเป็นคนดีจริง ถึงตอนนั้นค่อยคุยกันได้หรือไม่?”
เฉินจงดูลูกสาวออก เขาพูดกับลุงป่าวเอิน ยังไงก็ต้องเห็นคนก่อนค่อยว่ากัน ถ้าถูกใจก็คุยกันต่อ ไม่สามารถฟังคนอื่นพูดแล้วตกลงได้เลย
“ได้สิ ข้าก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน แบบนี้แล้วกัน สองวันนี้เจ้าหาเวลาไปสหกรณ์สักครั้ง ตอนนั้นเจ้าไปหาข้า ข้าจะชี้ให้เจ้าดู ถ้าถูกใจละก็ พวกเราค่อยคุยกันต่อ ถ้าไม่ถูกใจ ข้าจะหาคนที่ดีกว่านี้ให้เยี่ยนจื่อ”
ลุงป่าวเอินหยักหน้าเห็นด้วยอย่างอารมณ์ดี
ตกลงกันแล้วว่าวันมะรืนเฉินจงจะพาเฉินเยี่ยนไปสหกรณ์ ลุงป่าวเอินได้เรื่องก็กลับไป
เห็นหวางนิวคุยเรื่องนี้อย่างดีอกดีใจกับเฉินจง ได้ยินหวางนิวพูดเรื่องงานแต่งนี้ดีไม่หยุด ความคิดเฉินเยี่ยนลอยไปไกล ไม่รู้ว่าทำไมเธอคิดถึงซินห้าวขึ้นมา
เธอรู้สึกดีกับซินห้าว ถ้าเธอไม่ได้มีประสบการณ์จากชาติที่แล้วมาก่อน เธอก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงอายุยี่สิบ เธอต้องชอบซินห้าวแน่นอน มีความรักกับซินห้าว ตามหาความสุขของตัวเอง ไม่กลัวว่าสุดท้ายจะไปไม่รอด เธอก็จะยอมมีช่วงเวลาความรักที่สวยงาม
แต่เธอมีประสบการณ์มาก่อน สำหรับผู้ชายแล้ว ในใจเธอยังคัดค้านอยู่แม้แต่อวี๋เหวยมินแบบนั้นยังนอกใจได้เลย ประสาอะไรกับซินห้าว อีกหน่อยซินห้าวต้องเจอการยั่วหลายรูปแบบ ใช่ ตัวเองสามารถไล่พวกที่มายั่วข้างกายเขาได้ แต่เธอก็มีวันพลังหมด ถึงตอนนั้นซินห้าวจะทนไหวอยู่ไหม? เขาจะนอกใจไหม? ถ้าซินห้าวหักหลังเธอ เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าตอนนั้นเธอจะเป็นยังไง ดังนั้นเพื่อขจัดเรื่องพวกนี้ไม่ให้เกิดขึ้น เริ่มแรกเธอเลยให้สถานะเพื่อนกับซินห้าว ไม่คิดตามใจอยาก
ถ้าจะต้องแต่งงาน เธอยอมที่จะหาคนที่ธรรมดาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน อยู่ได้ก็อยู่กันไป ไม่ได้ก็เลิก ไม่ทุ่มความรู้สึกมากมาย อีกหน่อยจะได้ไม่ต้องเสียใจมาก
ส่วนเรื่องความรัก นั่นเป็นความคาดหวังของเด็กสาว เธอไม่ได้ใจร้อนและมีอารมณ์หุนหันพลันแล่นแบบนั้นอีกแล้ว เธอไม่ได้มีความเพ้อฝันแบบนั้นนานแล้ว เธอแค่ต้องการชีวิตที่สงบสุข
แต่พูดแบบนี้แล้ว ในใจกลับรู้สึกเสียใจอยู่ เดิมทีเธอรู้สึกกับซินห้าวโดนไม่รู้ตัว แต่ซินห้าวคิดกับเธอยังไงล่ะ?
ถ้าบอกว่าซินห้าวไม่ได้คิดอะไรกับเธอ เฉินเยี่ยนไม่เชื่อ เธอรู้สึกได้ว่าซินห้าวปฏิบัติกับเธอต่างออกไปเหมือนกัน ทุกครั้งสายตาที่เขามองเธอจะไม่เหมือนกับมองคนอื่น แต่หลังจากที่เจอกันวันปีใหม่ครั้งนั้น เธอก็ไม่ได้เจอซินห้าวอีกเลย แต่ทุกครั้งซินห้าวจะให้เจ้าอ้วนมาส่งไปป์บุหรี่และกระดาษตรงเวลา หมายความว่าซินห้าวยังนึกถึงเธออยู่ นึกถึงแต่ไม่มาหาเธอ เธอเริ่มไม่รู้แล้วว่าซินห้าวคิดยังไง
ตอนนี้คนที่มาคุยเรื่องแต่งงานกับเธอก็ไม่แย่เลย ถ้าอีกฝ่ายเป็นคนซื่อตรง ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ แล้วเธอไม่รังเกียจ ก็ตกลงเลยแล้วกัน ส่วนเรื่องแต่งงาน เธอไม่ได้มีข้อต้องการเหมือนแต่ก่อนแล้ว ดังนั้นเฉินเยี่ยนจึงตัดสินใจไปดู ไปดูว่าเวยหลายชุนคนนี้เป็นยังไง
—————
