เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก – ตอนที่ 142: โอ้อวด
ตอนที่ 142: โอ้อวด
โดย
Ink Stone_Romance
ในมือเฉินเวยหิ้วอาหารกระป๋องสองกระป๋อง แล้วยังอุ้มถุงผ้าอีกถุง สีหน้ายิ้มอย่างไม่ใส่ใจเฉินเยี่ยนที่สุด
นี่สำเร็จแล้ว?
แต่ก็ควรจะสำเร็จอยู่หรอก ตั้งแต่ฝนตกใหญ่ครั้งนั้นก็ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว ถ้าเฉินเวยไม่พัฒนาความสัมพันธ์กับเวยหลายชุนหน่อยเลย เฉินเยี่ยนจะว่าแปลก
เฉินเยี่ยนไม่สนใจเฉินเวย เธอกลับเข้าห้อง ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตู
เป็นเฉินเวย เฉินเยี่ยนไม่ต้องคิดก็รู้ จะมาโอ้อวดกับตัวเองล่ะสิ เฉินเยี่ยนลุกขึ้นไปเปิดประตู
“พี่สาว เป็นยังไงบ้าง? สวยไหม? ไม่แย่กว่าชุดที่พี่ใส่หรอกนะ?”
เฉินเวยหมุนตัวหน้าเฉินเยี่ยน เธอสวมกระโปรง เสื้อที่ใส่เป็นผ้าอย่างดี ด้านล่างเป็นกระโปรงขาวลายดอก เหมือนกับชุดที่เฉินเยี่ยนใส่จะไปบ้านเวยหลายชุนวันนั้นมาก
ถึงแม้ว่าเฉินเยี่ยนจะเกลียดเฉินเวยแต่ไม่ยอมรับไม่ได้ว่าเฉินเวยสวย งดงาม เดิมทีเธออ่อนแอ สวมกระโปรงขาวแล้วยิ่งแลดูบริสุทธิ์ ส่วนเฉินเยี่ยนยิ่งดูนุ่มนวล เหมือนดอกไม้เล็กๆ สีขาว มองดูแล้วเป็นความสวยงามแบบน่าสงสาร ทำให้คนอดไม่ได้อยากจูงมือเธอมาปกป้อง กลัวว่าไม่ทันระวังจะทำเธอบาดเจ็บ
“เขาซื้อให้เธอหรือ?”
เฉินเยี่ยนรู้สึกขำ เฉินเวยอยากจะใส่กระโปรงทำไมต้องเลือกชุดที่ใกล้เคียงกับตัวเอง นี่กำลังเลียนแบบตัวเองอยู่หรือ? สวยก็สวยอยู่หรอก แต่ใส่ชุดเลียนแบบคนอื่น ยังไงก็ไม่มีเอกลักษณ์เฉพาะของตัวเอง
“แน่นอนสิ ฉันบอกว่าไม่เอา แต่เขาจะซื้อให้ได้ บอกว่าฉันใส่กระโปรงต้องสวยแน่นอน แล้วยังชี้ผ้าในสหกรณ์ให้ฉันเลือกได้ตามใจชอบเลย ฉันเลยเลือกชุดนี้ พี่ ฉันไม่ได้เลียนแบบพี่นะ เพียงแต่เขาบอกว่าฉันใส่จะต้องสวยกว่าพี่แน่นอน บอกว่าฉันใส่แล้วดูสะอาด พี่ใส่แล้วดูปลอม ใช่แล้ว เขายังบอกว่าฉันโง่เกินไป อยู่ที่บ้านทนลำบากไม่ดี ยืนยันเอาอาหารกระป๋องให้ฉัน ฉันไม่เอาก็ไม่ได้ พี่ พี่ว่าเขาทำแบบนี้ ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ พี่ไม่โกรธใช่ไหม? ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวฉันแบ่งให้กระป๋องหนึ่งดีไหม ฉันไม่เหมือนพี่ ที่ชอบเก็บไว้กินคนเดียว”
เฉินเวยทำหน้าทำตาโอหัง ไม่ผิด เธอมาเยาะเย้ยเฉินเยี่ยน เธอมาดูเฉินเยี่ยนเสียใจ เธอมาทำให้เฉินเยี่ยนรู้ว่า ผู้ชายที่ไม่ต้องการเฉินเยี่ยนเห็นเธอมีค่า ทำให้เฉินเยี่ยนโกรธจัด
เฉินเยี่ยนไปสร้างบ้านอยู่ฝั่งนั้น ไม่ต้องพูดว่าเธอโกรธมากแค่ไหน เธอเลยยิ่งตั้งใจไปแย่งเวยหลายชุนมา ตอนแรกเธอไปขอร้องเวยหลายชุนอย่าเลิกกับพี่สาว อย่าไม่ต้องการพี่สาว ถึงแม้เวยหลายชุนจะไม่ได้ได้ไล่เธอไป แต่ก็ไม่ได้ทำดีกับเธอ วันนั้นเธอตัดสินใจอยู่ด้านนอกสหกรณ์รอเวยหลายชุน รอจนเวยหลายชุนเลิกงาน
เธอเข้าไปหา เวยหลายชุนขี่จักรยานไปไม่สนใจเธอ เธอเสียใจคุกเข่าอยู่ข้างถนน เธอไม่กล้าร้องไห้ แต่ทำหน้าทุกข์ใจ เธอพนัน พนันว่าเวยหลายชุนจะต้องกลับมา เธอพนันถูก เวยหลายชุนกลับมาจริงๆ เห็นเธอแล้วถอนหายใจ บอกว่าเธอโง่
เธอจำได้ว่าเธอเงยหน้ายิ้มให้เวยหลายชุน รอยยิ้มที่มีน้ำตานั้นทำให้เวยหลายชุนหวั่นไหว สีหน้าเวยหลายชุนแสดงถึงความเห็นใจเธอ แล้วเวยหลายชุนก็มาส่งเธอที่บ้าน
นานไปเวยหลายชุนไม่ปฏิเสธเธอแล้ว แต่ทุกครั้งเธอเสนอเวยหลายชุนไปหาพี่สาว อภัยให้พี่สาว เวยหลายชุนบอกว่าเธอโง่ แล้วเปลี่ยนเรื่องคุย เธอรู้ เวยหลายชุนหวั่นไหวแล้ว แต่เธอยังไม่กล้าเริ่มก่อน เพียงแต่รอเวลาที่เหมาะสมแสดงให้เห็นว่าอิจฉาพี่สาว แสดงออกว่าชื่นชมเวยหลายชุน แต่ไม่เคยพูดอะไรที่เกินเลย เธอควบคุมขอบเขตได้อย่างดี
นานไปเวยหลายชุนเริ่มรู้สึกดีกับเธอ เขาคิดว่าเฉินเวยดีกว่าเฉินเยี่ยนเยอะเลย เฉินเวยดูอ่อนแอ แต่มีความหัวแข็ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฉินเวยจิตใจดี เห็นอกเห็นใจผู้อื่น ไม่เหมือนเฉินเยี่ยนที่หยิ่งแบบนั้น อีกทั้งเขาหวั่นไหวเพราะสายตาเฉินเวยที่มองเขาด้วยความชื่นชม ไม่เหมือนเฉินเยี่ยน คนที่เฉินเยี่ยนชอบไม่ใช่เขา แต่ใจเฉินเวยกลับอยู่ที่เขาหมด ความชอบแบบนี้ไม่ใช่เรื่องเสแสร้ง นี่ทำให้เขารู้สึกพึงพอใจ เขาคิดว่าเขาเป็นวีรบุรุษในใจเฉินเวย
ถึงแม้ว่าเวยหลายชุนจะไม่ได้พูดอะไรเกินเลยกับเฉินเวย แต่เขาเป็นห่วงเฉินเวย จะเลี้ยงเฉินเวยกินข้าว ตอนที่เฉินเวยอยู่ในสหกรณ์รอเขา เธอถูกใจอะไร ถ้าเป็นของที่ไม่ได้แพงมากเขาก็จะซื้อให้เฉินเวย
เขาคิดว่าเฉินเวยควรค่า คนบ้านเฉินทำไม่ดีกับเฉินเวยไม่ใช่หรือ? เฉินเยี่ยนไม่ให้เฉินเวยไม่ใช่หรือ? ตัวเองซื้อให้เฉินเวย เฉินเวยควรจะได้รับความเอ็นดู
ทุกครั้งเฉินเวยผลักไส แต่เขาต้องการให้เฉินเวย เฉินเวยไม่ต้องการ คิดแทนเขา เขายิ่งรู้สึกว่าเฉินเวยดี ยิ่งคิดจะให้อะไรเฉินเวย คิดถึงเฉินเยี่ยนมีกระโปรงตัวสวย เฉินเวยกลับใส่เสื้อผ้าที่ขาดเป็นรู เขาก็โมโห ดังนั้นเขาเลยเอาตั๋วผ้าและเงินให้เฉินเวยไปซื้อกระโปรง เฉินเวยเลือกชิ้นที่ใกล้เคียงกับเฉินเยี่ยน แล้วยังแอบมองสีหน้าเขา ทำให้เขารู้สึกว่าเฉินเวยน่าสงสาร ในใจเธอต้องอิจฉาเฉินเยี่ยนแน่ ดังนั้นเวยหลายชุนไม่พูดอะไรซื้อให้เลย เขาคิดว่าเฉินเวยใส่แล้วสวยกว่าเฉินเยี่ยน เพราะเฉินเวยจิตใจงาม
เฉินเยี่ยนคิดก็คิดเรื่องพวกนี้ได้ ดูเหมือนเวยหลายชุนจะติดกับแล้ว แต่ก็เป็นเรื่องปกติ ผู้ชายน้อยคนที่จะปฏิเสธเฉินเวยได้ ได้แต่หวังว่าอีกหน่อยเขาจะไม่เสียใจแล้วกัน
“พี่ พี่ว่าถ้าพี่ต้าชุนมาสู่ขอ ฉันควรจะตกลงดีไหม?”
เฉินเวยเห็นเฉินเยี่ยนไม่สนใจเธอ เลยพูดขึ้นมาอีกประโยค
“แล้วแต่เธอสิ ถ้าอวี๋เหวยหมินไม่มาหาเรื่องเธอ เธอก็ตกลงไปสิ”
เฉินเยี่ยนแสดงออกว่าโกรธ แล้วก็ทำท่าไม่ใส่ใจ
“เรื่องนี้พี่ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจัดการเรื่องอวี๋เหวยหมินไว้แต่แรกแล้ว เขาจะไม่โกรธ ฉันไม่เหมือนพี่หรอกแม้แต่ผู้ชายยังเอาไม่อยู่”
เฉินเวยทำสีหน้าของคนที่เชื่อมั่นว่าชนะ
“อวดเสร็จแล้วเธอออกไปได้แล้ว”
เฉินเยี่ยนชี้ไปที่ประตู เหมือนกำลังกดความโกรธไว้อยู่
“พี่อย่าโกรธเลย เพื่อไม่ให้พี่ไม่สบายใจ ฉันจะบอกพี่ต้าชุนว่ารออีกหน่อย ยังไงฉันก็ยังเด็ก ไม่รีบร้อน พี่ว่าไหม”
เฉินเวยพูดจาทิ่มแทงเฉินเยี่ยนต่อ เธอไม่แต่งงานกับเวยหลายชุนหรอก ก็แค่คนงานคนหนึ่ง เธอแค่ใช้ประโยชน์ตอนนี้เท่านั้น
“ออกไป!”
เฉินเยี่ยนตะคอกใส่เฉินเวย เหมือนถ้าเฉินเวยไม่ไปเธอจะระเบิดใส่เฉินเวยแล้ว
เฉินเวยเดินเชิดหน้าออกไป เฉินเยี่ยนนั่งลง เฉินเวย ไปหาเวยหลายชุนของเธอเถอะ ทางที่ดีมุ่งไปที่เวยหลายชุนให้หมดเลย เธอจะอยู่ทางนี้หาเงิน รอสร้างบ้านเสร็จแล้ว เธอจะได้อยู่บ้านหลังใหญ่ รอซินห้าวจัดการเรื่องเสร็จมาสู่ขอ เวลานั้นถึงจะเป็นเวลาที่เฉินเวยตกตะลึง ยังไม่ถึงเวลานั้น เธอจะไม่ให้เฉินเวยมาสร้างปัญหา
การพัฒนาขั้นต่อไปเฉินเยี่ยนเดาไว้ไม่ผิด เฉินเวยออกจากบ้านทุกๆ สองวัน ไปครั้งหนึ่งทั้งวัน ตอนกลับมาถ้าไม่หิ้วอันนี้มา ก็หิ้วอันนั้นมา ทุกครั้งจะเอามาอวดกับเฉินเยี่ยน บอกว่าเวยหลายชุนทำดีกับเธอยังไง เฉินเยี่ยนเห็นเธอเป็นอากาศ ฟัง แล้วก็ไล่เธอออกไป เฉินเวยกลับมีความสุข ทุกครั้งถ้าไม่ได้โอ้อวด ไม่ได้พูดแขวะเฉินเยี่ยนคำสองคำ เธอจะอึดอัด
หวางนิวรู้สึกไม่ชอบมาพากล วันนี้เธอให้เฉินเวยอยู่บ้านไม่ให้ออกไปไหน ให้เฉินเวยช่วยเธอทำอาหาร
————–
