เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก – ตอนที่ 166: หลัวเหมยมาที่บ้าน
ตอนที่ 166: หลัวเหมยมาที่บ้าน
โดย
Ink Stone_Romance
คำพูดซินห้าวทำให้เฉินเยี่ยนครุ่นคิด โรงงานที่เก่าและชำรุดเธอไม่รู้จริงๆ ว่าที่ไหนมี ซินห้าวคุ้นเคยกว่า เขาบอกว่าไม่มีที่ที่เหมาะสม ดูเหมือนจะไม่มีที่นั้นจริงๆ
จะล้มเลิกแบบนี้เหรอ?
เฉินเยี่ยนไม่อยากล้มเลิก แต่เธอก็รู้ว่ายุคนี้ยังไม่สมัยนิยม ถ้าตัวเองสร้างโรงงานโดยยังไม่ได้รับการอนุมัตินั้นไม่ตรงกับหลักนโยบาย ด้านบนมีอำนาจสั่งให้เธอหยุด ดังนั้นเลยทำไม่ได้
โรงงานที่เก่าและชำรุด? เก่าและชำรุด? เฉินเยี่ยนจมอยู่ในความคิด
“เยี่ยนจื่อ ไม่งั้นก็ช่างเถอะ พ่อว่าแบบนี้ก็ดีมากแล้ว ไปป์บุหรี่มากแล้ว ผลิตบุหรี่ได้อีกไม่น้อย ต้องหาเงินได้มากกว่าเดิมแน่ พวกเราไม่ต้องรีบ ค่อยๆทำ”
เฉินจงไม่อยากให้ลูกสาวลำบาก เขาเลยปลอบ
ซินห้าวก็เห็นด้วย เฉินเยี่ยนค่อยๆ ค่อยเป็นค่อยไปดีที่สุด เพราะบ้านเฉินเป็นคนซื่อตรง เหมาะกับงานที่ทำแล้วมั่นใจ
“โรงงานเก่าและชำรุด ฉันนึกออกแล้ว พ่อ หมู่บ้านชวนหม่ามีโถงประชุมใหญ่ใช่ไหมคะ? เมื่อก่อนใช้ประชุม เรียนรู้การผลิต เป็นที่เร่งการผลิต ต่อมาโดนไฟไหม้ นั่นเป็นที่สาธารณะ ตอนนี้ร้างไม่ได้ใช้ประโยชน์ ถ้าพวกเราซื้อที่นั่นแล้วเอามาปรับปรุงก็ใช้ได้ นี่น่าจะทำได้ใช่ไหม? แค่ไม่รู้ว่าจะไปซื้อกับใคร ถึงแม้หมู่บ้านชวนหม่าจะอยู่ข้างหมู่บ้านเรา แต่ก็ห่างจากบ้านเราประมาณหนึ่งกิโลเมตรได้ แต่หมู่บ้านนั้นอยู่คนละกลุ่มกับหมู่บ้านพวกเรา จะได้ไหม?
ในที่สุดเฉินเยี่ยนก็นึกที่หนึ่งออก เธอคิดว่าที่นี่ดีมาก ที่ตรงนั้นตอนนั้นสร้างอยู่ตรงที่นา รอบด้านไม่มีบ้านคน อยู่ใกล้หมู่บ้านพวกเขาด้วย เดินก็แค่สิบกว่านาที สะดวกมาก
“เรื่องนี้คุณไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าจะซื้อ ต้องไปซื้อกับคอมมูน แจ้งกับหัวหน้ากลุ่ม เซ็นสัญญาต้องเซ็นกับคอมมูน ถึงเวลาต้องมีชื่อของคอมมูน ฟังคุณว่าที่ตรงนั้นไม่แย่เลย เอาแบบนี้ ผมไปดูให้ถ้าใช้ได้ ผมจะกลับไปช่วยคุณถามคอมมูนเรื่องนี้ ถ้าพวกเขาเห็นด้วย ผมจะให้คนมาส่งข่าวคุณ ตอนนั้นแค่ไปคุยกับคอมมูนก็ได้แล้ว”
ซินห้าวเห็นเฉินเยี่ยนกระตือรือร้น รู้ว่าเฉินเยี่ยนตัดสินใจแล้ว เขาไม่คัดค้าน เหมือนที่เฉินเยี่ยนไม่คัดค้านเขา พวกเขาแค่ช่วยสนับสนุนกันก็พอแล้ว
ส่งซินห้าวกลับแล้ว เฉินเยี่ยนก็ไม่ได้พัก เธอให้หวางนิวเอาไปป์บุหรี่ไปส่งที่บ้านหวางนิวหนึ่งอัน ให้หวางนิวสอนพวกเขาว่าห่อบุหรี่ยังไง เธอแบ่งกระดาษห่อและยาเส้นจากที่นี่ไปให้ บ้านหวางห่อเสร็จจะเอามาส่งที่นี่ก็ได้ หรือจะไปขายเองก็ได้ แล้วแต่พวกเขา เพียงแต่ถ้าจะขายเอง ต้องเอาเงินค่ายาเส้นและกระดาษให้พวกเขา ถ้าส่งมาพวกเขาก็รับซื้อ พวกเขาจะให้เงินตอบแทนค่าแรงบ้านหวาง
หวางนิวพอใจ แบบนี้ก็เท่ากับช่วยเหลือบ้านพ่อแม่ เธอก็สามารถยืดอกที่บ้านฝั่งนั้นได้
นอกจากนี้ยังหาบ้านญาติคนอื่นหรือครอบครัวที่สนิทกับบ้านเฉิน ก็เอาไปป์บุหรี่ให้พวกเขา แต่ไม่ว่าจะเป็นบ้านหวางหรือบ้านอื่น เฉินเยี่ยนต้องบอกให้ชัดเจน บุหรี่จำเป็นต้องห่อตามวิธี ห้ามทำขนาดไม่เท่ากัน ห้ามทำละเอียดไม่เท่ากัน ห้ามหั่นไม่เท่ากัน ถ้าส่งบุหรี่แบบนี้มาเธอจะจัดการ ไม่ใส่ลงกล่อง ถ้าพบเจอ ก็จะไม่ร่วมมือกันแล้ว ไม่สนว่าเป็นใคร จะไม่ไว้หน้าทั้งนั้น
หลายครอบครัวต่างตกลง มีหลายบ้านมาหาเพื่อเรื่องนี้ อยากจะได้ไปป์บุหรี่ของบ้านเฉิน อยากจะร่วมมือกับบ้านเฉิน แต่คนมากมาย บ้านเฉินไม่สามารถบอกได้หมดทุกคน เลยปฏิเสธไป
และที่ทำแบบนี้ เพราะยังไม่รู้ว่าจะคุยกับคอมมูนได้ โถงห้องประชุมใหญ่ก็ไม่รู้ว่าจะซื้อได้ไหม นี่เป็นผลดีต่อบ้านเฉิน จะได้หาเงินได้มากขึ้น
เรื่องพวกนี้เฉินเยี่ยนไม่มีเวลามาจัดการ นอกจากรอข่าวของซินห้าว เธอกำลังศึกษายาเส้นของเธอ
ของที่จำเป็นกับเหล้าต่างซื้อกลับมาแล้ว พวกเขาใช้ที่นี่ผลิตใบยาสูบ เรื่องนี้ไม่ต้องกังวลเลย
ทำสูตรตามที่หลุมอวกาศบอกเธอ เฉินเยี่ยนทำยาเส้นเสร็จแล้วเอาเหล้าไปหมัก ทั้งหมดนี้ต้องรอหนึ่งเดือนค่อยมาดูผล ถ้าใช้ได้ อีกหน่อยเธอก็ไม่ต้องกังวลเรื่องยาเส้นแล้ว
เดือนนี้เฉินเวยอยากไปหาซินห้าวมาก ไปปล่อยเสน่ห์ของเธอ แต่เธอไม่มีที่ไปหา ดังนั้นถึงแม้ว่าเธอจะใจร้อนก็ทำอะไรไม่ได้ เธอก็ไม่ได้เจอซินห้าวด้วย ทำได้เพียงสาปแช่งเฉินเยี่ยนในใจ
เดือนนี้ธุรกิจก่อบุหรี่ของฝั่งเฉินเยี่ยนไปได้ดี มีครอบครัวหนึ่งเลือกที่จะขายเองนอกนั้นต่างห่อได้ดี บรรจุลงกล่องแล้วเอามาส่งบ้านเฉิน เฉินจงรับผิดชอบจ่ายเงินให้แต่ละบ้าน พวกเขาไม่ได้ว่างงาน มีไปตลาด ไปเดินขายตามตรอกซอกซอย เปิดตลาดมากขึ้น แบบนี้จะได้หาเงินได้มากขึ้น
ทุกวันหวางนิวยิ้มจนหุบไม่ลง บุหรี่ห่อได้มากขึ้น เงินก็มากขึ้นตาม พี่สะใภ้พี่ชายก็สนิทกับเธอมากขึ้น หลานสาวเธอก็เข้าใกล้เธอมากขึ้น ตอนนี้เธอกลับบ้าน คนในหมู่บ้านที่อยู่ไกลเห็นเธอก็ยังทักทาย ไม่เหมือนเมื่อก่อน เธอรู้สึกว่าเธอไม่ต้องไปขอร้องใครแล้ว
เดือนนี้ซินห้าวก็มาส่งข่าว คอมมูนตกลงเรื่องที่บ้านเฉินจะซื้อโถงประชุม แต่ในนี้ยังมีรายละเอียดอีกมากมายต้องจัดการ คอมมูนต้องตรวจสอบว่า ต้องประชุม รอคอมมูนตัดสินใจแล้ว จะเรียกเฉินเยี่ยนไปคุยเรื่องนี้
เดือนนี้ยังมีอีกเรื่องเกิดขึ้น คือหลัวเหมย สิบวันก่อนเธออาศัยเวลาฟ้ามืดแล้วมาบ้านเฉิน ตอนนั้นเฉินกุ้ยกำลังกินข้าวอยู่ที่นี่ เฉินเวยก็ไม่ได้อยู่ที่นั้น หลัวเหมยเห็นไม่มีคนอยู่ฝั่งนั้น จึงมาที่ฝั่งนี้
เห็นหลัวเหมย คนบ้านเฉินตกใจมาก เฉินเยี่ยนไม่เคยเห็นเธอเลยไม่รู้จัก แต่เฉินจงและเฉินกุ้ยต่างรู้จักเธอ
ผมเพ้าหลัวเหมยยุ่งเหยิง รองเท้าก็ขาดเป็นรู แสดงให้เห็นถึงความลำบาก จนหลัวเหมยเข้ามาในบ้าน ให้น้ำร้อนหลัวเหมยดื่มหนึ่งชาม หลัวเหมยประคองน้ำไว้ จมูกเธอแสบขึ้นมา น้ำตาร่วง มีเสียงหยดแหมะลงไปในน้ำร้อน
เธอรู้ว่าการกระทำวันนี้ของเธอนั้นอาจหาญมาก เธอทำเรื่องที่เธอไม่เคยคิดมาก่อน เรื่องนี้บางทีอาจจะยุ่งเหยิงกลับตาลปัตร บางทีอาจจะจัดการไม่ได้ บางทีคนบ้านเฉินอาจจะดูถูกเธอ แต่ตอนนั้นเธอไม่ได้คิดเรื่องอื่นจริงๆ เธอวิ่งมาบ้านเฉินทั้งอย่างนี้
“สาวน้อย ไม่ต้องร้อง มีเรื่องอะไรพูดกับป้ามาได้เลย”
เห็นหลัวเหมยร้องได้ ในใจหวางนิวรู้สึกไม่ดี ผู้หญิงคนนี้เกือบจะได้เป็นลูกสะใภ้เธอแล้ว ตอนนี้เธอวิ่งมาแบบนี้คงต้องเจอเรื่องเดือดร้อน ช่วยเหลือพวกเขาได้ก็จะช่วย
มือไม้เฉินกุ้ยก็ดูทำอะไรไม่ถูก เขารู้สึกดีกับหลัวเหมยอยู่ ช่วงนี้คนมาคุยเรื่องดูตัวกับเขาก็ไม่น้อย แต่ยังไม่มีคนที่เหมาะสม เขาไม่รู้ว่าทำไมหลัวเหมยถึงวิ่งมาหา แต่ในเขากลับมีความหวังเล็กๆ ขึ้นมา
รับรู้ได้ถึงความเมตตาของบ้านเฉิน หลัวเหมยยิ่งทนไม่ไหว ครั้งนี้ร้องไห้ออกมา
หวางนิวร้อนใจ เธออยากจะรู้เรื่องราว
เฉินเยี่ยนดึงมือหวางนิวไว้แล้วส่ายหน้า เธอมองออกว่าอารมณ์ของหลัวเหมยยังไม่มั่นคง ให้เธอร้องไห้ไปก่อน ร้องออกมาเดี๋ยวก็ดีขึ้น
จนในที่สุดหลัวเหมยสงบลง ผ่านการเล่าเรื่องราวของเธอ บ้านเฉินพอเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว
————————-
