SC:บทที่ 104 ศูนย์วิจัยทางชีวภาพ
“ปัง!”
ภายใต้การเตะ 1 ครั้งของ หลินเฉิง ทำลายประตูกระจกหนาได้อย่างง่ายดาย หลังจากทำลายประตูแล้ว หลินเฉิง ก็หันไปหาโคล่าและพูดว่า
“ตอนนี้ประตูก็เปิดแล้ว นายรู้ใช่ไหมว่าควรทำอย่างไรต่อไป”
เมื่อได้ยินคำพูดของ หลินเฉิง โคล่าก็พุ่งขึ้นบันไดไปด้วยความตื่นเต้น หลินเฉิง ตามมาอย่างกระชั้นชิดขึ้นมายังชั้น 2 และเห็นโคล่าวิ่งเข้าประตูหนึ่ง ซึ่งด้านบนเขียนไว้ว่า “ศูนย์วิจัยทางชีวภาพบลูสกาย”
เห็นได้ชัดว่าโคล่าตื่นเต้นเป็นอย่างมาก หลินเฉิง ทำได้แต่ส่ายหัวและเดินเข้าไปในประตู เมื่อเขาเข้าไปในประตูเขาเห็นศพมากมายมากกว่า 1 โหลนอนตายอยู่บนพื้น สถานที่แห่งนี้เป็นสำนักงานด้านหน้าของเขาในตอนนี้ เห็นคน 3 คนกำลังเผชิญหน้ากับตัวกินคน!
เมื่อเห็นว่าจู่ๆ หลินเฉิง ก็โผล่ขึ้นมาตัวกินคนไม่ปล่อยโอกาสให้เหยื่อของมันหนีรอดมันรีบพุ่งไปหาคนคนหนึ่งที่กำลังบาดเจ็บอยู่อย่างรวดเร็ว มันอ้าปากและกัดจมเขี้ยว!
“อ้าก”
ชายคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสในเวลานี้เขาถูกกัดด้วยตัวกินคนที่คอของเขาโดยตรง หลังจากเสียงกรีดร้องของเขาดังขึ้น เลือดก็พุ่งออกมาเป็นสาย
“ฉันจะแก้แค้นให้กับนายเอง!”
ชายอีก 2 คนที่เห็นว่าเพื่อนของเขาถูกโจมตีและถูกฆ่าตาย ดวงตาของพวกเขากลายเป็นสีแดงกล่ำและตะโกนออกมาด้วยความโกรธ พวกเขาไม่ได้สนใจ หลินเฉิง ที่เข้ามา พวกเขาพุ่งตรงไปหาตัวกินคนด้วยมีดพับ
เห็นได้ชัดว่าตัวกินคนนี้เกิดการกลายพันธุ์ ผู้ชาย 2 คนไม่สามารถที่จะสัมผัสเส้นขนของมันได้ มันสามารถหลีกเลี่ยงการจู่โจมได้อย่างง่ายดาย มันจะแสยะยิ้มและคำรามด้วยความตื่นเต้นก่อนที่จะพุ่งตรงไปหาชายคนหนึ่ง
ตัวกินคนที่กลายพันธุ์ด้านความเร็วต้องการจับชายคนหนึ่งเอาไว้ แต่ทันใดนั้นกำแพงน้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นต่อหน้ามัน ทำให้มันไม่สามารถหลบได้ทันและถูกกระแทกอย่างแรง
ปัง!
ชายคนนั้นได้รับความช่วยเหลือจากกำแพงน้ำแข็ง ทำให้เขาตั้งสติได้และหันกลับไปมอง หลินเฉิง ที่เข้ามาช่วยเหลือเขา
“คุณ…คุณคือผู้มีพลังอย่างนั้นหรอ!”
เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง เพียงหันมามองที่เขาและไม่ได้ตอบคำถามใดๆ ชายคนนั้นต้องกลืนคำพูดลงไปและปิดปาก
หลินเฉิง ได้ยินคำพูดและคำถามเหล่านั้นเขาทำเพียงยักไหล่ หลินเฉิง สังเกตเห็นว่าตัวกินคนเริ่มตั้งสติจากการถูกกระแทกก่อนหน้านี้ได้ มันหันกลับมามอง หลินเฉิง และใช้สติปัญญาเพียงน้อยนิดของมันขบคิด มันหันหลังเตรียมวิ่งทะลุออกไปที่หน้าต่าง!
เมื่อเห็นเจตนาของมัน หลินเฉิง หันไปที่โคล่าและพูดว่า
“ถ้านายปล่อยมันหนีไป วันนี้นายจะอดอาหารกลางวัน!”
เมื่อได้ยินคำพูดจากปากของ หลินเฉิง โคล่าที่กำลังขี้เกียจรู้สึกกังวลทันที มันรีบพุ่งไปที่หน้าต่างราวกับลูกศร เพื่อปิดกั้นไม่ให้ตัวกินคนหลบหนีไปได้ ตัวกินคนถูกกระแทกและกระเด็นลงบนพื้น หลังจากนั้นโคล่าหันไปมอง หลินเฉิง ก่อนที่จะอ้าปากเผยให้เห็นฟันแหลมคมของมัน จากนั้นกัดหลังคอของตัวกินคนและลากกลับมาให้ หลินเฉิง
ตัวกินคนถูกโยนไว้ด้านหน้าของ หลินเฉิง หลินเฉิง พูดขึ้นมาว่า
“ เจ้าตัวประหลาด พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือไงว่าห้ามรังแกผู้คน!”
แน่นอนว่าหากตัวกินคนเข้าใจในสิ่งที่ หลินเฉิง กำลังด่ามันมันคงอาเจียนออกมาเป็นเลือด แม้ว่าคอของมันจะถูกกัดเอาไว้โดยโคล่ามันทำเพียงได้แต่ดิ้นรนและคำรามในเวลาเดียวกัน
หลินเฉิง รู้สึกรำคาญเสียงของมันเขาจึงมีดออกมาและเตรียมพร้อมที่จะส่งมันไปปรโลก
หลังจากที่เขาตัดหัวมัน ทันใดนั้น หลินเฉิง ก็รู้สึกถึงอันตรายที่อยู่ด้านหลัง เขาเหวี่ยงศพที่อยู่ในมือทิ้งไปและพุ่งตัวไปด้านข้างเพื่อหลบหลีก การโจมตีเฉียดไหล่ของเขาอย่างหวุดหวิด หลังจากหลบการโจมนี้ หลินเฉิง พบว่าคนที่จู่โจมเขานั้นคือตัวกินคนกลายพันธุ์ด้านพลัง
“โอ้… พวกแกใช้ความเร็วเป็นเหยื่อล่อจากนั้นค่อยตลบหลังด้วยตัวที่มีพลังสินะ! แต่แกรู้ไหมว่ามันไม่ง่ายที่จะจัดการกับฉัน!”
ถึงแม้ว่า หลินเฉิง จะชื่นชมในสติปัญญาของมัน แต่ยังคงเห็นความขาดสติของมันได้อย่างชัดเจน
ปัง!
หลินเฉิง และตัวกินคนเริ่มจู่โจม พวกเขาปะทะกันเสียงดัง ตัวกินคนพยายามที่จะกัดลงบนร่างของ หลินเฉิง หลินเฉิง ยกมือซ้ายขึ้นและบีบคอของมันไว้อย่างแรง ตัวกินคนที่ถูกจับคอเอาไว้พยายามดิ้นรนเพื่อที่จะหลุดพ้นจากการจับกุมของ หลินเฉิง แต่ร่างกายของมันเริ่มแข็ง เกิดผลึกน้ำแข็งบนตัวของมันอย่างรวดเร็วจนร่างของมันกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งอย่างสมบูรณ์
“ เฮ้อ”
หลินเฉิง ถอนหายใจ และมองดูรูปปั้นน้ำแข็งที่อยู่ตรงหน้า เขายังไม่พอใจกับสิ่งประดิษฐ์อันใหม่นี้แม้ว่าผลกระทบของมันจะแสดงออกได้อย่างดีแต่ความเร็วในการควบแน่นนั้นยังคงช้าเกินไป
หลินเฉิง ส่ายหัวและไม่คิดอะไรอีก เขาหยิบแท่งเหล็กที่อยู่บนพื้นใกล้ๆขึ้นมาและทุบลงบนหัวของตัวกินคนที่เป็นรูปปั้นน้ำแข็งอยู่ตอนนี้ มีเสียงดังกล้อง จากนั้นรูปปั้นน้ำแข็งก็แตกออกกลายเป็นน้ำแข็งทันที
“เอาล่ะเรียบร้อย!”
หลังจากฆ่าตัวกินคนกลายพันธุ์ทั้ง 2 ตัวอย่างง่ายดาย หลินเฉิง เปิดระบบเมนูเพื่อดูค่าพลังงานและพบว่าเขาได้ค่าพลังงาน 150 และ 200 คะแนนตามลำดับ เขายิ้มด้วยความพึงพอใจและกำลังจะเรียก โคล่า ออกไปจากที่นี่
“เดี๋ยวก่อน…ได้โปรดรอก่อน”
ชายทั้งสองคนที่รอดชีวิตจากความตายเห็น หลินเฉิง กำลังหันหลังจากไป ตั้งแต่ต้นจนจบ หลินเฉิง ไม่ได้พูดกับพวกเขาเลยในที่สุดพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะเรียก หลินเฉิง เอาไว้
“มีอะไรอย่างนั้นหรอ?”
เมื่อได้ยินเสียงเรียก หลินเฉิง หันมาและถามขึ้น เมื่อเห็นทัศนคติไม่แยแสของ หลินเฉิง ชายคนนั้นระลึกได้ว่า หลินเฉิง เพิ่งจัดการกับตัวกินคนกลายพันธุ์ไป 2 ตัวอย่างง่ายดาย เขาไม่กล้าที่จะสร้างปัญหาให้กับ หลินเฉิง เขาพยายามพูดอย่างระมัดระวังว่า
“คือ….พวกเรา…”
ก่อนที่พวกเขาจะพูดอะไรออกมา ก็มีชายคนหนึ่งวิ่งออกมาจาก สำนักงาน ชายคนนี้เป็นชายชราที่มีผมหงอกเต็มศีรษะ เขารีบวิ่งมาหา หลินเฉิง และคว้าแขนของ หลินเฉิง เอาไว้
“หนุ่มน้อย นายคือคนที่ปลุกพลังขึ้นมาใช่ไหม?”
ชายชราจับแขน หลินเฉิง เห็นได้ชัดว่าท่าทางของเขารีบร้อน
“มีอะไร?”
หลังจากได้ยินคำตอบของ หลินเฉิง ชายชราถูมือตัวเองอย่างตื่นแล้วถามว่า
“คือ…ฉันต้องการเลือดของนายสักเล็กน้อย..ได้หรือไม่? ฉัน..”
ก่อนที่เขาจะทันพูดเสร็จ หลินเฉิง สะบัดมือออกอย่างเยือกเย็นและพูดว่า
“เห็นแก่อายุของคุณผมจะไม่ถือสาเรื่องในครั้งนี้!อย่าให้ผมได้ยินคำพูดแบบนี้อีก ไม่เช่นนั้นศพต่อไปจะเป็นคุณ!”
——————————————————
