ตอนที่ 127 แลกเปลี่ยนดาบดํา
เมื่อได้ยินเสียงจากปลายซ้าย หลินเฉิง ขมวดคิ้วและหันไปมอง ฟางซิวเฉิง อย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง หันมามองตัวเอง ฟางซิวเฉิง ตกตะลึงเล็กน้อยจากนั้นเขาก็พูดว่า
“โอ้ !ผมลืมไปต้องรายงานหมายเลขเมื่อมีการใช้งาน 439 675!”
หลังจากที่ หลินเฉิง พูดหมายเลขซ้ำตามที่ ฟางซิวเฉิง บอกลงไปในโทรศัพท์แล้ว หลินเฉิง ก็ได้ยินเสียงปลายสายจากโทรศัพท์ว่า
“โปรดรอสักครู่ไประมาณครึ่งนาทีต่อมาก็มีเสียงผู้หญิงที่ฟังชัดเจนมาจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง!”
“สวัสดีค่ะศาสตราจารย์ฟาง ฉันคือซูชิงเลขาธิการของผู้บัญชาการ ติงเขาหยวน ผู้บัญชาการทหารสูงสุดในตอนนี้เขายังอยู่ในระหว่างการประชุม เขาได้บอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าคุณอาจจะโทรหาเพื่อขอความร่วมมือ ดังนั้นคุณสามารถบอกกับฉันได้และฉันจะไปบอกเขาในภายหลังทันที!”
เมื่อได้ยินบทสนทนา หลินเฉิง พูดเบาๆว่า
“สวัสดีครับคุณเลขา ผมเป็นลูกศิษย์ของศาสตราจารย์ฟาง!ผมต้องการทราบว่ามีเจ้าหน้าที่ที่ชื่อ หลี่เฉินอี้ ในเขตทหารเซียงโจวของคุณหรือไม่?”
เมื่อได้ยินคําถามของ หลินเฉิง ปลายสายเงียบไปซัก 2-3 วินาทีด้วยเหตุผลบางประการ จากนั้นเสียงของเธอก็เปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
“ก่อนที่ฉันจะตอบคําถามคุณ คุณสามารถบอกชื่อและความสัมพันธ์กลับหลี่เฉินอี้ได้ไหมคะ?”
หลินเฉิง เหลือบมองไปที่ ฟางซิวเฉิง ที่อยู่ด้านข้างเขาจากนั้นเขาก็กดวางสายทันที!
เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง วางสายทันที ฟางซิวเฉิง ทําด้วยใบหน้าสับสนและถามว่า
“คุณวางสายทําไม?คุณยังไม่ได้ตอบคําถามเลย?”
หลินเฉิง ส่ายหัวและจ้องไปที่ ฟางซิวเฉิง สักครู่จากนั้นพูดว่า
“ไม่มีคําถามอีกแล้ว นอกจากนี้ถ้ามีคนโทรกลับมาหาผมและถามชื่อของผม คุณช่วยบอกชื่ออื่น ส่วนคําถามที่อื่นๆคุณเพียงพูดว่าคุณไม่รู้ เข้าใจไหม?”
หลินเฉิง พูดขึ้น ฟางซิวเฉิง ไตร่ตรองอยู่สักครู่และเข้าใจในไม่ช้าเขาหัวเราะและพูดว่า
“ผมเข้าใจแล้วไม่ต้องกังวลโทรศัพท์นี้มีเพียงผมเท่านั้นที่สามารถโทรออกและรับได้ผมสัญญาว่าจะไม่มีข้อมูลของคุณรัวไหลออกไป!”
เมื่อเห็นว่าชายชราฉลาดพอ หลินเฉิง พยักหน้าอย่างพอใจ เหตุผลที่เขาวางสายทันทีนั้นง่ายมาก เมื่อเขาถามชื่อของหลี่เฉินอี้ ปฏิกิริยาของซูชิงผิดปกติ หากเธอไม่รู้เธอจะตอบว่าไม่รู้ แต่เธอกลับถามข้อมูล หลินเฉิง อย่างลึกลับ จากปฏิกิริยาของเธอ หลินเฉิงสามารถสรุปได้อย่างง่ายๆ
อันดับแรกครอบครัวของป่าฉันไม่เพียงแต่มีชีวิตอยู่ แต่ยังอยู่ในเขตทหารเซียงโจว อย่างที่ 2 สถานะครอบครัวของป้าฉินที่อยู่ในนั้นดูเหมือนจะไม่ต่ำต้อยเท่าไหร่ ปฏิกิริยาของซูชิงสามารถอธิบายได้ทุกอย่าง เขาจําเป็นต้องปกปิดความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก่อนที่เขาจะเดินทางไปถึงเขตทหารเซียงโจวเพื่อป้องกันปัญหาที่ไม่จําเป็น!
หลินเฉิง รู้เกี่ยวกับนิสัยของมนุษย์ดีหลังจากเข้าสู่ช่วงอวสานโลกทุกคนต่างเห็นแก่ตัวและมองคนอื่นเป็นศัตรู ถ้าศัตรูรู้ถึงความสัมพันธ์ของเขากับป้าฉัน มันเป็นเรื่องยากที่จะคาดการณ์ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่คือสิ่งที่ หลินเฉิง จะต้องระมัดระวังตัว!
ดังนั้นหลังจากพิจารณาอย่างละเอียดเขาได้รับรู้ว่าครอบครัวของป้าฉันอาศัยอยู่อย่างปลอดภัย เขาไม่ลังเลที่จะวางสายโทรศัพท์และป้องกันไม่ให้ซูชิงถามหาเบาะแสมากเกินไป!
เมื่อเข้าใจเรื่องนี้อย่างชัดเจน หลินเฉิง รู้สึกสบายใจเป็นอย่างยิ่ง หลังจากเห็น ฟางซิวเฉิง จากไปเขาหันหลังกลับและกอดโคล่าไว้จากนั้นโยนมันขึ้นไปในอากาศราวกับต้องการเล่นสนุกกับ
หลังจากที่เล่นกับโคล่าอย่างตื่นเต้นแล้ว หลินเฉิง วางโคล่าไว้กับพื้นและจุดบุหรี่สูบอย่างสบายใจในขณะเดียวกันเขากําลังไตร่ตรองแผนการในอนาคต
ไม่จําเป็นต้องรีบเร่งไปยังเขตเชียงโจว ในขณะนี้อย่างไรก็ตามความปลอดภัยของครอบครัวป้าฉันไม่จําเป็นต้องเป็นห่วงแล้ว เขาสามารถเก็บค่าพลังงานไปเรื่อยๆ เพื่อแลกเปลี่ยนกับสินค้าที่จะใช้ประโยชน์ได้ทุกชนิดในระหว่างที่เดินทางไปยังเขตเซียงโจว
เมื่อคิดได้ดังนั้น หลินเฉิง ขี้ก้นบุหรี่แล้วพูดในใจว่า
“เรียกเมนูระบบ!”
เมนูระบบปรากฏขึ้นด้านหน้าของ หลินเฉิง หลินเฉิง เหลือบไปมองที่หน้าจอ เพื่อดูค่าพลังงานตอนนี้มีค่าพลังงานสะสมถึง 13,500 คะแนน ทันใดนั้น หลินเฉิง รู้สึกตื่นเต้นและรีบเข้าสู่หน้าจอหมวดหมู่อาวุธเย็นอย่างรวดเร็ว
เมื่อมองไปที่แคปซูลดาบยาวที่มีมูลค่า 5,000 คะแนน หลินเฉิง เลือกโดยไม่ลังเล จากนั้นกดปลายทั้งสองด้านเพื่อให้แคปซูลในมือเปลี่ยนเป็นดาบยาว
เมื่อปรากฏตัวดาบขึ้น หลินเฉิง ลองยกน้ำหนักของตัวดาบและดึงใบมีดออกมา มันเป็นดาบปลายแหลมที่มีความยาวประมาณ 4 ฟุตและกว้างประมาณ 3 นิ้ว ใบดาบเป็นสีดําเงางาม รังสีที่มันปลดปล่อยออกมาดูไม่เหมือนดาบธรรมดา
หลังจาก หลินเฉิง ลองเล่นกับมันอยู่สักครู่เขารู้สึกว่าดาบนี้ใช้ง่ายขึ้นเรื่อยๆจากนั้นเขาลองเคลือบด้วยน้ำแข็งและฟันไปที่กําแพงโดยตรง
เช้ง เช้ง!
ใบมีดน้ำแข็งทําให้เกิดรอยลึกบนกําแพง แต่ความสนใจของ หลินเฉิง ไม่ได้อยู่ที่นั่นเขาหยิบดาบดําขึ้นมาดูและสังเกตอย่างระมัดระวังแต่ไม่พบแม้แต่รอบขีดข่วน!
“เยี่ยม!”
เห็นว่าดาบสีดําของเขาสามารถทนทานต่อการกัดกร่อนของน้ำแข็ง หลินเฉิง เต็มไปด้วยความสุข หลินเฉิง หยิบดําขึ้นมาและลองเล่นกับมันทุกอย่าง จนเขารู้สึกพอใจจึงหยุดพัก หลังจากนั้นเก็บดาบเข้าไปในฝึกด้วยรอยยิ้มพร้อมเรียกระบบเมนูขึ้นมาอีกครั้งและเข้าไปยังหมวดหมู่ชุดป้องกันระดับ D
ในเวลา 1:00 น
หลินเฉิง นอนตลอดทั้งวันในถุงนอนของเขาเสียงกรนของเขาและโคล่าดังไปทั่วทั้งห้อง ทันใดนั้นก็มีเสียง “คลิก” เบาๆจากประตูจากนั้นมีร่างอรชรพุ่งเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว!
เมื่อคนคนนั้นมองเห็นโคล่าเพียงตัวเดียวที่นอนอยู่บนพื้น เขารู้สึกสงสัยแต่ก่อนที่เขาจะทันทําอะไรก็ได้ยินเสียงบางอย่างจากด้านหลัง
“คุณหลิว ผมสงสัยว่าคุณมาทําไมที่นี่ในตอนนี้”
เมื่อเห็นว่า หลิวฉิงฉิว ตกใจในการโผล่ออกมาของ หลินเฉิง จนเกือบจะกรีดร้องมันทําให้ หลินเฉิง หัวเราะเบาๆ เขาเปิดไฟฉายและส่องไปที่ใบหน้าของ หลิวฉิงฉิว จากนั้นพูดว่า
“ผมหวังว่าคุณจะให้คําอธิบายที่สมเหตุสมผลแก่ผม..”
“คุณ…คุณยังไม่หลับอย่างนั้นหรอ?”
เมื่อมองเห็น หลินเฉิง ยืนอยู่ข้างหลังเธอ หลิวฉิงฉิว ปิดบังความรู้สึกสับสนในใจและทางขึ้นด้วยสีหน้าตกใจ
หลินเฉิง ส่ายหัวแล้วพูดขึ้นว่า
“ถ้ามีคนแอบเข้ามาในห้องในตอนกลางคืนและไม่สามารถตรวจพบได้ ผมคงจะตายจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว!เอาละบอกผมมาคุณมาทําอะไรที่นี้ในกลางดึก?”
