I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก – บทที่ 145 ผีอุโมงค์

หลังจากรู้ทิศทางแล้วหลินเฉิง เป่าปากอย่างแรงเพื่อส่งสัญญาณให้โคล่ามาใกล้พร้อมที่จะออกไปจากถ้ำแห่งนี้อย่างรวดเร็ว
แต่ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกถึงบรรยากาศไม่ถูกต้องเมื่อมองไปรอบๆก็พบว่าตัวกินคนทั้งหมดที่อยู่รอบตัวเขา ยืนล้อมรอบเป็น 3 ชั้นโดยไม่โจมตีเขาอีกต่อไป
หลินเฉิงกำหมัดแน่นเตรียมพร้อมที่จะเรียกแท่งน้ำแข็งทันทีหากมีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้น
“แกร็กแกร็ก”
ในขณะเดียวกันหลินเฉิง ได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านหลังเขามองย้อนกลับไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามสิ่งที่อยู่ด้านหลังของเขาทำให้ หลินเฉิง ต้องตกตะลึงอยู่นาน มีเงาร่างบอบบางและมีเสน่ห์กำลังเดินมาหาเขาอย่างช้าๆจากส่วนลึกของถ้ำ
เดี๋ยวก่อนเงางั้นหรอ!
ทันใดนั้นหลินเฉิง ก็ได้สติ หัวใจของ หลินเฉิง เต้นกระหน่ำและเห็นเงาเดินเข้ามาอย่างช้าๆ หลินเฉิง รู้สึกความกังวลใจในหัวใจของเขากำลังทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
“มนุษย์…ผู้ชาย…”
เมื่อได้ยินคำพูด2 คำนี้ หลินเฉิง รู้สึกว่าหนังศรีษะของเขาชา เขาอดไม่ได้ที่จะหยิบไฟฉายออกมาแล้วส่องไปที่เงา เขาต้องการให้แน่ใจว่า สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นมนุษย์ หรือผี
“อา!!”
เพียงแค่ถูกส่องด้วยไฟฉายร่างผอมเพียวก็ส่งเสียงกรี๊ดออกมา จากนั้นลวดสีเงินนับไม่ถ้วนแทงมาที่ หลินเฉิง และโคล่าอย่างรวดเร็ว ความเร็วของมันรวดเร็วมากจน หลินเฉิง อดไม่ได้ที่จะตกใจ
เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีนักหลินเฉิง เรียกกำแพงน้ำแข็งออกมาเพื่อต่อต้านลวดสีเงินอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันเขาพุ่งไปหาโคล่าและหมอบลงกับพื้น ช่วงเวลาเพียงไม่กี่วินาทีก็ได้ยินเสียงลวดสีเงินแทงทะลุผ่านกำแพงน้ำแข็งอย่างไม่คาดคิด ราวกับว่าไม่มีสิ่งใดขัดขวางการแทงของมันได้อีกต่อไป
“นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย?”…ไอลีนโนเวล
ใบหน้าของหลินเฉิง แสดงออกอย่างมืดมนและพยายามที่จะจับโคล่าเอาไว้เพื่อหลบอีกครั้ง!
พวกเขาพยายามทุกวิถีทางที่จะหลีกเลี่ยงลวดสีเงินหลินเฉิง พยายามขบคิดเกี่ยวกับ “ผู้หญิง” คนนี้และทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้!
ดูเหมือน“ผู้หญิง”คนนี้ไม่ได้ตั้งใจที่จะโจมตีเขาก่อนหน้านี้ แต่หลังจากถูกไฟฉายส่องเธอกรีดร้องอย่างฉับพลันและเริ่มโจมตี!
“หรือว่าเธอจะกลัวแสง!”
ในที่สุดหลินเฉิง ก็คิดหาวิธีที่จะแก้ไขสถานการณ์นี้ออก เขาพยายามหลบหลีกลวดสีเงินและดึงไฟฉายออกมาพร้อมกับเปิดสวิตช์และส่องไปที่เงาโดยตรง
“อา!!!!”
เมื่อเงาถูกส่องด้วยแสงจ้าอีกครั้งเธอกรีดร้องและหยุดการโจมตี
เมื่อเห็นว่า“ผู้หญิง” กวาดกลัวไฟฉาย หลินเฉิง จึงจับไฟฉายแน่นและเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ
ในขณะที่เดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆสังเกตรูปร่างและหน้าตาของเธออย่างระมัดระวัง
ภายใต้แสงไฟที่ส่องสว่างของไฟฉายหลินเฉิง เห็นใบหน้าของหญิงสาวชัดเจน
“ผู้หญิง”คนนี้มีผมยาวสีดำกระจายอยู่ทั่วไหล่ของเธอ แก้มบางๆของเธอมีสีซีดเซียวเหมือนกระดาษ ริมฝีปากแดงเหมือนภาพวาด ดวงตาที่ยาวและเรียวของเธอดูหม่นหมอง ร่างกายทั้งหมดของเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ผิวของเธอเหมือนน้ำแข็งและขาวราวกับหิมะ ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเปิดเผยต่อสายตาของ หลินเฉิง มันทำให้เขารู้สึกประหม่าและน่าอายนิดหน่อย
เมื่อมองไปที่หญิงสาวที่กำลังเปลือยกายอยู่บนพื้นและได้ยินเสียงจากปากของเธอส่งเสียงเป็นครั้งคราวหลินเฉิง ไม่มั่นใจเสียงร้องโหยหวนของเธอจึงถามขึ้นมาว่า
“คุณ…เป็นมนุษย์หรือผี?”
เมื่อได้ยินคำถามจากหลินเฉิง ผู้หญิงคนนั้นเลยหน้าขึ้นอย่างช้าๆและพูดซ้ำๆว่า
“มนุษย์..…ผู้ชาย”
หลังจากที่ถูกดวงตาของสาวแปลกประหลาดคนนี้จ้องมองหลินเฉิง รู้สึกราวกับว่าขนทั่วร่างของเขาลุกตั้ง ความวิตกกังวลนี้ทำให้เขากลัวที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป เขารีบลูบหัวโคล่าเพื่อส่งสัญญาณว่าให้ติดตามเขาอย่างใกล้ชิด จากนั้นเขาค่อยๆถอยหลังห่างจากผู้หญิงคนนั้น อย่างช้าๆ
อย่างไรก็ตามทันทีที่หลินเฉิง ถอยกลับ ตัวกินคนที่อยู่ด้านหลังแหวกทางให้กับพวกเขาอย่างสมัครใจ แม้ว่า หลินเฉิง จะรู้สึกว่ามันผิดปกติแต่เขาเองก็ไม่มีเวลาที่จะคิดอะไรมากพวกเขารีบหลบหนีไปตามทางที่ตัวกินคนหลีกทางให้
เพียงหลินเฉิง ก้าวถอยหลังเพียงไม่กี่ก้าวเขาก็ได้ยินเสียง ผู้หญิง พูดอีกครั้งว่า
“มนุษย์… อยู่ที่นี่….ต่อไป..”
“อยู่กับผีสิ!”
เมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่กำลังเปลือยกายอยู่นี้ต้องการให้เขาอยู่กับเธอหลินเฉิง รู้สึกขนลุกและรีบอุ้มโคล่า ที่กลับมาเป็นร่างเดิมแล้ว ออกวิ่งทันที!
เขาต้องการที่จะออกจากหลุมแห่งนี้ให้เร็วที่สุดหากเขายังคงชักช้าอยู่ที่นี่เขาจะต้องถูกไล่ล่าโดยหญิงสาวคนนี้อย่างแน่นอน
ในขณะเดียวกันหลินเฉิง ก็คิดที่จะจับหญิงสาวคนนี้เป็นตัวประกัน แต่เขานึกได้ว่าตัวตนของเธอเป็นระดับ บอส คงไม่ง่ายที่จะจับเธอเป็นตัวประกันดังนั้นเขาจึงเลิกคิดถึงเรื่องนี้
แต่ในขณะที่เขาออกวิ่งเพียงไม่กี่ก้าวเขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงพูดอีกครั้งว่า
“อยู่ที่นี่….มนุษย์….อยู่ที่นี่..”
ทันทีที่หญิงสาวพูดขึ้นตัวกินคนที่ยืนอยู่ด้านข้างเริ่มมีปฏิกิริยาอีกครั้งพวกมันเริ่มพุ่งเข้ามาหา หลินเฉิง
“เวรแล้ว!”
เมื่อเห็นว่าตัวกินคนเหล่านั้นเริ่มพุ่งเข้ามาหาหลินเฉิง เขา รีบสร้างกำแพงน้ำแข็งขึ้นมาทันทีและมุ่งมั่นที่จะหลีกเลี่ยงการต่อสู้และหลบหนีออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
“ฟิ้ว”
ตัวกินคนถูกปิดกั้นด้วยกำแพงน้ำแข็งแต่ผู้หญิงแปลกๆคนนั้นยังคงมองกำแพงน้ำแข็งอย่างไม่ใส่ใจ เธอยกมือขึ้นและลวดสีเงินลาย 10 เส้นเจาะกำแพงน้ำแข็งและพุ่งตรงไปหา หลินเฉิง ทันที!
เมื่อ หลินเฉิง เห็นว่าเขาไม่สามารถที่จะหลบพ้นลวดสีเงินนี้ได้เขาวางโคล่าลงกับพื้นและหยิบดาบขึ้นมาปัดป้องลวดสีเงินจำนวนมากนี้!
ในขณะที่เขาพยายามปัดป้องอยู่นั้นลวดสีเงินอีกหลายร้อยเส้นก็พุ่งตรงมาหาเขา!
—————————————-