บทที่ 306: ไข่มุกจันทรา (1)
ในขณะที่ซ่งจงและฉุ่ยจิ้งพร้อมด้วยหญิงสาวคนอื่นๆกำลังนั่งจิบชากันอย่างสนุกสนาน ทันใดนั้นเองได้มีคนรับใช้วิ่งเข้ามาด้านในเพื่อรายงานว่าสองสามีภรรยาตระกูลหงมาเยี่ยมเยียน
เมื่อได้ยินเช่นนั้น แน่นอนว่าซ่งจงไม่กล้าที่จะชักช้าแต่อย่างใด เขารีบตรงปรี่ออกไปต้อนรับด้วยท่าทีที่สุภาพ แต่ทว่าอาวุโสหงได้หยุดเขาไว้พร้อมกล่าวออกมาอย่างเขร่งขรึม “เลิกพูดไร้สาระ! ตามข้ามาเร็ว!” เมื่อกล่าวเช่นนั้นจบ เขาลากซ่งจงออกไปจากสถานที่แห่งนี้ทันที
แม้ว่าซ่งจงจะมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างมากและต้องบินออกมาด้วยความไม่เต็มใจ ทันใดเขาได้เอ่ยปากถามออกมาด้วยความไม่เข้าใจ “เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรออาวุโส?”
“ฉันไม่รู้” อาวุโสหงตอบกลับอย่างไม่หยี่ระ
คำตอบนั้นซ่งจงไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ออกมาดี เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากฉีกยิ้มแล้วถามอีกครั้ง “ถ้าหากไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมท่านจึงดูกังวลเช่นนั้น?”
“มันไม่ใช่ข้าหรอกที่กังวล แต่เป็นจ้าวสำนักต่างหาก!” อาวุโสหงกล่าวออกมา “ดูเหมือนว่าลุงของฉันนั้นมีเรื่องสำคัญมากที่จะต้องพบเจอเจ้าให้ได้ เช่นนี้จึงสั่งให้ข้านำตัวเจ้าไปโดยด่วนที่สุด!”
“หืม?” ซ่งจงได้ยินเช่นนั้น อดไม่ได้ที่จะฝืนยิ้มออกมาพร้อมกล่าวอย่างขมขื่น “ข้านั้นไม่ใช่บุคคลสำคัญอะไร ทำไมจึงต้องเปลืองคำพูดที่ให้ท่านมาพาข้าไปเป็นการส่วนตัวด้วยล่ะ?”
“คราวนี้มันต่างออกไป!” อาวุโสหงกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเขร่งขรึม “เวลานี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปน่ะ ทุกอย่างล้วนแต่ตื่นตระหนกรวมไปถึงตัวของจ้าวสำนักด้วยเช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงมอบหมายให้ข้ามาพบเจ้าเป็นการส่วนตัว! เด็กน้อยเอ๋ย จงระมัดระวังด้วย!”
“หืม? การปลุกปั่นจ้าวสำนักเหรอ?” ซ่งจงอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความแปลกใจ “อะไรกันที่จะเกิดขึ้น?”
“เกี่ยวกับเด็กๆของเจ้าที่มีปัญหาเมื่อเร็วๆนี้รึเปล่า?” อาวุโสหงกล่าวออกมาพร้อมขมวดคิ้ว
“เป็นไปได้อย่างไร?” ซ่งจงรีบกล่าวออกมา “วันนี้ข้าอยู่แต่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหน ข้าจะสร้างปัญหาได้อย่างไรกัน?”
“เจ้าคิดก่อนสิ!” มาดามหงกล่าวออกมาอย่างหงุดหงิด “เจ้าได้ทำอะไรผิดมารึเปล่าเมื่อเร็วๆนี้น่ะ?”
“เรื่องนั้น… ข้ากำลังคิด!” ซ่งจงเกาหัวอย่างงงงวยพร้อมกล่าวออกมาอย่างระมัดระวัง “โอ้ ข้าเพิ่งทำการแลกเปลี่ยนกับคนอื่นเมื่อเร็วๆนี้เอง สิ่งของนั้นมันเสียหายงั้นเหรอ?”
“เจ้าแลกเปลี่ยนอะไร?” อาวุโสหงกล่าวออกมาอย่างเขร่งขรึม
“ก็เป็นการค้าขายทั่วไป ข้าแลกเปลี่ยนวัสดุบางอย่างที่ข้ามีกับยาอายุวัฒนะของพวกเขาเท่านั้น” ซ่งจงตอบกลับอย่างบริสุทธิ์ใจ “เรื่องนี้… ข้านั้นทำผิดกฏงั้นหรือ?”
เนื่องจากว่าภายในราชวังหยกนั้นมีสมุนไพรหลายชนิดมากมายให้ปรับแต่งนับร้อยอย่าง เมื่อราชวังหยกไม้นี้ตกเป็นของซ่งจง เหล่าผู้คนต่างก็ต้องการที่จะมาแลกเปลี่ยนสิ่งของกับเขาเป็นธรรมดา ซ่งจงนั้นเพิ่งมาอยู่ใหม่จึงไม่รู้อะไรมากนัก เขาย่อมต้องเกรงใจใบหน้าของผู้ฝึกตนระดับหยวนหยินเป็นที่แน่นอน อีกทั้งคนเหล่านี้ต้องการที่จะเป็นสหายกับซ่งจงอีกด้วย ทุกคนล้วนแต่คุ้นเคยกันอยู่เสมอมา ทั้งหมดติดต่อกันและแลกเปลี่ยนสิ่งของกันจนเป็นเรื่องปกติ
แต่ในหมู่ผู้ฝึกตนส่วนใหญ่แล้วเรื่องถกเถียงนั้นหนีไม่พ้นเรื่องของอุปกรณ์วิเศษ วัสดุต่างๆหรือยาอายุวัฒนะ ดังนั้นเมื่อทุกคนได้พบปะกันย่อมพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้อยู่แล้วว่ามีผู้ใดสามารถมีแลกเปลี่ยนกันบ้างหรือไม่
ก่อนอื่นเลยก็คือซ่งจงนั้นมีวัสดุมากมาย แม้ว่าจะมีวัสดุระดับสูงไม่มากนักแต่ก็ยังถือว่ามากกว่าผู้ฝึกตนระดับหยวนหยินทั่วไปอยู่มากโข ยิ่งไปกว่านั้นความหลากหลายของวัสดุที่เขามีนั้นเรียกได้ว่าล้นเหลือ มันมีมากถึงแสนชนิด! ซึ่งสิ่งเหล่านี้มากพอที่จะสร้างอุปกรณ์วิเศษเป็นล้านๆชิ้นได้อย่างสบายๆ
เมื่อผู้ฝึกตนคนอื่นเห็นว่าซ่งจงมีวัสดุเช่นนี้ พวกเขาจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องการจะแลกเปลี่ยน ทั้งหมดล้วนแต่ตื่นเต้นที่จะได้จัดการกับวัสดุของตนเอง แต่เมื่อได้กระทำการแลกเปลี่ยน กลับมีปัญหาเกิดขึ้นตามมา
เนื่องจากซ่งจงนั้นไม่ได้จำเป็นต้องใช้วัสดุมากขนาดนั้นในตอนนี้ อีกทั้งเขาเห็นว่าคนอื่นต้องการมัน เช่นนี้เขาจึงแลกเปลี่ยนมันไป ดังนั้นผู้ฝึกตนเหล่านั้นจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ซ่งจงยอมแลกเปลี่ยนวัสดุเหล่านี้ให้กับพวกเขา
ทุกคนล้วนแต่กังวลเมื่อเห็นว่าซ่งจงไม่ต้องการของที่ตนนำมาแลกเปลี่ยน
พวกเขาจึงถามว่าซ่งจงต้องการอะไรบ้างในตอนนี้และเช่นนั้นซ่งจงจึงตอบกลับไปว่าเขาต้องการยาอายุวัฒนะ! ยาที่ดีที่สุด!
เหตุผลที่ซ่งจงต้องการสิ่งเหล่านี้เพราะว่าเขาเห็นหงหยิงนั้นกำลังจะทะลุขอบเขตของลมปราณอีกครั้ง เขาต้องการให้นางเสริมความแข็งแกร่งด้วยยาเหล่านี้ควบคู่ไปด้วยเพื่อที่จะสามารถผ่านพ้นสภาวะตีบตันไปได้อย่างราบรื่น ส่วนเขานั้นมีความเข้าใจในชาวิถีเต๋าอยู่แล้ว ฉุ่ยจิ้งก็เช่นกัน ทั้งสองล้วนแต่เข้าใจกฏแห่งสวรรค์และเป็นภาวะผูกพันทางจิตใจ จึงไม่มีปัญหาอะไรในตอนนี้ เขาจึงไม่จำเป็นต้องส่งเสริมฉุ่ยจิ้งมากนัก
ในตอนนี้เขานั้นอยู่ในระดับจินตัน ซึ่งยาอายุวัฒนะของระดับนี้นั้นสามารถส่งเสริมให้ผู้ฝึกตนระดับปฐมภูมิเติบโตได้อย่างรวดเร็ว แต่ซ่งจงนั้นไม่ได้ต้องการใช้เองและเพื่อสิ่งที่ดีที่สุดเขาจึงมองหายาอายุวัฒนะที่ดีที่สุดให้กับหงหยิง ในตลาดทั่วไปนั้นก็ไม่สามารถหาซื้อได้เลย ยาเหล่านี้นั้นมีเพียงในกลุ่มผู้ฝึกตนระดับสูงเท่านั้นและพวกเขาจะไม่ค้าขายกันนอกกลุ่ม ดังนั้นพวกเขาจึงจำเป็นต้องใช้ยาอายุวัฒนะที่ยอดเยี่ยมเหล่านี้แลกเปลี่ยนกับซ่งจงอย่างไม่มีทางเลือก
สุดท้ายแล้วการแลกเปลี่ยนเช่นนี้ทำให้เหล่าผู้ฝึกตนเหล่านั้นรู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่ง การได้รับวัสดุที่หาได้ยากทำให้พวกเขาล้วนแต่มีความสุขอย่างมาก
มันเป็นเพราะซ่งจงต้องการยานี้ แม้ว่ามันจะดีอย่างมากแต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะกลืนกินมันลงไปเพราะพลังของยานั้นมหาศาล ถ้าหากเกิดข้อผิดพลาดเพียงนิดเดียวอาจจะทำให้ขอบเขตของลมปราณเสียหายได้โดยง่าย เช่นนี้ใครกันจะกล้าเสี่ยงกับยาอายุวัฒนะเหล่านี้?
ดังนั้นยาอายุวัฒนะที่พวกเขามีล้วนแต่มีไว้เพื่อการรักษาหรือนำไปปรับแต่งยาอายุวัฒนะที่ด้อยคุณภาพกว่าเท่านั้น เช่นนี้จะเป็นการลดการบาดเจ็บจากการกลืนกินมันลงไปโดยตรงได้อย่างมาก
ในขณะเดียวกันพวกเขาล้วนแต่มีสมุนไพรวิญญาณที่มากเกินไป เช่นนี้การแลกเปลี่ยนมันออกไปย่อมดีกว่าการที่จะกักเก็บมันไว้ให้สูญเปล่าไปเฉยๆ
แล้วการที่ซ่งจงจะยอมแลกเปลี่ยนด้วยเช่นนี้ ทำไมพวกเขาจึงต้องไม่มีความสุข? พวกเขาเพียงแค่โยนโครงไก่ให้ซ่งจงจากนั้นก็ได้รับวัสดุชั้นเยี่ยมที่ต้องการเพื่อกลับไปปรับแต่งวัสดุของตนเอง นอกจากนี้เมื่อเรื่องราวเหล่านี้ได้เกิดขึ้น ล้วนแต่ได้แพร่กระจายออกไปเป็นวงกว้างในกลุ่มผู้ฝึกตนทันที ทุกสิ่งล้วนเต็มไปด้วยผลประโยชน์เล็กน้อยทำให้ผู้คนเริ่มพากันอยากแลกเปลี่ยนกับซ่งจงมากขึ้น
เมื่อเรื่องราวเป็นเช่นนี้ หน้าประตูบ้านของซ่งจงล้วนแต่เต็มไปด้วยผู้ฝึกตนระดับจินตันหนาแน่นทุกวัน ถนนเส้นทางที่มายังที่พักอาศัยของเขาล้วนแต่เต็มไปด้วยผู้คนที่ต้องการจะแลกเปลี่ยนกับเขา
เหล่าผู้ฝึกตนพวกนั้นล้วนแต่อยู่ในระดับสูง ทรัพยากรของพวกเขานั้นหมดไปอย่างรวดเร็วเพียงแค่ต้องการจะพัฒนาตนเองให้รวดเร็วมากยิ่งขึ้น พวกเขาล้วนแต่เกรงกลัวว่าจะมีผู้อื่นมาแย่งชิงทรัพยากรของซ่งจงไปจนหมดสิ้น แต่สิ่งที่ซ่งจงเป็นนั้นทำให้ทุกคนล้วนแต่ผิดคาด เวลาผ่านไปเนิ่นนานกว่าสองเดือนซ่งจงก็ยังคงสามารถแลกเปลี่ยนกับทุกคนได้อย่างสบายๆ เขาสามารถส่งมอบวัสดุชั้นเยี่ยมได้อย่างต่อเนื่องโดยไม่ติดขัดใดๆ ไม่มีสถานการณ์ใดเลยที่ซ่งจงจะรู้สึกลังเลหรือเสียดาย ไม่ว่าวัสดุนั้นจะมีค่ามากเพียงใด แม้ว่ามันจะหาได้ยากยิ่งซ่งจงก็ไม่เคยที่จะยึกยักกับผู้ใดเลย เช่นนี้เหล่าผู้ฝึกตนจึงได้แพร่กระจายข่าวนี้ออกไปมากขึ้นว่า “ใครก็ตามที่กำลังขาดแคลนวัสดุจะต้องไปหาซ่งจง!”
แม้ว่าในสายตาของผู้ฝึกตนเหล่านั้นซ่งจงจะเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากในการแลกเปลี่ยนวัสดุได้อย่างใจกว้าง ผู้คนมากมายได้รับผลประโยชน์ในครั้งนี้อย่างล้นเหลือ ทุกคนล้วนแต่ยกย่องซ่งจงและมอบตำแหน่งคนใจกว้างดั่งมหาสมุทรให้กับเขาในทันที ด้วยความเป็นคนมีน้ำใจและกว้างขวางเช่นนี้ทำให้ซ่งจงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของตนเองแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะได้รับการคุ้มครองจากสองสามีภรรยาตระกูลหงอยู่แล้ว อีกทั้งยังได้รับความคุ้มครองจากเทพธิดาเหมยฮวาอีกด้วย เขาไม่ต้องเกรงกลัวตระกูลฮัวว่าจะสร้างปัญหาให้กับเขาเลยในตอนนี้
ถ้าหากว่าตระกูลฮัวนั้นกล้าที่จะยั่วยุเขา แน่นอนว่าวัสดุระดับสูงเช่นนี้สามารถทำลายให้ตระกูลฮัวมอดดับไปได้อย่างง่ายดาย!
แม้ว่าดูเหมือนซ่งจงจ่ายเงินออกไปจำนวนมากก็จริง แต่ทว่าเขาไม่ได้ขาดทุนแม้แต่น้อย สิ่งที่เขาได้รับนั้นมีมากมาย เช่นเห็ดจิตวิญญาณ ยาอายุวัฒนะหมื่นปีและอีกหลากหลาย ซึ่งเขาจะมีกินมีใช้มีอีกนานเป็นร้อยปีเลยทีเดียว อีกทั้งยาอายุวัฒนะอีกหลากหลายชนิดที่เขาสามารถเก็บใส่กล่องไว้เพื่อใช้มันในอนาคตได้อีกด้วย ซ่งจงไม่รังเกียจที่จะกินมันเข้าไปเอง อย่างน้อยมันก็สามารถเพิ่มพละกำลังของเขาได้ด้วยเช่นกัน ในอนาคตเขาจะต้องเติบโตขึ้นอย่างมากด้วยราคาเช่นนี้ นับว่าไม่แพงเลยสำหรับเขา!
อย่างไรก็ตามมียาอายุวัฒนะบางตัวที่เป็นผลไม้ ซ่งจงไม่สามารถเก็บมันไว้ได้นาน แต่ถึงอย่างไรซ่งจงก็ไม่จำเป็นต้องกังวลไป เพราะในตอนนี้ทรัพยากรที่เขามีอยู่นั้นเพียงพอที่จะให้เขาเลื่อนขั้นไปสู่ระดับหยวนหยินได้และมีชีวิตอยู่ได้อีกนานกว่าพันปี!
