I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก – บทที่ 168 ช้างแตก

“ไอ้เด็กเวรแกเป็นใครกันแน่?!”
ใบหน้าของหมีป่าบูดบึ้งและจ้องมองหลินเฉิง อย่างเย็นชา
“โง่…!”
เมื่อเห็นว่าชายโง่คนนี้มีชีวิตรอดมาจากการแช่แข็งพันไมล์ของเขาแต่ไม่ยอมหลบหนีพร้อมยังตั้งคำถามปัญญาอ่อนทำให้ หลินเฉิง พูดไม่ออก
เมื่อเห็นหลินเฉิง มองตัวเองราวกับคนโง่ใบหน้าของหมีป่าแสดงออกอย่างดุร้ายและกำหมัดแน่นและทุบลงบนหลังของช้างยักทันที
“ตูม!”
ด้วยหมัดอันหนักหน่วงสามารถทำให้น้ำแข็งที่เกาะบนร่างของช้างยักษ์แต่ออกแล้วมันสามารถกลับมาเคลื่อนไหวได้อีกครั้งช้างยักษ์ค่อยๆส่ายร่างไปมาก่อนที่จะกรีดร้องและพุ่งตรงไปหา หลินเฉิง ตามคำสั่งเดิม
“ดูเหมือนผิวหนังของมันจะหนาเป็นอย่างมาก!”
หลินเฉิง จ้องมองช้างยักษ์ที่กำลังวิ่งมาหาตัวเองเขาขี้เกียจเกินไปที่จะหลีกเลี่ยงดังนั้นเขาจึงโบกดาบดำของตัวเองและตัดขาหน้าของช้างออก!
แปร๊น!
ทันทีที่ช้างถูกตัดขาออกไปช้างที่สูงเกือบ6 เมตรล้มลงกับพื้นด้วยแรงกระแทกอย่างรุนแรง เมื่อช้างยักษ์สูญเสียขาหน้าของมัน มันได้แต่ส่งเสียงร้องอย่างหโหยหวนไม่สามารถที่จะลุกขึ้นได้อีกต่อไป เลือดของมันพุ่งทะลักราวกับน้ำตกลงสู่พื้น
หมีป่าที่นั่งอยู่บนหลังของช้างยักษ์รีบกระโดดลงมาก่อนที่ช้างจะล้มและเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกทับเป็นซอสเนื้อเขารีบออกไปให้ห่างทันที
ในเวลาเดียวกันหลินเฉิง ก็ขยับอีกครั้งแทงดาบทะลุหน้าท้องของช้าง และคราวนี้ช้างทั้งตัวถูกแช่แข็งเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง.Aileen-novel.
ครั้งนี้หลินเฉิง ตั้งใจกำจัดอุปสรรคของครั้งก่อนโดยการแช่แข็งจากอวัยวะภายใน
หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีช้างยักษ์ก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งทั้งภายในและภายนอกหลินเฉิง สูดหายใจลึกและชกไปที่หน้าท้องของช้างยักษ์อย่างแรง
เพล้ง!
ภายใต้การชกครั้งเดียวแม้ว่าพลังจะไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับความแข็งแกร่งของหมีป่า แต่ช้างยักษ์ที่กลายเป็นน้ำแข็งก็แตกกระจายเป็นจุลภายในการชกเพียงครั้งเดียว ช้างทั้งตัวแตกสลายและกลายเป็นกองน้ำแข็ง!
หลินเฉิง ลูบหมัดของตัวเองช้างยักษ์ที่น่ากลัวได้ถูกทำลายลงไปแล้ว หมีป่าที่ยืนอยู่ห่างออกไปได้แต่ตกตะลึงและพยายามหลายครั้งที่จะหาโอกาสเข้าจู่โจม แต่เขาไม่รู้ว่าชายหนุ่มคนนี้หมดไพ่ตายแล้วหรือยัง เขาไม่ต้องการเสี่ยงเขาพยายามดูท่าทีของ หลินเฉิง ภายในใจของหมีป่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกยอมแพ้อย่างไรก็ตามเมื่อเขานึกถึงการลงโทษของ ท่านจิว มันทำให้เขาจะต้องอยู่ที่นี่ด้วยความหดหู่
“ต้องบอกว่านายเป็นคนน่าสนใจจริงๆยืนมองผมฆ่าช้างยักษ์โดยไม่ทำอะไรนายไม่กลัวจะมีปัญหากับ ท่านจิว อย่างนั้นหรอ?”
หลังจากที่ช้างยักษ์ถูกทำลายหลินเฉิง หันหน้ากลับมาถามหมีป่า เมื่อได้ยินเสียงคำถาม หมีป่าส่ายหัวอย่างรุนแรงและทิ้งความยุ่งเหยิงในจิตใจของเขาและพูดขึ้นว่า
“มันก็เป็นเพียงช้างที่โง่เขลาตราบใดที่แกถูกฆ่าฉันมีวิธีที่จะอธิบายตัวเอง แต่ถ้าแกคิดว่าแกจะชนะเพราะว่าได้ฆ่าช้างลงไปแล้วจะบอกว่า ไร้สาระ!”
ในที่สุดหมีป่าก็ไม่ลังเลอีกต่อไปเขายกแขนซ้ายขึ้นและพุ่งตรงไปหา หลินเฉิง การได้เห็นหมีป่าพุ่งตรงมาหา หลินเฉิง โดยไม่พูดมาก หลินเฉิง ไม่กล้าที่จะประมาท แม้ว่าชายคนนี้จะดูโง่เขลาแต่ดูเหมือนว่าพลังของเขาไม่ใช่เรื่องที่จัดการได้ง่าย
“ปัง!”
หลินเฉิง ยกดาบดำป้องกันที่หน้าอกของตัวเองเพื่อสกัดกั้นมัดของหมีป่า เขารู้สึกชาไปทั้งแขนและถอยหลังไปหลายก้าวก่อนที่จะยืนได้อย่างมั่นคง
หมีป่ายังคงไม่หยุดเพียงเท่านี้เขาพุ่งหา หลินเฉิง อีกครั้ง และกระหน่ำกำปั้นใส่ หลินเฉิง โดยตรง
“เหอะ!”
เมื่อเห็นดังนั้นหลินเฉิง สบถอย่างเย็นชา เขาเอนตัวไปด้านหลังเพื่อหลีกเลี่ยงกำปั้นของหมีป่า จากนั้นใช้ขาของเขาเตะเข้าไปที่ลำตัวของหมีป่าโดยตรง
ปัก!
หมีป่าที่ถูกเตะโดยหลินเฉิง กลิ้งออกไป 2 -3 ตลบ เขาพ่นหิมะที่เข้าปากเขาออกมา จากนั้นลุกขึ้นและเตรียมพร้อมที่จะพุ่งตรงมาหา หลินเฉิง อีกครั้งแต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
ปังปังปัง!
“ไอ้เด็กเวรแกไม่เข้าใจกฎของการสู้ตัวต่อตัวหรือไงวะ!”
หลินเฉิง หยิบปืนกลขึ้นมาและกดยิงอย่างดุเดือด หมีป่าพยายามกลิ้งตัวไปมาเพื่อหลบเลี่ยงกระสุนปืนพร้อมกับสาปแช่ง หลินเฉิง ด้วยความโกรธ
“กฏอะไร?มันกินได้หรอ!”
หลินเฉิงยิงปืนจนหมดแม็กเขาเปลี่ยนลังกระสุนปืนใหม่และพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“การต่อสู้ตัวต่อตัวมันห้ามใช้อาวุธปืนโว้ย!”
“นี่มันเป็นกฏแกจะต้องใช้เฉพาะพลังของตัวเองเท่านั้น!”
เมื่อได้ยินการล้อเลียนจากหลินเฉิง หมีป่าอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่นและทุบกับพื้นพร้อมกับด่าทอ หลินเฉิง
หลินเฉิง พยักหน้าและพูดว่า “ออ..งั้นหรอ ยังมีเรื่องแบบนี้อยู่อีกหรอ ขอโทษด้วย..”
ปังปังปัง!!
หลังจากที่หลินเฉิง พูดเขายังคงยิงกระสุนอย่างดุเดือดไปที่หมีป่าอีกครั้ง!
“ไอ้ลูกกะหรี่..!”
เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงข้ามไม่ได้ปฏิบัติตามคำพูดจากปากของเขาปืนกลยังคงส่ายไปมาและเล็งเป้าหมายมาที่หมีป่า เขาไม่กล้าที่จะอยู่เฉยๆเพื่อรอลูกกระสุนและเตรียมพร้อมที่จะวิ่งหนีอีกครั้ง
“ถ้าคุณวิ่งหนี แสดงว่าคุณแพ้!”
เมื่อเห็นว่าหมีป่ากำลังจะวิ่งหนีออกไปหลินเฉิง หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างสบายใจก่อนที่จะพูดคำเยาะเย้ยออกมา
เมื่อได้ยินคำเยอะเย้ยของหลินเฉิง หมีป่าที่ตั้งใจจะหนีใบหน้ามืดครึ้มและหยุดลงทันที
“ปังปังปัง!”
ในขณะที่หมีป่าหยุดกระสุนหลายนัดได้ยิงเข้าที่ด้านหลังของเขาทำให้มีเลือดสีแดงสดย้อมด้านหลังของเขาทันที!
——————————————–