I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก – บทที่ 264 ผู้ซึ่งเหมือน น้ำ และ ไฟ

“สวัสดีครับขอดูบัตรประจำตัวด้วยครับ!”
เมือพวกเขาเดินเข้าไปมียามติดอาวุธสองเดินเข้ามาตรวจก่อนที่จะอนุญาติให้เข้าไป
หลังจากโดนเข้ามาขวางหลินเฉิงก็หยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้และมองไปทางน้องสาวดูว่าเธอจะทำอย่างไร
เธอกำลังถูกขนาบโดยยามสองคนแต่เธอก็ไม่แสดงสีหน้ากังวลอะไรออกมา เธอหยิบบัตรแสดงตนสีเทาขึ้นมาโบกให้ยามสองคนนั้นดู ยามก็พยักหน้าอนุญาติให้พวกเขาเข้าไป เธอผายมือมาทางหลินเฉิงและพูด “เขาเป็นสมาชิกใหม่ของหน่วยค้นหา ยังไม่มีใบยืนยันตัวตน ฉันพาเขามาทำวันนี้แหละ”
หลังจากได้ยินคำอธิบายยามสองคนก็มองหน้ากันก่อนที่จะปล่อยพวกเขาไป
“ไปกันเลย~”
หลังจากผ่านยามไปได้ง่ายๆหลีเหมิงเดียก็ยิ้มและโบกมือเรียกหลินเฉิงมา ก่อนที่จะนำเขาเข้าไปยังออฟฟิสในเขตคุ้มกันหนาแน่ข้างในตึกแห่งนี้
“สถานที่หลายแห่งในฐานทัพทะเลน้ำเงินแห่งนี้ต้องแสดงบัตรยืนยันตัวตนก่อนถ้าพี่อยากเข้ามาที่แห่งนี้ต้องใช้บัตรยืนยันระดับ 3 ขึ้นไป! โดยทั่วไปแล้วพนักงานทั่วไปจะมีบัตร ตั้งแต่ 1 – 3 ติดไว้กับตัว และถ้าต้องการบัตรระดับมากกว่า 3 พี่ต้องมีตำแหน่งในทีมที่สำคัญ เช่นทีมค้นหาของน้อง หรือไม่ก็ กองพันที่หนึ่งของพี่… ”
ระหว่างที่เดินตามทางเดินเงียบๆหลีเหมิงเดียก็กระซิบให้หลินเฉิงฟังไปพลางๆ
“แม้ว่าพี่ตั้งใจที่จะเข้าร่วมกับกองพันมันก็ยังมีกลไกการประเมินในนั้นอีกที เด็กใหม่ที่พึ่งเข้าไปน้อยกว่าสองเดือนหรือทำประโยชน์ได้ไม่มากพอก็จะไม่สามารถใบรับรองขั้นอาวุโสได้ ถ้าอยากจะเข้าออกทุกที่อย่างอิสระก็ต้องมีคนที่ระดับสูงกว่าคอย ช่วยเหลือ พี่ก็รู้ใช่ไหมว่าต้องไปหาใคร?”
“จะใครอีกหละสาวสวยที่น้องบอกไว้ใช่ไหม?”
ได้ยินแบบนั้นเขาก็ตอบอย่างแผ่วเบาและไร้พลัง
เห็นเขาตัวตัวเหยาะแหยะล้อเธอหลีเหมิงเดียก็โกรธ แต่เขาก็เป็นพี่ชายของเธออยู่ดี ที่แห่งนี้ก็ไม่ใช้สถานที่ธรรมดาๆ เธอก็ได้แต่กระซิบบอกเขาไป
“ทำตัวให้มั่นใจหน่อยพี่!น้องพาพี่มาที่นี้เพื่อหาคนช่วยเรื่องบัตรนั้น ถ้ามีคนมาเห็นพี่ทำคัวเอื่อยเฉือยเดี๋ยวน้องก็ไม่รู้จะให้ยังไงดีอีก!”
เห็นสีหน้าจริงจังของน้องเขาก็ยืดหลังตรงเชิดคางขึ้นมาและพยักหน้าให้กับเธอ “โอเค ให้ตายเถอะ! เธอกลายเป็นป้าแก่ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่? พี่ก็ไม่รู้ว่าอะไรสำคัญกว่ากัน?” 　　เขาเดินนำเธอขึ้นไปข้างบนก่อน
เห็นแบบนี้หลีเหมิงเดียก็โล่งใจขึ้นมาหน่อย“ไม่ต้องรีบพี่! มียามเดินตรวจการณ์อยู่ทุกชั้น ถ้าพี่ทำตัวประหลาดๆ เดี๋ยวจะถูกว่าเอา ถ้าพี่ยื่นบัตรให้เขาดูไม่ได้จะแย่เอานะ! อยู๋ข้างหลังน้องสิพี่! อย่าพึ่งไป!”
พูดปุ๊ปเธอก็รีบไปดึงแขนหลินเฉิงมาอยู่ใกล้ๆกับเธอ ไม่ให้เขาวิ่งไปทั่ว เหมือนแม่เดินจูงลุกชายอย่างไงอย่างงั้น เธอลากหลินเฉิงขึ้นไปชั้นบน
หลังจากที่ตอบคำถามยามรักษาการณ์กว่าสามครั้งพวกเธอก็มาถึงชั้นที่ 6 หลินเฉิงยืนอยู่อย่างร้อนลน ระหว่างที่หลีเหมิงเดียกำลังเคาะประตูเบาๆ
“ครื่น…”
ประตูเบื้องหน้าพวกเขาก็สไลท์ออกหญิงสาวหน้าตางดงมาสวมแว่น อายุราวๆ 30 สวมส้นสูง ดูเป็นผู้เชียวชาญ ก็เดินออกมา เห็นสองพี่น้องเธอก็แปลกใจ　　“เอ้าน้องผีเสื้อ? มาทำอะไรที่นี่หละเนีย?”
เห็นหลีเหมิงเดียมองเธอด้วยสีหน้ามีความสุขก็อดถามไม่ได้เธอมองไปยังหลินเฉิงด้วยความสงสัย “และคนนี้ก็คือ…?”
หลีเหมิงเดียดึงตัวพี่ชายของเธอมาและอธิบายให้นักวิชาการหญิงคนนี้ฟัง“เขาคือพี่ชายของหนู หลินเฉิง! เขาพึ่งมาถึงเมื่อวานนี้เอง เขาฝ่าอุปสรรคมากมายจากจงโจว นู้นแหนะ!”
“หลินเฉิง?ทำไมฉันถึงคุ้นๆ ชื่อนี้นะ?” ไอลีนโนเวล
ได้ยินคำอธิบายของหลีเหมิงเดียสาวสวยดูมีความรู้คนนี้แปลกใจก่อนที่จะขมวดคิ้วแน่น
หลังจากที่คิดอยู่พักหนึ่งสีหน้าของเธอก็จริงจังขึ้น มองไปยังหลินเฉิงที่กำลังสงสัยและเดินวุ่นอยู่แถวนั้น
“นายคือคนที่มาจากแผ่นดินใหญ่กับพวกที่ดูเป็นภาระพวกนั้นใช่ไหม?”
“โฮ่?” 　　เห็นหญิงสาวกำลังสงสัยในตัวเขาหลินเฉิงก็แปลกใจ “ไม่กี่วันที่ผ่านมา ชื่อเสียงของฉันก็แพร่ไปทั่วในพวกระดับสูงเลยหรอ?”
หญิงสาวคนนั้นก็ยิ้มและพยักหน้าให้เธอก็อุทานขึ้นมา “แน่นอนแยู่แล้ว! นายนะแปลกมากๆ …. แปลกก็หมายความว่าหายาก ตอนนี้ไอพวกหน่วยบริหารกำลังพูดถึงนายกันหนาหูเลย! รวมถึงเรื่องพลังน้ำแข็งที่นายเขียนในแบบลงทะเบียนด้วย ไม่เคยมีใครเห็นพลังนี้เลยนะทั้งฐานทัพแห่งนี้เลยด้วย มันต้องทรงพลังมากแน่ๆ !”
“พวกพนักงานทำตัวน่าเบื่อกันจังถ้าอยากรู้ถึงความสามารถและความต้องการของฉันนัก ทำไมไม่เข้ามาถามกันตรงๆ เลยหละ ถามกันเองจะไปได้อะไรขึ้นมา….”
ได้ยินคำอธิบายของหญิงสาวเขาก็พูดสิ่งที่คิดออกมาบ้างคราวนี้
ที่หลินเฉิงทำตัวแบบนั้นเพราะคุยกับเธอต่อไปก็ไม่มีอะไรน่าพอใจนัก
“มันยังไม่สายเกินไปนะ!แม้ว่านายจะมาที่นี่ก่อนหน้าเราก็จะให้นายพักก่อนสักสามสี่วันอยู่ดี”
“อ่า…เธอก็เข้าใจพวกเราดีหนิ ขอบใจนะ”
“ไม่สิ…นาย….เราเคยเจอกันมาก่อนไหม? เสียงนายคุ้นมากๆ …” หลังจากที่สงสัยมาโดยตลอดเธอก็อดถามเขาออกไปไม่ได้
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็มองมายังสาวสวยคนนั้นแปลกๆ
“เธอหมายความว่าอะไร?เธอจะอ่อยฉันหรอ?”
“ฝันไปเถอะ!”
เห็นหลินเฉิงระแวงเธอไม่เข้าท่าขนาดนี้เธอก็มองกลับมาหาเขาตาเขียวปัด เธอดุหลินเฉิงทันที “เซียวเดีย นี่พี่เธอจริงหรอ? ทำไมน่าไม่อายอย่างนี้?”
หลีเหมิงเดียกำลังแก้ต่างให้แต่ผ่ายหลินเฉิงเองก็เดือดเหมือนกัน “เฮ่! จะเอาก็เอา เธอมีปัญหาอะไร? ก็เธอมาอ่อยฉันเองหนิไม่ใช่หรอ? เธอคิดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยใสแล้ว จะไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอนะ!”
หลินเฉิงพูดสวนมาเธอก็ทุบโต๊ะทันที“งั้นก็เข้ามาเลยชอบอัดผู้หญิงไม่ใช่หรอ! นายหนะเป็นพี่คนได้จริงๆ หรอ?”
“เห้!จะเกินไปแล้วนะ! จะเชื่อไม่เชื่อ ฉันจะอัดเธอให้ล้มสัก 7 – 8 รอบไปเลย ไม่ต้องทำอะไรกันแล้ววันนี้!”
เมื่อเห็นผู้หญิงท่าทางแสนรู้คนนี้กลายเป็นยักษ์เป็นมารจะกินเลือดกินเนื้อเขา หลินเฉิงก็ไม่ยอมไม่เลิกลาจากกัน
“เข้ามา!”
“เข้ามาสิ!”
เห็นคนสองคนกำลังจะสู้เหมื่อนเป็นน้ำกับไฟ ตั้งแต่เจอหน้ากัน หลีเหมิงเดียก็ปวดหัว เขาสองคนก็เหมือนกับพี่ชาย และ พี่สาวของเธอ เธอทนไม่ไหวและตะโกนออกมา “หยุดเลยนะ! อย่าทะเลาะกัน!”
————————