I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก – บทที่ 297 การ์ดสีดำ

“นี้ฉันจริงจังนะ!”
ได้ยินเซี่ยวฉีเล่นตลกกับเขาเลาฟางก็จ้องเขม่งมาทางเซี่ยวฉี “ไม่ได้มีพลังให้อะไรตื่นขึ้นมาก็จริง แต่ชายแก่คนนี้เจอคนมามากหน้าหลายตานับไม่ถ้วน! ตามที่ฉันพบเจอกับน้องหลินมาสองวันนี้ ระดับจิตใจของเขาบอกว่าบททดสอบพลังระดับ 3 ต้องเอาเขาไม่อยู่อย่างแน่นอน!”
“โฮ่?”
ได้ยินแบบนี้หลินเฉิงก็อดที่จะประหลาดใจไม่ได้“ระดับจิตใจของฉันเป็นยังไงฉันยังไม่รู้เลย?”
“ใจเย็นใจเย็น นายต้องค่อยๆ มองไปทีละจุด!” เห็นหลินเฉิงแปลกใจ เลาฟางก็พูดต่อ “แม้ว่านายจะทำตัวให้ไม่เด่นมากขนาดไหน มันก็ยากที่จะซ่อนนิสัยเฉพาะตัวของตัวเองแม้ว่าฉันจะมีพลังแค่รับดับค่าเฉลี่ยทั่วไป ลุงฟางคนนี้ก็มั่นใจในความสามารถในการดูคนออกมาก! ฉันมั่นใจอย่างมากว่านายไม่ใช่คนทัวไปแบบนั้น และนายก็มีพลังมากกว่าระดับ 1 – 3 อีกด้วย!”
เห็นสีหน้ามั่นใจของเลาฟางอยู่ดีๆ หลินเฉิงก็หัวเราะออกมาทั้งน้ำตา “ฉันว่านะพี่ฟาง แม้ว่าฉันไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ฉันก็มีพลังมากมากกว่า ระดับ 3 แล้วพี่ก็ไม่ต้องจริงจังกับเรื่องนี้มากนัก มันทำให้ผมดูเหมือนคนขี้โกงยังไงยังงั้นเลย…”
“ฉันไม่คิดว่านายหลอกฉันหรอกแต่ว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆ ในห้องทดสอบนั้นแน่ๆ ! นายรู้ไหมว่าสวัดิการที่ได้รับของผู้มีพลังวิเศษระดับที่ 3 กับ 4 ต่างกันคนละโลกเลยนะ!”
เห็นหลินเฉิงเหมือนจะเข้าใจในตัวเขาผิดไปเลาฟางก็ส่ายหัว เขานึกอะไรบางอย่างออก เขาขมวดคิ้วแน่นและพูดอย่างเต็มไปด้วยความสงสัย “ผลการทดสอบมันไม่ควรเป็นแบบนี้พวกนายจงใจปิดบังอะไรฉันใช่ไหม ถ้าเป็นแบบนั้นฉันต้องว่าพวกนายจริงๆ แล้วนะ!”
“ไม่มี!”
หลินเฉิงแปลกใจมากที่เลาฟางดูออกทั้งๆ ที่เขาดูเป็นคนหยาบๆ และมุทะลุ แบบนี้ เขาไม่อยากที่จะพูดเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องทดสอบนั้นให้ใครได้รู้ เขาส่ายหน้าอย่างรีบร้อน
“ฉันเองก็ยืนยันได้หลินเฉิงไม่ได้มีอะไรปกปิดพี่หรอกนะ!”
เห็นเลาฟางรู้ถึงอะไรหลายอย่างด้วยความสามารถที่เขาโม้ไว้เซี่ยวฉีก็ตกใจและรีบพูดอะไรบางอย่างออกไป เห็นว่าหลินเฉิงเองก็ไม่อยากพูดในสิ่งที่เกิดขึ้น เขาก็เลยช่วยออกตัวให้บ้าง
“แย่จริงๆ….”
เห็นคนสองคนไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมาเลาฟางก็ส่ายหน้า และคิดที่จะเลิกยุ่งกับเรื่องนี้ “ฉันก็แค่คิดไปอย่างนั้นแหละ ถ้าน้องหลินได้ระดับ 4 ไป ฉันก็มีแผนที่จะทำให้ชีวิตการงานของเขารุ่งโลดแค่นั้นเอง…”
ได้ยินแบบนี้หลินเฉิงก็รู้สึกสบายใจขึ้นทั้งๆ ที่เขาทั้งสองรู้จักกันมาไม่นาน เลาฟางก็เห็นค่าและให้ความสำคัญในตัวเขา หลินเฉิงเองก็ไม่คิดอะไรมาก ตราบใดที่ีเขายังมีเครือข่ายในฐานทัพแห่งนี้ เรื่องอื่นๆ ก็ง่ายขึ้นมาในทันที
“โอเคแม้ว่าเราจะไม่ถูกจัดอยู่ในระดับ 4 ระดับ 3 เองก็ดีมากพอแล้ว! เพราะเซี่ยวฉีจะช่วยเหลือนายได้อย่างเต็มที่เกี่ยวกับการไปรายงานตัวในกองพันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ฉันจะพาเขาไปชมตลาดมืดก่อน เขาคิดถึงเรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้ว ฉันบังเอิญพูดถึงมันเข้าโดยไม่ตั้งใจ แล้วตอนนี้เขาก็ยังไม่มีคนนำทางด้วย…”
หลังจากที่เลาฟางผิดหวังได้ไม่นานเขาก็กลับมาสดชื่นเหมือนเดิมอีกครั้ง ก่อนที่จะเร่งให้เซี่ยวฉีดำเนินการต่อไปให้ เขาจะได้พาหลินเฉิงไปเที่ยวตลาดมืดได้
เซี่ยวฉีเองก็ไม่ติดใจอะไร“ไม่ต้องห่วงตอนนี้เขาเองก็มีใบยืนยันระดับแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยดี ถ้าไม่มีปัญหาอะไรพรุ่งนี้ เขาก็มารายงานตัวได้เลย!“
ได้ยินแบบนั้นเลาฟางก็พยักหน้า”ไปกันน้องหลิน ไปเที่ยวตลาดมืดกันให้เต็มที่เลย ระหว่างที่ยังมีเวลาว่างอยู่ ตอนที่ได้ตำแหน่งแล้วมันตรงกับช่วงที่งานยุ่งมาก พอดิบพอดีเลย”
“งั้นพวกเราไปกันก่อนนะพี่ฉี!”
ได้ยินคำพูดของเลาฟางหลินเฉิงก็กล่าวลาเซี่ยวฉีทันทีและตามเลาฟางออกไปข้างนอกสำนักงานลงทะเบียน
….
“ตลาดมืดเต็มไปด้วยพวกทหารรับจ้างฝีมือดีแม้ว่าเราจะสนใจอะไรสักอย่าง ก็ต้องดูให้ดีว่าจะไม่โดนโกง รู้ไหม?” ไอรีนโนเวล
ข้างๆชายหาด ในจุดที่ถูกซ่อนไว้ หลินเฉิงสังเกตการณ์รอบๆ และฟังคำอธิบายของเลาฟางไปด้วย　　พวกเขาเข้าใกล้เขตอยู่อาศัยอันดับที่ 9 แล้ว หน้าผ่าบนหัวพวกเขาคือเขตอาศัยนั้นและเป็นอาณาเขตของฐานทัพด้วย ที่นี้ตีนผาไม่มีอะไรที่เป็นตึกราบ้านช่อง เบื้องหน้าของพวกเขาคือทะเลอันไกลโพ้น
แม้ว่าจุดนี้จะถูกซ่อนไว้แต่ก็เหมาะต่อการดำเนินกิจการมากๆ
เพราะว่าตลาดมืดเปิดให้บริการแค่1 ครั้ง ต่อสัปดาห์เท่านั้น ตอนที่พวกเขามาถึงก็มีผู้คนอยู่ก่อนแล้วมากมาย มีคนมากมายพูดคุยกันอยู่หน้ากระท้อมเล็กๆ ใกล้ๆ โขดหิน ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ไปทั่วทั้งบริเวณ
กลังจากที่อธิบายสิ่งที่ต้องรู้ให้กับหลินเฉิงไปบ้างแล้วเลาฟางก็หยิบบัตรสีดำออกมา เขาเดินนำหลินเฉิงเข้าไปในบ้านที่เหมือนกับถ้ำนั้น และยืนการ์ดสีดำให้กับชายที่สวมชุดดำทั้งตัวที่กำลังยืนอยู่หน้าประตู
“โอเคเข้าไปได้เลย!”
หลังจากที่มองบัตรนั้นอย่างละเอียดก็ยื่นมันคืนให้กับเลาฟาง และอนุญาติให้พวกเขาเข้าไป
แต่ก่อนที่จะเดินเข้าไปปเลาฟางก็ชี้ไปยังหลินเฉิง และพูด”ฉันนำเขาเข้าไปด้วย”
“แน่ใจนะ?”
ได้ยินคำที่เลาฟางพูดชายชุดดำก็ชะงักไปก่อนที่จะมองไปยังหลินเฉิง และหันกลับมาหาเลาฟางและถาม
“แน่สิ!”
เมื่อได้รับการยืนยันชายชุดดำก็ยึดบัตรสีดำไว้และหยิบเครื่องจักรประหลาดอันเท่าแขน ที่แนบอยู่กับตัวเขา
“ติ๊ดตี้!”
หลังจากที่รูดบัตรไปบนเครื่องจักรนั้นก็มีเสียงตอบรับดังขึ้น จอทีวี LCD ข้างๆ ชายชุดดำก็ติดขึ้นมา ก่อนที่จะคืนบัตรนั้นกลับไปให้เลาฟางอีกครั้ง “ด้วยขอบเขตของบัตรใบนี้นายพาเขา เข้าไปได้เพียงคนเดียวนะ แล้วตอนนี้มันก็ถูกใช่ไปแล้วหลังจากนี้นายจะพาใครเข้าไปด้วยไม่ได้อีกต่อไปแล้วนะรู้ไหม?” 　　“รู้แล้ว”เขาตอบอย่างไม่คิดอะไร
หลังจากที่ได้รับการยืนยันอีกครับชายชุดดำก็เดินเข้ามาหาหลินเฉิงแล้วพูด “ขอดูสมุดบัญชีด้วย”
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็ยื่นสมุดบัญชีที่พึ่งทำมาใหม่ๆ ให้เขาไป ชายชุดดำก็เปิดออกมาดู ก่อนที่จะทาบมันลงไปบนเครื่องจักรนั้นอีกครั้ง ก่อนที่จะพยักหน้า“ดีมาก ผ่านเกณขั้นต่ำ… รอที่นี่แปปนึงนะ!”
ชายชุดดำหันหลังกลับไปยังห้องสำนักงานเล็กๆข้างหลัง ผ่านไปสักพักเขาถึงจะเดินกลับออกมาพร้อมกับ การ์ดสีดำอันใหม่ ก่อนที่จะยื่นมันให้กับหลินเฉิง “นี้คือบัตรยืนยันตัว ฉันเอาข้อมูลของนายมาจากสมุดบัญชีนั้นและบันทึกมันเอาไว้ ต่อจากนี้ไป มีแต่นายเท่านั้นที่ใช้บัตรใบนี้ได้ ถ้าทำหายก็มาขอใหม่ที่ฉัน แต่ถ้านายให้คนอื่นใช้แทนก็ระวังผลที่จะตามมาด้วย! เข้าใจกฏข้อนี้ดีนะ?”
———————-SC: บทที่ 298 ราคาของคำตอบ