“ได้สิ!จัดมาเลย!”
ทันทีที่ซูดหายใจเข้าไปเต็มปลอดชายในชุดม่วงก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ ร่างทั้งร่างกลายเป็นลาวาอีกครั้ง ดั่งปราการลาวาที่แปล่งแสงออกมาอย่างโชติช่วง อุณหภูมิรอบๆ เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว มันละลายกำแพงน้ำแข็งรอบๆ ตัวอย่างรวดเร็ว!
ตอนนี้ชายชุดม่วงมีออร่าสีแดงแพร่กระจายออกมาอย่างแกร่งกล้าหลังจากที่สาดแสงได้ไม่นานก็เกิดการระเบิดขึ้น!
“กะ….เกิดอะไรขึ้น?”
หลินเฉิงได้ยินเสียงระเบิดเกิดแสงสว่างใกล้ๆ กับชายชุดม่วง เขาขมวดคิ้วแน่น ลางสังหรที่บอกกับเขาว่ามันจบไม่สวยแน่ก็เกิดขึ้นในใจของเขา เขากระโดดหนีออกจากแรงระเบิดใกล้ๆ ร่างของเขา! เมื่อเขากระโดดออกมาจากกรงน้ำแข็งกรงนั้นก็ทลายลงอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันลาวาก็ปะทุออกมาจากร่างของชายชุดม่วง เหมือนกับภูเขาไฟกำลังระเบิดอยู่กลางป่าเขา ลาวาจำนวนมาไหลหลากออกมา!
“ตู้ม!”
“บึ้มบึ้ม!”
ซู่ซู่ …
“แกร็ก!”
เสียงการปะทุเสียงการพังทลายของกำแพงน้ำแข็ง เสียงความร้อนที่กำลังเผาไหมอากาศรอบๆ ดังออกมาไม่หยุด ลาวาที่กำลังปะทุกำลังจะซัดใส่เขาจากทั่วทิศทาง เขารีบสร้างกำแพงน้ำแข็งจำนวนมากด้วยความหนาถึง 8 เมตร เพื่อปกป้องเขาจากลาวา เสียงแตกร้าวและเสียงละลายดังขึ้นทั่วทิศทาง เศษน้ำแข็งที่กำลังทลายก็ตกใส่ร่างของเขาไม่หยุด!
ผ่านไปสักพักลาวาก็ไหลผ่านไปจนหมดกำแพงน้ำแข็งก็ทลายลงพอดิบพอดี เขาดันเศษน้ำแข็งออกให้พ้นทาง สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาหายใจได้อย่างทั่วท้อง!
ตอนนี้เข้ามุ่งตรงไปยังจุดเดิมที่ต่อสู้กันในป่าลาวาที่แข็งตัวจนเป็นสีดำอยู่ทั่วทุกที่ไปหมด หินแม็กม่าสีแดงกำลังมีไฟลุกไหม้อยู่ก็กระจัดกระจากไปทั่ว อาณาเขตรอบๆ เหมือนกับป่าที่โดนภูเขาไฟระเบิดใส่ไม่มีผิด เศษไม้ที่โดนเผาโลกที่เหมือนถูกไฟมอดไหม้ บรรยากาศแบบนี้มีให้เห็นได้ทั่วไปเลยในตอนนี้!
มองไปรอบๆตัว เห็นฉากแห่งการทำลายร้าง หลินเฉิงก็ถอนหายใจ ตอนนี้เขารุ้แล้วว่าพลังของชายชุดม่วงนั้นมากกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้ล่าสุดอีกเยอะ ถ้าเขาทำแบบนี้ตั้งแต่แรก หลินเฉิงคงไม่รอดมาถึงตอนนี้แน่!
“บ้าจริง!มันหนีไปไหนแล้ว!”
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตายจากการปล่อยสุดยอดพลังเมื่อกี้หลินเฉิงก็ลุกขึ้นมาและหาทาจัดการกับร่างที่อ่อนแรง แต่เขาได้ยินเสียงด่าดังเข้ามาถึงหูของเขา!
“ตุ้ม!”
ได้ยินเสียงของชายชุดม่วงหลินเฉิงก็เริ่มเคลื่อนไหมอีกครั้งเขายกขายซ้ายก่อนที่จะถีบตัวไปทางขวา แต่ทางที่เขาหนีออกไปกลับมีอะไรบางอย่างขวางกั้นอยู่
เมื่อรู้ว่ากำลังสู้กับผู้ใช้ลาวาหลินเฉิงก็ไม่อยากจะปะทะกันตรงๆ เว้นแต่เขาอยากจะถูกเผาขางของตัวเองด้วยลาวา เขานึกถึงตอนที่ถูกไฟเผา และรีบหนีหายไปจากระยะสายตาของชายชุดม่วงทันที
“เจอแล้ว!ไอมดตัวจิ๋ว!”
เห็นร่างของหลินเฉิงแว็ปเดียวชายชุดม่วงก็เริ่มไล่กวดเขาอีกครั้งหลังจากที่ปล่อยพลังอันรุนแรงออกไปแล้ว เขาดูถูกความเหนื่อยล้าในตอนนี้มากเกินไป ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปเขาเองอาจจะยกแขนไม่ไหวก็ได้!
เมื่อคิดถึงผลที่จะตามมาแล้วชายชุดม่วงก็มองไปยังหลินเฉิงด้วยท่าทีอันดุดันอีกครั้งรวบรวมพลังที่เหลือทั้้งหมด และกวาดมือ หินลาวาก้อนใหญ่ที่ยังถูกเผาไหม้ไม่หมดก็ไฟลุกขึ้นมาอีกคั้ง ตอนนี้เขาลุยออกมาไกลเกินกว่าระยะที่จะปกป้อมเพื่อร่วมทีมได้ เขาตะโกนบอกกับหลิงเหมิง “องค์หญิง พลังของชายคนนี้ประเมินค่าไม่ได้ ตอนนี้ผู้ติดตามของผมต้องทำหน้าที่อย่างสุดตัวแล้ว! รีถอยตัวออกมาจากองครักษ์ชุดดำเร็วๆ เลยครับ!”
“จะหนีอย่างงั้นหรอ?”
ได้ยินคำพูดของชายชุดม่วงหลินเฉิงก็พูดเหยียดหยาม เขาเรียกฝูงธนูน้ำแข็งยิงไปยังตำแหน่งของหลิงเหมิงและชายชุดดำทันที!
“ตู้ม!”
ก่อนที่ฝูงธนูจะได้โบยบินออกไปลาวาก็พุ่งขึ้นมาละลายน้ำแข็งพวกนั้น เหมือนกับไอศกรีมละลาย!
“หยุดเลยนะคู่ต่อสู้ของแกคือฉัน!”
หลังจากที่เรียกลาวาออกมาขัดขวางการโจมตีชายชุดม่วงก็สูดหายใจ เขาพูดกับหลินเฉิงอย่างไร้จุดอ่อนในใจ!
หลินเฉิงขมวดคิ้วส่ายหน้าแบบเหลืออด เขาไม่อยากจะคุยกับชายชุดม่วงที่ใกล้ตายคนนี้แล้ว ร่างของเขาหายไปต่อหน้าต่อตาชายชุดม่วงอีกครั้ง
“ปกป้ององค์หญิงแล้วรีบหนีไป!”
เมื่อเห็นหลินเฉิงหายไปอีกครั้งใจของชายชุดม่วงก็เริ่มสั่น เขารีบแจ้งกับกลุ่มชายชุดดำที่อยุ่ห่างออกไปทันที เขาโบกดาบเพลิงโลกัณของตัวเอง ก่อนที่จะเห็นลาวาปะทุมาจากพื้นระหว่างหลิงเหมิงกับหลินเเฉิงทันที กำแพงไฟสีแดงฉานบดบังความโลภของหลินเฉิงเอาไว้แล้ว!
“บ้าจริง!”
เห็นกำแพงไฟแห่งความทะเยอทะยานอยู่เบื้องหน้าหลินเฉิงที่เกือบจะจับตัวหลิงเหมิงไว้ได้แล้วก็รู้สึกแย่ในทันที แม้เขาจะสบถออกมา มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำลายกำแพงไฟนี้ออกไปได้ มันสามารถละลายได้แม้กระทั้งเหล็ก เขามองหลิงเหมิงที่กำลังหนีออกไปก่อนที่จะหันกลับไปสู้กับชายชุดม่วง!
“คมดาบน้ำแข็งเรียงตัว!”
เพราะเขากำลังอารมณ์ไม่ดีหลินเฉิงจึงไม่ออมแรงไว้แล้ว หลังจากที่บุกเขาไปหาชายชุดม่วง เขาก็ใช้วิชาเผด็จศึกที่คิดมาใหม่ได้ในทันที เตรียมที่จะส่งมันใส่ร่างที่ลุกไปด้วยไฟ!
ด้วยการออกคำสั่งของหลินเฉิงแสงสีน้ำเงินก็พุงไปบนท้องฟ้า ดาบผลึกน้ำแข็งก็แตกตัวจากบนหัวของชายชุดม่วง เพราะแสงสะทอนกับตัวน้ำแข็ง มันจึงส่งแสงเหมือนสำแสงสีน้ำเงินกระจากไปทั่วทุกบริเวณ!!
ทันไดนั้นแหวนบนนิ้วของหลินเฉิงก็นำวิถีไปยังหัวของชายชุดม่วงโดยที่เขาไม่สามารถปัดป้องได้อย่างเต็มที่!
“ฟิ้วฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!”
“อ๊าก!”
คมดาบนับพันพุุ่งเข้าใส่พร้อมๆกัน แม้เขาจะพยายามเขาสู่สถานะของลาวาอย่างสุดความสามารถ แต่มีดสั่นพันเล่มก็พุ่งมาเร็วดั่งแสง เขาได้แต่ร้องด้วยความเจ็บปวด!
“จะดิ้นรนไปทำไม!”
ขณะที่ชายชุดม่วงร้องด้วยความเจ็บปวดหลินเฉิงก็หายใจอย่างแรง พลังของแต่ละคนต่างสูงกว่าที่อีกฝ่ายคาดการณ์ไว้มาก ศึกที่ควรจบตั้งแต่ 5 นาทีแรก กลับยื้อมาถึงตอนนี้ได้! ฟังเสียงฝีเท่าจำนวนมากก็รู้เลยว่าผู้อยู่อาศัยเริ่มเดินทางมาทางนี้แล้ว!
“ฉั่ว!”
หลังจากตัดหัวของชายชุดม่วงออกมาแล้วเขาก็รีบหาตัวหลิงเหมิง เขาตรวจจับได้ถึงลมหายใจอันแผ่วเบา หลังจากที่คาดเดาเส้นทางแล้ว เขาก็รีบวิ่งออกไปทันที!
———————SC: บทที่ 327 ไล่ล่า
ทันทีที่ซูดหายใจเข้าไปเต็มปลอดชายในชุดม่วงก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ ร่างทั้งร่างกลายเป็นลาวาอีกครั้ง ดั่งปราการลาวาที่แปล่งแสงออกมาอย่างโชติช่วง อุณหภูมิรอบๆ เพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว มันละลายกำแพงน้ำแข็งรอบๆ ตัวอย่างรวดเร็ว!
ตอนนี้ชายชุดม่วงมีออร่าสีแดงแพร่กระจายออกมาอย่างแกร่งกล้าหลังจากที่สาดแสงได้ไม่นานก็เกิดการระเบิดขึ้น!
“กะ….เกิดอะไรขึ้น?”
หลินเฉิงได้ยินเสียงระเบิดเกิดแสงสว่างใกล้ๆ กับชายชุดม่วง เขาขมวดคิ้วแน่น ลางสังหรที่บอกกับเขาว่ามันจบไม่สวยแน่ก็เกิดขึ้นในใจของเขา เขากระโดดหนีออกจากแรงระเบิดใกล้ๆ ร่างของเขา! เมื่อเขากระโดดออกมาจากกรงน้ำแข็งกรงนั้นก็ทลายลงอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันลาวาก็ปะทุออกมาจากร่างของชายชุดม่วง เหมือนกับภูเขาไฟกำลังระเบิดอยู่กลางป่าเขา ลาวาจำนวนมาไหลหลากออกมา!
“ตู้ม!”
“บึ้มบึ้ม!”
ซู่ซู่ …
“แกร็ก!”
เสียงการปะทุเสียงการพังทลายของกำแพงน้ำแข็ง เสียงความร้อนที่กำลังเผาไหมอากาศรอบๆ ดังออกมาไม่หยุด ลาวาที่กำลังปะทุกำลังจะซัดใส่เขาจากทั่วทิศทาง เขารีบสร้างกำแพงน้ำแข็งจำนวนมากด้วยความหนาถึง 8 เมตร เพื่อปกป้องเขาจากลาวา เสียงแตกร้าวและเสียงละลายดังขึ้นทั่วทิศทาง เศษน้ำแข็งที่กำลังทลายก็ตกใส่ร่างของเขาไม่หยุด!
ผ่านไปสักพักลาวาก็ไหลผ่านไปจนหมดกำแพงน้ำแข็งก็ทลายลงพอดิบพอดี เขาดันเศษน้ำแข็งออกให้พ้นทาง สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาหายใจได้อย่างทั่วท้อง!
ตอนนี้เข้ามุ่งตรงไปยังจุดเดิมที่ต่อสู้กันในป่าลาวาที่แข็งตัวจนเป็นสีดำอยู่ทั่วทุกที่ไปหมด หินแม็กม่าสีแดงกำลังมีไฟลุกไหม้อยู่ก็กระจัดกระจากไปทั่ว อาณาเขตรอบๆ เหมือนกับป่าที่โดนภูเขาไฟระเบิดใส่ไม่มีผิด เศษไม้ที่โดนเผาโลกที่เหมือนถูกไฟมอดไหม้ บรรยากาศแบบนี้มีให้เห็นได้ทั่วไปเลยในตอนนี้!
มองไปรอบๆตัว เห็นฉากแห่งการทำลายร้าง หลินเฉิงก็ถอนหายใจ ตอนนี้เขารุ้แล้วว่าพลังของชายชุดม่วงนั้นมากกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้ล่าสุดอีกเยอะ ถ้าเขาทำแบบนี้ตั้งแต่แรก หลินเฉิงคงไม่รอดมาถึงตอนนี้แน่!
“บ้าจริง!มันหนีไปไหนแล้ว!”
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตายจากการปล่อยสุดยอดพลังเมื่อกี้หลินเฉิงก็ลุกขึ้นมาและหาทาจัดการกับร่างที่อ่อนแรง แต่เขาได้ยินเสียงด่าดังเข้ามาถึงหูของเขา!
“ตุ้ม!”
ได้ยินเสียงของชายชุดม่วงหลินเฉิงก็เริ่มเคลื่อนไหมอีกครั้งเขายกขายซ้ายก่อนที่จะถีบตัวไปทางขวา แต่ทางที่เขาหนีออกไปกลับมีอะไรบางอย่างขวางกั้นอยู่
เมื่อรู้ว่ากำลังสู้กับผู้ใช้ลาวาหลินเฉิงก็ไม่อยากจะปะทะกันตรงๆ เว้นแต่เขาอยากจะถูกเผาขางของตัวเองด้วยลาวา เขานึกถึงตอนที่ถูกไฟเผา และรีบหนีหายไปจากระยะสายตาของชายชุดม่วงทันที
“เจอแล้ว!ไอมดตัวจิ๋ว!”
เห็นร่างของหลินเฉิงแว็ปเดียวชายชุดม่วงก็เริ่มไล่กวดเขาอีกครั้งหลังจากที่ปล่อยพลังอันรุนแรงออกไปแล้ว เขาดูถูกความเหนื่อยล้าในตอนนี้มากเกินไป ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปเขาเองอาจจะยกแขนไม่ไหวก็ได้!
เมื่อคิดถึงผลที่จะตามมาแล้วชายชุดม่วงก็มองไปยังหลินเฉิงด้วยท่าทีอันดุดันอีกครั้งรวบรวมพลังที่เหลือทั้้งหมด และกวาดมือ หินลาวาก้อนใหญ่ที่ยังถูกเผาไหม้ไม่หมดก็ไฟลุกขึ้นมาอีกคั้ง ตอนนี้เขาลุยออกมาไกลเกินกว่าระยะที่จะปกป้อมเพื่อร่วมทีมได้ เขาตะโกนบอกกับหลิงเหมิง “องค์หญิง พลังของชายคนนี้ประเมินค่าไม่ได้ ตอนนี้ผู้ติดตามของผมต้องทำหน้าที่อย่างสุดตัวแล้ว! รีถอยตัวออกมาจากองครักษ์ชุดดำเร็วๆ เลยครับ!”
“จะหนีอย่างงั้นหรอ?”
ได้ยินคำพูดของชายชุดม่วงหลินเฉิงก็พูดเหยียดหยาม เขาเรียกฝูงธนูน้ำแข็งยิงไปยังตำแหน่งของหลิงเหมิงและชายชุดดำทันที!
“ตู้ม!”
ก่อนที่ฝูงธนูจะได้โบยบินออกไปลาวาก็พุ่งขึ้นมาละลายน้ำแข็งพวกนั้น เหมือนกับไอศกรีมละลาย!
“หยุดเลยนะคู่ต่อสู้ของแกคือฉัน!”
หลังจากที่เรียกลาวาออกมาขัดขวางการโจมตีชายชุดม่วงก็สูดหายใจ เขาพูดกับหลินเฉิงอย่างไร้จุดอ่อนในใจ!
หลินเฉิงขมวดคิ้วส่ายหน้าแบบเหลืออด เขาไม่อยากจะคุยกับชายชุดม่วงที่ใกล้ตายคนนี้แล้ว ร่างของเขาหายไปต่อหน้าต่อตาชายชุดม่วงอีกครั้ง
“ปกป้ององค์หญิงแล้วรีบหนีไป!”
เมื่อเห็นหลินเฉิงหายไปอีกครั้งใจของชายชุดม่วงก็เริ่มสั่น เขารีบแจ้งกับกลุ่มชายชุดดำที่อยุ่ห่างออกไปทันที เขาโบกดาบเพลิงโลกัณของตัวเอง ก่อนที่จะเห็นลาวาปะทุมาจากพื้นระหว่างหลิงเหมิงกับหลินเเฉิงทันที กำแพงไฟสีแดงฉานบดบังความโลภของหลินเฉิงเอาไว้แล้ว!
“บ้าจริง!”
เห็นกำแพงไฟแห่งความทะเยอทะยานอยู่เบื้องหน้าหลินเฉิงที่เกือบจะจับตัวหลิงเหมิงไว้ได้แล้วก็รู้สึกแย่ในทันที แม้เขาจะสบถออกมา มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำลายกำแพงไฟนี้ออกไปได้ มันสามารถละลายได้แม้กระทั้งเหล็ก เขามองหลิงเหมิงที่กำลังหนีออกไปก่อนที่จะหันกลับไปสู้กับชายชุดม่วง!
“คมดาบน้ำแข็งเรียงตัว!”
เพราะเขากำลังอารมณ์ไม่ดีหลินเฉิงจึงไม่ออมแรงไว้แล้ว หลังจากที่บุกเขาไปหาชายชุดม่วง เขาก็ใช้วิชาเผด็จศึกที่คิดมาใหม่ได้ในทันที เตรียมที่จะส่งมันใส่ร่างที่ลุกไปด้วยไฟ!
ด้วยการออกคำสั่งของหลินเฉิงแสงสีน้ำเงินก็พุงไปบนท้องฟ้า ดาบผลึกน้ำแข็งก็แตกตัวจากบนหัวของชายชุดม่วง เพราะแสงสะทอนกับตัวน้ำแข็ง มันจึงส่งแสงเหมือนสำแสงสีน้ำเงินกระจากไปทั่วทุกบริเวณ!!
ทันไดนั้นแหวนบนนิ้วของหลินเฉิงก็นำวิถีไปยังหัวของชายชุดม่วงโดยที่เขาไม่สามารถปัดป้องได้อย่างเต็มที่!
“ฟิ้วฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!”
“อ๊าก!”
คมดาบนับพันพุุ่งเข้าใส่พร้อมๆกัน แม้เขาจะพยายามเขาสู่สถานะของลาวาอย่างสุดความสามารถ แต่มีดสั่นพันเล่มก็พุ่งมาเร็วดั่งแสง เขาได้แต่ร้องด้วยความเจ็บปวด!
“จะดิ้นรนไปทำไม!”
ขณะที่ชายชุดม่วงร้องด้วยความเจ็บปวดหลินเฉิงก็หายใจอย่างแรง พลังของแต่ละคนต่างสูงกว่าที่อีกฝ่ายคาดการณ์ไว้มาก ศึกที่ควรจบตั้งแต่ 5 นาทีแรก กลับยื้อมาถึงตอนนี้ได้! ฟังเสียงฝีเท่าจำนวนมากก็รู้เลยว่าผู้อยู่อาศัยเริ่มเดินทางมาทางนี้แล้ว!
“ฉั่ว!”
หลังจากตัดหัวของชายชุดม่วงออกมาแล้วเขาก็รีบหาตัวหลิงเหมิง เขาตรวจจับได้ถึงลมหายใจอันแผ่วเบา หลังจากที่คาดเดาเส้นทางแล้ว เขาก็รีบวิ่งออกไปทันที!
———————SC: บทที่ 327 ไล่ล่า
