ได้ยินเสียงร้องจากหัวหน้าชายชุดดำหลินเฉิงก็ยกคิ้วขึ้นและถาม ในที่สุดก็รู้ตัวแล้วหรอว่าฉันจะเอาจริงแน่ๆ…?
หึ๋ย!
ได้ยินหลินเฉิงถามอย่างสบายใจไม่เหมือนกับท่าทางหัวหน้าชายชุดดำก็ซูดหายใจเอาลมเย็นๆ เข้าไปเต็มปอด เขาตัดสินใจจะเปิดปากพูด ฉันบอกเรื่องที่ซ่อนกับนายไม่ได้จริงๆ
ฮ๊ะ?
ได้ยินแค่นั้นหลินเฉิงก็เปลี่ยนท่าทีทันทีอากาศรอบๆ เย็นยะเยือกอย่างรู้สึกได้ เขาหมดความอดทนกับหัวหน้าชายชุดดำคนนี้แล้วจริงๆ !
หลังจากที่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปรงรอบๆตัว หัวหน้าชายชุดดำก็รีบโบกมือ แต่! แต่ว่า!เจ้าหญิงบอกกับพวกเราด้วยท่าทีเคร่งขรึมก่อนที่จะจากไป ให้เราได้มีโอกาสบอกนายหน่อยเถอะ เธอไม่ได้อยากเป็นศัตรูกับนาย!
แล้วไง?
หลินเฉิงส่ายหน้าอย่างเหยียดหยาม พวกเราทำเรื่องกันมามากมายขนาดนี้ พวกแกเสน่ห์รัตติกาลก็เจอกับความสูญเสียอย่างหนัก ผู้คนล้มตายมากมาย มังกรชุดม่วงของพวกนายก็ถูกฉันจัดการไปแล้ว ตอนนี้นายมาบอกฉันว่าไม่อยากเป็นศัตรู? นายคิดว่าฉันเป็นเด็กโง่รึยังไง?
ไม่!ไม่! ไม่!
หัวหน้ารีบส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว นายไม่เข้าใจสินะ พวกมนุษย์ ต้องตาพวกเรามานานแล้ว ผู้ที่แข็งแกร่งจะได้รับการเคารพ ความแข็งแกร่งเป็นสิ่งที่พวกเรายอมรับ! การตายของมังกรม่วงนั้นเป็นการยืนยันว่านายแข็งแกร่งกว่าเขามาก แต่ถ้าวันหนึ่งนายตายขึ้นมาก็หมายความว่าถูกแทนที่เพราะความอ่อนแอของนายเอง! พวกเราก็ยังยอมรับในตัวนายได้แม้ว่าพวกพ้องเราจะตายไปบ้างก็ตาม ในมุมมองของพวกเรามันแตกต่างกันมากนะ!
ไม่…
หลินเฉิงรีบสบัดมือและถามกลับด้วยสีหน้าสงสัย มันเป็นมายังไง ฉันไม่เข้าใจสักนิด? นายไม่อยากพูดความจริงออกมาเพราะฉันแข็งแกร่งเกินไปใช่ไหมหละ มังกรม่วง ชายชุดดำอีก 10 คน ตายแต่นายกลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้? ไม่คิดจะสู้เพราะความตายของพวกพ้องเลยหรอ?
มันก็เป็นอย่างงั้นแหละ!มีอะไรจะถามอีกไหม?
ได้ยินคำพูดของชายชุดดำหลินเฉิงรู้สึกเหมือนถูกหลอกมากขึ้นทุกที ชายชุดดำพยักหน้าเขาไม่เข้าใจว่าทำไมหลินเฉิงถึงทำท่าแปลกใจขนาดนั้น
จะมากไปแล้วนะคำพูดพวกนี้มัน….
มองไปยังท่าทีอันไม่ร้อนรนอะไรของชายชุดดำหลินเฉิงก็รู้สึกว่ามุมมองของเขามันแตกต่างกันเกินไป เขาเจอคนแปลกๆ สิ่งแปลกๆ มามากมาย ระหว่างทางมายังเกาะหนานซู แต่แนวคิดของคนพวกนี้เขาไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย!
เพราะงั้นนายก็ไม่ต้องห่วงแล้วว่าพวกเราจะเก็บเรื่องการตายของคนพวกนั้นไปคิด!ท่าทีขององค์หญิงก็น่าจะตอบนายไปแล้ว เธอจะไม่กลับไปยุ่งกับนายที่ฐานทัพอีกเป็นครั้งที่สอง!
เห็นท่าทีที่เต็มไปด้วยความงุนงงของหลินเฉิง หัวหน้าชายชุดดำก็เน้นย้ำไปที่ความรู้สึกของเจ้าหญฺิงไปด้วย
หลินเฉิงไม่เชื่อสิ่งที่เขาได้ยินเต็ม100% อย่างไรฉันก็ไม่เชื่อในแนวคิดของเผ่าพันธ์ุของพวกนายอยู่ดี มังกรม่วงบอกกับฉันพลังของหมอนั้นสูงกว่าค่าเฉลี่ยของพวกนาย ฉันยิ่งไม่เชื่อใหญ่เลยว่าคนเก่งกล้าแแบบนี้ตายไปแล้วเผ่าของนายจะยอมนั่งอยู่เฉยๆ ได้! ที่สำคัญที่สุดองค์หญิงของพวกนายรู้ความลับมากเกินไป มันทำให้ฉันอยากรู้มากๆ นายไม่ต้องพูดมากแล้ว บอกมากซะว่าองค์หญิงอยู่ที่ไหน ถ้ายังไม่อยากทรมานไปมากกว่านี้!
ทะ..ทำไมนายถึง…
ได้ยินแบบนั้นชายชชุดดำก็วิตกกังวลอีกครั้ง แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าพวกผู้อาวุโสจะส่งมังกรม่วงกับองค์หญิงไปยังฐานทัพทะเลน้ำเงินทำไม แต่ฉันยืนยันได้เลยว่าเธอจะไม่กลับไปที่นั้นอีก! ไม่ว่าคนพวกนั้นจะเก่งขนาดไหนก็ขัดคำสั่งองค์หญิงไม่ได้! ความลับที่นายพูดถึง…
พูดมากไปแล้วเจ้าเศษสวะ!
ก่อนที่ชายชุดดำจะพูดจบหลินเฉิงก็ขัดจังหวะโดยยกดาบขึ้น จะนำทางหรือไม่นำ?
มองดาบน้ำแข็งที่กำลังจอคอของตนเองหัวหน้าชายชุดดำก็พ่นลมออกมาและพูด เหมือนองค์หญิงจะพูดถูก พวกนายมันขี้ระแวงและไม่แน่นอนเกินไป ต่อให้ฉันพูดอะไรออกมานายก็ไม่เชื่ออยู่ดี จะฆ่าก็ฆ่า อย่าคิดว่าฉันจะบอก!
ฉั่วะ!เสียงดาบปาดเข้าไปยังแขนของชายชุดดำ มือซ้ายของเขาก็กระเด็นออกมา!
อ๊าก! หลังจากที่ร้องด้วยความเจ็บปวด เขาก็ล้มลงไปกองกับพื้นเอามือปิดปาดแผลด้วยอาการชักดิ้นชักงอ
เฮอะ!ถ้าความแข็งแกร่งมันน่าเลื่อมใสจริง แกก็ต้องไม่ปากแข็งกับฉัน บอกมาสิว่าที่แกทำอย่างนี้มันหมายความว่าอย่างไร?
หลังจากที่ตัดแขนของอีกฝ่ายอย่างเลือดเย็นหลินเฉิงก็หยิบมือที่ไร้เจ้าของขึ้นมาหักนิ้วทิ้ง ที่มือข้างนั้นของชายชุดดำ มีเข็มอยู่ เขาชักเข็มสีดำสามเข็มออกมา
มองไปยังเข็มเพชรฆาตทั้งสามสีหน้าของชายชุดดำก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขารู้ดีว่าเขาตายไปแล้ว แต่ยังไงเหงือก็ยังไหลไม่หยุด เขาไม่สามารถตอบคำถามของหลินเฉิงได้จริงๆ !
บอกแล้วอย่าทำเหมือนฉันเป็นเด็กสามขวบนายก็ยังไม่ยอมฟังฉัน นายยังคิดจะลอบโจมตีฉันอีก ฉันเนี่ยรู้สึกแย่จริงๆ…
เห็นท่าทีอันว่างเปล่าของอีกฝ่ายหลินเฉิงก็ส่ายหน้าและถอนหายใจออกมา เขาโยนเข็มทั้งสามทิ้ง เข้าไปกระชากคอของคนที่นอนฟุบอยู่บนพื้น เลยเล่นตลกได้แล้ว! ถ้าไม่อยากแขนหรือขาขาดอีกข้าง ก็พาฉันไปหาเจ้าหญิงได้แล้ว!
เห็นหลินเฉิงทำกับเขาแบบนี้เขาก็ได้แต่พยักหน้า เมือหลินเฉิงปล่อยมือ เขาก็หันหลิงกลับไปพร้อมที่จะนำทาง
อยู่ดีๆหลินเฉิงกำลังจะเอาผ้ามามัดมือของชายชุดดำเอาไว้เพื่อไม่ให้เขาเล่นตุกติด ผ้าพันมือสีดำจากมือข้างขวาของชายชุดดำก็ร่วงหล่นลงไปบนพื้น เผยให้เห็นเข็มสีดำทั้งสามอันคุ้นเคย เขาไม่ลังเลที่จะทิ่มมันลงไปบนคอของตัวเอง!
ไม่!
สีหน้าของหลินเฉิงเปลี่ยนไปในทันทีมันสายไปแล้วที่จะหยุดการกระทำนั้น เลือดไหลออกมาจากคอของชายชุดดำไม่หยุด ก่อนที่จะล้มลงและชักกระตุก
หลินเฉิงรีบเดินเข้าไปตรวจสภาพของชายชุดดำลมหายใจของอีกฝ่ายแผ่วเบามาก น้ำลายฟูมปากไหลออกมาเหมือนสายน้ำ ดวงตาก็หม่นหมองลงทันที ร่างทั้งร่างถูกพิษร้ายกลืนกินอย่างรวดเร็ว!
———————-
��SC: บทที่ 330 การพบกันอีกครั้งกับ ฉีเซี่ยวฮัน
