หลินเฉิงขมวดคิ้วและถาม“ทำไมคุณหวังถึงแน่ใจนักหละว่าธนูน้ำแข็งธรรมดาๆ จะเจาะทะลุกำแพงนี้ได้?”
“ทำไมฉันจะไม่มั่นใจหละ?”
เห็นหลินเฉิงไม่เชื่อหวังเหลาก็ส่งเสียงพึมพัมออกมา “เพราะกำแพงของห้องฝึกซ้อมนี้ ถูกสร้างโดยผู้ใช้พลังควบคุมเหล็กระดับ 4 ยังไงหละ! เมื่อถึงจุดที่ฝึกจนได้พลังแล้ว ความสามารถก็จะเพิ่มมากขึ้น เช่นกันกับเหล็กพวกนี้ พวกมันได้รับความยืดหยุ่นมากขึ้นด้วย!”
“อย่างเช่นธนูน้ำแข็งธรรมดาเจาะกำแพงเหล็กได้ ไม่ต้องคิดเลยว่ามันจะเจาะทะลุกระดูกได้ไหม! แต่ถ้าเป็นธนูน้ำแข็งที่เป็นระดับเสริมกำลังแล้วหละก็ มันแตกต่างกันคนละเรื่อง เหมือนคนละระดับชั้น มันคือธนูที่แข็งแรงมาก ไม่เหมือนกับธนูธรรมดาที่เปราะบางสร้างจากบล็อกน้ำแข็งธรรมดาๆ ยิ่งธนูนั้นเจาะกำแพงเหล็กที่สร้างจากผู้ใช้พลังระดับ 4 แล้วไม่ต้องถามเลย! เหล็กที่ถูกผู้ใช้พลังสร้างขึ้นต้องแข็งแกรงกว่าเหล็กธรรมดาอยู่แล้ว แต่กลับถูกธนูของนายเจาะเอาได้ง่ายๆ ทำไมฉันจะไม่เชื่อหละว่านายแกร่งกว่าผู้ใช้พลังระดับ 4 อีกห๊ะ!”
“ให้ตายเถอะ!”
ได้ยินคำอธิบายของหวังเหลาหลินเฉิงก็อดที่จะด่าไม่ได้ เขาไม่คิดเลยว่าโลหะดำพวกนั้นจะถูกสร้างโดยผู้ใช้พลังควบคุมเหล็กระดับ 4 ไม่งั้นเขาจะได้ลดพลังของมันให้มากกว่านี้!
เห็นสีหน้าของหลินเฉิงหวังเหลาก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ ก่อนที่จะปลอบใจเขา “ไม่ต้องห่วงพ่อหนุ่มหลิน แม้ฉันจะพอใจมากที่นายฝึกมาถึงระดับนี้ได้ ถ้าไม่อยากจะบอกใคร ฉันก็ไม่ถามให้มากความแล้ว ฉันไม่บอกให้ใครรู้หรอก ว่าพลังของนายถึงระดับไหนแล้ว…” แม้หวังเหลาจะจริงจังกับสิ่งที่เขาพูดขนาดไหนหลินเฉิงที่มองแผนเขาออก ว่าเขาอยากจะรู้อะไร เขาก็เจาะจงไปที่ประเด็นเลย “จริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช้ความลับอะไรหรอก แต่ผมก็ไม่ขอบอกว่าพลังของผมอยู่ระดับไหน ผมเองก็ไม่แน่ใจนัก”
“ไอเด็กนี้!”
เห็นหลินเฉิงไม่ติดกับหวังเหลาก็รู้สึกโกรธ “ ไม่ว่าพลังและเทคโนโลยีจะพัฒนาไปมากขนาดไหน เรือธงลำนี้ก็เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยและแข็งแกร่งที่สุด! ฉันขอให้นายอยู่ช่วยเรือลำนี้ แต่มันจะทำให้นายลำบากใจใช่ไหม?”
“ผมรู้แล้วผมรู้แล้ว!”
เห็นชายแก่กำลังจะโกรธหลินเฉิงก็ได้แต่ยกมือขึ้น ให้เขาใจเย็นลง “ผมไม่ได้โง่นะผมรู้ดีเรื่องความสำคัญของเรือหมายเลขหนึ่งนี้ แต่ผมอยากจะอยู่อย่างสบายๆ ชิวๆ มากกว่า ผมไม่ได้อยากมีหน้ามีตาขนาดนั้น แม้ว่ามันจะมีข้อดีอยู่มาก ก็มีอุปสรรคอยู่มากเช่นกัน ถ้าผมอยู่ที่นี่ไม่นาน มันจะเป็นปัญหาอีก ถ้ามันเป็นแบบนั้นอย่าหาว่าผมไม่ได้บอกนะ”
“ฮึ่ม!ให้ตายสิ!”
แม้หลินเฮิงจะพูดด้วยเหตุผลแต่หวังเหลาไม่ใช่คนธรรมดาอยู่แล้ว เชารู้ความจริงข้อนั้นแต่เขาไม่รู้ว่าหลินเฉิงไม่อยากจะอยู่บนเรือลำนี้!
อย่างไรก็ตามหลินเฉิงก็ไม่สามารถบอกแผนของเขากับใครได้ แม้หวังเหลาจะรู้ว่านี่คือสิ่งที่เหมาะสมแล้ว เขารู้ว่าบังคับอะไรหลินเฉิงไม่ได้ ถ้าหลินเฉิงทำให้ชายคนนี้ไม่พอใจ เขาจะมีปัญหากับเรือลำนี้รึปล่าว แล้วเขาจะหลุดจากข้อสงสัยนี้ไม่ได้ง่ายๆ ใช่ไหม?
“ถ้านายยืนกรานว่าจะไม่อยู่บนเรือธงลำนี้งั้นนายอยากจะไปเรือลำไหนหละ?” เมื่อรู้ว่าหลินเฉิงไม่อยากจะประจำตำแหน่งบนเรือธงลำนี้ หวังเหลาก็ถามด้วยความโกรธ
หลินเฉิงไม่คิดอะไรยุ่งยากเขาตอบไปตรงๆ “เรือหมายเลข 3 !” “ลำที่3 เลยหรอ?”
ได้ยินตำตอบของหลินเฉิงหวังก็ขมดคิ้วแน่นกว่าเดิม เขาคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จะถาม “นอกจาเรือลำที่ 1 และ 2 แล้ว การเลื่อนขั้นจะค่อนข้างถูกจำกัดไว้นะ” ถ้านายไม่อยากจะอยู่กับพวกคนสำคัญกับนายทหารเสนาธิการ นายเลือกที่จะประจำบนเรือหมายเลข 2 ก็ได้หนิ? ด้วยพลังของนายไปอยู่ที่เรือหมายเลข 3 จะไม่เสียเปล่าแย่หรอ?.
เห็นท่าทีอันสงสัยของหวังเหลาหลินเฉิงก็ส่ายหน้า และไม่อธิบายอะไรออกมา เขาจะบอกว่าเขาจะประจำในกองพันที่หนึ่งไม่นาน ก็ไม่ได้ มันจะยุ่งยากกว่ามากถ้าเขาไปประจำที่เรือหมายเลข 1 หรือ 2
เห็นหลินเฉิงไม่อยากจะพูดแก้ตัวอะไรมากหวังเหลาก็ได้แต่ถอนหายใจ แต่เขาก็ไม่พูดอะไรออกมาเช่นกัน ผ่านไปสักพัก ก่อนที่หวังเหลาจะพูดอย่างเสียดาย “อื่ม ฉันก็บังคับอะไรนายไม่ได้ พลังระดับนายแล้วถ้านายมั่นใจฉันก็ไม่ห้าม! ฉันแค่….ฉันแค่หวังว่่า เวลาที่พวกเรา กองพันที่หนึ่งมีปัญหา ฉันหวังนายจะยื่นมือเข้ามาช่วย…”
“ไม่มีปัญหา!”
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็พยักหน้า“”อย่างไงพวกเราก็เป็นผู้รอดชีวิตเหมือนๆ กัน และอาศัยในฐานทัพเดียวกัน ย่อมต้องช่วยเหลือกันและกันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ถ้ากองพันเจอปัญหา ผมจะช่วยอย่างสุดความสามารถเลยครับ!”
“งั้นฉันก็สบายใจกับเรื่องของนายมากแล้ว!”
เห็นหลินเฉิงสัญญาหวังเหลาก็พยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่จะโบกมือพร้อมกับพูด “โอเค งั้นก็จัดการเรื่องนี้เรียร้อยแล้ว รีบออกไปเร็ว! เมือนายมารายงานตัวกับกองพันเป็นวันแรก นายจะได้มีโอกาสทำความเข้าใจกับกองพันนี้สักที”
พูดจบเขาก็หันหลังพาหลินเฉิงกลับไปยังห้องทำงาน “ว่าไงหวังหลา? หลังของน้องหลินเป็นยังไงบ้าง?”
เห็นหลีเฉิงและพี่หวังกลับเข้ามายังห้องวัดระดับพี่ฉางที่กำลังนั่งตัดเล็บก็รีบลุกขึ้นมาถาม
เห็นพี่ฉางดูกังวลนิดหน่อยหวังเหลาก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูด “แม้ว่าพลังของพ่อหนุ่มคนนี้จะแข็งแกร่ง ยิ่งเอามาใช่กับการต่อสู้ยิ่งดีมากกว่าเดิมอีก เมือพิจารณาอย่างครอบคลุมแล้ว ฉันตัดสินใจให้เขาประจำการที่เรือหมายเลข 3 รับบทในการเป็นหัวหอกของการต่อสู้!”
“เรือหมายเลข3 !?”
ได้ยินแบบนั้นพี่ฉางก็นิ่งไป เธอกังวลมากๆ “ตะ…แต่ น้องหลินมีพลังควบคุมน้ำแข็งระดับ 4 เลยนะ! แต่แบบนี้มันดูไม่สมเหตุสมผลเลยนะ อย่างน้อยเขาควรอยู่ลำที่ 1 ไม่ก็ 2 สิ? ทำไม….”
ก่อนที่เธอจะได้พูดต่อหวังเลาก็ทำท่าจะดุอย่างไม่อยากจะทน“เธอตั้งคำถามกับการทำงานของฉันหรอ!?”
————————SC: บทที่ 353 ความรอบรู้
“ทำไมฉันจะไม่มั่นใจหละ?”
เห็นหลินเฉิงไม่เชื่อหวังเหลาก็ส่งเสียงพึมพัมออกมา “เพราะกำแพงของห้องฝึกซ้อมนี้ ถูกสร้างโดยผู้ใช้พลังควบคุมเหล็กระดับ 4 ยังไงหละ! เมื่อถึงจุดที่ฝึกจนได้พลังแล้ว ความสามารถก็จะเพิ่มมากขึ้น เช่นกันกับเหล็กพวกนี้ พวกมันได้รับความยืดหยุ่นมากขึ้นด้วย!”
“อย่างเช่นธนูน้ำแข็งธรรมดาเจาะกำแพงเหล็กได้ ไม่ต้องคิดเลยว่ามันจะเจาะทะลุกระดูกได้ไหม! แต่ถ้าเป็นธนูน้ำแข็งที่เป็นระดับเสริมกำลังแล้วหละก็ มันแตกต่างกันคนละเรื่อง เหมือนคนละระดับชั้น มันคือธนูที่แข็งแรงมาก ไม่เหมือนกับธนูธรรมดาที่เปราะบางสร้างจากบล็อกน้ำแข็งธรรมดาๆ ยิ่งธนูนั้นเจาะกำแพงเหล็กที่สร้างจากผู้ใช้พลังระดับ 4 แล้วไม่ต้องถามเลย! เหล็กที่ถูกผู้ใช้พลังสร้างขึ้นต้องแข็งแกรงกว่าเหล็กธรรมดาอยู่แล้ว แต่กลับถูกธนูของนายเจาะเอาได้ง่ายๆ ทำไมฉันจะไม่เชื่อหละว่านายแกร่งกว่าผู้ใช้พลังระดับ 4 อีกห๊ะ!”
“ให้ตายเถอะ!”
ได้ยินคำอธิบายของหวังเหลาหลินเฉิงก็อดที่จะด่าไม่ได้ เขาไม่คิดเลยว่าโลหะดำพวกนั้นจะถูกสร้างโดยผู้ใช้พลังควบคุมเหล็กระดับ 4 ไม่งั้นเขาจะได้ลดพลังของมันให้มากกว่านี้!
เห็นสีหน้าของหลินเฉิงหวังเหลาก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ ก่อนที่จะปลอบใจเขา “ไม่ต้องห่วงพ่อหนุ่มหลิน แม้ฉันจะพอใจมากที่นายฝึกมาถึงระดับนี้ได้ ถ้าไม่อยากจะบอกใคร ฉันก็ไม่ถามให้มากความแล้ว ฉันไม่บอกให้ใครรู้หรอก ว่าพลังของนายถึงระดับไหนแล้ว…” แม้หวังเหลาจะจริงจังกับสิ่งที่เขาพูดขนาดไหนหลินเฉิงที่มองแผนเขาออก ว่าเขาอยากจะรู้อะไร เขาก็เจาะจงไปที่ประเด็นเลย “จริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช้ความลับอะไรหรอก แต่ผมก็ไม่ขอบอกว่าพลังของผมอยู่ระดับไหน ผมเองก็ไม่แน่ใจนัก”
“ไอเด็กนี้!”
เห็นหลินเฉิงไม่ติดกับหวังเหลาก็รู้สึกโกรธ “ ไม่ว่าพลังและเทคโนโลยีจะพัฒนาไปมากขนาดไหน เรือธงลำนี้ก็เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยและแข็งแกร่งที่สุด! ฉันขอให้นายอยู่ช่วยเรือลำนี้ แต่มันจะทำให้นายลำบากใจใช่ไหม?”
“ผมรู้แล้วผมรู้แล้ว!”
เห็นชายแก่กำลังจะโกรธหลินเฉิงก็ได้แต่ยกมือขึ้น ให้เขาใจเย็นลง “ผมไม่ได้โง่นะผมรู้ดีเรื่องความสำคัญของเรือหมายเลขหนึ่งนี้ แต่ผมอยากจะอยู่อย่างสบายๆ ชิวๆ มากกว่า ผมไม่ได้อยากมีหน้ามีตาขนาดนั้น แม้ว่ามันจะมีข้อดีอยู่มาก ก็มีอุปสรรคอยู่มากเช่นกัน ถ้าผมอยู่ที่นี่ไม่นาน มันจะเป็นปัญหาอีก ถ้ามันเป็นแบบนั้นอย่าหาว่าผมไม่ได้บอกนะ”
“ฮึ่ม!ให้ตายสิ!”
แม้หลินเฮิงจะพูดด้วยเหตุผลแต่หวังเหลาไม่ใช่คนธรรมดาอยู่แล้ว เชารู้ความจริงข้อนั้นแต่เขาไม่รู้ว่าหลินเฉิงไม่อยากจะอยู่บนเรือลำนี้!
อย่างไรก็ตามหลินเฉิงก็ไม่สามารถบอกแผนของเขากับใครได้ แม้หวังเหลาจะรู้ว่านี่คือสิ่งที่เหมาะสมแล้ว เขารู้ว่าบังคับอะไรหลินเฉิงไม่ได้ ถ้าหลินเฉิงทำให้ชายคนนี้ไม่พอใจ เขาจะมีปัญหากับเรือลำนี้รึปล่าว แล้วเขาจะหลุดจากข้อสงสัยนี้ไม่ได้ง่ายๆ ใช่ไหม?
“ถ้านายยืนกรานว่าจะไม่อยู่บนเรือธงลำนี้งั้นนายอยากจะไปเรือลำไหนหละ?” เมื่อรู้ว่าหลินเฉิงไม่อยากจะประจำตำแหน่งบนเรือธงลำนี้ หวังเหลาก็ถามด้วยความโกรธ
หลินเฉิงไม่คิดอะไรยุ่งยากเขาตอบไปตรงๆ “เรือหมายเลข 3 !” “ลำที่3 เลยหรอ?”
ได้ยินตำตอบของหลินเฉิงหวังก็ขมดคิ้วแน่นกว่าเดิม เขาคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จะถาม “นอกจาเรือลำที่ 1 และ 2 แล้ว การเลื่อนขั้นจะค่อนข้างถูกจำกัดไว้นะ” ถ้านายไม่อยากจะอยู่กับพวกคนสำคัญกับนายทหารเสนาธิการ นายเลือกที่จะประจำบนเรือหมายเลข 2 ก็ได้หนิ? ด้วยพลังของนายไปอยู่ที่เรือหมายเลข 3 จะไม่เสียเปล่าแย่หรอ?.
เห็นท่าทีอันสงสัยของหวังเหลาหลินเฉิงก็ส่ายหน้า และไม่อธิบายอะไรออกมา เขาจะบอกว่าเขาจะประจำในกองพันที่หนึ่งไม่นาน ก็ไม่ได้ มันจะยุ่งยากกว่ามากถ้าเขาไปประจำที่เรือหมายเลข 1 หรือ 2
เห็นหลินเฉิงไม่อยากจะพูดแก้ตัวอะไรมากหวังเหลาก็ได้แต่ถอนหายใจ แต่เขาก็ไม่พูดอะไรออกมาเช่นกัน ผ่านไปสักพัก ก่อนที่หวังเหลาจะพูดอย่างเสียดาย “อื่ม ฉันก็บังคับอะไรนายไม่ได้ พลังระดับนายแล้วถ้านายมั่นใจฉันก็ไม่ห้าม! ฉันแค่….ฉันแค่หวังว่่า เวลาที่พวกเรา กองพันที่หนึ่งมีปัญหา ฉันหวังนายจะยื่นมือเข้ามาช่วย…”
“ไม่มีปัญหา!”
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็พยักหน้า“”อย่างไงพวกเราก็เป็นผู้รอดชีวิตเหมือนๆ กัน และอาศัยในฐานทัพเดียวกัน ย่อมต้องช่วยเหลือกันและกันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ถ้ากองพันเจอปัญหา ผมจะช่วยอย่างสุดความสามารถเลยครับ!”
“งั้นฉันก็สบายใจกับเรื่องของนายมากแล้ว!”
เห็นหลินเฉิงสัญญาหวังเหลาก็พยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่จะโบกมือพร้อมกับพูด “โอเค งั้นก็จัดการเรื่องนี้เรียร้อยแล้ว รีบออกไปเร็ว! เมือนายมารายงานตัวกับกองพันเป็นวันแรก นายจะได้มีโอกาสทำความเข้าใจกับกองพันนี้สักที”
พูดจบเขาก็หันหลังพาหลินเฉิงกลับไปยังห้องทำงาน “ว่าไงหวังหลา? หลังของน้องหลินเป็นยังไงบ้าง?”
เห็นหลีเฉิงและพี่หวังกลับเข้ามายังห้องวัดระดับพี่ฉางที่กำลังนั่งตัดเล็บก็รีบลุกขึ้นมาถาม
เห็นพี่ฉางดูกังวลนิดหน่อยหวังเหลาก็พยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูด “แม้ว่าพลังของพ่อหนุ่มคนนี้จะแข็งแกร่ง ยิ่งเอามาใช่กับการต่อสู้ยิ่งดีมากกว่าเดิมอีก เมือพิจารณาอย่างครอบคลุมแล้ว ฉันตัดสินใจให้เขาประจำการที่เรือหมายเลข 3 รับบทในการเป็นหัวหอกของการต่อสู้!”
“เรือหมายเลข3 !?”
ได้ยินแบบนั้นพี่ฉางก็นิ่งไป เธอกังวลมากๆ “ตะ…แต่ น้องหลินมีพลังควบคุมน้ำแข็งระดับ 4 เลยนะ! แต่แบบนี้มันดูไม่สมเหตุสมผลเลยนะ อย่างน้อยเขาควรอยู่ลำที่ 1 ไม่ก็ 2 สิ? ทำไม….”
ก่อนที่เธอจะได้พูดต่อหวังเลาก็ทำท่าจะดุอย่างไม่อยากจะทน“เธอตั้งคำถามกับการทำงานของฉันหรอ!?”
————————SC: บทที่ 353 ความรอบรู้
