นายนี้มัน….!
เห็นหลินเฉิงไม่สนใจว่าเธอมาที่นี่ทำไมแล้วหลินเฉิงก็ยืนและพร้อมที่จะเดินจากไป เธอรู้สึกแปลกใจมากและจับแขนของเขาเอาไว้และบ่นด้วยความโกรธ ทำไมนายถึงคิดแบบนั้นหละ? ยังไงฉันก็เป็นพี่สาวแสนดีของน้องสาวนายนะ นายจะทนฟังฉันหน่อยไม่ได้หหรอ สองสามวันนี้ฉันก็ช่วยนายมาเยอะแล้วนะ!
พอดีฉันกำลังยุ่งหนะ…
หลังจากได้ยินคำติเตียนของชูฉิงหลินเฉิงก็ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ ฉันว่าฉันรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงอยู่ที่นี้ เพราะอย่างงั้นฉันจึงไม่อยากรู้แล้วอย่างไงหละ!
เป็นไปไม่ได้!
เมื่อเขาพูดออกไปดวงตาสีเหลืองของชูฉิงก็จ้องมายังเขาเป็นตาเดียว และเธอก็โบกมือ เหตุผลในการมาครั้งนี้มีแต่ฉันกับผู้ติดตามคนอื่นๆ อีกไม่กี่คนที่รู้เท่านั้น นายจะไปรู้ได้ยังไง?
เป็นอย่างงั้นหรอ?
เห็นชูฉิงไม่เชื่อหลินเฉิงก็หัวเราะและถามกลับมาตรงๆ ปัญหาใหญ่ที่สุดของกองพันที่หนึ่งในตอนนี้คือการขาดเลือดและเนื้อใช่ไหมหละ แม้ตอนนี้จะมีคนเพียงพอ แต่ก็ยังต้องรักษาระดับของกองกำลังให้ได้มากที่สุดเพราะงั้นจึงต้องแก้ปัญหาเรื่องกำลังคนโดยเร็วที่สุดก่อนที่ปัญหาจะเกิดขึ้นสินะ!
เมื่อเธอได้เห็นหลินเฉิงคาดการสถาณะการณ์ของกองพันที่หนึ่งอย่างละเอียดเธอก็อดที่จะอึ้งเล็กน้อยไม่ได้ แต่หลินเฉิงก็ไม่ว่างพอที่จะฟังเธอพูดอย่างละเอียดเขาจึงพูดต่อ และเธอ เธอเป็นเลขา ทำไมถึงมาโพล่ในที่แบบนี้หละ?
ก็กำลังจะบอกไง!
เห็นหลินเฉิงพูดมาขนาดนี้เธอก็ยังไม่ยอมแพ้ และเมือหลินเฉิงเห็นเธอเป็นแบบนี้ เขาก็คิดมาจริงๆ แล้วว่า ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่สามารถทำความเข้าใจด้วยเหตุผล จริงๆ
เธอไม่ได้มาที่นี่เพื่อแจ้งสถานะของทีมสำรวจ และสอบถามพวกเขาถึงปฏิบัตการของวันนี้ เพื่อทำแผ่นโปสเตอร์โฆษณาชวนเชื่อให้คนมาเข้าร่วมกับกองพันใช่ไหมหละ…
เมื่อรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นซื้อใจอะไรผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เขาก็โยนก้นบุหรี่ลงไปในทะเล และพูดเหตุผลในการมาของอีกฝ่ายตรงๆ อย่างไม่ลังเล
ได้ยินคำพูดของหลินเฉิงชูฉิงก็ปฏิเสธด้วยความโกรธ ไม่ใช่อย่างงั้น!
บ้าเอ้ยมันไม่ใช่การโขมยกำลังคน นายไม่ต้องกังวลหรอกถ้าดันไปรู้อะไรไม่ดีเข้า
เห็นชูฉิงตกใจกับสิ่งที่เขาพูด หลินเฉิงก็ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ พร้อมกับใจเต้นตึกตัก ขะ….ขโมยกำลังคนเนี่ยนะ!?
เห็นการตอบโต้ของชูฉิงแม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดเหตุผลออกมาของตัวเองออกไป และอีกฝ่ายก็คงจะรู้อยู่แล้ลว แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เธอจึงทำใจให้เย็นลงก่อนที่จะเริ่มพูดกับหลินเฉิงอีกครั้ง
แต่หลินเฉิงขี้เกียจจะคุยด้วยในตอนนี้เขาต้องการไปหาเบาะแสของฉางเหวินฉวน เขาจึงรีบที่จะออกไป โอเค เรื่องที่เธอจะมาโขมยคนหรือไม่ก็ไม่สำคัญกับฉันใช่ไหมหละ? งั้นเธอก็ทำเรื่องของเธอต่อไป ฉันมีเรื่องที่ต้องรีบไปทำจริงๆ ไม่มีเวลาจะมาคุยแล้ว…
เห็นหลินเฉิงจะออกไปอีกครั้งเธอก็รั้งเขาไว้ ก่อนที่จะถามอย่างสงสัย งั้นนายก็มารายงานตัววันแรกสินะ ฉันช่วยอะไรได้บ้างไหม? จะไปดูทีมสำรวจกับฉันไหมเพื่อจะได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นมาบ้าง?
ไม่หละ!
หลินเฉิงโบกมือลา ฉันชอบที่จะเห็นสภาพการทำงานด้วยตัวเองมากว่า ถ้าเธอมาด้วยมันจะเด่นเกินไป ฉันไม่อยากจะโดนใครอัดด้วยความหมั่นใส้ตอนที่ไปแอบสูบบุหรี่อยู่นะ!
พูดจบเขาก็กลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะเอ่ยปากพูดขึ้นมาอีกเขาจึงรีบเดินออกไปทันที!
เห็นหลินเฉิงพยายามหลบหน้าของเธอเธอก็รู้สึกเจ็บใจและหดหู่ แต่เธอก็ไม่ได้ห้ามเขาเอาไว้แล้ว เธอมองแผ่นหลังของหลินเฉิงหายไปในฝูงชน
….
หลังจากที่พวกเขาพูดคุยกันจบเรือรบทั้งหมดของกองพันก็พร้อมที่จะออกเดินทางแล้ว
เสียงไซเรนร้องไปทั่วทุกบริเวณเป็นสัญญาณว่าพวกเขาจะออกตัวกันแล้ว
หลินเฉิงยืนอยู่บนด่านฟ้าเรือของเรือธงลำแรกในมือกำลังถือบุหรี่ แต่ดวงตาของเขาดูเลื่อนลอยไปไกลมาก ลอยไปตามทะเลอันไร้ขอบเขตที่อยู่เบื้อหน้าของเขา เขานั่งเสียใจอยู่เงียบๆ ที่ไม่ได้เดินวนรอบๆ ให้ทั่ว กในที่สุดเขาก็กลับมาหาทะเลอีกครั้ง ทะเลที่เคยสร้างความกลัวให้กับเขา
พี่หลินอีกไม่นานกองพันก็จะเคลื่อนตัวแล้ว แต่ยังไม่เห็นร่างของฉางเหวินฉวนเลย เราจะทำอย่างไรกันดี?
ในขณะที่เขากำลังใจลอยเขาก็ได้ยินเสียงของหยูซานดังก้องในหูของเขา เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้พูดจาอะไรเลยตั้งแต่ออกมาจากบ้าน
หลินเฉิงส่ายหน้าเบาๆสูบบุหรี่เข้าไป ก่อนที่จะกระซิบกลับไป ไม่ต้องห่วง เลขาชูฉิงก็มาทำเรื่องจัดการทรัพยากรแล้ว ฉางเหวินฉวนที่เป็นผู้นำกองพันต้องอยู่ที่นี่แล้วแน่ๆ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เขาจะออกมาตรวจตราที่ด่านฟ้าเรือเร็วๆ นี้แหละ พวกเราก็แค่ต้องรอเท่านั้น!
เห็นหลินเฉิงพูดอย่างมั่นใจความกังวลของหยูซานก็หายไปทันที เขาและเธอรู้จักกันมานาน การคาดการของหลินเฉิงไม่เคยทำให้ทีมผิดหวังเลยสักครั้ง!
พี่หลินหนูของถามอะไรหน่อยได้ไหม?
ตอนนี้ยังไม่มีการเคลื่อนตัวใดๆเกิดขึ้น หลินเฉิงและหยูซานจึงอยู่นิ่งๆ ไม่มีอะไรทำ จึงนั่งอยู่บนดาดฟ้าเรืออย่างเบื่อหน่าย หลินเฉิงกำลังมองหาล่องรอยของฉางเหวินฉวน แต่หยูซานก็มีคำถามกับเขา
เห็นหญิงสาวถามด้วยน้ำเสียงแปลกๆหลินเฉิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อไม่เห็นล่องรอยอะไร เขาก็กลับมานั่งพร้อมกับจุดบุหรี่ขึ้นมา
มีอะไรให้ฉันช่วยหรอ?ฉันฟังอยู่
หนะ…หนูอยากถามว่าพวกเราจะอยู่ที่ฐานทัพแห่งนี้ใช่ไหม?
ทำไมหละเธอไม่ชอบหรอ?
เห็นหยูซานลังเลที่จะตอบหลินเฉิงหัวเราะขณะที่ถามเธอกลับไปตรงๆ
กะ…ก็ไม่นะค่ะ!
หยูซานโบกมือ ฐานทัพแห่งนี้สดวกสบายมาก ทำไมจะไม่อยากอยู่หละ…
ก่อนที่จะพูดหยูซานก็ลังเลอยู่นานและพูดต่อ แค่หนูก็กังวล ว่าถ้าเราอยู่ที่นี่นายเกินไป ความตื่นตัวจะหายไปหมดหนะสิ….
และนั้นก็ไม่ดีแน่ๆ!
ได้ยินความกังวลของหยูซานหลินเฉิงก็ยิ้มขึ้นมาในทันที อายุประมาณเธอนหะ ไม่ต้องกังวลเรื่องพวกนี้หรอก ที่แห่งนี้เองก็เหมาะกับเธอดีนะ…
————————SC: บทที่ 356 ออกเดินเรือ!
![จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活]](https://i3.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137048.jpg?resize=151,215 "จอมมารแค่อยากเป็นคนดี [反派少爷只想过佛系生活]")
