น่าสนใจจริงๆ!
แม้ว่าร่างจะจมกองหิมะอยู่หลิงเจิงก็พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน แม้จะเป็นแผลนิดหน่อย เขาก็สามารถรับการโจมตีของหลินเฉิงได้ด้วยมือเปล่า! เหมือนเขาจะตื่นเต้นที่ได้เจอคู่ต่อสู้สักที
หลินเฉิงเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีแบบนั้นเขาก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ให้ ชายร่างใหญ่เหมือนกับหอคอยตั้งตระหง่าน ไม่ใช่แค่มีกำลังในระดับที่หน้ากลัวแล้ว ความเร็วของชายคนนั้นก็ไม่ได้น้อยไปกว่าหลินเฉิงเลย เขาจึงเริ่มสงสัยการปรากฏตัวของเขา ในโลกใบนี้ไม่มีใครได้รับตัวยาเสริมกำลังชนิด C เหมือนกับเขาอย่างแน่นอน และยิ่งเป็นหลังวันที่โลกล่มสลายแล้ว การที่ฝึกจนมีพลังขนาดนี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่!
นายไม่ได้ไปเจอสมบัติล้ำค่าที่ไหนแล้วเผลอกินเข้าไปใช่ไหม?
หลินเฉิงที่ยังคิดไม่ออกก็ได้แต่ถามออกไปพร้อมกับส่ายหัว
สมบัติล้ำค่าหรอ?ฉันก็อยากได้เหมือนกันนะ!
หลิงเจิงที่กำลังตื่นเต้นก็ได้แต่สงสัยในคำถามนั้นก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา ทำไมหละ? พอมีคนที่พลังเท่ากันหน่อยก็คิดว่าไม่แฟร์ รึ?
อ่า…
หลังจากที่โดนพูดจากเสียดสีหลินเฉิงก็หัวเราะเบาๆ ก็ไม่เคยคิดนะว่าโลกใบนี้จะขาดพวกอัจฉริยะ! อย่างไรก็ตามในฐานะที่เป็นผู้ใช้พลังที่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่วันสิ้นโลกวิบัติขึ้น ฉันก็เห็นพลังมาหลายรูปแบบแล้้ว ฉันยังมีข้อสงสัยเกียวกับพลังของนาย ที่ดูแข็งแกร่งกว่าของทุกคนมาก
ฮึ!ฉันไม่กลัวที่จะบอกความจริงกับนาย ฉันเองก็มีช่องทางในการเลื่อนระดับขั้นของฉัน แต่จากที่นายดูถูกตระกูลของฉัน น้องสาวของฉัน วันนี้นายจะไม่ได้รู้ความจริง และวิญญาณของนายก็จะต้องลาจากกายเนื้อนี้ไปด้วย!
อย่างไรก็ตามความรู้สึกของเขาที่มีต่อหลินเฉิงก็มีแต่เรื่องบาดหมางเขาก้าวเท้าไปอย่างมั่นคง ปัดเศษหิมะที่เกาะตัวของเขา และถีบพื้นมุ่งเข้าไปหาหลินเฉิงทันที!
หลินเฉิงจึงถอนหายใจทันทีที่เขาก้าวเท้าออกไป เขาก็หายไปในทันที!
ถ้านายไม่อยากบอกฉันคงบังคับนายไม่ได้ ….ใช่ไหม?
ขณะที่หลบการโจมตีนับไม่ถ้วนของหลิงเจิงหลินเฉิงก็หาจังหวะคุยกับอีกฝ่ายไปด้วย จะถามอะไรก็รอรุ้ผลก่อนก็แล้วกัน!
พูดจบการโจมตีอีกละลอกก็มาถึงอีกครั้งแต่รอบนี้เขาเลือกที่จะไม่หลบ เขาโบกมือข้างซ้าย และแล้วโล่เพชรน้ำแข็งก็ก่อตัวขึ้นในมือของเขา ปัดป้องการเตะของอีกฝ่ายได้ทันพอดี! ฟิ้ว!
หลังจากที่ถูกยับยั้งการโจมตีเอาไว้ได้เขาก็รีบกระโดดถอยหลังกลับไปตั้งหลัก อย่างไรก็ตามหลินเฉิงที่ปัดป้องการโจมตีได้สำเร็จ ก็ไม่ปล่อยให้โอกาสนี้เสียเปล่า เขาดีดนิ้วหนึ่งครั้ง แล้วเกราะน้ำแข็งก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมาบนร่างของเขา ตั้งแต่แขนจรดขา!
หลินเฉิงที่ใสชุดทีเชิท กางเกงยีน ตอนนี้การแต่งกายของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ตั้งแต่หัวจรดเท่าของเขาในตอนนี้เหมือนกับอัศวินไม่มีผิด เว้นแต่หน้าอกของเขาเป็นคริสตัลน้ำแข็งสีน้ำเงินใส
แกร็ก!
หลังจากเปลี่ยนร่างได้สำเร็จ หลินเฉิงก็ขยับแขนขา การที่ได้ยินเสียงของเกราะกำลังขยับนั้นทำให้หลินเฉิงพอใจมากๆ เซ็ทเกราะอัศวินน้ำแข็งของเขา เป็นอะไรที่เขาไม่เคยทดสอบมันมาก่อนเลย!
เกราะน้ำแข็งได้เวลาที่นายต้องออกโลงแล้ว! สิ้นเสียงกระซิบหลินเฉิงก็ย่อเข้าแล้วถีบตัวเข้าไปหาคู่ต่อสู้ที่กำลังอึ้งทันที!
แกร็ก!
ตู้ม!
พอเปลี่ยนร่างเสร็จปุ๊บเขาก็โจมตีทันทีโดยไม่พูดอะไรหลิงเจิงก็ตั้งสติกลับมาแล้วกับรับแรงประทะของชายสวมเกราะ ทันทีที่ประทะมันไม่เหมือนกับเกราะแต่เป็นหนามเสียแทน!
การโจมตีครั้งนี้จึงถือว่าเข้าเป้าเต็มๆ!
เมื่อร่างใหญ่กระเด็นไปไกลและกระแทกกับต้นไม้ใหญ่ร่างกำยำก็ไม่ได้นิ่งเลยแม้แต่น้อย เขายกต้นไม้ที่หล่นมาทับเขาออกและพุ่งทะลุต้นไม้กว่า 6 ต้นกลับมายังเขตต่อสู้เหมือนเดิมทันที!
หลังจากที่ได้บินเหมือนกับนกไปแล้วเขาก็พยายามยืดเส้นยืดสาย แต่เลือดก็กระอักออกมาจนได้!
พี่! หลิงเหมิงที่ถูกไล่ออกไปก็มาเห็นภาพบาดตาเข้าพอดี เธอกังวลมากจนต้องรีบวิ่งเข้ามาหา
ไม่…พี่ยังไว!
หลังจากที่หยุดเธอไว้ได้แล้วเขาก็ไออกมาสองสามครั้งก่อน
เห็นร่างของอีกฝ่ายกำลังเปื้อนเลือดหลิงเหมิงก็ร้องไห้ออกมา
กลับกันเถอะพี่ปล่อยฉางเหวินฉวนไปช่างสิ่งที่เขาจะให้เราเถอะมันไม่คุ้มกัน…
เงียบไปเลยนะ!
ได้ยินแบบนั้นหลิงเจิงก็ได้แต่ด่ากลับไปเธอไม่รุ้หรอกว่าตอนนี้สถานการณ์ของตระกูลเรามันเป็นอย่างไร ถ้าเราเสียงสหายแบบฉางเหวินฉวนไป มันจะเป็นผลเสียระยะยาวกับพวกเราอย่างแน่นอน
แต่…
ปั้ง!
หลังจากที่ถูกดุไปหลินเหมิงก็จะพูดต่อแต่หลินเฉิงกลับใช้โอกาสนี้จู่โจมอีกครั้ง บนหลังของเขามีปีน้ำแข็งงอกขึ้นมา เหมือนกับเทพในนิยายปกรนัมที่นำพาความสิ้นหวังไปทั่วทุกหนทุกแห่ง!
จะคุยกันเรื่องอนาคตแล้วหรอ?
เมื่อเขาเข้ามาไกลพี่น้องคู่นี้หลินเฉิงก็ดีดนิ้ว ปีกสะท้อนแสงอาทิตย์ของเขาก็หายไป เขาเดินเข้ามาใกล้และพูดด้วยเสียงต่ำ
ฉันไม่มีเวลามาเล่นด้วยแต่อยากรู้จริงๆ เลยว่านายไปเอาความเร็วและพละกำลังแบบนี้มาจากไหน…
เหอะ!นายไม่คิดว่ามันจะจบลงแค่นี้ใช่ไหม?
ได้ยินหลินเฉิงพูดแบบนั้นเขาก็โกรธขึ้นมาอีกครั้ง เขาพยายามลุกขึ้น และบอกให้น้องสาวกลับไป และพร้อมที่สู้จนตัวตาย!
——————————
��SC: บทที่ 424 รอยแตก!
