SC:บทที่430 นักรบเหมันต์!
ฉั่ว!
ตู้ม!
ด้วยดาบที่กวัดแกว่งตัดต้นไม้ต้นที่ใกล้สุดไปในทันที และแล้วเขาก็เห็นร่างของชายแก่กระโดดออกจากต้นไม่ที่กำลังโค้น และร่างนั้นก็หายไปจากการมองเห็นของหลินเฉิงทันที!
หนีหรอ?
หลินเฉิงเห็นแบบนั้นเขาก็ได้แต่รู้สึกดูถูกอีกผ่ายในใจเขารีบเปลี่ยนเป้าหมายเป็นการตามล่าทันที
ไม่ว่าชายแก่คนนั้นจะวิ่งได้เร็วขนาดไหนหลินเฉิงก็มีข้อได้เปรียบที่ตัวเองสามารถบินได้อยู่ ไม่นานนักเขาก็จะสามารถไล่ตามอีกฝ่ายได้ทัน!
เห็นชายแก่กำลังวิ่งอยู่เบื้องล่างหลินเฉิงก็ล่อนตัวลงไปหาเป้าหมายทันที!
ปั้ง!
เห็นหลินเฉิงตามาได้เร็วขนาดนี้ชายแก่ไว้หนวดขาวคนนี้ก็หน้าเสีย เขายกแขนซ้ายขึ้นมาปัดป้อง คมดาบนั้นสร้างบาดแผลไว้บนแขนซ้ายของเขาทันที!
หลังจากที่ล้มลงไปบนพื้นอย่างแรงสีหน้าของชายแก่ก็เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาหายใจรัวก่อนที่จะยกแขนซ้ายมาดูบาดแผลของตน
ไหนบอกว่าพลังกายของเผ่านายนั้นแกร่งนักหละ?
หลังจากที่เตะชายแก่หลินเฉิงก็ยังคงลอยตัวอยู่บนอากาศ
ได้ยินแบบนั้นชายแก่ก็บ่นพึมพัมกับตัวเองร่างกายของเขานั้นสั่นเทา หลินเฉิงเห็นร่าง 3 ร่างแยกออกมาจากตัวของชายแก่แล้วเข้าล้อมหลินเฉิงในทันที!
ชอบรังแกคนอื่นนักใช่ไหม? หลินเฉิงไม่ได้กังวลใจเลยสักนิดเขาเล็งเป้าหมายไปยังร่างที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อน!
ฟิ้ว!
ปั้ง!
แกร็กแกร็ก!
ก่อนที่จะถึงตัวของหลินเฉิงธนูน้ำแข็งนับร้อยก็พุ่งไปยังร่างปลอมร่างนั้น แต่ร่างปลอมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ก่อนที่ทมันจะเริ่มหมุนตัวอย่างรวดเร็ว!
ใต้ฝุ่นมนุษย์?
เห็นท่าโจมตีของอีกฝ่ายหลินเฉิงก็เร่งความเร็วของธนูที่กำลังยิงออกไปทันที แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงจากด้านหลังอีกครั้ง!
ฟิ้ว!
รับรู้ถึงการโจมตีทั้งสองทางจากด้านหลังอีกฝ่ายรู้อยู่แล้วว่าหลินเฉิงนั้นแข็งแกร่งมาก จึงต้องเก็บแรงเอาไว้ แต่เมื่ออีกฝ่ายสยายปีกไล่ตามหลังมา ทางที่เหมาะกับการหนีที่สุดคือการลอบโจมตีจากทุกทิศทาง!
อย่างไรก็ตามการแยกร่างทั้งสามร่างนั้นกินแรงของเขาพอสมควรเมื่อได้จังหวะแล้วก็ปิดล้อมแล้วจู่โจมทันที สายตาของเขาเห็นจังหวะที่หลินเฉิงเปิดช่องว่างทันทีและเขาก็จะไม่ปล่อยโอกาสนั้นให้เสียเปล่า!
บ้าชิบ!
เมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังจะถูกล้อมหลินเฉิงก็ได้แต่สบถออกมา และเรียกกำแพงน้ำแข็งขึ้นมารอบทิศทันที และเรียกพายุน้ำแข็งโจมตีสวนกลับไปด้วย ภายในพริบตาเดียวร่างทั้งหมดก็ถูกแช่แข็งทันที!
หลังจากที่ทุกอย่างสงบลงหลินเฉิงก็ลดกำแพงพร้อมกับสยายปีกออกทำลายร่างทั้งสามทันที!
ตู้ม!ตู้ม! ตู้ม!
เพล้ง!
เสียงน้ำแข็งแตกกระจัดกระจายไปทั่วทุกทิศ เหมือนเห็นหลินเฉิงกลับสู่พื้นดินแล้วร่างอีกสามร่างก็พยักหน้าให้กันก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหาเขา!
เวลาก็ผ่านไปเกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้วตั้งแต่แยกทางกับพวกฉีเซี่ยวฮัน หลินเฉิงก็รู้สึกเป็นห่วงพวกเธอมากขึ้นเรื่อยๆ แม้ว่าหญิงสาวทั้งสองจะแข็งแกร่ง แต่การรับมือผู้ใช้พลังกว่า 100 คน ก็ดูจะเกินความสามารถของมนุษย์ไปหน่อย
เวลาของพวกเขาใกล้จะหมดแล้วหลินเฉิงหันไปหาชายแก่ทั้งสามร่าง และพูดกลับไป ฉันไม่มีเวลามาเล่นตลกแล้ว ไหนๆ นายก็ลุมทำร้ายฉันมาเยอะ พร้อมที่จะโดนเอากลับบ้างแล้วรึยังหละ?
หืม?
ชายแก่ไม่เข้าใจความหมายที่หลินเฉิงพูดทั้งหมด
แต่หลินเฉิงก็ไม่ปล่อยให้เสียเวลาเขาชี้นิ้วขึ้นไปบนฟ้า และแล้วพายุหิมะลูกใหญ่ก็ลอยลงมาอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ใบหญ้าหรือหนองน้ำก็ถูกหิมะปกคลุมทันที! ให้พวกเขาได้สนุกหน่อยเถอะ
หลินเฉิงไม่ได้เล็งไปยังชายแก่เขาล็อคเป้าไปยังสองพี่น้องหลิงที่กำลังบาดเจ็บอยู่ ก่อนที่จะบินแยกไปหาหยูซานทันที!
จะหนีหรอ?
เห็นหลินเฉิงที่บินออกไปชายแก่ก็ไม่อนุญาติให้เขาทำแบบนั้น ด้วยเสียงตะโกนนั้นร่างแยกทั้งสามก็ไล่ตามหลินเฉิงทันที!
เมื่อร่างทั้งสามตามติดหลินเฉิงไปเสียงนกหวีดก็ดังขึ้นจากกองหิมะทั่วทุกหนแห่ง นักรบเหมันต์นับร้อยก็ลุกขึ้นมาจากกองหิมะ ขัดขวางร่างทั้งสามที่ไล่พยายามจะไล่ตามหลินเฉิง!
ทหารพวกนี้มีพลังมากในระดับหนึ่งแถมยังสวมเกราะและหมวกเหล็กเสริมการป้องกันอย่างหนาแน่น
หลินเฉิง!
สิ้นเสียงตะโกน‘ร่างแยก’ ของหลินเฉิงก็เรียกดาบน้ำแข็งขึ้นมาปาใส่ร่างแยกของตาแก่ทั้ง 4 ร่าง ทันที!
ฟิ้ว!ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
สถานการณ์ในตอนนี้บีบคั้นให้ฝ่ายของชายแก่ต้องถอยไปทันทีแม้ว่าความสามารถของร่างแยกจะอ่อนด้อยกว่าวิชาของชายแก่มาก แต่จำนวนของมันทำให้พวกเขาต้องใช้เวลาในการจัดการ!
….
ฟังเสียงการต่อสู้ทางด้านหลังไกลออกไปหลินเฉิงก็พยักหน้าพร้อมกับคลายความกังวล แม้จะเป็นกลยุธที่เขาคิดมาเล่นๆ ในเวลาว่า ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งจะได้ใช้ขึ้นมาจริงๆ แม้จะจัดการกับชายแก่ไม่ได้ แต่ก็สามารถซื้อเวลาได้เป็นอย่างดีเลย เขาเองก็ปล่อยให้สาวๆ เสียเวลามากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว!
หลินเฉิงมาแล้ว!
ไม่นานนักหลินเฉิงก็มาถึงจุดนัดพบเสียงของฉีเซี่ยวฮันดังมาถึงหูของเขาก่อนเลย! ———————-
