SC:บทที่457: ตัวยารักษา vx-c
ก็ได้!
เมื่อได้ยินคำอธิบายของหลินเฉิงชูฉิงก็พยักหน้าเข้าใจ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจว่าทำไมหลินเฉิงถึงสามารถเข้าใจนิสัยของฉางเกอได้ในเวลาอันสั้น แต่เธอก็เลือกที่จะเชื่อหลินเฉิงเมื่อเธอนึกถึงสิ่งเหลือเชื่อที่เกิดขึ้นติดต่อกัน!
แค่ก!
แต่หลังจากที่พูดคุยกับชูฉิงมาพักนึงหลินเฉิงก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเริ่มทนไม่ไหวและเขาก็ไม่กล้าจะยืดเยื้อมากไปกว่านี้ สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้มันเกินกว่าที่เขาคาดหวังเขาไว้ อย่างน้อยก่อนหน้านี้เขาก็ไม่คิดว่าผู้เฒ่าเผ่ารัตติกาลจะดึงเขาเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่หนักหน่วงแบบนั้น และความยุ่งเหยิงหลังจากนั้นก็ใหญ่มากจนเขาต้องทำทุกอย่างก่อนที่เขาจะพักและค่อยเตรียมตัวสำหรับการติดตาม
หลังจากที่เช็ดเลือดบริเวณมุมปากของตัวเองแล้วหลินเฉิงก็หายใจเข้าลึกๆและทำมือปฏิเสธความช่วยเหลือจากชูฉิง เขาแบกร่างของฉางเหวินฉวนและดิงเฮาหยวนขึ้นมาทีละคน จากนั้นก็ค่อยๆเดินไปหาเหลียงเลาที่มีสีหน้าเรียบนิ่งและพูด ถ้าคาดไม่ผิด ในอนาคตสองคนนี้จะไม่ปรากฏตัวขึ้นในฐานทัพสมุทรสีครามอีก คุณรู้รึเปล่าว่าต้องทำยังไง?
ฉันเข้าใจ…
เขามองไปที่ดิงเฮาหยวนและฉางเหวินฉวนที่ถูกหลินเฉิงแบกอยู่เหมือนกับหมาที่ตายแล้วเหลียงก็ถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ ฉันจิตนาการไม่ออกเลยว่าคนสองคนที่ถูกเรื่องว่าลมและฝนของฐานทัพสมุทรสีครามจะมาถึงจุดๆนี้ มันยากที่จะรู้…..
มันยังบอกพวกเราอีกว่าในยุคโลกาวินาศแบบนี้ตำแหน่งทรงพลังทั้งหมดล้วนเป็นแค่ภาพสะท้อนในกระจก มีแค่ความแข็งแกร่งเท่านั้นที่เป็นนิรันดร์! เมื่อได้ยินความรู้สึกของเหลียงหลินเฉิงเองก็ถอนหายใจเช่นกัน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดอะไรพวกนี้ ผมเอาตัว หัวหน้า สองคนนี้มาให้คุณ แต่ถ้าคุณไม่มั่นใจเรื่องของพวกที่เหลือ ผมก็คงต้องเปลี่ยนให้คนอื่นทำ…
ไม่ต้องห่วงถึงแม้ว่าในสายตาของนาย ดาบรัตติกาลของเราจะเป็นเหมือนหมาที่ซื่อสัตย์ แต่มันก็ยังมีน้ำหนักอยู่บ้างในสายตาของพวกผู้มีพลังในฐานทัพสมุทรสีครามนี้!
เมื่อได้ยินแบบนั้นเหลียงก็หัวเราะออกมา ฉันรู้ว่านายคิดอะไร แต่ฉันก็หวังว่านายจะเชื่อฉันเหมือนกัน ตราบใดที่มันไม่มีอุบัติเหตุอะไร อีกไม่กี่วัน ฉันจะให้นายได้เห็น การสั่นสะเทือนขั้นสูง ที่นายอยากเห็นที่สุด!
เยี่ยมมาก!
เมื่อเห็นความมั่นใจของเหลียงหลินเฉิงก็ไม่ถามอะไรอีกต่อไป เขาหมุนตัวและมองไปที่หลิงฉงกับฉิงมู่ เขาไม่รู้ว่าหลิงฉงหนีไปกับรูปปั้นน้ำแข็งตั้งแต่เมื่อไหร่ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเบาๆและขยับปีกพร้อมต้านความเจ็บปวดในร่างกายของเขา เมื่อเขาพุ่งขึ้นไปบนฟ้า เขาก็พุ่งออกไปจากฐานทัพอย่างรวดเร็ว!
เมื่อเห็นว่าหลินเฉิงหายตัวไปจากสายตาของฝูงชนในเพียงพริบตาเหลียงก็ถอนหายใจและพึมพำกับตัวเอง วันนี้ ฉันกลัวว่ามันจะเปลียนไป….
…
ตุบ!
ตุบ!
หลังจากที่โยนฉางเหวินฉวนและดิงเฮาหยวนเข้าไปในคุกน้ำแข็งพิเศษที่อยู่ในคุกใต้ดินหลินเฉิงก็ปรบมือ แต่ก่อนที่เขาจะได้กลับไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อพักหายใจ เขาก็เห็นฉีเซี่ยวฮันที่รีบพุ่งลงมาจากชั้นสองอย่างเป็นกังวล จับแขนของเขาแน่นและถาม นายกลับมาได้ยังไง?! รีบขึ้นไปข้างบนกับฉันเดี๋ยวนี้ หยูซานกำลังจะตาย!
อะไรนะ?! เมื่อได้ยินฉีเซี่ยวฮันบอกกับตนว่าหยูซานกำลังจะตายหัวใจหลินเฉิงก็กระตุกทันที เขาดึงแขนออกจากฉีเซี่ยวฮันและรีบกลับขึ้นไปข้างบนอย่างรวดเร็ว!
ปัง!
หลังจากเตะประตูห้องนอนของหยูซานให้เปิดออกหลินเฉงก็เห็นหยูซานที่กำลังนอนหลับตาอยู่บนเตียงพร้อมกับใบหน้าซีดเซียวและกำลังจะตาย ผ้าห่มสีขาวสะอาดเปียกชุ่มไปด้วยเลือด เห็นได้ชัดว่าเธอได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการไล่ตามของพวกผู้มีพลังของสำนักงานใหญ่!
บ้าเอ้ย!
เมื่อมองไปที่หยูซานที่เลือดเต็มตัวหลินเฉิงก็อดโทษตัวเองไม่ได้ มันอาจจะเป็นเพราะหยูซานร่วมมือกับเขามานานและไม่เคยฝีมือตกเลย เขาก็เลยคิดว่าถึงแม้ว่างานจะอันตรายมากกว่าเมื่อก่อน แต่ความระมัดระวังของหยูซานก็จะป้องกันตัวเธอจากอันตรายในครั้งนี้ไปได้ แต่เขาไม่คิดว่างานนี้จะไม่ใช่แค่การเผชิญหน้ากับศัตรูเพียงคนเดียวหรือเป็นสิบเหมือนแต่ก่อน แต่มันเป็นกลุ่มผู้ฝึกฝนพลังระดับสูงนับร้อย!
ถึงแม้ว่าความสามารถในการพรางตัวของหยูซานจะยอดเยี่ยมแต่หลังจากที่ถูกกักไว้ด้วยพวกผู้มีพลังจิต เธอก็เสียเปรียบในการล่องหนทันที ถ้าเธอไม่ได้ฝึกฝนทักษะร่างกายของตัวเอง เธอก็คงตายด้วยน้ำมือของพวกมีพลังพวกนั้นไปแล้ว!
หลังจากที่ตบหน้าตัวเองเพื่อให้ใจเย็นลงหลินเฉิงก็ทำมือให้ฉีเซี่ยวฮันออกไปข้างนอกก่อน เธอเดินออกไปนอกห้องอย่างไม่เต็มใจและปิดประตูลง หลินเฉิงเรียกคระบบที่ไม่ได้ใช้เป็นเวลานานออกมาและแตะไปที่หน้าร้านยา! Vx-1c ยารักษาอาการบาดเจ็บทั่วไปของเป้าหมาย และทำให้เป้าที่ใกล้เสียชีวิตให้รอดชีวิตได้ ราคา: 20000 แต้มพลังงาน
เมื่อดูคำแนะนำสั้นๆของตัวยารักษาvx-1c หลินเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะสบถในใจ ราคาของตัวยารักษา ที่สามารถยื้อได้แค่ชีวิตเดียวนั้นสูงถึง20000แต้มพลังงาน นี่มันปล้นกันชัดๆ!
แต่ถึงอย่างนั้นหลินเฉิงก็ทำได้แค่ซื้อมันอย่างรีบร้อน เพราะอย่างไรก็ตาม หยูซานกำลังจะตาย เขาไม่มีเวลาไปตามหาหลี่เหมิงเดียเพื่อมารักษาเธอได้ เขาจึงทำได้แค่ใช้ยารักษาในการช่วยชีวิตของหยูซานก่อน เพราะฉะนั้น ถึงแม้ว่าระบบจะเรียกเงินถึง20000หยวน เขาก็ต้องจ่าย!
เมื่อได้แคปซูลโลหะสีชมพูที่บอบบางมากอยู่ในมือหลินเฉิงก็ไม่มีเวลาให้ได้ตรวจดูมันมากกว่านี้ เขารีบกดปุ่มที่ปลายทั้งสองข้าง จากนั้นขวดยาแก้วขนาดเล็กที่มีความยาว5ซม.ก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา!
เมื่อมองไปที่ของเหลวสีชมพูที่อยู่ในขวดหลินเฉิงก็ขมวดคิ้ว เขาเห็นยาน้ำมามากมาย แต่เขาไม่เคยเห็นยาน้ำที่เป็นสีชมพูมาก่อน หลังจากที่เขาเคยใช้งานระบบมาเป็นระยะเวลานานและรู้ว่าระบบไม่เคยหลอกเขา เขาก็ไม่คิดเรื่องนั้นอีกต่อไป หลังจากที่คลายเกลียวที่ปากขวด เขาก็รีบเดินไปข้างเตียงและช่วยให้หยูซานขยับตัวขึ้นด้วยมือของเขาเอง
แค่กพี่หลิน พี่กลับมาแล้วหรอ?
มันเหมือนกับว่าหยูซานรู้สึกถึงการกระทำของหลินเฉิงทันใดนั้นเอง หยูซาน ที่กำลังหมดสติก็ค่อยๆลืมตาขึ้น เมื่อเห็นหลินเฉิงนั่งอยู่ข้างๆพร้อมกับขวดแก้วในมือ เธอก็ค่อยๆยิ้มออกมาอย่างขมขื่นและพูดเบาๆ ฉันขอโทษนะพี่หลิน ฉันดึงความสนใจของคนพวกนั้นไม่สำเร็จ ฉันอ่อนแอเกินไป….
หลังจากพูดจบเธอก็เม้มปากแน่น พร้อมกับน้ำตาสองสายที่ไหลออกมาจากดวงตา
เธอทำมันได้เยี่ยมต่างหาก!
สิ่งแรกที่หลินเฉิงทำหลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาคือโทษตัวเองหัวใจของหลินเฉิงเป็นเหมือนขวดน้ำเต้าที่พลิกคว่ำ หลังจากที่พาหญิงสาวลงมาจากภูเขาฟินิกซ์ เขาก็ดูแลเธออย่างดีมาตลอด แต่เขาก็ยังใช้เธอเป็นเครื่องมือ แต่ถึงแม้ว่าหยูซานจะค่อยๆเข้าใจจุดประสงค์ของเขาในเวลาต่อมา เธอก็ยังซื่อสัตย์กับเขาเหมือนเดิม และทำงานดีขึ้นเรื่อยๆ!
——————————-
��
