I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก – บทที่ 500 ของขวัญชิ้นเล็กๆ

　　SC:บทที่500 ของขวัญชิ้นเล็กๆ

　　หลังจากที่ยืนคิดอยู่นานเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาก็เห็นว่าท้องฟ้านั้นเริ่มจะมืดแล้ว และทางด้านบ้านของป้าฉินก็เริ่มมีกลิ่นอาหารลอยมาแล้วด้วย หลินเฉิงทำได้เพียงแค่ส่ายหน้าแบบช่วยอะไรไม่ได้ จากนั้นก็เรียกโคล่าและเทียนซือกลับไปด้วยกัน เขาเดินช้าๆกลับไปยังบ้านพร้อมกับเจ้าสองทึ่มที่เพิ่งทำเรื่องไว้

　　กลับไปยังห้องหลินเฉิงมองและปัดกวาดไปเรื่อย ในตอนนั้นผู้คนทั้งหมดภายในห้องกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะเพื่อรับประทานอาหารเย็น เมื่อฉินซูยี่เห็นเขา เธอก็ขมวดคิ้วและดุนิดหน่อยก่อนจะรีบชวนให้เขามานั่งและกินข้าวเย็นด้วยกัน

　　เขายิ้มแปลกๆและพยักหน้ารับหลินเฉิงรีบเดินไปยังโต๊ะอาหารและนั่งลง เขาหยิบตะเกียบมาจากฉินซูยี่ก่อนจะเริ่มกิน

　　ระหว่างที่กำลังกินมื้ออาหารสุดอร่อยนี้หลินเฉิงก็รีบกินมากๆ เพราะพลังงานของหลายวันมานี้มันเกลี้ยงไปหมด หายไปกับการวางแผนเพื่อจะโค่นฉางเหวินซวนและพวกเผ่ารัตติกาลไปแล้ว เขาไม่ได้กินอะไรดีๆแบบนี้มาหลายวัน และในตอนนี้ที่ทุกสิ่งอย่างมันเสร็จสิ้น นี่คือเวลาที่ดีที่สุดที่เขาจะรู้สึกเป็นสุขสุดๆกับการได้กินอาหารที่ป้าฉินทำให้เขาด้วยตัวเอง

　　ชูฉิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับหลินเฉิงเองก็สนใจไปที่อาหารต่างๆที่รสชาติดีพวกนี้ด้วยแม้หลินเฉิงจะเข้ามาในห้องแล้ว เธอก็ไม่ได้มองเขา ชัดเจนว่าเธอยังคงรู้สึกไม่ดีเล็กน้อยกับการปฏิเสธของเขาเมื่อครู่ หลินเฉิงไม่ได้สนใจเรื่องนั้น ตราบใดก็ตามที่หญิงสาวไม่ได้ตื้อเขา เขาก็จะไม่รับรู้เลยว่าท่าทีของเธอจะเป็นอย่างไร

　　 หลินเฉิงป้ายังไม่มีโอกาสที่จะได้ถามเธอเกี่ยวกับความวุ่นวายที่ฐานในไม่กี่วันมานี้เลย ในเมื่อตอนนี้เสียวชิงบอกว่ามันปลอดภัยแล้ว เธอพอจะบอกป้าเกี่ยวกับสิ่งที่เธอทำในหลายวันนี้รวมถึงที่ไปยังเผ่ารัตติกาลนั่นด้วยได้หรือเปล่า? 

　　ฉินซูยี่ที่นั่งข้างๆหลินเฉิงเอ่ยถามขึ้นได้ด้วยความเป็นห่วงพร้อมๆกับคีบผักให้เขาด้วย

　　หลินเฉิงเมื่อได้ยินคำถามของฉินซูยี่เขาก็กลืนอาหารลงไปและโบกมือ ฉันทำอะไรได้ก็ทำหมดนั่นแหละ ป้าเองก็น่าจะรู้ว่าก่อนหน้านี้ที่ฐานแห่งนี้มีอันตรายมากมาย ฉันก็เลยง่วนๆอยู่กับการแก้ไขสิ่งพวกนี้อยู่หลายวัน ที่นี่…ควรจะเป็นบ้านให้ลุงหลี่และเสี่ยวเตี๋ย ฉันยังต้องจัดการกับภัยคุกคามพวกนี้ต่อไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้… 

　　 ช่างเป็นเด็กที่ดื้อจริงๆ… 

　　ได้ฟังหลินเฉิงอธิบายฉินซูยี่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากช็อค จากนั้นนัยน์ตาของเธอก็แดงขึ้นมาเหมือนจะร้องไห้  เธอตั้งใจจะใช้ชีวิตอีกนานขนาดไหนเนี่ย? ตายไปพร้อมลุงป้าเหรอ? เสี่ยวเตี๋ยเองก็มีความสามารถนะ ถึงจะไม่มีพวกเรา เธอก็สามารถมีชีวิตได้ ทำไมเธอต้องเอาตัวเองไปเสี่ยงกับอะไรแบบนี้ด้วย?  　　 อย่าพูดแบบนั้น 

　　ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็ขมวดคิ้วจนเป็นเส้น ป้ากับลุงปีนี้เป็นยังไงบ้าง? ตราบใดก็ตามที่ฉันยังอยู่ที่นี่ ฉันสัญญาว่าทั้งลุงและเสี่ยวเตี๋ยจะมีชีวิตอยู่ตลอดไป! เพราะงั้นพวกเราทุกคนจะมีชีวิตยืนยาวในอนาคต ดังนั้นแล้วอย่าพูดถึงอะไรที่ไม่เป็นมงคลอีกนะ! 

　　 ข-เข้าใจแล้ว!ป้าเชื่อใจเธอนะ 

　　เมื่อเห็นหลินเฉิงดูจะเครียดฉินซูยี่ก็ลูบไหล่เขาเบาๆและปลอบเขา ป้าเชื่อใจเธอ ถึงเธอจะบอกว่าป้าและลุงหลี่จะมีอายุได้ 100 ปี พวกเราก็จะมีชีวิตตราบนานเท่านั้น ไม่ว่าจะนานขนาดไหนก็ตาม! 

　　 ถูกต้องที่สุด! 

　　ฉินซูยี่สัญญาหลินเฉิงจึงเบาใจขึ้นมาหน่อย จากนั้นเขาก็รีบสูบข้าวในถ้วยไปจนหมดเหมือนน้ำ หลังจากเช็ดปากเสร็จแล้ว เขาก็โบกมือเรียกหลี่เหมิงเตี๋ยผู้ที่ซึ่งอิ่มแล้วเหมือนกัน  สาวน้อย มาหาฉันหลังจากนี้ ฉันมีบางอย่างที่เหมาะกับเธอจะให้  　　 เอ๋? 

　　หลี่เหมิงเตี๋ยช็อคมากๆ ฉันสามารถทำอะไรให้พี่ชายได้เหรอ? 

　　 จะถามทำไมเยอะแยะแค่ตามมาก็พอ! 

　　เขาพูดเพียงแค่นั้นและไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มหลินเฉิงยืนขึ้นจากนั้นก็เดินไปยังห้องนั่งเล่นและหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าบนโซฟา หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งเขาก็หยิบขวดยาเพิ่มสมรรถนะแบบ D ออกมา 3 ขวดแบบลับๆบนโซฟานั้น

　　 ป้าฉินลุงหลี่ ทั้งสองคนช่วยตามมาด้านบนหน่อยได้มั้ย? 

　　เขาเก็บขวดยาทั้ง3 ขวดลงไปในกระเป๋าเล็กๆจากนั้นก็เรียกหลี่เฉิงหยี่ผู้ที่กำลังสูบบุหรี่อยู่บนเก้าอี้และเรียกฉินซูยี่ที่กำลังจะทำความสะอาดโต๊ะให้หยุดก่อนเพื่อที่จะคุยอะไรบางอย่าง

　　เมื่อเห็นท่าทีที่ดูเป็นความลับของหลินเฉิงฉินซูยี่ก็ขมวดคิ้วและมีคำถามเกิดขึ้นมามากมาย แต่หลี่เฉิงหยี่ก็หยุดเธอไว้ก่อน เขาเดินมาด้านหน้าแล้วก็ยิ้มและเอ่ยถามอีกฝ่าย  โอเค อยากจะบอกอะไรพวกเราเหรอ พ่อหนุ่ม? ไหน นายไปเจออะไรมาระหว่างที่เข้าป่าไป 2 วัน? 

　　เขาพูดด้วยเสียงสุภาพก่อนจะดึงแขนเสื้อของฉินซูยี่ให้เดินตามไปบนบันไดตามหลังหลินเฉิง

　　 นี่เป็นของขวัญเล็กๆจากพี่ใหญ่ 

　　หลังจากที่ทั้งสองเข้ามาในห้องแล้วหลินเฉิงก็ปิดประตูเบาๆและหยิบเอายาเพิ่มสมรรถนะประเภท D ออกมาจากกระเป๋า 2 ขวด เขายื่นมันให้คนละขวดก่อนจะพูดอย่างเข้มขรึม  แต่ป้าฉิน ลุงหลี่ ทั้งสองต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนะ ห้ามบอกใครต่อเด็ดขาด เข้าใจหรือเปล่า? 

　　 เข้าใจแล้ว!หลินเฉิง ถ้าเธอจะบอกอะไรเรา ก็บอกมาได้ตรงๆเลย ถึงแม้ว่าพวกเราเองจะไม่มีความสามารถอะไร ก็ไม่ใช่พวกปากเปราะที่จะพูดอะไรก็ตามที่รู้มา!  　　มือถือขวดยาเพิ่มสมรรถนะที่หลินเฉิงให้มาไว้แน่นหลี่เฉิงหยี่มองไปยังสิ่งนี้ด้วยสีหน้างุนงง เขาพบว่า น้ำใสๆภายในขวดนั้นไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาของเขา เพราะงั้นเขาเลยยอมแพ้ไปชั่วคราวและพยักหน้าให้หลินเฉิง

　　ฉินซูยี่ที่ถืออีก1 ขวดเองก็มองไปยังหลินเฉิงโดยไม่ได้พูดอะไร การที่เธอมองเขาแบบนี้นั้นแสดงให้เห็นว่าเธอต้องการที่จะฟังว่าเด็กน้อยที่ถูกเลี้ยงให้โตขึ้นมาโดยเธอนั้นต้องการจะพูดอะไร

　　มองไปยังท่าทีที่ต่างกันของทั้งสองคนหลินเฉิงก็หัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็สลัดเรื่องไร้สาระออกและพูดไปตรงๆ  สิ่งที่อยู่ในมือของทั้งลุงและป้านั่นน่ะ ลืมๆมันไปก็ได้ เดี๋ยวฉันหาวิธีอื่นเองดีกว่า เพราะงั้นจะเรียกมันว่าอะไรก็ได้ สิ่งที่สำคัญคือสิ่งที่อยู่ในขวดนั้นสามารถช่วยทั้งสองได้มากเลย เมื่อใดก็ตามที่พวกคุณดื่มมันก่อนที่จะเข้านอน จากนั้นในเช้าที่ตื่นมาคุณจะรู้สึกต่างออกไปมันคือการพัฒนาแบบก้าวกระโดดที่มีประสิทธิภาพ น้ำในขวดนั่นน่ะ ทั้งกำลังกายแล้วก็ที่สำคัญสิ่งหนึ่งที่จะปลุกให้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับการตื่นนอนก็คือ  ความสามารถ  มันจะมาแบบทันทีเลยล่ะ! 

　　 เฮ้…นี่เรื่องจริงหรือพูดเล่นน่ะ? 

　　หลังจากที่ได้ฟังหลินเฉิงอธิบายถึงผลของยาในขวดนี่ที่ราวกับเป็นตัวทำลายลิขิตฟ้าหลี่เฉิงหยี่ก็หายใจเข้าไปลึกๆและถามออกไปพร้อมสีหน้าที่ดูไม่น่าเชื่อทันที  นายหมายถึง สิ่งนี้สามารถทำให้ใครก็ตามที่ดื่มเข้าไป ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นคนธรรมดาขนาดไหน กลายเป็นผู้ที่มีพลังขึ้นมาภายในชั่วข้ามคืนงั้นเหรอ!? 

　　 ใช่!