บทที่ 549 ล้อหมุน!
SC:บทที่549 ล้อหมุน!
เรียบร้อย?
มองหลินหยงเจี่ยนที่ในที่สุดก็เดินออกมาหลินเฉิงผู้ที่ยืนพิงกำแพงสูบบุหรี่อยู่ก็โยนก้นบุหรี่ทิ้งและเอ่ยถาม
หลินหยงเจี่ยนรีบยิ้มและพยักหน้าจากนั้นก็พูด อ่า เรียบร้อยแล้ว แล้วพวกเราต้องไปไหนกันตอนนี้?
มากับฉัน!
ไม่พูดอะไรมากหลินเฉิงพูดเพียงเท่านั้นแล้วก็กวักมือเรียกให้อีกคนตามมา เขาก้มหน้าไปลูบหัวโคล่าเบาๆเป็นสัญญาณให้เจ้าหมาเดินนำหน้าไปสำรวจเส้นทางก่อน จากนั้นเขาก็เดินลงบันไดช้าๆโดยมีหลินหยงเจี่ยนเดินถามด้วยใบหน้าที่คิดอะไรไม่ออก
หลังจากที่เดินตามหลินเฉิงลงมาหลินหยงเจี่ยนก็มีคำถามมากมายที่อยากจะถามอยู่ภายในใจ แต่เขาลังเลที่จะถามอยู่นานและท้ายสุดก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป ถึงแม้ว่าทั้งสองฝั่งจะเป็นมิตรกันในขณะนี้ แต่ตัวเขาเองก็ไม่ได้รู้ลึกถึงบุคลิกและนิสัยแต่ละคนมากมากนัก เขากลัวว่าถ้าเขาเปิดปากพูดแบบผลีผลาม แต่อีกฝ่ายไม่พูดอะไรกลับมา บางทีคำตอบอาจจะเป็นจุดจบของเขาก็ได้
ระหว่างทางที่เดินหลินหยงเจี่ยนคิดเกี่ยวกับของที่จะได้กินในกลางวันนี้ตลอดทาง ถ้ามันไม่มีอะไรผิดพลาด พวกเขาก็จะเริ่มงานกันหลังจากทานมื้อเที่ยงนี้เสร็จ สถานการณ์ภายในหยางจิงนั้นซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ และมันซับซ้อนกว่าเมืองอื่นๆ ถ้าวางแผนไม่รัดกุมพอ เขาจะต้องเหนื่อยอย่างมากกับการแก้ปัญหาที่ตามมาแน่ๆ ดังนั้นแล้วมันจำเป็นที่จะต้องกินมื้อดีๆเพื่อเสริมแกร่งให้กะเพราะสำหรับเที่ยงนี้
ครู่ใหญ่ๆหลินหยงเจี่ยนที่ลงมาจากชั้น 36 ท้ายสุดก็มาถึงชั้น 1 เขาอนไม่ได้ที่จะพิงกับเสาข้างๆเพื่อพักเหนื่อยและหายใจ หลินเฉิงเองก็ใช้โอกาสนั้นสังเกตุสถานการณ์รอบๆตัวไปด้วย เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ด้านนอกนั้นยังคงเป็นเหมือนเดิมก่อนจะเข้าไป เขาก็โบกมือเรียกหลินหยงเจี่ยนและเดินนำออกไปก่อน
เดี๋ยว!รอก่อน!!
เมื่อเห็นหลินเฉิงยกเท้าเดินต่อหลินหยงเจี่ยนที่กำลังหายใจหนักๆอยู่ก็ตกใจแล้วรีบหยุดเขาไว้
ได้ยินหลินหยงเจี่ยนขัดหลินเฉิงก็ขมวดคิ้ว หยุดเท้าและหันกลับมาถาม มีอะไรอีก?
ใช่มี!
เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของหลินเฉิงนั้นดูรีบร้อนหลินหยงเจี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะระแวง แต่เมื่อเทียบกันแล้ว ตัวเขาไม่อยากจะเดินออกไปจากประตูหน้าด้วยหัวที่กำลังยุ่งเหยิงเลย เขาเอ่ย มันมีซอมบี้อยู่อีกมากบนถนน ถ้ามันเห็นเราล่ะก็ พวกเราจะไม่มีโอกาสได้หนีเลยนะ! ไม่ว่าเราจะไปที่ไหน ทางที่ดีก็ไม่ควรจะออกมาจากประตูเลยด้วยซ้ำ! ถ้าออกไปล่ะก็ไม่ว่าจะทั้งนายและฉันอาจะจะปลอดภัยได้ไม่นาน ไม่ต่างอะไรกับรอเวลาให้พวกมันหา—
พอแล้ว
ขณะที่ฟังหลินหยงเจี่ยนอธิบายอยู่หลินเฉิงก็โบกมือ นายก็คือนาย ฉันก็คือฉัน ซอมบี้พวกนั้นอาจจะน่ากลัวสำหรับนาย แต่ไม่ใช่สำหรับฉัน
พูดจบเขาก็ผิวปากเรียกโคล่าโคล่าที่กำลังขี้เกียจนั้นลุกขึ้นมาทันที มันมองหลินเฉิงก่อนจะวิ่งออกไปทั้งแบบนั้น!
เห้ย-
เมื่อเห็นโคล่าวิ่งออกไปยังฝูงซอมบี้ที่อยู่ตรงประตูหลักหลินหยงเจี่ยนก็สั่นกลัวและมองไปยังหลินเฉิง!
เขาส่ายหน้าช้าๆหลินเฉิงไม่ได้อธิบายอะไรทั้งนั้นแก่เขา เพียงแค่ให้สัญญาณให้ตามเขาต่อไปเท่านั้นหลังจากที่โคล่าเดินนำไปแล้ว
หลังจากเหวี่ยงมาทั้งเช้าโคล่าเองก็ดูจะหิวนิดๆหน่อยๆแล้ว เพราะงั้นมันเลยไม่ได้จัดการซอมบี้ด้วยวิธีปกติ หากแต่มันคำรามออกไป และเปลี่ยนร่างเป็นร่างพิเศษก่อนจะกระโจนเข้าใส่ทะเลซากศพนั้นราวกับลูกไฟที่โหมเข้าไปในกลางทะเลซอมบี้!
เพียงแค่พริบตาเดียวก่อนที่หลินหยงเจี่ยนจะได้สติกลับมา พวกซอมบี้ที่ประตูก็ถูกโคล่าในร่าง หมาล่าเนื้อนรก จัดการไปจนหมดจนเกิดเป็นที่ว่างแบบที่ไม่ได้เห็นมานานตรงที่หน้าประตู!
รอที่นี่จะไปเอารถ
หลินเฉิงตบไหล่หลินหยงเจี่ยนผู้ที่กำลังตกตะลึงกับความแข็งแกร่งของโคล่าไม่ว่าคำที่หลินเฉิงพูดนั้นจะเข้าหูเขาหรือไม่แต่หลินเฉิงก็เดินกลับเข้าไปยังตัวตึกแล้ว
อ่า…
เดินกลับไปยังด้านหลังของตึกหลินเฉิงก็หยิบเอาแคปซูลรถออฟโร้ดออกมาและกดสวิตซ์เพื่อเรียกมัน เขากระโดดเข้าไปยังที่นั่งคนขับ จากนั้นก็เหยียบคันเร่งและกลับไปยังจุดที่หลินหยงเจี่ยนอยู่อีกครั้ง!
เขาลดกระจกลงจากนั้นก็โบกมือเรียกหลินหยงเจี่ยนและพูด อย่าช็อคนาน ขึ้นมาบนรถเร็วๆ!
มองไปยังรถ6 ล้อที่พร้อมลุยทุกสภาพพื้นผิวที่ปรากฏต่อหน้าเขา หลินหยงเจี่ยนก็รู้สึกสับสนไปหมด เหมือนโดนคลื่นความงงซัดแล้วซัดอีก เขาทำได้แค่พยักหน้าแบบโง่ๆและเดินไปเปิดประตูรถพร้อมกับนั่งด้านในหลังหลินเฉิงเรียก
เมื่อหลินหยงเจี่ยนและโคล่าเข้ามานั่งประจำที่แล้วหลินเฉิงก็มองไปยังทะเลซากศพที่กำลังเข้ามาพร้อมกับเสียงดังรบกวนอีกครั้ง เขาอดที่จะเหยียดหยามไม่ได้ จากนั้นก็เหยียบคันเร่งไปเต็มที่ หลังจากนั้นไม่กี่วินาที รถออฟโร้ดคันใหญ่ก็ล้อหมุนและพุ่งออกไปเหมือนกระสุนใส่พวกซอมบี้พวกนั้นทันที!
*โครมคราม!*
*แกร๊กแกร๊ก!* อุ้ก—!
อั่ก!
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับพวกซอมบี้พวกนั้นประสิทธิภาพของรถออฟโร้ดคันแกร่งนี้ก็ประจักษ์แก่สายตาทุกคนทันที! ด้วยใบมีดที่ยื่นออกไปรอบๆตัวรถ หลินเฉิงไม่ได้รู้สึกว่าพวกด้านนอกนั้นจะเป็นอุปสรรคแก่ตัวเขาเลย เมื่อเจ้ารถ 6 ล้อนี่วิ่งผ่านไปทางซอมบี้ด้วยความเร็วสูง มันก็ทิ้งไว้เพียงคราบเลือดของซอมบี้เหล่านั้นไว้เท่านั้น!!
หลังจากที่ออกมาจากกลุ่มซอมบี้ได้ถนนด้านหน้าก็ดูจะปลอดโปร่งแล้ว และอารมณ์ของหลินเฉิงเองก็ดูผ่อนคลายขึ้นด้วย เพราะเขาเองก็กำลังเปิดเพลงฟังไปพลางๆ
สุดยอดน่ากลัวสุดๆไปเลยเมื่อกี้…
หลินหยงเจี่ยนที่เป็นพยานให้กับทุกๆสิ่งตั้งแต่เริ่มยันจบเขาไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจากหายใจซ้ำแล้วซ้ำอีก คลื่นซอมบี้ทั้ง 2 ลูกที่เข้าโจมตีพวกเขานั้น ไม่ว่าจะเป็นคลื่นลูกไหนก็ไม่มีทางเลยที่เหล่าผู้รอดชีวิตจะสามารถต้านทานได้ แต่ในสายตาของหลินเฉิงนั้น สิ่งเหล่านี้ก็เหมือนปลาเน่าและกุ่งเน่าที่สามารถกำจัดได้ง่ายๆ เมื่อรู้สึกถึงเรื่องนี้เขาก็พบว่าความห่างชั้นกันนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนฝันไปมากๆ ราวกับภาพที่เห็นเมื่อครู่เป็นเพียงภาพลวงตา
ในตอนนั้นความตื่นตระหนกของเขามันขึ้นสู่ขั้นสุดแล้ว สัตว์เลี้ยงที่น่ากลัวนี่มีพลังในการกำจัดแผ่นอิฐ 100 ชั้นได้รวมถึงสามารถแปลงร่างได้อีก แล้วไหนจะรถออฟโร้ดที่ทรงพลังนี่ รวมไปถึงตัวหลินเฉิงเองที่เป็นชายลึกลับผู้ที่ยังไม่เคยแสดงพลังที่แท้จริงออกมาเลยตั้งแต่ต้นยันจบ หลินหยงเจี่ยนรู้สึกได้ทันทีว่า หรือบนโลกใบนี้จะไม่มีใครหยุดพวกเขาได้แล้ว?
ฉันอิจฉานาย…
หลินหยงเจี่ยนผู้ที่โดนเปิดโลกนั้นเปี่ยมไปด้วยความอิจฉาณ เวลานี้ ใครก็ตามที่ไม่เคยอยู่ในจุดต่ำสุดคงจะไม่เข้าใจว่าความยากลำบากในการรอดชีวิตนั้นเป็นอย่างไร ความคิดที่ดีที่สุดของพวกเขาก็คือการที่มีพลังที่แข็งแกร่งและคู่หูเช่นหลินเฉิง จากนั้นก็จะชูนิ้วกลางเพื่อประกาศสงครามในวันโลกาวินาศนี้เสียเลย!
*เอี๊ยด!*
กว่า10 นาทีให้หลัง ด้วยเสียงเบรคยาวๆ หลินเฉิงก็ได้กลับมาถึงที่พักชั่วคราวของเขาเรียบร้อยแล้ว เขาบอกให้โคล่าและหลินหยงเจี่ยนลงไปก่อน จากนั้นเขาก็ขับรถไปยังมุมใดมุมหนึ่งที่ลับตาเพื่อจะเปลี่ยนมันให้กลับไปเป็นแคปซูลตามเดิม หลังจากนั้นก็เดินกลับไปยังหน้าประตูและพาหลินหยงเจี่ยนขึ้นชั้นบนไป
