บทที่ 565 หยุดชะงัก
SC:บทที่565 หยุดชะงัก
ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็ยังไม่สายเกินไปที่จะหากันหรอก!
คิดถึงเรื่องที่หลินหยงเจี่ยนพูดเมื่อครู่เขาก็รู้สึกว่านี่คงเป็นทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้แล้ว เพราะงั้นจึงพยักหน้ารับและบอกไป
ดี!
เมื่อเห็นหลินเฉิงยอมรับหลินหยงเจี่ยนก็พยักหน้ารัวๆเลย ถ้างั้นฉันจะไปดูทางทิศตะวันออก นายกับโคล่าไปทางตะวันตก โดยปกติแล้วท่อลมจะหน้าตาเหมือนๆกันหมด ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
ฟังเช่นนั้นแล้วหลินเฉิงก็ยิ้มออกมาก่อนจะพูด พูดน่ะง่ายนะ แต่ต่อให้เราหาท่อลมเจอทั้งหมด ยังไงซะขั้นต่อไปก็ยังถือเป็นปัญหาอยู่ดี…
มันเป็นไปไม่ได้หรอก… หลินหยงเจี่ยนหันมายิ้มแปลกๆให้เขาหลังได้ยินที่เขาพูด นั่นมันเรื่องอื่น! ตอนนี้เราต้องไปให้ถึงขั้นนั้นให้ได้ก่อน! เราทำได้แค่กล้าที่จะลงมือทำต่อไป ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!
เข้าใจแล้ว!
ท่าทีที่เต็มไปด้วยการมองโลกในแง่ดีของหลินหยงเจี่ยนทำให้หลินเฉิงยิ้มและพยักหน้าจากนั้นเขาก็ไม่เสียเวลาไปมากกว่านี้ เขาและโคล่าเดินออกไปหาท่อด้านนอกสถาบันวิจัยอย่างพิถีพิถัน
ถึงแม้ว่าหลินหยงเจี่ยนจะพูดว่ามันง่ายแต่หลินเฉิงก็ไม่ได้คิดว่างานนี้มันจะง่ายนักหรอก พอคิดว่าหากพวกเขามุดท่อลมนั้นลงไปในฐานลับใต้ดินเลย มันก็ทำให้ฉุกคิดได้ว่าพวกสถาปัตยกรรมน่าจะคิดเผื่อไว้แล้ว เพราะงั้น เขาน่าจะซ่อนมันให้ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
แม้ว่าบางคนจะใช้วิธีที่ดักความคิดคนอื่นอย่างการติดตั้งท่อลมไว้ให้เห็นโดดเด่นหรือติดตั้งท่อสีดำไว้ใต้ไฟสีขาว แต่ในเมื่อที่แห่งนี้ เป็นสถาบันวิจัยที่เกี่ยวข้องกับรัฐ ดังนั้นหลินเฉิงจึงไม่คิดว่าคนพวกนี้จะใส่ใจที่จะทำอะไรแบบนี้กัน เพราะงั้น เขาจึงไม่ได้ไปหาสถานที่ที่ซึ่งเตะตา หากแต่เดินตรงไปยังมุมที่ลับที่สุด
หลังจากค้นหามากว่าชั่วโมงหลินเฉิงผู้ที่เกือบจะเดินทั่วทิศตะวันตกตลอดรอบกำแพงของสถาบันแล้ว ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาพร้อมกับพิงกำแพงเพื่อจะสูบบุหรี่ การค้นหาก่อนหน้านั้น เขาเดินตรงไปยังมุมที่อยู่ไกลที่สุดก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นก็วิ่งไปหายังจุดที่ดูล่อตาล่อใจแต่ก็หาอะไรไม่เจอเลยเช่นกัน อย่าว่าแต่ท่อลมเลย แม้แต่สิ่งที่เล็กกว่านั้นอย่างพัดลมก็ยังไม่มีเสียด้วยซ้ำ
นายได้อะไรจากที่นี่หรือเปล่า?
เมื่อหลินเฉิงสูบบุหรี่เสร็จและเตรียมจะไปค้นหาต่อเขาก็ได้ยินเสียงหลินหยงเจี่ยนดังขึ้นมาจากไกลๆ เมื่อมองตามไปก็พบว่าคนๆนั้นกำลังเดินมาทางเข้าด้วยความสับสน
พออีกฝ่ายเดินมาถึงฝั่งของหลินเฉิงหลินหยงเจี่ยนก็ก้มต่ำไปมองโคล่าที่ซึ่งกำลังนอนกระสับกระส่ายอยู่ตรงเท้าหลินเฉิงและมองไปยังหลินเฉิงผู้ที่กำลังดับบุหรี่อยู่ จากนั้นทั้งหมดก็ถอนหายใจพร้อมๆกัน
ดูท่าฉันจะเดาผิดสินะ…
ไม่…
ได้ยินดังนั้นหลินเฉิงก็ส่ายหัว ฉันไม่คิดว่านายเดาผิดหรอก แต่น่าจะเป็นเพราะพวกเราหากันผิดที่มากกว่า…
เมื่อพูดถึงสิ่งนี้หลินเฉิงก็ดีดก้นบุหรี่ออกและหยิบดาบยาวมาจากด้านหลัง จากนั้นแทงมันลงไปที่กำแพงด้านซ้ายทันที!
*ฉึก!*
ด้วยเสียงเบาๆนั้นดาบทั้งเล่มก็แทงเข้าไปในกำแพงจนมิด
อย่างไรก็ตามหลินเฉิงส่ายหน้าก่อนจะหันมามองยังหลินหยงเจี่ยน เห็นมั้ย? เจ้านี่น่ะ เป็นกำแพงเพียวๆเลยนะ! ภายนอกของชั้นหนึ่งนั้นประกอบด้วยกำแพงแบบนี้ทั้งหมดหยงเจี่ยนก็ก้มต่ำไปมองโคล่าที่ซึ่งกำลังนอนกระสับกระส่ายอยู่ตรงเท้าหลินเฉิงและมองไปยังหลินเฉิงผู้ที่กำลังดับบุหรี่อยู่ จากนั้นทั้งหมดก็ถอนหายใจพร้อมๆกัน
ดูท่าฉันจะเดาผิดสินะ…
ไม่…
ได้ยินดังนั้นหลินเฉิงก็ส่ายหัว ฉันไม่คิดว่านายเดาผิดหรอก แต่น่าจะเป็นเพราะพวกเราหากันผิดที่มากกว่า…
เมื่อพูดถึงสิ่งนี้หลินเฉิงก็ดีดก้นบุหรี่ออกและหยิบดาบยาวมาจากด้านหลัง จากนั้นแทงมันลงไปที่กำแพงด้านซ้ายทันที!
*ฉึก!*
ด้วยเสียงเบาๆนั้นดาบทั้งเล่มก็แทงเข้าไปในกำแพงจนมิด
อย่างไรก็ตามหลินเฉิงส่ายหน้าก่อนจะหันมามองยังหลินหยงเจี่ยน เห็นมั้ย? เจ้านี่น่ะ เป็นกำแพงเพียวๆเลยนะ! ภายนอกของชั้นหนึ่งนั้นประกอบด้วยกำแพงแบบนี้ทั้งหมดเพราะงั้นฉันคิดว่าเราควรเลิกหาแบบไร้เป้าหมายได้แล้ว แต่เราต้องใจเย็นๆ คิดให้รอบคอบและลองคิดถึงสถานที่ที่เราอาจจะเคยมองข้ามมาก่อน!
ฟังคำของหลินเฉิงหลินหยงเจี่ยนก็ขมวดคิ้วและคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็เบิกตาขึ้นและพูด ทำไมเราไม่ลองกลับเข้าไปข้างในและดูใหม่? ฉันไม่ได้หวังอะไรมากแต่มันก็อาจจะดีกว่าที่เราเป็นอยู่ตอนนี้?
ไม่จำเป็น
หลินเฉิงส่ายหน้าและปฏิเสธข้อเสนอนั้น นายควรจะเข้าใจว่า นักวิจัยที่หลับอยู่ชั้นใต้ดินเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นก่อนหรือหลังวันสิ้นโลก พวกนั้นก็มีค่ามหาศาล แน่นอนว่าประเทศจะต้องหาวิธีที่ดีที่สุดเพื่อจะหลบเลี่ยงอันตรายให้คนพวกนี้สามารถอยู่รอดได้! นายคิดดูนะ ถ้านายติดตั้งท่อลมไว้ในสถาบัน หากเกิดอุบัติเหตุ อย่างเช่นทั้งสถาบันมันถล่มลงมา หรืออะไรก็ตามที่สามารถอุดท่อลมได้ คนที่อยู่ใต้ดินก็จะหายใจไม่ออกอยู่ในนั้น นายคิดว่าพวกนักสถาปัตยกรรมจะไม่คิดกรณีนี้เผื่อมาก่อนเหรอ?